Χαιρετισμός Ημερίδος εις τιμήν του μακαριστού Επισκόπου Σισανίου και Σιατίστης Αντωνίου υπό Μητροπολίτου Φλωρίνης Θεοκλήτου

† Ἐν Φλωρίνῃ τῇ 5ῃ Μαΐου 2017

Πρὸς Ὀργανωτικὴ Ἐπιτροπὴ τιμῆς μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σισανίου καὶ Σιατίστης κυροῦ Ἀντωνίου 

Ἱ. Ν Ἁγίου Γεωργίου Πανοράματος, Θεσσαλονίκη.

Ἀγαπητοί μου, Χριστὸς Ἀνέστη. Ἔλαβα τὴν πρόσκλησί σας καὶ χάρηκα πολλὴ μὲ τὸ ἀγγελθὲν περιεχόμενό της. Εἶχα τὴν εὐλογία νὰ γνωρίζω τὸν μακαριστὸ Ἀντώνιο, ὅταν ἀμφότεροι ἤμασταν ἀκόμη στὶς τάξεις τῶν λαϊκῶν. Ἦτο ἄνθρωπος ἁγίου ἤθους, πολλῶν γνώσεων τῆς θύραθεν σοφίας, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ πατρολογικοῦ πλούτου. Σκεφθῆτε μόνο ὅτι ὁ μακαριστὸς Νικόλαος Σωτηρόπουλος, δεινὸς θεολόγος καὶ φιλόλογος, ἀνέθεσε τὸν ἔλεγχο τῆς μεταφράσεως ποὺ ἐκπόνησε στὴν Καινὴ Διαθήκη μόνο στὸν μακαριστὸ Ἀντώνιο.

 Ἀμίμητος ἦτο καὶ ἡ ποιμαντική του διακονία, καθόσον διέθετε ποικίλου εἴδους μεταφορικά μέσα. Δηλαδὴ «ἐν ὁδοιπορίαις πολλάκις!», μὲ διερχόμενα auto stop, τρακτὲρ, φορτηγά, ἕνα τζίπ στρατιωτικὸ ἀπὸ τὸν πόλεμο τοῦ Βιετνάμ, καὶ ὅ,τι ἄλλο διήρχετο πρὸ τοῦ μακαριστοῦ ἁπλοῦ Ἀντωνίου. Τὴν δὲ τροφικὴ δίαιτά του μπορεῖ νὰ τὴν ζήλευαν ἀκόμη καὶ περιβόητοι νηστευταὶ παλιῶν καιρῶν. Ἁπλὸς ἦταν ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου Ἀντώνιος καὶ στὰ ἀρχιερατικά του ἄμφια, τὰ ὁποῖα φιλοξενοῦσε μιὰ παλιὰ ξύλινη βαλίτσα, ποὺ κλείδωνε τὸν φτωχὸ θησαυρό της μὲ μιὰ μόνο συρμάτινη παραμάνα! Σὴν ἴδια ἁπλότητα, ὅπως σὲ ὅλα του, συναγωνίζονταν καὶ οἱ ἀρχιερατικές του λειτουργίες, μόνο ποὺ ἔλαμπε τὸ πρόσωπό του! Κάποτε θὰ συλλειτουργούσαμε στὸ Κυπαρίσσι Γρεβενῶν, ποὺ εἶναι τὸ χωριὸ τῆς καταγωγῆς μου καὶ ἀνήκει στὴν Μητρόπολί του. Ἤμασταν μαζὶ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ ὄρθρου. Ἐγὼ μὲν ὡς ἱερέας, ὁ δὲ Ἀντώνιος ἀρχιερεύς.Ἦλθε ἡ ὥρα νὰ ἐκφωνήσω τὸ εὐαγγέλιο τοῦ ὄρθρου καὶ εἶπα τὰ σχετικά. Βγαίνοντας ὅμως στὴν ὡραία Πύλη γιὰ νὰ πῶ τὸ εὐαγγέλιο εἶδα ἀπέναντί μου νὰ βαστάη τὸ εἰσοδικὸ μανουάλι ὁ εὐλογημένος Ἀντώνιος! Καταλαβαίνετε τότε τὶ ἔγινε μέσα στὸ λογισμό μου καὶ στὴν καρδιά μου!

Ὅταν ὅμως κήρυττε λόγον θεοῦ ὁ μακαριστὸς Ἀντώνιος ἦταν χείμαρρος ποικίλων γνώσεων καὶ μάλιστα ἡ ἐκφορά τοῦ λόγου του ἐγίνετο μετὰ δυνάμεως καὶ κραυγῆς ἰσχυρᾶς.

Σᾶς προτείνω νὰ ἀναζητήσετε ἀνθρώπους ποὺ συνεργάστηκαν μαζί του κατὰ τὰ χρόνια τῆς ἱερατικῆς καὶ ἀρχιερατικῆς διακονίας του. Σέτοιοι εἶναι ὁ ἀρχιμ.Στέφανος Ρῆνος, ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Δρυοβούνου, ὁ ἀρχιμ.Νικόλαος Ἀλεξίου ἐφημέριος Ἑράτυρας καὶ ὁ ἁπλὸς ὁδηγός του κ. Βάϊος κάτοικος Γρεβενῶν.

Περαίνων τὴν σύντομη ἐπιστολή μου ἀναφέρω τὴν φωνὴ ποὺ ἀκούστηκε κατὰ τὴν ὥρα ποὺ ἐκφωνοῦσε τὸν ἐπικήδειο λόγο του ὁ μακαριστὸς καὶ μεγαλειώδης ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Ἡ δὲ φωνὴ ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀγαπῶντος λαοῦ ἦταν ἡ λέξι ΑΓΙΟΣ. Νἄχουμε τὴν ἁγία εὐχή του!

Διάπυρος πρὸς Κύριον εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