"Αφήνοντας τον γάμο για πουρνάρια" - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Από τoν αµπελώνα της Μεγάλης Εκκλησίας

"Αφήνοντας τον γάμο για πουρνάρια"

Κυριακή ΙΔ' Ματθαίου

Με γάμο αυτήν τη φορά παρομοιάζεται η Βασιλεία του Θεού. Με γάμο βασιλικό στον οποίον παρ΄όλο που κλήθηκαν όσοι παρουσιάζονταν ως τα κατάλληλα πρόσωπα εντούτοις η αντιμετώπισι της πρόσκλησής τους απέδειξε τα ακριβώς αντίθετα. Ο βασιλιάς απευθύνει την πρόσκλησι για τους γάμους του μονάκριβου γιου του και οι αναγγελείς του μηνύματός του μεταφέρουν την είδησι. Ο καθένας θα περίμενε την άμεση ανταπόκρισι των προσκεκλημένων. Όμως όχι! Προτίμησαν με τόσες δικιολογίες να αποφύγουν το σπουδαίο αυτό γεγονός. Γιατί; Εμείς, ασφαλώς, διαβάζοντας τις γραμμές αυτές θα τους χαρακτηρίζουμε ως ανόητους που «άφησαν το γάμο και έτρεξαν για πουρνάρια» και χωράφια και εμπορικές συναλλαγές.

Από την άλλη πλευρά, όσοι προτιμήθηκαν από τους δούλους δίκαιοι ή αμαρτωλοί, για να συμμετάσχουν στη βασιλική χαρά δεν αποτέλεσε προϋπόθεση για να μη οργιστεί ο Βασιλέας από την ακατάλληλη φορεσιά του ενός.

Αν αναγνώσουμε την περικοπή αυτή στην εποχή μας και στα δεδομένα της παρατηρούμε ότι το βέβαιο και αδιαμφισβήτητο είναι πως υπάρχει η Βασιλεία του Θεού κι ο Οικοδεσπότης καλεί τον καθένα μας αδιάκριτα όχι για να "έχει πλήθος" στη χαρά Του αλλά για να μοιράζεται και άρα να αυξάνει εκπληρώνοντας την αρχή της δημιουργίας του ανθρώπου και της κτίσης. Σε αυτήν την κλήσι οι άνθρωποι συχνά βυθιζόμαστε σε μια αποστασιοποίησι και σπανιότερα σε μια αποστασία οπότε οι μέριμνες του κόσμου από μέσα καταλήγουν να διεκδικούν τον σκοπό και τελικά το νόημα της εδώ πορείας μας.

Υπάρχει, όμως, και η εξής παράμετρος: ακόμη κι αν ανταποκριθούμε θετικά στην πρόσκλησι του Θεού για τη Βασιλεία Του αυτό δε μας εξασφαλίζει ότι θα γίνουμε δεκτοί εκεί απλά επειδή βρεθήκαμε. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να είμαστε όλη τη μέρα ανάμεσα στους τοίχους των Εκκλησιών με το σώμα μας αλλά η καρδιά μας δεν μας παρακινεί στο να υφαίνουμε το κατάλληλο ένδυμα γι αυτήν την αιώνια κατοικία μας. Δεν θυσιάζουμε λίγο από τον εαυτό μας. Δεν απαρνούμαστε την πεποίθησι που μας χάρισε ο κόσμος πως δηλαδή η ζωή μας στη γη είναι αυτή καθ' αυτή η αλήθεια την οποία πρέπει να διαχειριστούμε και στην οποία πρέπει να απλώσουμε και άρα να περιορίσουμε τις φιλοδοξίες και τα όνειρά μας δραματικά. Η πρότασι ζωής της Εκκλησίας ενδύει ό,τι αγνότερο κρύβουμε μέσα μας και μας παρακινεί να ζητούμε διαρκώς το έλεος του Θεού για να ζήσουμε πραγματικά.

Ο Χριστός, με τη δουλική μορφή που με τη θέλησί Του έλαβε, γυρνά στις ατραπούς της καθημερινότητάς μας και με κάθε τρόπο μας καλεί να βιώσουμε με τη θέλησί μας κι εμείς, το Μυστήριο της Αγάπης που έρχεται να ερμηνεύσει το "γιατί" υπάρχουμε. Υπάρχουμε για να αγαπούμε μέσα από τον Χριστό και να γινόμαστε ένα σώμα μαζύ Του απολαμβάνοντας την Αγάπη που μόνο Εκείνος μπορεί να χαρίσει. Γι' αυτό και με γάμο παρομοιάζεται η Βασιλεία των Ουρανών διότι εκτός από την πνευματική λαμπρότητα "απαιτεί" δεσμό άρρηκτο. Με αυτό φρόνημα της ενότητας και της καταλλαγής και η πρόσφατη Σύναξι της Ιεραρχίας Της η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο προσκάλεσε τους Αρχιερείς Της στη Βασιλεύουσα Πόλι σε συμπροβληματισμό για την σύγχρονη πρόσκλησι του Ευαγγελίου στην οικουμένη αλλά και για τις προκλήσεις που συνεχίζουν να προσπαθούν να απομακρύνουν τον Χριστιανό από την Κυριακή σύναξι των πιστών.

Ούτε, λοιπόν, η αδιαφορία για το αιώνιο ούτε μόνο η θεωρητική και επίπλαστη αναζήτησί του χαρίζουν τον γάμο με την αληθινή ευτυχία του Θεού. Αλλιώς η πολυπραγμοσύνη ή η απραξία θα μας  οδηγήσουν στους πολλούς και κλητούς. Εμείς να μη επιδιώξουμε ό,τι εκλεκτό; Είθε!

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως