Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν - π. Παναγιώτου Καραγιάννη

Πρωτοπρεσβύτερου π. Παναγιώτου Καραγιάννη

 «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια».

 Ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παρουσιάζει ἕνα ἁρμονικό καί ἑνιαῖο σύνολο, τό ὁποῖον προέρχεται ἀπό τίς ἀρετές. Πιό πάνω μᾶς μίλησε γιά τά πονηρά ἔργα, τά ὁποῖα εἶναι ἔργα τῆς σαρκός, καί τά ὁποῖα εἶναι «μοιχεία, πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι, -δηλαδή ἄσεμνα γλέντια-, καί τά ὅμοια τούτοις, .. καί ὅτι οἱ τά τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν» (Γαλ. Ε’19-21).

 Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί καί εὐλογημένοι, αὐτά πού ἀκούσαμε πιό πάνω, δηλαδή τά πονηρά ἔργα, γίνονται ἀπό μᾶς. Ἀλλά ὅταν ἡ γνώμη τῆς ψυχῆς εἶναι καθαρή καί ἀγαθή, αὐτή ἡ ψυχή βοηθεῖται ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κι ἔτσι γίνεται πνευματική ψυχή καί καρποφορεῖ.

 Ἰδού, ἀδελφοί μου, ἡ λίστα τῆς αἰωνίου σωτηρίας κατά τό Ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα τό σημερινόν:

 1ον: ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι περιεκτικωτέρα τῶν ἄλλων ἀγαθῶν, καί ρίζα καί αἰτία.

 2ον: ἡ χαρά. «Ὁ γάρ ἀγαπῶν ἀεί χαίρει (Οἰκουμένιος), καί ὅταν πάσχη κακῶς.

 3ον: εἰρήνη. Εἶναι ἡ ἐκ τῆς ἀγάπης καί τῆς χαρᾶς, πού εἰρηνεύει ὁ ἄνθρωπος καί κατά τήν ψυχήν.

 4ον: μακροθυμία. Τό «βραδύς εἰς ὀργήν» (Ἰακ.Α’19). Ξεχνάει νά θυμώση, ὅπως λέμε στήν ἁπλῆ γλῶσσα. «Τό ἀναβάλλειν τήν τιμωρίαν»· «ἄς τόν συγχωρέσω, δέν πειράζει, ἄνθρωπος εἶναι! Ἄς μοῦ ἔφταιξε!». Αὐτή εἶναι ἡ μακροθυμία.

 5ον: χρηστότης. Αὐτή ἀντιτίθεται πρός τήν ἀποτομίαν, καί ἔχει «σπλάγχνα οἰκτιρμῶν».

 6ον: ἀγαθωσύνη. Ἔχει μεγάλη διάθεσιν νά ἀγαθοποιῆ. Δηλαδή, ἔχει γλυκυτάτη συμπεριφορά καί μεγάλη καταδεκτικότητα πρός τούς κατωτέρους, ἡ ὁποία μᾶς καθιστᾷ προσηνεῖς καί ἀγαθούς καί ἤρεμους καί πράους καί Ἁγιοπνευματικούς ἀνθρώπους. Καί ἐπιπλέον, προσιτούς ἀκόμα καί σ᾿ αὐτούς πού μᾶς ἀδίκησαν. Τό «δέν πειράζει» φαίνεται νά εἶναι νεωτερίστικο σχῆμα, ἀλλά εἶναι παμπάλαιο. «Δέν πειράζει!». Αὐτό κάνει μεγάλη ἐργασία καί προσφέρει ὑψηλήν διακονίαν διά τή σωτηρία ὅλων μας!

 7ον: ἡ πίστις. Εἶναι «ἡ νικήσασα τόν κόσμον» (Α’Ἰω.Ε’4), διά τήν ὁποίαν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἔκανε τό αἰώνιον καί ἀδιάσειστο καί βαρυσήμαντο καί οὐρανοσήμαντο διάγγελμα, μέ τό ὁποῖον ξεχωρίζει τούς πιστούς ἀπό τούς ἀπίστους κι ἀπό τή διεστραμμένη γενιά τους, λέγοντας: «Ἀμήν γάρ λέγω ὑμῖν, ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καί μεταβήσεται, καί οὐδέν ἀδυνατίσει ὑμῖν» (Ματθ.ΙΖ’20).

 Ἡμεῖς διαθέτομεν, ἀδελφοί μου, τοιαύτην πίστιν;;

 Πατέρες ἐρημῖται ἐπεσκέφθηκαν ἕναν ἁπλό Μοναχό γιά νά θαυμάσουν τήν ἁγιότητά του, γιά τήν ὁποίαν εἶχαν ἀκούσει πολλά. Ἀλλά, δυστυχῶς ἤ εὐτυχῶς, μᾶλλον εὐτυχῶς, ἦταν ἀγράμματος τελείως. Καί προσηύχετο ὡς ἑξῆς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, μή μέ ἐλεεῖς». Καί τό ’λεγε καί ἔκλαιγε! Κάθε κόμπο μέ τό κομποσχοίνι κι ἀπό ἕνα δάκρυ, μέ λυγμούς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, μή μέ ἐλεεῖς». Ἐνόμιζε ὅτι σημαίνει καλό. Οἱ Πατέρες ἐξέστησαν! Τόν ἀποχαιρέτησαν ἀφοῦ ἐθαύμασαν τήν ἁγιότη-τά του, καί στό τέλος τοῦ εἶπαν:

 -Δέξαι, ἀδελφέ μας, νά σοῦ εἴπωμεν μίαν διόρθωσι, νά σοῦ διορθώσουμε τήν προσευχούλα σου! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με νά λές, κι ὄχι μή μέ ἐλεεῖς!

 -Καλά, νά ʼναι εὐλογημένο, εἶπε.

Καί μπήκανε στή βάρκα νά φύγουνε.

 Ὁ Μοναχός τό ξέχασε. Καί μέ δάκρυα ἔπεσε μέσα στό νερό κι ἄρχισε νά βαδίζη ὄρθιος, καί μέ ἀγωνία καί κλαίγοντας... :

 -Πατέρες! Πατέρες! Τί εἴπατε νά λέω; Τό ξέχασα ὁ ἄθλιος!

Μόλις εἶδαν τή θαυματουργική του ἰδιότητα πού προήρχετο ἀπό τήν πίστι κι ἀπό τήν ἁγιότητα, τοῦ εἶπαν:

 -Νά λές ὅπως ἔλεγες! Μή τό ἀλλάξης καθόλου! εἶπαν, καί χάθηκαν μέσα στό θαλάσσιο ρεῦμα.

 8ον: ἡ πρᾳότης. Εἶναι ἡ χρυσή σφραγίς, «ἡ βούλα τῶν φοιτητῶν πού φοιτοῦν στή σχολή τοῦ Ἰησοῦ». Δέν μᾶς τό συνιστᾷ ὁ Ἴδιος; «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ.ΙΑ’28-29).

 καί 9ον: ἡ ἐγκράτεια.  Ἄς πᾶμε μαζί μέ τόν καρπό τοῦ Πνεύματος, ἀδελφοί μου, εἰς τόν Χριστόν, καί «τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός αὐτῶν» (Ματθ.ΙΓ’ 43), τήν ὁποίαν εὔχομαι εἰς ἅπαντας ὑμᾶς.

 Ἀμήν.