ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΧΑΡΑΣ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΤΡΙΗΜΕΡΟ  ΧΑΡΑΣ  ΘΕΟΥ  ΚΑΙ  ΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

         Αυτό ήταν για πολλούς στις Σπέτσες το φετινό εορταστικό τριήμερο της Εθνικής Επετείου της 28^ης Οκτωβρίου 1940. Καθώς με το που πάτησε στην προβλήτα της Ντάπιας το πόδι του ο Σπετσιώτης νέος Μητροπολίτης Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιερόθεος 3^ος, πλήθος ευσεβών πιστών με επικεφαλής το Δήμαρχο και τις άλλες τοπικές αρχές τον υποδέχτηκε κράζοντας περιπαθώς, «άξιος, άξιος, άξιος», ενώ αστραποβολήματα και οι αχοί  πυροτεχνημάτων λάμπρυνναν την ατμόσφαιρα.

      Κι όταν η πομπή που σχηματίστηκε οδοιπόρησε παραλιακά και ανηφόρησε ως την είσοδο της ιστορικού Μοναστηριού του Αγίου Νικολάου, όπου τον υποδέχτηκε με θερμή αδελφική αγάπη ο Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών … κ. Εφραίμ η επευφημία «άξιος» δε σταματούσε. Μόνο όταν περάσαμε στο Καθολικό αυτού, Μητροπολιτικό ναό τώρα, όπου 3 Απριλίου 1821, Κυριακή των Βαϊων, έδωσαν  γονατιστοί τον όρκο, «ελευθερία ή θάνατος» οι Σπετσιώτες και ρίχτηκαν πρώτοι στον κατά θάλασσα Αγώνα, και ο χοροστατών τιμητικά νέος Ιεράρχης έβαλε «Ευλογητός …» για τον Εσπερινό της γιορτής «της Παναγίας Αγίας Σκέπης»,, με την επιβλητική φωνή του, ησύχασε το πλήθος και προχώρησε η Ακολουθία.

  

     Και ήρθε η στιγμή που πρώτος ο φιλοξενών επιχώριος Μητροπολίτης κ. Εφραίμ, άρχισε τις προσφωνήσεις «επισημαίνοντας το κυρίαρχο χρέος θυσιαστικής αγάπης του Επισκόπου για το ποίμνιο του Χριστού», και του πρόσφερε ένα ωραίο «Εγκόλπιο» ως δώρο.

Ακουλούθησε σύντομη προσφώνηση τιμής και σεβασμού του Προϊσταμένου του Ναού Αρχιμανδρίτη κ. Γρηγορίου, και το κόκκινο σαν το αίμα του Χριστού Επιτραχήλιο δώρο εκ μέρους του εκκλησιαστικού συμβουλίου. Στην εκτενή προσφώνηση του μαθητή μου ως και ο Δεσπότης Δήμαρχου κ. Παν. Λυράκη, ήταν λίαν ευδιάκριτη η έκφραση ανακούφισης και χαράς, που ύστερα από εβδομήντα τόσα χρόνια από τους εκ Σπετσών μακαριστούς Νικηφόρο Καλογερά, Μητροιπολίτη Πατρών και Ηλείας, και Ανδρέα Τριανταφύλλου, Μητροπολίτη Τριφυλίας με την εκλογή του κ. Ιερόθεου Μητροπολίτη Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου αναφαίνεται Σπετσιώτης Μητροπολίτης στην Εκκλησία της Ελλάδος,

Δεν παρέλειψε, βέβαια, να του προσφέρει ως προσωπικό δώρα Ποιμαντορική Ράβδο, αλλά και να αναφερθεί στην παιδευτική εκκλησιαστική χρήση της.

     Τέλος ο χαράσσων αυτές τις γραμμές, Διευθυντής τότε Γυμνασίου-Λυκείου Σπετσών θεολόγος καθηγητής απηύθυνε με το δέοντα σεβασμό τα εξής στον Επίσκοπο πάλαι μαθητή του, «Νυν ηρξάμην, και είπα». Τώρα αρχίζω  με Ψαλμωδό και λέω. «Αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου». Αυτή είναι η άνω μεταλλαγή της δύναμης του Κυρίου, στον Εμμανουήλ Καλογερόπουλο, ευλαβικό μαθητή μου στο Γυμνάσιο-Λύκειο Σπετσών. Και, με Μέγα Βασίλειο προσθέτω: «Αύτη γαρ εστίν η καλλίστη αλλοίωσις, ην η δεξιά χαρίζεται του Υψίστου». Αυτή είναι η άριστη άνω μεταλλαγή που μας χαρίζει η δύναμη του Υψίστου». Ιδού, ο από τό ιστορικό και πανέμορφο νησί των Σπετσών πνευματικός πυρπολητής ψυχών πρώτα, τώρα «εις τύπον και τόπον Χριστού», σαν άλλος Χριστός, στην Εκκλησία τόπο του Χριστού, Μητροπολίτης Λήμνου-Αγίου Ευστρατίου κ. Ιερόθεος σε αφετηριακό προσκύνημα στην πάτρια γη, είναι εν τω μέσω ημών, τιμή, χαρά, και ευλογία.

        Ο υπό αγιοκατάταξη Αγιορείτης Ιερομόναχος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης, όντας μόλις δώδεκα χρονών παιδί, αποτόλμησε ιερή αποδημία από Μικρά Ασία σε Χίο, στη σπηλιά του ξακουστού ασκητή Παρθένιου, να πάρει συμβουλή και ευχή για τη ζωή του. Ο Γέροντας τον συμβούλεψε με φωτισμό Θεού, τον κοίταξε στα μάτια, και διορατικά του προείπε: «Στο ασκητικό- μοναστικό άθλημα να ανοιχτείς δε θα αργήσεις».

     Δε γνωρίζω, Σεβασμιώτατε, αν υπάρχει παρόμοιο στη ζωή σας. Γνωρίζω όμως κάτι εξ ίσου σπουδαίο και αποφασιστικό, ότι ευδόκισε ο Θεός να γνωρίσετε «εκ βρέφους τα ιερά γράμματα», που ως τονίζει Άγιος Ιωάννης ο Χρισόστομος, «για ένα χριστιανικό τρόπο ζωής, δεν είναι καθόλου μικρή η συμβολή τους». Με αυτό αναφέρομαι στην ad hoc ατμόσφαιρα χριστιανικής ζωής που είχατε ατόφια και ζωντανή μπροστά σας, στο ταπεινό γονάτισμα, στο σταυροκόπημα, στην προσευχή της σιγής, της αείμνηστης μητέρας σας Ευαγγελίας, μόλις απόθετε ευλαβώς το αναμμένο καντήλι στο Εικονοστάσι. Έτι δε και ίσως πιο πολύ, όταν που την έχανες, που την εύρισκες, που αλλού, παρά σε πρόθυμη συμπαράσταση αγάπης σε ανήμπορους, άρρωστους, και άλλους δεινοπαθούντες αδελφούς του Χριστού !

        Με αυτά τα ελάχιστα, Σεβασμιώτατε, εκ μέσης καρδίας, συν τις θερμές ευχές-προσευχές μου, αυτές της φιλολόγου κας Παναγιωτάκη, και όσων παρόντων τότε καθηγητών σας, που καμαρώνουμε και για την τιμή που περιποίησε στα Γυμνάσιο-Λύκειο Σπετσών, η εκλογή σας ως Επισκόπου, συν την ανύστακτη αγάπη, και τις ευχές των ευλαβών Σπετσιωτών, ανηφορίστε αυτά τα κρίσιμα χρόνια με πλάι σας κάθε στιγμή το Χριστό στη σταυρική ευθύνη του Μητροπολίτη της Εκκλησίας του Χριστού που παροικεί στα ακριτικά νησιά Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου αποφέροντας με τη Χάρη Του «καρπόν πολύν» για μακρά σειρά ετών στις ψυχές των εκεί ορθόδοξων Ελλήνων αδελφών μας.

     Ευχαριστώντας όλους για τη θερμή και συγκινητική υποδοχή Μητροπολίτης Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου, έκλεισε με διδαχή για το χρέος μαρτυρίας-ομολογίας  Χριστού από το σημερινό χριστιανό ορθόδοξο, «πιο πολύ με μια ζωή αγάπης του άλλου, με ένα «νιάσιμο» για τον όποιο  άλλο».

