Ἡ πολιτεία τοῦ Θεοῦ - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

 ΚΔ´Κυριακή
Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Ἡ πολιτεία τοῦ Θεοῦ

 « Οὐκέτι ἐστέ πάροικοι» (Ἐφεσ. β΄19 )

 

 « Οὐκέτι ἐστέ ξένοι καί πάροικοι, ἀλλά συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ »

          Τό νά ἀνήκει κανείς στούς πολίτες ἑνός ἰσχυροῦ καί πλούσιου κράτους θεωρεῖται πλεονέκτημα. Καί ὅπως εἶναι φυσικό, τό κράτος του τόν προστατεύει πάντοτε, ἰδιαιτέρως μάλιστα σέ ὥρα κινδύνου, ἀπό ὁποιονδήποτε ἐχθρό, ἀλλά καί τόν καθιστᾶ σεβαστό στούς πολίτες ἄλλων κρατῶν.
          Πάνω ὅμως ἀπό τά κοσμικά βασίλεια, ὅσο ἰσχυρά καί ἄν εἶναι, ὑπάρχει τό ἀκατάλλητο κράτος τοῦ Θεοῦ. Ἡ δική Του βασιλεία. Καί κατά συνέπεια οἱ χριστιανοί εἶναι πολίτες τοῦ πιό ἰσχυροῦ κράτους στόν κόσμο. Γι'αὐτό καί στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά διαλαλεῖ τήν μεγάλη ἀλήθεια μέ τά λόγια πού ξεκινήσαμε τήν ὁμιλία μας. Δέν εἶσθε ξένοι καί προσωρινοί κάτοικοι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, μᾶς λέγει. Εἶσθε συμπολίτες τῶν ἁγίων καί οἰκιακοί τοῦ Θεοῦ.
          Αὐτά τά λόγια λοιπόν διαγράφουν ἐπι­γραμματικά τή θαυμαστή κατάσταση, τήν ὁ­ποία ζοῦμε οἱ πιστοί μέσα στήν Ἐκκλησία. Ποιά εἶναι ὅμως ἀκριβῶς αὐτή ἡ κατάσταση καί ποιές  συνέπειες πρέπει νά ἔχει στήν προσωπική μας ζωή;

****

«Οὐκέτι ἐστέ ξένοι καί πάροικοι, ἀλλά συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ»

          Ἡ θαυμαστή κατάσταση, γιά τήν ὁποία μᾶς ὁμιλεῖ ὁ θεῖος Ἀπόστολος, εἶναι ἡ ζωή μας μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλη­σία μας λοιπόν δέν εἶναι ἕνας συνηθισμένος ἀν­θρώπινος ὀργανισμός. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὀργανι­σμός θεανθρώπινος. Εἶναι κοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπων, εἶναι ἡ Πολιτεία τοῦ Θεοῦ. Μέ τό νά πιστέψουμε ὅμως στόν ἀληθινό Θεό καί νά γίνουμε μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χρισοῦ ὁδηγού­μαστε ἀσφαλῶς καί κατευθυνόμαστε καταλλήλως στήν πόλη τοῦ ἀληθινοῦ, τοῦ ζῶντος Θεοῦ, στήν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ, πού εἶναι αὐτή αὕτη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
          Ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Θεός τόν ὁποῖο πιστεύουμε καί λατρεύουμε. Ἐκεῖ ὑπάρχουν οἱ ἀναρίθμητες στρατιές τοῦ ἀγγελικοῦ κόσμου. Ἐκεῖ οἱ ψυχές τῶν δικαίων καί ἁγίων τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἐκεῖ στό βιβλίο τῆς ζωῆς εἶναι γραμμένα ὡς ὀνόματα τῶν πολιτῶν καί κληρονόμων τῆς ἐπουράνιας βασιλείας καί τά δικά μας ὀνόματα (Φιλιπ. δ΄3).
          Σ' αὐτήν ὅμως τή βασιλική Πολιτεία, πού ξεκινᾶ ἀπό τήν παρούσα ζωή ὡς στρατευομένη Ἐκκλησία, καί καταλήγει στήν ἄνω Ἱερουσαλήμ, δέν ἀνήκουν καί δέν γίνονται μέλη καί πολίτες της κάποιοι προνομιοῦχοι ἤ εὐγενεῖς ἤ πλούσιοι καί μεγάλοι κατά κόσμον. Ἡ Πολιτεία τοῦ Θεοῦ ἀνήκει σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀναξαρ­τήτως φυλῆς καί γλώσσας καί ἐθνικό­τητας. Ἡ Πολιτεία τοῦ Θεοῦ εἶναι γιά ὅλους καί μέσα στήν Πολιτεία αὐτή ὅλοι ὅσοι εἰσερχόμαστε εἴμαστε εὐγενεῖς καί
προνομιοῦχοι. Σ' αὐτή τήν Πολιτεία δέν ζοῦν ξένοι καί περαστικοί, δέν ὑπάρχουν ἀλλοδαποί καί πολίτες δεύτερης κατηγορίας μέ μειωμένα δικαιώματα ἤ ἄνθρωποι περιθωριακοί. Μέσα στήν Ἐκκλησία εἴμαστε συμπολίτες ὅλοι οἱ πιστοί. Εἴμαστε "συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ". Εἴμαστε οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἄνθρω­ποι τοῦ σπιτιοῦ Του, παιδιά του, υἱοί καί θυγατέρες του. Καί μάλιστα εἴμαστε ὅλοι πρωτότοκοι! Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι "ἐκκλησία πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων" (Ἑβρ. ιβ΄3). Εἶναι σύναξη τῶν ἐκλεκτῶν καί ἀγαπημένων παιδιῶν τοῦ Θεοῦ πού ἔχουν καταγραφεῖ ὡς πολίτες στούς οὐρανούς.
          Σ' αὐτή τήν Ἐκκλησία τῶν πρωτοτόκων ἀνήκουμε καί ἐμεῖς. Ἀνήκουμε ἀπό τήν ὥρα πού λάβαμε τό Ἅγιο Βάπτισμα καί σημειώθηκε στό μετωπό μας καί σ' ὅλο μας τό σῶμα τό βασιλικό χρίσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
          Δέν ἔχει σημασία ἄν εἴμαστε ἄνδρες ἤ γυ­ναῖκες, λευκοί ἤ μαῦροι, πτωχοί ἤ πλούσιοι, μορφωμένοι ἤ ἀγράμματοι. Ὅπως δέν ἔχει σημασία ἄν ἔχουμε κάποια θέση ἤ κάποιο ἀξίωμα ἐκκλη­σιαστικό.Τά ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα προσφέρουν περισσότερη εὐθύνη, ὄχι περισσότερα δικαιώματα ὡς πρός τήν οἰεκείωση πρός τόν Θεό καί τήν συμμετοχή στήν ἁγιότητα. Αὐτά τά δικαιώματα εἶναι γιά ὅλους μας τά ἴδια ἀκριβῶς εἴτε κληρικοί, εἴτε λαϊκοί εἴμαστε. Ὅλοι μας εἴμαστε "συμπολίτες τῶν ἁγίων καί οἰκιακοί τοῦ Θεοῦ". Ὅλοι εἴμαστε οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ ἀπό τό Βάπτισμά μας. Καί γινόμαστε περισσότερο οἰκεῖοι ἀπό τόν βαθμό τῆς ἀνταπόκρισής μας στήν μεγάλη καί ὑψηλή τιμή πού μᾶς ἔκαμεν ὁ Θεός. Καί ἔτσι ὅπως ζοῦμε ὅλοι μαζί ἑνωμένοι καί ἀγαπημένοι ἐν Χριστῶ σ'αὐτή τή ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν πολιτεία τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, ἑνωμένοι πνευματικά μέ τούς ἄλλους ἀδελφούς μας καί ἐξαγιασμένοι μεταφυτευόμαστε στήν οὐράνια Πολιτεία, ὅταν κρίνει Ἐκεῖνος νά μᾶς μεταθέσει ἀπό τά ἐγκόσμια στά ὑπερκόσμια καί ὑπερουράνια σκηνώματα τῆς δόξας Του.
Πῶς ὅμως θά ἀνταποκριθοῦμε καλύτερα σ' αὐτή τήν ὑψηλή τιμή πού μᾶς κάμνει ὁ Ἅγιος Θεός;

*****

          Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σέ μιάν ἄλλη ἐπιστο­λή του λέγει στούς χριστιανούς: "Μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε"(Φιλιπ. α΄27). Νά συμπεριφέρεσθε καί νά ζεῖτε μέ τρόπο ἄξιο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.  Ἔχει μεγάλη σημασία καί βάθος πολύ ὁ λόγος αὐτός τοῦ θείου Ἀποστόλου, ἀδελφοί μου. "Ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου"!
          Ἡ κλήση τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ὑψηλή, ἀσύλληπτη: νά εἴμαστε "οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ", ἄν­θρωποι δηλαδή, ὅπως εἴπαμε, οἰκιακοί, ἄν­θρωποι τοῦ σπιτιοῦ Του, γιοί καί θυγατέρες του καί μάλιστα ὅλοι πρωτότοκοι.
       Γι' αὐτό καί ἡ ἀνταπόκριση πρέπει νά εἶναι ἀπόλυτη. Ἡ ζωή μας, ἡ ἀναστροφή μας, ἡ ὅλη πολιτεία καί συμπεριφορά μας ὀφείλει νά φανερώνει τήν ἀριστοκρατική κλήση μας, τήν εὐγενῆ, τήν ἀριστοκρατική πνευματικῶς καταγωγή μας.
Δεν εἴμαστε φτωχοί καί ἄσημοι, εἴμαστε συμπολίτες τῶν ἁγίων. Αὐτό μᾶς ὑποχρεώνει  νά συμπεριφερόμαστε ὡς  συμπολίτες τῶν ἁγίων. Ὅπως δηλαδή συμπεριφέρονταν οἱ ἅγιοι, κατά τρόπο ἅγιο.
Κατά πρῶτο καί κύριο λόγο ἅγια νά εἶναι τά συναισθήματά μας, οἱ σκέψεις μας καί οἱ ἐπιθυ­μίες μας. Αὐτός ὁ μυστικός, ὁ ἀόρατος κόσμος τοῦ ἐσωτερικοῦ τῶν καρδιῶν μας, ὅπου ποικίλες σκέψεις καί ἐπιθυμίες καί αἰσθήματα γεννῶνται κάθε στιγμή.
Τί εἶναι ὅμως αὐτά πού κυριαρχοῦν; Εἶναι ἅγια, θεάρεστα, θεοφιλῆ; Τά ἀδιόρατα κινήματα τῶν καρδιῶν μας εἶναι ὅμοια μέ αὐτά τοῦ Πατέρα μας, μέ αὐτά τῶν Ἁγίων; Ἤ ἐμπνέονται ἀπό τόν πονηρό ἄρχοντα τοῦ σκότους, τόν ἐχθρό τῆς σωτηρίας μας, διάβολο, τόν σκοτεινό κόσμο τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ; Ἐδῶ εἶναι ὁ ἀγώνας μας, ἀδελφοί. Νά κυριαρχήσει μέσα μας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Ἅγιος ἀκόμη ὀφείλει νά εἶναι καί ὁ τρόπος τῆς ζωῆς καί τῆς συμπεριφορᾶς μας. Ὄχι μόνο χωρίς ἀδικίες, πονηρίες, ἀπάτες καί ἐχθρότητες, ἀλλά καί μέ καλοσύνη καί εἰλικρίνεια καί ταπείνωση καί εὐγένει καί ἀγάπη γνήσια καί πνεῦμα θυσίας, ὅπους ταιριάζει σέ ἀληθινούς υἱούς καί θυγατέρες τοῦ Θεοῦ. Τρόπος συμπεριφορᾶς ἅγι­ος σημαίνει ἀκόμη συμπεριφορά χωρίς προσκόλληση στή λάσπη τοῦ κόσμου, στό χρῆμα, στίς ἀπολαύσεις, τή μάταια δόξα, τήν κοσμική φαντασία. Ἀλλά μέ στροφή πρός τά ἄνω, πρός τήν πατρική Βασιλεία. Μέ σεμνότητα, μέ ἀγωνιστικό­τητα, μέ εὐσέβεια, μέ ζωή μυστηριακή, μέ λατρεία τοῦ Θεοῦ, μέ πλήρη συμμετοχή στή ζωή τῆς Πολιτείας τοῦ Θεοῦ στή γῆ, τῆς Ἁγίας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

          *****

«..Συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ»

          Κλήση ὑψηλή. Μοναδική. Ὁ  Σταυρός τοῦ Κυρίου πού ὑψώθηκε στό Γολγοθᾶ, ἔγινε ὁ ἄξο­νας καί ὁ μαγνήτης γύρω ἀπό τόν ὁποῖο συγκεντρώνονται λαοί, φυλές καί γλῶσσες. Ἔγινε τό βασιλικό σκῆπτρο πού δέν γνώρισε οὔτε θά γνωρίσει ποτέ ἧττα. Καί ὅσοι προσέρχονται ἐθελοντικά καί θέτουν τόν ἑαυτό τους κάτω ἀπό τό βασιλικό του σκῆπτρο γίνονται πολίτες τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας του, ἀνα­δεικνύονται συμπολίτες τῶν ἁγίων καί οἰκια­κοί τοῦ Θεοῦ. Ἑνώνονται ὅλοι  σέ μιά πανανθρώπινη παγκόσμια ἑνότητα. Ἀκόμη περισσότερο. Ἡ γῆ καί ὁ οὐρανός ἀποτελοῦν μία οἰκογένεια, μιά πολιτεία στήν ὁποία ἄρχοντας, βασιλιάς καί κυβερνήτης εἶναι ὁ Θεός. Καί ἐμεῖς ὅσοι πιστεύουμε στό Χριστό καί εἴμαστε ζωντανά μέλη τῆς ἐπί γῆς βασιλείας Του, τῆς Ἐκκλησίας, εἰσερχόμαστε σέ κατάσταση δόξας καί χαρᾶς, πού δέν πρόκειται νά τελειώσει ποτέ.
 

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἀρχιγραμματεύς  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου