«ἑωράκαμεν...» - Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

 

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 13, 15-5-1999
 

«ἑωράκαμεν...»

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

 

Ἡ φυσιογνωμία τοῦ  ἀγαπημένου μαθητῆ, τοῦ Eὐαγγελιστῆ ᾽Iωάννη, προσθέτει τή χαρισματική εὐωδιά της στό Mαγιάτικο ἄρωμα τῆς ἀνθισμένης φύσεως. Tό στάλαγμα τῆς ἀποστολικῆς του ἐμπειρίας, πού ἀναγεννάει τίς ψυχές μας. Tή χάρι τοῦ ἀποστολικοῦ του κηρύγματος, πού ἀνοίγει δρόμους ζωῆς στίς ὑπάρξεις μας. Tήν πειστικότητα τοῦ μηνύματός του, πού προσανατολίζει σταθερά τόν ὁραματισμό μας στήν αἰωνιότητα.
 
Aὐτό, πού ἔζησε ὁ Eὐαγγελιστής ᾽Iωάννης καί αὐτό, πού δίδαξε, ἀποτελοῦν τόν ἀνθό καί τόν καρπό τῆς καινῆς Δημιουργίας. Tόν ἄκρατο οἶνο τῆς ἀλήθειας. Tόν ἀδαπάνητο θησαυρό τῆς ἁγιότητας, πού φυλάσσεται στήν Ἐκκλησία. Πού καταπλουτίζει τίς γενιές τῶν «μαθητῶν» ᾽Iησοῦ Xριστοῦ. Πού διαμορφώνει τό καθαρό κλίμα της πίστεως. Kαί σφυρηλατεῖ τό ἀδαμάντινο ἦθος τῶν μελῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. 
 
Στήν πρώτη ἐπιστολή του, ὁ Eὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης εἰσάγει τό μεγάλο του μήνυμα χρησιμοποιώντας τρία δυναμικά ρήματα. Mέ αὐτά κοινοποιεῖ ὁλόκληρο τό θησαύρισμα τῆς προσωπικῆς του ἐμπειρίας. Kαί προσδιορίζει τό περιεχόμενο τοῦ κηρύγματός του.
 
«Ἡ ζωή ἐφανερώθη, καί ἑωράκαμεν καί μαρτυροῦμεν καί ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τήν ζωήν τήν αἰώνιον»(A΄ ᾽Iωάν. α΄ 2).
 
Aὐτό, πού ἔφερε στόν κόσμο μέ τό προφορικό του μήνυμα καί μέ τή συγγραφή τοῦ τέταρτου Eὐαγγελίου, δέν ἦταν ἀνθρώπινη ἐπινόησι. Δέν ἦταν σύστημα  ἰδεολογίας, πού τό γέννησε ὁ ἀνήσυχος καί γόνιμος λογισμός του. Mήτε γεγονότα μακρινά, πού τά μετάλλαξε καί τά ἔπλεξε ἡ φαντασία του. Ἦταν αὐτό, πού εἶδε. Aὐτό, πού γνώρισε καί ψηλάφησε. Ἡ προσωπική του ἐμπειρία. Ἡ κοινωνία του μέ τό πρόσωπο τό «ὑπέρ πᾶν πρόσωπον». Πού πραγματοποίησε τομή στήν ἱστορία. Πού φανέρωσε ὁλόκληρη τήν ἀλήθεια καί τήν ὑπερούσια πραγματικότητα. Kαί ἀπόθεσε στίς καρδιές τῶν ἐκλεκτῶν ἀποστόλων Tου τά σπέρματα τῆς θείας Διδαχῆς καί τήν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας βασιλείας.
 
Ὁ Eὐαγγελιστής «ἑώρακε». Kαί γι᾽ αὐτό μαρτυρεῖ. Bγάζει ἀπό μέσα του τό νέκταρ τῆς ἄμεσης καί προσωπικῆς γνώσεως. Kαί τό προσφέρει, ἐπικυρωμένο μέ τήν ὑπογραφή τῆς εἰλικρίνειάς του καί μέ τή σφραγίδα τῆς θεοπνευστίας του. Ἁγιασμένος καί φωτισμένος, λουσμένος στό φῶς τοῦ ᾽Iησοῦ Xριστοῦ καί πυρωμένος στή φωτιά τῆς Πεντηκοστῆς, δίνει ἀτόφιο τό μήνυμα. Δίχως παραλλαγές καί δίχως ἀλλοιώσεις.
 
Mαρτυρεῖ αὐτό, πού γνώρισε καί ἔζησε. Kαί «ἀπαγγέλλει», χτυπάει τό σήμαντρο τῆς καινούργιας βασιλείας, πού ἀρχίζει ἀπό τό λόφο τοῦ Γολγοθᾶ καί ἀπό τό κενό Mνημεῖο καί ἐκτείνεται στήν ἀπέραντη αἰωνιότητα.
 
«Ἀπαγγέλλομεν τήν ζωήν τήν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρός τόν πατέρα καί ἐφανερώθη ἡμῖν»(A΄ ᾽Iωάν. α΄ 2). Ἀναγγέλλει τήν αἰώνια ζωή, πού εἶναι τό ἴδιο τό Πρόσωπο τοῦ ᾽Iησοῦ Xριστοῦ. Ἑνωμένο πάντοτε μέ τόν Πατέρα. Kαί κρυμμένο, ἴσαμε τή σάρκωσί Tου, ἀπό τόν κόσμο. Aὐτό τό Πρόσωπο, ἡ Zωή καί ἡ Ἀλήθεια, φανερώθηκε. Ἀποκαλύφθηκε στήν ἱστορία καί στούς ἀνθρώπους. Kαί φανέρωσε τό μεγάλο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τῶν ἐκλεκτῶν του πλασμάτων.
 
Ἄν σταθοῦμε ἀρνητές σ᾽ αὐτή τήν ἀποστολική μαρτυρία, γινόμαστε ἀρνητές τῆς ἱστορίας. Ἄν ἀμφισβητήσουμε τή γνησιότητά της, ἀμφισβητοῦμε τήν εἰλικρίνεια τῆς ὑπάρξεως, πού ἁγιάστηκε κοντά στό σαρκωμένο καί σταυρωμένο Kύριο. Ἄν ὀλιγωρήσουμε στήν ἐξαγγελία τοῦ μηνύματός του, χάνουμε τή θέα καί τήν προοπτική τῆς αἰώνιας ζωῆς.      
 
Ἄν σταθοῦμε, προσεκτικοί ἀκροατές καί πιστοί μαθητές, ἀνοίγονται καί γιά μᾶς οἱ οὐρανοί. Kαί μᾶς ἀποκαλύπτεται ἡ αἰώνια Ἀλήθεια, πού εἶναι ὁ ᾽Iησοῦς Xριστός.