Χαρίλαος Ταλιαδώρος “Ο μύστης της πατρώας Βυζαντινής Μουσικής” - Του Πέτρου Χ. Ρηγάτου

 

Χαρίλαος Ταλιαδώρος

“Ο μύστης της πατρώας Βυζαντινής Μουσικής”

 

Του Πέτρου Χ. Ρηγάτου

Δικηγόρου παρ΄ Αρείω Πάγω, Μ.Δ.Ε.

Νομικού Συμβούλου Ι. Μητροπόλεως Πατρών

Ιεροψάλτου, Πτυχιούχου Βυζαντινής Μουσικής Ι.Μ.Θ.

 

“Αντίδωρον σεβασμού στην μνήμη του Ιερού Υμνωδού”

 
   Συγκλονίσθηκε στην κυριολεξία η ύπαρξίς μου, όταν ως μαθητής Λυκείου το 1978 άκουσα τον Χαρίλαο Ταλιαδώρο να ψάλει στην πανήγυρη των ισαποστόλων Κων/νου και Ελένης στον ομώνυμο Ιερό Ναό στα Ρογίτικα Πατρών.Το φωνητικό του τάλαντο, η μοναδική εκτέλεσις των ύμνων, το υπέροχο ύφος του με σαγήνευσε ως νεαρό σπουδαστή της Βυζαντινής Μουσικής.Έτσι όταν το επόμενο έτος επέτυχα στις Πανελλαδικές εξετάσεις και εισήχθην στην Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. εχάρηκα όλως ιδιαιτέρως, διότι πέραν των Νομικών Σπουδών μου, θα είχα την δυνατότητα να σπουδάσω και την Βυζαντινή Μουσική κοντά στον μεγάλο δάσκαλο.
  Κατ΄αυτόν τον τρόπον ενεγράφην το έτος 1979 στην Σχολή Βυζαντινής Μουσικής  Ι.Μ. Θεσσαλονίκης, που εστεγάζετο τότε στον Άγιο Αντώνιο στο Ιπποδρόμιο και εν συνεχεία στο υπόγειο του Ι. Ναού της Παναγίας της Δεξιάς.Εκεί είχα την μεγάλη ευκαιρία να έχω δάσκαλο τον Χαρίλαο Ταλιαδώρο τουλάχιστον τα 3 έτη σπουδών στην Σχολή.Έπειτα είχα την ιδιαίτερη ευλογία να εκκλησιάζομαι κάθε Κυριακή στον Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας, να ευρίσκομαι στο ψαλτήρι του Μεγάλου Δασκάλου και να συμμετέχω στον χορό των Ιεροψαλτών, απολαμβάνοντας τις ουράνιες μελωδίες, τα τραγούδια των Αγγέλων, όπως μοναδικά με το υπέροχο Παραδοσιακό Πατριαρχικό ύφος τα εκτελούσε ο Χαρίλαος Ταλιαδώρος.Ο Δάσκαλος έψαλλε από το Θεός Κύριος του Όρθρου με μεράκι και με μοναδικό τρόπο σε χαμηλές βάσεις, για να ανέβει σιγά σιγά στους Αίνους και εν τέλει στη Θεία Λειτουργία.Η εκτέλεσίς του νοηματική, παραδοσιακή, μοναδική, εμαγνήτιζε τον εκκλησιαζόμενο και τον έστρεφε προς την προσευχή.Εκατοντάδες φιλόμουσοι εκκλησιάζονταν στο Ναό της του Θεού Σοφίας αποκλειστικά για να ακούσουν τον Ταλιαδώρο.Πολλοί κρατούσαν μικρά ή μεγάλα μαγνητόφωνα της εποχής, για να ηχογραφήσουν τις απαράμιλλες εκτελέσεις του.Ο Άρχων Πρωτοψάλτης μας συνεβούλευε ότι τα Αργά μαθήματα δεν ενδείκνυνται πλέον για την Θεία Λατρεία και να προτιμούμε σύντομα Χερουβικά και Κοινωνικά, γεγονός που ο ίδιος πρώτος υιοθέτησε με την γνωστή σε όλους “Θ. Λειτουργία του”.
    Μοναδικός εκτελεστής απαράμιλλου κάλλους ήταν στα ιδιόμελα και στα δοξαστικά της Μ. Τεσσαρακοστής καθώς και στους Ύμνους της Μ. Εβδομάδος.Είχα την ιδιαίτερη τιμή να με δεχθεί και για ορισμένα ιδιαίτερα μαθήματα αλλά και να συνδεθούμε οικογενειακά.Μάλιστα ο αείμνηστος πατέρας μου Χαράλαμπος για να με ευχαριστήσει, κάλεσε τον δάσκαλο “δαπάναις του” να ψάλλει το 1979 στην Ενορία μας, στο πανηγύρι του Αγίου Φανουρίου, κατόπιν αδείας του μακαριστού Μητροπολίτου κυρού Νικοδήμου, ο οποίος και Αυτός εκτιμούσε τον Χαρίλαο Ταλιαδώρο και τον ανεγνώριζε ως κορυφαίο Πρωτοψάλτη.
  Αλλά επιλείψει με διηγούμενον ο χρόνος περί του σπουδαιοτάτου Ανδρός, του λαμπρού επιστήμονος Νομικού, Διευθυντού του Δήμου Θεσσαλονίκης, του κορυφαίου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, του ευγενούς Ανθρώπου, του Αγαπητού σε όλους μας Χαρίλαου Ταλιαδώρου.
    Είχα επ΄ εσχάτων των ημερών, προς τριετίας, την ευλογία να συναντήσω πάλι από κοντά τον Δάσκαλο, ενενηκοντούτη πλέον, στο ψαλτήρι του, στην Αγιά Σοφιά στην συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη, στους Τέταρτους Χαιρετισμούς, με την ευκαιρία της συνάντησης των συναδέλφων που εισήχθημεν στην Νομική το 1979. “Δάσκαλε με θυμάσαι”  “Τι κάνεις Πετράκο” ήταν η άμεση απάντησή του, “έλα στο ψαλτήρι να τα πούμε “.
 Μεγάλε Δάσκαλε, Σε ευχαριστούμε για όσα προσέφερες και θα συνεχίσεις να προσφέρεις μέσα από τα βιβλία σου και τις αθάνατες εκτελέσεις των Ιερών Ύμνων.
   Σου εύχομαι ταπεινά να συνεχίσεις να ψάλεις εις την αέναον Θείαν Λειτουργίαν εις το υπερουράνιον θυσιαστήριον μαζί με τους Αγγέλους και τους Αρχαγγέλους.