Η χορωδιακή ψαλμωδία - Φώτιος Μπαρούτας

Η χορωδιακή ψαλμωδία

Φώτιος Μπαρούτας

Η χορωδίακή ψαλμωδία αποτελεί για τη Θεία Λατρεία ένα ξεχωριστό μουσικό άκουσμα, που γεμίζει τις ψυχές με αγαλλίαση και κατάνυξη.  Συχνά αποτελεί και τον κύριο λόγο για μια προσκυνηματική «εξόρμηση» στις Ιερές Μονές της περιοχής μας,  για  να  καλύψουμε  την  εσωτερική  ανάγκη ενός  κατανυκτικότερου εκκλησιασμού!

Φέρνω στη μνήμη μια τέτοια  εκκλησιαστική

και χαριτωμένη  εμπειρία! Περίοδος του Δεκαπενταύγουστου  σε ένα  μικρό  Θεσσαλικό χωριό!  Στη  μικρή  εκκλησιά ο Ιερέας, ο παπα Αριστείδης, κάνει την παράκληση  με  χορούς  αποτελούμενους  από  τις κυράδες του χωριού! Χαμηλόφωνα και προσευχητικά έψαλλαν όλες μαζί «Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς...»! Πόση αγαλλίαση και συγκίνηση!

Αφορμή για να εξάρουμε τη σημασία και την αξία της χορωδιακής ψαλμωδίας! Να υπογραμμίσουμε τον εκκλησιαστικό χαρακτήρα της και να τονίσουμε,  πόσο  είναι  σημαντικό,  ότι  με  την συμψαλμωδία,  η  εκκλησιαστική  μας  μουσική ακούγεται περισσότερο πνευματική και περισσότερο κατανυκτική και προσευχητική ! Χαίρουν και οι συμψάλλοντες, επειδή τους δίνεται η ευκαιρία να ψάλλουν «ἀπό διφθέρας» και να υμνήσουν τον Κύριο λιτά και απέριττα «με ένα στόμα και μιά ψυχή» ! «Ἄξιόν Σε ὑμνεῖσθαι  φωναῖς αἰσίαις...»! 

Να  γιατί  το  «συμψάλλειν»  αποτελούσε  επιδίωξη παλαιοτέρων και νεότερων Ιεροψαλτών. Θα αναφερθώ, στον μακαριστό κυρ Νίκο Σταυρόπουλο. Αγαπητός σε όλους, πάντα με το χαμόγελο και τον καλό το λόγο, ο κυρ Νίκος υπήρξε Πρωτοψάλτης στην Παναγία την Παντάνασσα για πολλές δεκαετίες!  Ο δάσκαλος απέφευγε τα περίπλοκα μουσικά μελωδήματα! Στη Θεία Λειτουργία μάλιστα, συνήθιζε να ψάλλει  τα  Αντίφωνα τον Τρισάγιο Ύμνο, το Χερουβικό  κ.λπ.  με την απλοϊκή χορωδία του!   

Η  ιεροψαλτική εμπειρία  και  το  ταπεινό  του  φρόνημα τον οδήγησαν να διακρίνει την μεγάλη πνευματική αξία του «συμψάλλειν» ιδιαίτερα στη Θεία Λειτουργία!

Το Τυπικό της Εκκλησίας, εξάλλου, προβλέπει την ύπαρξη Χορών Ιεροψαλτών και σε Χορούς Ιεροψαλτών αναφέρεται! Γιαυτό, η αναβάθμιση του Ιεροψαλτικού  διακονήματος  πρέπει  κάποτε  να μας απασχολήσει σοβαρότερα!

Στην  πόλη  μας,  η  αξιόλογη  Σχολή  Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεώς με το μαθητευόμενο ιεροψαλτικό «δυναμικό» της, θα μπορούσε να βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτή! 

Αλλά και στις ενορίες, όπως και παλιά, ας «φιλοτιμήσουμε» τους ζηλωτές ενορίτες, ώστε να προσέρχονται στο Αναλόγιο με περισσότερο θάρρος και μεγαλύτερη προθυμία!  Ένας καλός λόγος, ένα κέρασμα...  Αυτά δεν είναι καινούργια, μα ίσως να τα έχουμε ξεχάσει!