Τό μεγαλεῖο τῶν Ἁγίων - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

 
Κυριακή Α΄ Νηστειῶν

Τό μεγαλεῖο τῶν Ἁγίων

 «Ἕτεροι δέ… περιῆλθον ἐν μηλωταῖς… ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος» 
(Ἑβρ. ια΄ 38)

          Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἡμέρα νίκης καί θριάμβου. Νίκης τήν ὁποία κατήγαγεν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον ὅλων τῶν ἐχθρῶν της διά τῆς εὐλο­γημένης στρατιᾶς τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ.

Γι’αὐτό καί τό ἀποστολικό μας ἀνάγνωσμα κάμνει λόγο γιά ἁγίους.  Παρουσιάζει τό ὕψος τοῦ μεγαλείου τους, ἐκφράζοντας ἔτσι μέ πολλή δύναμη τό πνεῦμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Καί καταλήγει στό συμπέρασμα ὅτι ὁλόκληρος ὁ κόσμος συγκεντρωμένος, δέν ἄξιζε τόσο ὅσο οἱ λίγοι ἐκεῖνοι ἄνδρες.

 Ἀλλά τό θέμα χρειάζεται ἀνάλυση. Ποῦ ὀφείλε­ται ἡ μεγάλη ἀξία, ποῦ ὀφείλεται τό μεγαλεῖο τους καί τί ἆραγε σημαίνει αὐτό γιά μᾶς σήμερα;

****

«περιῆλθον ἐν μηλωταῖς…, θλιβόμενοι, … ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος»

          Τό μεγαλεῖο τῶν ἁγίων καί τή μεγάλη ἀξία τους φανερώνει πρωτίστως ἡ ζωή τους. Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὡλωκληρωμένοι,  οἱ ὁποῖοι ἀγωνίστηκαν σκληρά στή ζωή τους προκειμένου νά μορφωθεῖ μέσα τους ὁ Χριστός. Νά γίνουν πιστά ὁμοιώματα τοῦ Χριστοῦ. Μέσα ἀπό τόν ἀγώνα καί τήν ἄσκηση καί μέ τή βοήθεια τῆς πανσθενοῦς Χάριτος τοῦ Θεοῦ κατόρθωσαν νά παρουσιάσουν στή ζωή τους τήν ἠθική  τελειότητα καί ἁγιότητα τοῦ Χριστοῦ, ὅσο αὐτό εἶναι δυνατό στήν ἀνθρώπινη φύση. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὄντως κατήντησαν «εἰς ἄνδρα τέλειον εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. δ΄13). Ἔτσι ἡ ζωή τους ἀκτιβολοῦσε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἀντιμετώπισαν πάμπουλλους πειρασμούς, θλίψεις καί δοκιμασίες, ἀλλά δέν λύγισαν. Ἀποδείχτηκαν «ἄξιοι τοῦ Θεοῦ» (Σοφ.Σολ.γ΄5) ἄξιοι νά ὀνομάζονται ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, Θεός ἰδικός τους. Γι  αὐτό καί ἐμαρτυ­ρήθησαν» ἀναγνωρίστηκαν ὡς ἀναμφισβήτηα ἀνα­στήματα τῆς ἱτορίας τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτό καί ἐθαυμα­τούργησαν μέ ποικίλα καί μεγαλειώδη ἔργα.

Ἐπειδή δέ ἀκριβῶς ἀπόκτησαν παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί εἵλκυσαν πάνω τους τή θεία χάρη, ἔχουν τήν δύναμη νά ἐπεμβαίνουν εὐεργετικά στήν ἱστορία τοῦ κόσμου καί νά καθορίζουν συχνότατα τόν ροῦν τῆς ἱστορίας του.  Ὁ Μωϋσῆς μέ τήν προσευχή του ἔσωσε ἐπανειλημμένα τούς Ἑβραίους στήν ἔρημο ἀπό τή θεία ὀργή. Ὁ Ἰωσήφ προστάτεψε τήν Αἴγυπτο ἀπό τήν πείνα καί ὁ Παῦλος μέ τό κήρυγμά του προσανατόλισε τήν οἰκουμένη. Οἱ ἅγιοι Πατέρες πού ἀπό­κρουσαν μέ τό θεοφώτιστο λόγο τους τήν πλάνη, ἦταν αὐτοί πού ἔσωσαν τήν ἀν­θρωπό­τητα ἀπό τήν βαρβαρότητα καί τήν πνευματική ἐξα­θλίωση. Χάρις στούς δικούς τους ἀγῶνες ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα ἀνόθευτη τήν εὐαγγελική ἀλήθεια στά χέρια μας καί κατά συνέπεια τή δυαντότητα τῆς σωτηρίας.

          Ἕνα ἀκόμη στοιχεῖο τοῦ μεγαλείου τῶν ἁγίων εἶναι τό πνεῦμα τῆς γενναιοδωρίας καί τῆς αὐτα­πάρνησης μέ τό ὁποῖο συμμετέχουν στή ζωή τῶν ἄλλων. Προσφέρονται στή διακονία τῶν ἀνθρώπων χωρίς νά λαμβάνουν καμμιά φροντίδα γιά τόν ἑαυτό τους. Εἶναι πάντοτε πρόθυμοι νά θυσιαστοῦν γιά νά ἀναλάβουν τόν πόνο τῶν ἄλλων.Ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή ἀποτελοῦν τεῖχος ἄσειστο πάνω στό ὁποῖο μποροῦν νά στηριχθοῦν  ὅλοι, δυνατοί καί ἀδύνατοι γιά νά νοι­ώσουν ἀνακούφιση, ἀνάπαυση καί παρηγοριά. Αὐτή δέ ἡ δυνατότητα πού δίνουν στούς ἄλλους, νά τούς ἐμπιστευθοῦν τά μύχια τῆς καρδιᾶς τους χωρίς ἴχνος ὑποψίας ὅτι θά τούς ἐκθέσουν, δίνει ἀκόμη μεγαλύτερη αἴγλη στό μεγαλεῖο τους.

          Δῶρα τοῦ Θεοῦ λοιπόν, οἱ ἅγιοι στόν κόσμο. Στοιχεῖα ἀναγεννητικά τοῦ κόσμου. Ἀσύγκριτη ἡ ἀξία τους. Ἀλλά τί ἆραγε σημαίνει αὐτό γιά μᾶς σήμερα;

****

          Ὅσο κι ἄν εἴμαστε ὑπερβολικά μικροί καί τιποτένιοι ἐμεῖς μπροστά στούς ἁγίους, μή λησμονοῦμε ὅτι ἀποτελοῦμε τούς σημερινούς ἀπογόνους τους. Εἴμαστε τά παιδιά καί τά ἐγγόνια τους, ἔχουμε δέ ἐπωμισθεῖ ὡς βαρειά κληρονομιά τά χαρακτηριστικά τους. Τί χρειάζεται λοιπόν;

          Πρωτίστως νά μή κλονιζόμαστε ἀπό τά φαινόμενα. Καί σήμερα οἱ ἀληθινοί  χριστιανοί  συνήθως δέν κατέχουν ἐξουσίες, δέν διαθέτουν πλούτη, εἶναι σχετικά ὀλιγάριθμοι καί περιφρονημένοι. Αὐτό ὄμως δέν μειώνει καθόλου τήν ἀξία τους. Πάντοτε ἔτσι ἦταν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τήν ἐποχή ἀκόμη τοῦ Ἀβρα­άμ καί τοῦ Ἰσαάκ οἱ ὁποῖοι ἦταν ὄντως «ἀριθμῷ βραχεῖς» (Ψαλμ. 1ο4, 12), ἐλάχιστοι στόν ἀριθμό.

          Τό ἐρώτημα λοιπόν βρίσκεται ἀλλοῦ. Ἔχουμε οἱ πιστοί τήν θερμότητα, πού πρέπει νά μᾶς χαρακτηρίζει; Βαδίζουμε πραγματικά στά ἴχνη τῶν ἁγίων, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων, τῶν Μαρτύρων, καί Νεομαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας  ;  Ἡ ψυχή μας κοχλάζει ἀπό πίστη καί ζῆλο Θεοῦ, ἀπό ἱερή καύχηση γιά τά μεγάλα τῆς πίστεως κατορθώματα, ἀπό συγκίνηση γιά τά οὐράνια βραβεῖα, πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός γιά τούς ἰδικούς Του;

          Ἄλλωστε οἱ Ἅγιοι στόν οὐρανό, καθώς βεβαιώνει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος, «οὐκ ἐκομίσαντο τήν ἐπαγγελίαν»δέν ἀπόλαυσαν ἀκόμη τή δόξα τοῦ Παραδείσου, διότι περιμένουν καί ἐμᾶς. Καί εἶναι σάν νά μᾶς νεύουν καί νά μᾶς φωνάζουν: «Βιαστεῖτε. Ἀγωνι­στεῖτε. Πιό ἔντονα, πιό θερμά! Βάλετε στόχους ἀκόμη πιό ψηλούς. Πάρετε ἀποφάσεις ἀκόμη πιό δυνατές. Ζητεῖστε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ξεκινεῖστε, πολεμεῖστε! Μή φοβηθεῖτε τίς δυσκολίες. Θά νικήσετε. Ἀρκεῖ καί σεῖς νά ἀγωνιστεῖτε μέχρι τέλους. Ἐλᾶτε. Σᾶς περιμένουμε κοντά μας στή δόξα τοῦ οὐρανοῦ».

          Γιά νά μπορέσουμε ὅμως νά κάνουμε αὐτό τό ξεκίνημα, ἀδελφοί μᾶς χρειάζεται ἡ μακάρια ἀποτα­γή «τῶν τοῦ κόσμου τερπνῶν».  Μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά βαδίσουμε τό δρόμο τῆς ἁγιότητας. Ὅσο ἡ ψυχή ταλαντεύεται μεταξύ Χριστοῦ καί κόσμου ἡ ἁγιότητα μένει κάτι τό ξένο στόν ἄνθρωπο.

Στήν αὐχμηρή ἔρημο τῆς ἐποχῆς μας, ὅπου «οἱ πάντες τά ἑαυτῶν ζητοῦσιν» ἐμεῖς νά γίνουμε , ὅπως οἱ Ἅγιοί μας, ἄνθρω­ποι ἀγάπης χωρίς ὑπολογι­σμούς, ἰδιοτέλειες καί ἀναζήτηση ἀνταλλαγμάτων. Ἔτσι ἀντιγράφουμε τούς ἁγίους μας καί ἐφερμό­ζουμε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ «Ἅγιοι γίνεσθε».

*****                  

«Περιῆλθον ἐν μηλωταῖς…, θλιβόμενοι, … ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος»

          Ἀδελφοί! Οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πού μέσα ἀπό θλίψεις καί πειρασμούς κράτησαν ἀνόθευτη τήν πίστη, γιά νά μπορεῖ νά σωθεῖ ὁ κόσμος καί κατάκτησαν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη δέν ἀπόλαυσαν τήν πληρότητα τῆς δόξας τοῦ Παραδείσου, γιατί περιμένουν καί ἐμᾶς. Μᾶς περιμένουν καί μᾶς ἐνθαρρύνουν. Μᾶς καλοῦν νά ἀγωνιστοῦμε περισσότερο. Νά βάλουμε στόχους ἀκόμη πιό ψηλούς. Νά πάρουμε ἀποφάσεις γενναῖες, δυνατές. Νά βαδίσουμε τό δρόμο τῆς ἁγιότητας μέ ἀποφασιστικότητα. Διότι τόν κόσμο οἱ ἅγιοι θά τόν σώσουν ἀπό τήν τέλεια σήψη καί καταστροφή. Ἄν ἀγαπᾶμε τόν ἑαυτό μας καί τόν κόσμο, ἄς βάλουμε σύνθημα στή ζωή μας «θέλω νά γίνω ἅγιος», κι ἄς δώσουμε ὅποιο ἀντίτιμο γιά τήν  πραγμάτωση τοῦ σκοποῦ μας. Τότε ἡ Ὀρθοδοξία μας ἐπισφραγισμένη ἀπό τήν ὀρθοπραξία τῆς ἁγιότητας, θά εἶναι πραγματική Ὀρθοδοξία, καύχημά μας καί δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας.

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Ἀρχιγραμματεύς  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου