Στην αργατιά, στη χωρατιά το χιόνι, η γρίπη, η
πείνα, οι λύκοι,
ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.
Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην
κάμαρά μου.
Ντρέπομαι για την ζέστα μου και για την
ανθρωπιά μου.
Κωστής Παλαμάς, Ο κύκλος των τετράστιχων, 117
3 σχόλια:
Τα λόγια του ποιητή ‘’Ντρέπομαι για την ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου’’ με βάζουν σε βαθιά σκέψη για την ανθρωπιά μου αλλά και για τη χριστιανοσύνη μου, αφού κοιτάζω μόνο τον εαυτό μου και όχι τον διπλανό μου.
Έχει χάσει προ πολλού το ρομαντισμό του ο χιονιάς. Το χιόνι πλέον είναι προβληματικό. Γιατί δεν είναι στα φυσιολογικά παλιά επίπεδα.
Συγχαρητηρια για την αναρτηση. Ο τελευταιος στιχος προσωπικη εξομολογηση. Μακαρι οχι μονο αυτο. Αθαν. Κοτταδακης
Δημοσίευση σχολίου