     Τη Δευτέρα, ημέρα της Εθνικής Επετείου 28^η Οκτωβρίου 1940 οι δυο Ιεράρχες συλλειτούργησαν στο Ναό των «Τριών Σπετσιωτών Νεομαρτύρων», και προέστησαν στην Ευχαριστήρια Δοξαλογία, και στο Τρισάγιο υπέρ των πεσόντων στην Εθνική Εποποιία του 1940.

    Τρίτη 29 Οκτωβρίου, ο Μητροπολίτης Λήμνου Αγίου Ευστρατίου λειτούργησε με αρκετούς άλλους κληρικούς στο «Καθολικό της Μονής των Αγίων Πάντων», ιερό χώρο γι αυτόν λίαν αγαθής, αλλά και όχι λίγης πικρής μνήμης, εν μέσω άκρως ευλαβούς σιγής, προσοχής, συν-προσευχής, όχι μικρού πλήθους συμπατριωτών του, και όχι μόνον. Και με την ευκαιρία της γιορτής της Οσιομάρτυρος Αναστασίας επισήμανε εύστοχα ότι η αληθινή τιμή στο Μάρτυρα, δε γίνεται με λόγια ή άλλα άσχετα, και όθνια έθη, αλλά με τη μίμηση στοιχείων και πλευρών της ζωής του. Τέλος με όσους άλους πιστούς πήγε και τέλεσε Τρισάγιο στους εκεί Τάφους των προαναφεθέντων δυο μακαριστών Σπετσιωτών Μητροπολιτών.

      Στο ωραίο Αρχονταρίκι της Μονής μετα και στον καφέ συν άλλα που πρόσφεραν οι λίαν πρόθυμες πάντα ευλαβείς αδελφές μοναχές, απολαύσαμε τη χάρη την απλότητα της ψυχής του, την αθωότητα της καρδίας του στης μαθητικής του ζωής τις αναμνήσεις, που τις διαπερνούσε αγάπη και έκδηλος σεβασμός στους παρόντες τότε καθηγητές του. Πράγμα που έβγαλε εκ μέρους μου τον αποχαιρετισμό τούτο: «Θα είστε η Χαρά του Θεού στη Μητρόπολη Λήμνου-Αγίου Ευστρατίου». Αλλά και τούτο: Ευχή-προσευχή.«Να είστε η Χαρά του Θεού στη Μητρόπολη Λήμνου Αγίου Ευστρατίου».   

     Σε υστερόγραφο, αλλά χωρίς άδεια Ιεροθέου καταθέτω και τα εξής δικά του εκ βαθέων του : «Ελαβα τηλαφωνημα με αριθμό εξωτερικού. Ακουσα γλυκιά φωνή να ρωτάει: «Είστε ο Άγιος Λήμνου»; «Άγιος, όχι βέβαια, απάντησα, ναι, είμαι ο νεοεκλεγείς Μητροπολίτης Λήμνου-Αγίου Ευστρατίου». «Ακούω ν’ ακολουθεί σειρά όλη εγκάρδιες αδελφικές ευχές, συν απλά και λιτά: «Είμαι ο Αλβανίας Αναστάσιος, και έχω να σας αποκαλύψω κάτι. Πριν, καταλαβαίνετε πόσα χόνια ο αείμνηστος συμπατριώτης σας θεολόγος Αλέξανδρος Βάμβας μου είχε ζητήσει και μου είχε πει. «Αυτό το παιδί, Σε παρακαλώ, θέλω να το προσέξεις και να το υποστηρίξεις».

     Κλείνω, λοιπόν, με αυτό το άνευ αδείας του λέγοντας. «Πόση και τι περίπολο αγάπης είχες στήσει, Κύριε και Θεέ μου στη ζωή μου ! Και πώς εγώ να Σε ευχαριστήσω» ! Έτσι δεν είπες μέσα σου Σεβασμιώτατε Ιερόθεε αυθόρμητα εκείνη την ώρα;

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης