ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ - 12/06/2022
Και τι άλλαξε;
π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Είπα στον Θεό ότι η Πεντηκοστή
Του δεν άξιζε τελικώς και πολλά…! Και ότι το Άγιο Πνεύμα Του δεν είναι
αποτελεσματικό!!
Με όλους αυτούς τους πολέμους,
όλους αυτούς τους λαούς που λιμοκτονούν…
Με όλα αυτά τα ναρκωτικά και τις
δολοφονίες…
Με κοινωνίες που κάθε άλλο παρά
κοινωνίες είναι… Πώς ισχυρίζεσαι ότι το Πνεύμα Σου κάνει την διαφορά; Πίστευα
ότι έχω δίκιο και όσα έλεγα είναι απ’ όλους αποδεκτά και αυτονόητα…
Αλλά ο Θεός μού απάντησε:
-Σε σένα, έδωσα το Πνεύμα
μου…! Τι έχεις κάνει στον εαυτό σου, μ’ αυτό;;
Από ποιον γυρεύεις να αποδώσει δικαιοσύνη, αν δεν αρχίσεις νάσαι δίκαιος;
Ποιος γυρεύεις να πει την
αλήθεια, αν δεν είσαι συ αληθινός;
Ποιος θα δημιουργήσει ειρήνη, αν
δεν είσαι σε ειρήνη με τον εαυτό σου πρώτα και τους αδελφούς σου;
Εσύ είσαι αυτός που έστειλα για να φέρει τα καλά νέα…!
Σκοπός της χριστιανικής ζωής
είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, έλεγε ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. Και
συνέχιζε: Βρες συ και απόχτα μέσα σου το Πνεύμα του Θεού και χιλιάδες θα
γαληνέψουν κοντά σου! Το Πνεύμα του Θεού βεβαίως δεν μας διδάσκει τρόπους
συμπεριφοράς αλλά ποιότητα καρδιάς. Δεν μας μαθαίνει καθωσπρεπισμό αλλά
θυσιαστική αγάπη. Δεν μας ζητάει μετρητά και σταθμητά αποτελέσματα αλλά
ποιοτική αντιμετώπιση των διλημμάτων και των πειρασμών!
Η σαφέστερη απόδειξη ανωριμότητας
(θέμα ανεξάρτητο από ηλικία…!) είναι η αδυναμία να αναλάβω την ευθύνη των
ενεργειών και της καταστάσεώς μου και το να θεωρώ ότι για ό,τι μου συμβαίνει…
φταίει και είναι υπαίτιος… κάποιος άλλος! Ανωριμότητα είναι να περιμένω μια
«στρωμένη» κατά τις αντιλήψεις μου πραγματικότητα ζωής, πάνω στην οποία εγώ θα
μεγαλουργήσω! Να θέλω τα πράγματα να έρχονται όπως θέλω, και να μη μπορώ να
ξεχάσω, ούτε κατ’ ελάχιστον, το πελώριο «θαυμαστό εγώ μου».
Στις αντιρρήσεις μου ο Χριστός
μάς είπε δύο πράγματα:
α. Σε σένα έδωσα το Πνεύμα μου.
Τι έχεις κάνει στον εαυτό σου μ’ Αυτό;
β. Εσύ είσαι αυτός που έστειλα
για να φέρει τα καλά νέα!
Αν είμαστε χριστιανοί τότε θα
ξέραμε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η ζωντανή παρουσία του Θεού μέσα μας. Η αγάπη
του Θεού που κατοικεί μέσα στις καρδιές μας. Αυτός που μας βοηθάει να
πιστεύουμε (όχι φραστικά με κενά λόγια) ακράδαντα, ότι ο Χριστός είναι ο
αήττητος Κύριος της ζωής μας που φέρνει τη νίκη ακόμα και από τον θάνατο.
Αυτό που έκανε το Άγιο Πνεύμα
στους Αποστόλους και σ’ όλους όσους το «άκουσαν» το κάνει και για μας.
Εξωτερικά φαινόταν να τους έχει ανατεθεί ένα απίστευτα απελπιστικό έργο, χωρίς
καμμιά πιθανότητα επιτυχίας! Και όμως το ανέλαβαν… Και ενάντια σ’ όλους τους
ανθρώπινους υπολογισμούς και τις πιθανότητες, επειδή ακριβώς το Πνεύμα είχε
πλημμυρίσει τις καρδιές τους, «έδειχναν» με την ωριμότητα ανάληψης ευθύνης και
την ποιότητα της ζωής τους ότι το μήνυμα του Χριστού μεταμορφώνει τον Κόσμο…
όταν προσληφθεί.
Αυτή η μεταμορφωτική δύναμη δεν
είναι μια ψευδής εικόνα καλοστημένης βιτρίνας, ούτε μια τελειότητα χωρίς
σκοτεινά σημεία και λάθη. Αλλά η διαδρομή ζωής με προσπάθειες απόκτησης των
αρετών του Πνεύματος και η αναγνώριση και ομολογία των λαθών και των πτώσεων σ’
αυτή τη διαδρομή. Πράγμα που απαλλάσσει τον άνθρωπο από ψευδείς αυταπάτες, και
του δίνει την ωριμότητα ανάληψης της ευθύνης των πράξεών του καθώς τον κάνει να
περιμένει με υπομονή την ανάπτυξη και καρποφορία στην ψυχή του, των καρπών του
Αγίου Πνεύματος: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη,
πραότητα, εγκράτεια.
Ένα όμορφο Περσικό παραμύθι
περιγράφει τον κόσμο και τον άνθρωπο λέγοντας ότι όταν η γη δημιουργήθηκε ήταν
μια μεγάλη γυμνή πεδιάδα χωρίς τίποτε, ούτε δέντρα ούτε φυτά. Κάποια στιγμή
στάλθηκε ένας άγγελος για να σκορπίσει εκλεκτούς σπόρους σ’ όλα τα σημεία της
γης. Όταν ο διάβολος είδε τους σπόρους, αποφάσισε να τους καταστρέψει. Τους
σκέπασε λοιπόν να μη φαίνονται, θάβοντάς τους μέσα στη γη. Περίμενε ότι η βροχή
θα τους σαπίσει…! Και ο ήλιος θα τους ξεράνει…! Ένα αίσθημα δαιμονικού θριάμβου
από τον «θάνατο» των σπόρων, τον έκανε να γελάει θεωρώντας ότι πέτυχε το
σκοπούμενο. Όμως η βροχή που φάνταζε δυσκολία και ο ήλιος που ενοχλούσε «κάθε
ακάλυπτον» έγιναν οι συνθήκες που γέμισαν τον κόσμο χρώματα, ομορφιά και
τροφή!!
Συνεπώς:
α. Για την κατάστασή μας
φταίμε εμείς…
β. Η ευθύνη, μας μεγαλώνει
να μπορούμε να αναλάβουμε τον εαυτό μας, και να βοηθήσουμε και άλλους… Οι
απόστολοι το έκαναν ισόβιο έργο…
γ. Χωρίς βροχή και ήλιο δεν
φυτρώνει τίποτε…
δ. Η δωρεά – σπορά του Θεού
μέσα μας, αν την βοηθήσουμε να αναπτυχθεί και δεν χαζοχαιρεκακούμε ότι την
θάψαμε, θα μας δώσει χρώμα, τροφή και ομορφιά!
Η γιορτή της Αγίας Πεντηκοστής
μας μαθαίνει ότι οι απόστολοι προσευχόμενοι έλαβαν το Πνεύμα του Θεού. Έμειναν
μαζί και προσευχήθηκαν. Αν κι εμείς το ζητήσουμε, Εκείνος έρχεται… Ο Θεός δεν
αφήνει άδεια την γη της καρδιάς μας.
Σήμερα, και κάθε μέρα, απλά
ζητείστε. Ανοίξτε στο χτύπημά Του. Χτυπήστε και σεις και καθώς θα επιμένετε σ’
αυτό, δείτε τι συμβαίνει.
Με αγάπη και ευχές
π. Θεοδόσιος
Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην
(Κεφ. ζ’, 37-52. η’, 12)
Tήν τελευταία καί ἐπίσημη ἡμέρα τῆς
Ἑορτῆς, ἦταν ὁ Ἰησοῦς στόν Ναό, καί φώναξε καί εἶπε: Ἄν κάποιος διψάει, νά ἔλθει
σέ μένα, νά πιεῖ. Σ' ἐκεῖνον που πιστεύει σέ μένα, θά συμβεῖ αὐτό πού εἶπε ἡ
Γραφή: «Ἀπό μέσα του θά ρέουν ποταμοί ζωντανοῦ νεροῦ»
Αὐτό τό εἶπε γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού θά ἔπαιρναν ἀργότερα ὅσοι εἶχαν πιστεύσει
σ᾿ αὐτόν. Γιατί τότε δέν εἶχε ἀκόμη κανείς πάρει Ἅγιο Πνεῦμα· ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς
ἀκόμη δέν εἶχε δοξασθῆ.
Μόλις ἄκουσαν τά λόγια αὐτά
πολλοί ἀπό τό πλῆθος, ἄρχισαν νά λένε: Ὁπωσδήποτε αὐτός εἶναι ὁ Προφήτης.
Ἄλλοι ἔλεγαν: Μά εἶναι δυνατό νά προέρχεται ὁ Χριστός ἀπό τήν Γαλιλαία; Δέν
λέει ἡ Γραφή, ὅτι ὁ Χριστός θά προέρχεται ἀπό τό σπέρμα τοῦ Δαβίδ καί ἀπό τήν
Βηθλεέμ, τό χωριό τοῦ Δαβίδ;
Ἐξ αἰτίας του ἔγινε διχασμός στόν
λαό. Μερικοί μάλιστα ἀπό αὐτούς ἔκαναν καί τήν σκέψη νά τόν συλλάβουν· μά
κανείς δέν τόλμησε νά ἁπλώσει χέρι ἐπάνω του. Ἔτσι λοιπόν τά ἀστυνομικά ὄργανα
γύρισαν στούς ἀρχιερεῖς καί στούς φαρισαίους ἄπρακτα. Καί ἐκεῖνοι τούς εἶπαν:
Γιατί δέν τόν φέρατε;
Ἀπάντησαν: Ποτέ μέχρι τώρα δέν μίλησε ἄνθρωπος, ὅπως μιλάει αὐτός ὁ ἄνθρωπος.
Τούς ἀπάντησαν οἱ Φαρισαῖοι: Μήπως καί σεῖς πλανηθήκατε; Εἴδατε νά πίστευσε σ᾿
αὐτόν ἔστω καί ἕνας ἀπό τούς ἄρχοντες ἤ ἀπό τούς φαρισαίους; Αὐτός ὁ ὄχλος πού
δέν ξέρει τόν Νόμο, εἶναι καταραμένος.
Τούς λέει ὁ Νικόδημος, πού ἦταν ἕνας
ἀπό αὐτούς καί πού λίγο παλαιότερα εἶχε πάει νύχτα νά τόν συναντήσει: Μά
μήπως ὁ Νόμος μας ἐπιτρέπει, νά κρίνει κανείς ἄνθρωπο, ἄν πρῶτα δέν ἀκούσει, τί
λέει ὁ ἴδιος, καί ἄν δέν μάθει, τί ἀκριβῶς ἔχει κάνει;
Τοῦ ἀπάντησαν καί τοῦ εἶπαν: Μήπως εἶσαι καί σύ ἀπό τήν Γαλιλαία; Ἐρεύνησε τίς
Γραφές καί θά τό διαπιστώσεις, ὅτι κανένας προφήτης δέν πρόκειται νά
παρουσιασθεῖ ἀπό τήν Γαλιλαία.
Καί πάλι ὁ Ἰησοῦς τούς δίδαξε, λέγοντας: Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου. Ὅποιος μέ ἀκολουθεῖ, δέν θά ζεῖ πιά στό σκοτάδι, ἀλλά θά ἔχει τό φῶς τῆς ζωῆς.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου