Μνήμη του Αγίου Φλαβιανού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (16 Φεβρουαρίου)

Η Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Παμφίλου και του Αγίου Φλαβιανού, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Άγιος Φλαβιανός έζησε κατά τον 5^ο αιώνα μ.Χ. και  υπηρέτησε αρχικά την Εκκλησία ως πρεσβύτερος και σκευοφύλακας του ναού της Αγίας Σοφίας. Το 447 μ.Χ. διαδέχθηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον Άγιο Πρόκλο και διακρίθηκε, όπως εκείνος, για το ήθος, την αρετή και την αφοσίωσή του στην Ορθόδοξη Πίστη.

Ένα μόλις χρόνο μετά από την ενθρόνισή του, συγκάλεσε τοπική σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη και καταδίκασε τον εισηγητή του μονοφυσιτισμού αρχιμανδρίτη Ευτυχή, ο οποίος δίδασκε ότι ο Χριστός είχε μόνο μία φύση, τη θεϊκή, αφού αυτή, ως ισχυρότερη, απορρόφησε την ανθρώπινη. Η πλάνη αυτή δεν ήταν απλά μια διαφορετική άποψη, αλλά αμφισβητούσε έμπρακτα τη δυνατότητα σωτηρίας του ανθρώπου, αφού σύμφωνα με αυτήν, ο ίδιος ο Σωτήρας Χριστός δεν είχε πραγματική ανθρώπινη βούληση και ζωή και δεν παρέδωσε στην ανθρωπότητα τέλειο παράδειγμα προς μίμηση.

Την προσήλωσή του στο Ορθόδοξο δόγμα, ο Άγιος Φλαβιανός πλήρωσε με εξευτελισμούς και βασανιστήρια που υπέστη, κατά τη διάρκεια της λεγόμενης ληστρικής συνόδου του 449 μ.Χ., όταν ο αρχιμανδρίτης Ευτυχής, υποστηριζόμενος από τον Αλεξανδρείας Διόσκορο και την πολιτική εξουσία, εξήγειρε εναντίον του τον όχλο. Ο Άγιος πέθανε τρεις μέρες μετά από το τέλος της συνόδου, μαρτυρώντας ουσιαστικά για την Ορθόδοξη Πίστη.

Περιστατικά στην εκκλησιαστική ιστορία, όπως αυτά που έζησε ο Άγιος Φλαβιανός, μάς βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε ότι η Αγία μας Ορθόδοξος πίστη πολεμήθηκε και πολεμείται από εκείνους που την νοθεύουν με αιρετικές διδασκαλίες και σοφίσματα. Ακόμη και τέτοια περιστατικά που έχουν να κάνουν με το δόγμα και την αυθεντική πίστη μάς βοηθούν να τα διακρίνουμε από διοικτητικές και περιφερειακές διαφορές ποιμαντικής δικαιοδοσίας. Γι’ αυτό, καλούμαστε να επαγρυπνούμε, να μελετούμε και να ζούμε συνδεδεμένοι με τη μητέρα Εκκλησία, τρεφόμενοι με το σώμα και το αίμα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Και ασφαλώς να προσευχόμαστε για την ενότητα και την ευστάθια των κατά τόπους ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου