ΜΝΗΜΗ ΕΥΤΕΡΠΗΣ ΜΑΦΤΑ-ΗΛΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΜΝΗΜΗ  ΕΥΤΕΡΠΗΣ  ΜΑΦΤΑ-ΗΛΙΑ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Στη βιογραφική δοκιμή για τον λίαν νωρίς κληθέντα από το Θεό κοντά Του δυναμικό  Ιεραπόστολο π. Κοσμά Ασλανίδη Γρηγοριάτη -«Ιεραποστολικό Συναξαρι του 20^ου Αιώνα»- εκδόσεις «Τήνος», 1992-είχα κάνει εξ αντιγραφής την ακόλουθη μικρή αναφορά στην ανωτέρω μεγάλη κυρία της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στην Αφρική -Κολουέζι του Ζαϊρ- νυν Κογκό: «Επίσης πρέπει να κάνω μνεία … και της συνταξιούχου Λυκειάρχου και γνωστής εκλεκτής εκπαιδευτικού κας Ευτέρπης Μάφτα- Ηλία, που από τον περασμένο Σεπτέμβριο -1990- πήγε και ανέλαβε με πολύ ζήλο τη Διεύθυνση του Δημοτικού Σχολείου «‘Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», που όπως έχω ήδη αναφέρει, λειτούργησε φέτος για πρώτη φορά». Σήμερα -4.5.2019- ακριβώς τέσσερις μήνες μετά την εκδημία της στον Κύριο -4.12.2018- και την εξ ατυχών συμπτώσεων απουσία μου και από την κηδεία, και από το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο καταθέτω στη μνήμη της την ακόλουθη ευρύτερη οφειλή.

      Η πλήρης ημερών -ετών 92 -αποδημήσασα στον Κύριο -4.12.2018- λίαν αγαπητή και στην ομότεχνη συμβία μου, ανωτέρω Φιλόλογος τ. Λυκειάρχης, γεννήθηκε σε ευσεβή πολύτεκνη οικογένεια του Πειραιά-1927. Γαλουχήθηκε και αναπτύχθηκε πνευματικά παιδιόθεν στην περί την Αδελφότητα της «Ζωής» χριστιανική ατμόσφαιρα. Στο χώρο της έμεινε και έδρασε αφανώς δημιουργικά πολυμερώς και πολυτρόπως με τα πολλά της χαρίσματα -πτυχίο Φιλολογίας, Διδασκαλείου Μέσης Εκπαίδευσης, Γαλλικής Ακαδημίας, Μουσικής …- ως παιδί των ΧΜΟ, ως Ομαδάρχης, ως Κατηχήτρια και άλλα … παράλληλα με την εκπαιδευτική διακονία της από το 1951 σε Γυμνάσια-Λύκεια Κύπρου, Κεντρικής Ελλάδος, και Πειραιά, ως Καθηγήτρια και ως Διευθύντρια.

      Αν θυμάμαι καλά σε ταχύρρυθμο Σεμινάριο για Φιλολόγους, οργανωμένο από το Υπουργείο Παιδείας-Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου -προς υπόδειξη καλύτερου δυνατού τρόπου εφαρμογής της εσπευσμένα επιβαλλόμενης «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης Παπανούτσου» -1964 -είχε το θάρρος να λάβει το λόγο, και να επισημάνει το άκρως επικίνδυνο για τη ελληνική γλωσσική επάρκεια των μαθητών του εξοβελισμού από το Γυμνάσιο της Διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στο πρωτότυπο! Συνέχισε όμως εργαζόμενη ακάματα ως το έτος 1987, παράλληλα με την εξάτεκνη καρποφορία της εκ του ευλογημένου γάμου με τον επίσης αγαπητό Θεολόγο Γυμνασιάρχη-Λυκειάρχη αείμνηστο Γεώργιο Ηλία. Κρατείστε ιδιαίτερη σημείωση για το τελευταίο, «εξάτεκνη καρποφορία», γιατί πολλαπλασιάζει την αξία όλων των άλλων. Και, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μαζί με άλλους ομότεχνους των, και όχι μόνο, της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς πρόσφεραν αφανώς πολύ μεγάλη, και πολύ δημιουργική πνευματική εργασία στα πλαίσια του χριστιανικού έργου, οπωσδήποτε πιο μεγάλη και πιο αποτελεσματική από αυτήν που  εμείς της ας πούμε δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς.

      Στον Ιεραποστολικό χώρο βρέθηκε παρούσα ευθύς ως το 1961 ο νέος Διάκονος της «Ζωής», Αναστάσιος Γιαννουλάτος, νυν Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, ίδρυσε στην Αθήνα, ευνόητο με ποια προοπτική, το Διορθόδοξο Ιεραποστολικό Κέντρο «Πορευθέντες». Και, το Ιεραποστολικό άλμα της στην Αφρική αποτόλμησε το 1990, ανταποκρινόμενη σε πρόσκληση του Μητροπολίτη Κεντρώας Αφρικής μακαριστού Τιμόθεου Κοντομέρκου, αναζητούντος κάποιο Γαλλομαθή για τα Σχολεία της Ιεραποστολής στο Κολουέζι του τότε Ζαϊρ. Εδώ θα παρεμβληθεί και ο επίσης μακαριστός πια -πάλαι συμφοιτητής μου- Ηγούμενος της Αγιορείτικης Μονής Γρηγορίου Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης και θα την ενισχύσει λέγοντας: «Πήγαινε, και ο Θεός θα μεριμνήσει για τα παιδιά σου». Συμφωνούντος, λοιπόν, και του συζύγου, η συνταξιούχος Φιλόλογος τ. Λυκειάρχης Ευτέρπη Μάφτα Ηλία θα βρεθεί στα 63 της χρόνια να εργάζεται για μια πενταετία, 1990-1995, με ασκητική αυταπάρνηση και ακάματη φιλοπονία, ένα χρόνο μετά την απροσδόκητη πρόωρη κοίμηση του π. Κοσμά -Ασλανίδη- Γρηγοριάτη στο έτερο Ιεραποστολικό Κέντρο-επαρχία Σάμπα, Ζαϊρ-Κογκό-αυτό του Κολουέζι, πλάι στον Γρηγοριάτη Ιερομόναχο, μετά ταύτα Μητροπολίτη Μελέτιο.

       Όπου, να οργανώνει και διευθύνει το Δημοτικό Σχολείο της Ιεραποστολής, «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», απαρτισμένο οικοδομικά με τα χέρια, τον ιδρώτα και το δάκρυ του π. Κοσμά, και να το επανδρώνει επιλέγοντας προσεκτικά Διδασκάλους γηγενείς. Να μεταφράζει από τα ελληνικά στα γαλλικά-γλώσσα ομιλούμενη εκεί εκ προϊστορίας αποικιακής-τα βιβλία των Θρησκευτικών. Να προωθεί δυο χρόνια μετά την ίδρυση και λειτουργία Γυμνασίου με απόκλιση γεωργική. Συνάμα, να οργανώνει ωραίες μαθητικές εορταστικές εκδηλώσεις, και πιο πολύ μαθητικές Λειτουργίες τα Σάββατα στο Ναό του Αγίου Γεωργίου στις οποίες έψαλλαν χοροί μαθητών των δυο σχολείων. Με μια μικρή συμπαράσταση κάποιο χρόνο εδώ, από τη δασκάλα και δημοσιογράφο στο Ρ.Σ. «Πειραϊκή Εκκλησία», φίλη αγαπητή Σοφία Χατζή, όλα αυτά με την ευλογία και χάρη Ιησού Χριστού!

      Επιστρέφοντας στην Ελλάδα γίνεται διαπρύσιος κήρυκας παντοιότροπης ενίσχυσης του έργου της Ιεραποστολής, γράφοντας σε διάφορα περιοδικά, μιλώντας σε συνάξεις σχετικές, πιο πολύ λειτουργώντας μια δεκαετία την εκπομπή, «Έχω και άλλα πρόβατα» στο Ρ. Σ. «Πειραϊκή Εκκλησία». «Κάποια στιγμή -διαβάζω- νομίσαμε πως αποσύρθηκε». Δεν είχε αποσυρθεί, είχε βρεθεί στο «Λύρειο Ίδρυμα», το Μοναστήρι κοινωνικής συμπαράστασης σε απροστάτευτα παιδιά, όπου έκανε αφιλοκερδώς φροντιστηριακά μαθήματα στους μαθητές-μαθήτριες της εκεί μοναστικής αγκαλιάς. «Επί πλέον τη σοφία των χρόνων της προσφέρει σε Ενώσεις που παλεύουν για τη στήριξη, την πνευματική και ηθική της Επιστήμονος   Πολύτεκνης Μητέρας … Ενώ ως συν-ιδρυτικό μέλος, είναι δημιουργικά παρούσα ακατάπαυστα στην χριστιανική και πνευματική προσπάθεια του «Πειραϊκού Φάρου», με το Θεολόγο σύζυγο, πλάι στον αείμνηστο Θεολόγο της «Ζωής» Αλέξανδρο Βάμβα και μετά …

   … Η τελευταία εικόνα της είναι στο κρεβάτι, από το οποίο δεν μπορούσε να σηκωθεί πια! Να διαβάζει όμως τους Ψαλμούς για κάθε φίλη που μάθαινε ότι αναχωρούσε στο ταξίδι του Θεού! Να κεντά ένα τραπεζομάντηλο για την εγγονή της, και να αφήνει να κυλά ένα δάκρυ χαράς για τη γέννηση μιας ακόμη δισεγγονής της»!

*****   ***   *****

    «Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε, είτε δια λόγου, είτε δι επιστολής ημών»-2Θεσς.2,15. Και σ’ αυτή τη χαοτική εποχή, που έρχονται τα πάνω κάτω κατά θεία παραχώρηση, ο Χριστός είναι εδώ! Και έχει τις δικές του φωτεινές ανταύγειες ή λαμπάδες διάσπαρτες πολυτρόπως παντού. Μια από αυτές ήταν και η πλήρης ημερών κληθείσα στην αιώνια αγάπη Του, Πειραιώτισσα Φιλόλογος τ. Λυκειάρχης Ευτέρπη Μάφτα-Ηλία της Ιεραποστολής! Και, ξέρετε του … «δυσφημισμένου» επ’ εσχάτων χώρου της «Ζωής». Και παίρνετε και κρατείτε ό,τι καλό χριστιανικό παράδειγμα, κατά τα τρέχοντα, ορθόδοξο, που όχι βέβαια μόνο εξ αυτού, και σήμερα «φαίνει πάσι φως Χριστού»! Γιατί : «Ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως, και αγάπης και σωφρονισμού. Μη ουν επαισχυνθής το μαρτύριον του Κυρίου ημών» -«Γιατί το Πνεύμα που μας έδωσε ο Θεός, δεν είναι πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δύναμης, κι αγάπης και σωφροσύνης. Να μην ντρέπεσαι, λοιπόν, να ομολογείς τον Κύριό μας»- 2Τιμ.1,7-8. Σήμερα ιδιαίτερα, όταν το τελευταίο αυτό διαβάζεται ζωντανό σε μορφές σαν της αείμνηστης!

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης