Τετάρτη 10 Αυγούστου 2022

Πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς; - Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς, Δημητρίου Τρακατέλλη

Πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς; Λουκ. 18,8

Ἀρχιεπισκόπου  Ἀμερικῆς Δημητρίου Τρακατέλλη

1. Τὸ παραπάνω ἐρώτημα ἀποτελεῖ τὴν κατακλείδα τῆς γνωστῆς παραβολῆς τῆς χήρας καὶ τοῦ ἄδικου κριτοῦ (Λουκ. 18, 1-8). Ἀκολουθεῖ ἀμέσως μετὰ τὴ διαβεβαίωση τοῦ Ἰησοῦ ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἀπαντήσει στὴν ἐναγώνια ἱκεσία τῶν πιστῶν Του. Ἂν ὁ ἄδικος κριτὴς δικαίωσε τὴ χήρα ποὺ ἐπέμεινε στὸ σωστὸ αἴτημά της, λέγει ὁ Ἰησοῦς, «ὁ Θεὸς οὐ μὴ ποιήση τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων αὐτῶ ἡμέρας καὶ νυκτὸς καὶ μακροθυμῶν ἐπ’ αὐτοῖς; Λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει» (Λουκ. 18, 7-8). Εἶναι ἀπολύτως βέβαιο καὶ σαφὲς ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἀνταποκριθεῖ μὲ τρόπο σωτήριο, λυτρωτικὸ καὶ ἀποφασιστικὸ στὴ βαθειά, ἀνυποχώρητη καὶ ἐπίμονη πίστη τῶν ἀνθρώπων σ’ Αὐτόν.

Τὸ μεγάλο ὅμως θέμα εἶναι ἂν οἱ ἄνθρωποι, στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου καὶ στὴ διαδοχὴ τῶν αἰώνων, μπορέσουν νὰ διατηρήσουν ζωντανὴ καὶ ἐνεργὸ μία τέτοια πίστη. Τὸ πρόβλημα ἀκριβῶς αὐτὸ ἐκφράζεται μὲ τὸ ἐκπληκτικὰ ἔντονο καὶ ἀποκαλυπτικὸ ἐρώτημα τοῦ Χριστοῦ στὸ τέλος τῆς παραβολῆς τῆς χήρας καὶ τοῦ ἀδίκου κριτοῦ: «Πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐλθών ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18, 8).

2. Ὅπως γίνεται ἀμέσως φανερό, ἡ ἐρώτηση αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ δὲν ἐμφανίζεται σὲ μία περίπτωση θεωρητικῆς συζητήσεως περὶ πίστεως σὲ γενικὸ ἐπίπεδο ἀφηρημένων ἐννοιῶν. Ἀναπηδᾶ ἀπροσδόκητα στὸ τέλος μιᾶς παραβολῆς ποὺ θίγει ἄμεσες καὶ φοβερὲς ἀνθρώπινες καταστάσεις. Ἐδῶ ἔχουμε τὸν ἄνθρωπο ποὺ βασανίζεται ἀφάνταστα κάτω ἀπὸ τὴν πίεση ἰσχυρῶν ὑπαρξιακῶν προβλημάτων, ποὺ ἀναζητεῖ μὲ βαθειὰ ὀδύνη καὶ ἀγωνία, τὴ διέξοδο, τὴν ἀπελευθέρωση, τὴ δικαίωση.

Ἡ πίστη, γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος στὸ κείμενο Λουκ. 18, 1-8, εἶναι μία πίστη ποὺ ἀναφέρεται στὴ ζωντανὴ καὶ δυναμικὴ πεποίθηση γιὰ τὴν ἄμεση σχέση τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ ζωή του μὲ τὰ ψηλαφητὰ δεδομένα της, τὰ ὑπαρξιακά της ἀδιέξοδα, τὰ ἀνοικτὰ τραύματά της καὶ τὴν ἐγκόσμια αἰχμαλωσία της. Δὲν πρόκειται ἐδῶ γιὰ ἕνα φαινόμενο πνευματικῆς πολυτέλειας ἤ γιὰ ἕνα ἀνεύθυνο διανοητικὸ περιδιάβασμα σὲ ἀνώδυνες θεολογικὲς περιοχές, ἀλλὰ γιὰ μία γιγάντια πάλη, γιὰ μία οὐσιαστικὴ καὶ πλήρη ἐμπλοκὴ τοῦ ὅλου ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεό, γιὰ μιά μοναδικὴ δυνατότητα μεταμορφώσεως. Μιᾶς μεταμορφώσεως τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς μέσω μιᾶς πίστεως ποὺ προσεύχεται χωρὶς νὰ ἀποθαρρύνεται (Λουκ. 18, 1), ποὺ κρατᾶ ἀνοικτὴ καὶ ἐνεργό τή γραμμὴ ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Θεὸ μέρα καὶ νύκτα (Λουκ. 18, 7). Μὲ μία τέτοια ἔννοια τοῦ ὅρου «πίστις», τὸ ἐρώτημα «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐλθών ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;», ἀναφέρεται στὸ τραγικὸ ἐνδεχόμενο νὰ χαθεῖ μία τεράστια καὶ μοναδικὴ δυνατότητα γιὰ τὸν ἀνθρώπινο κόσμο, μία ζωτικὴ καὶ ἀναντικατάστατη πηγὴ μεταμορφωτικοὺ δυναμισμοῦ.

3. Ὁ ἀπόλυτος τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο τίθεται τὸ ἐρώτημα αὐτό, προκαλεῖ βαθύτατη ἐντύπωση. Ἔστω καὶ ἂν ἡ διατύπωση θεωρηθεῖ ὡς σχῆμα ὑπερβολῆς, ἡ ἀλήθεια ποὺ ἐκφράζει εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκλεισθεῖ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ἐξαφανισθεῖ ἡ πίστη ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων ποὺ κατοικοῦν τὸν πλανήτη Γῆ. Ἐδῶ συναντοῦμε μίαν ἀπὸ τὶς πιὸ ὑπέροχες ἐκφράσεις γνησιότητος, ἀλήθειας καὶ ἐλευθερίας τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ Κύριος ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ πίστη αὐτὴ μὲ τὶς μοναδικὲς δυνατότητες, γιὰ τὴν ὁποία κάνει λόγο στὸ Λουκ. 18, 1-8, εἶναι πιθανὸ στὸ μέλλον νὰ ψυγεῖ, νὰ ἀτονήσει καὶ τελικὰ νὰ ἐκλείψει σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ν’ ἀποτελεῖ κάτι τὸ σπάνιο. Αὐτό, ἔστω καὶ σὰν μακρινὴ πιθανότητα, φανερώνει μὲ θαυμαστὸ τρόπο τὸ σεβασμὸ τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας ἀπὸ τὸ Θεό.

Ταυτοχρόνως προειδοποιεῖ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς πιστοὺς ποὺ ζοῦν στὸ σήμερα, στὸ ἑκάστοτε σήμερα, νὰ εἶναι ἕτοιμοι γιὰ τὶς πιὸ ἀκραῖες, τὶς πιὸ ἀπίθανες, τὶς πιὸ ἀπροσδόκητες ἐξελίξεις στὸ θέμα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀπιστίας. Μία ραγδαία αὔξηση τῆς ἀπιστίας εἶναι κάτι ποὺ δὲν θὰ αἰφνιδιάσει ὅλους ἐκείνους ποὺ πιστεύουν στὸ Εὐαγγέλιο. Ἀπὸ τὴν ὥρα πού ἀκούσθηκε τὸ ἐρώτημα «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐλθών ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» ἡ ἀπιστία ἤ ἡ ἔλλειψη πίστεως σὲ ὁποιαδήποτε μορφή, ἔνταση ἤ ἔκταση καὶ ἂν ἐμφανίζονται δὲν πτοοῦν τοὺς πιστούς. Προκαλοῦν ἀσφαλῶς βαθειὰ ὀδύνη ἀλλὰ δὲν αἰφνιδιάζουν, δὲν ἀπογοητεύουν καὶ δὲν ἐνσπείρουν πανικό. Ἀντίθετα προσκαλοῦν σὲ μεγαλύτερη ἐγρήγορση, σὲ αὐξημένη ἑτοιμότητα, σὲ ἀληθινὴ ἀγρυπνία πνεύματος.

4. Ἡ προειδοποίηση καὶ ἡ ἀφαίρεση τοῦ στοιχείου τῆς δυσάρεστης ἐκπλήξεως ἤ τοῦ αἰφνιδιασμοῦ δὲν αἴρουν τὴν τραγικότητα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸ ἐρώτημα τοῦ Ἰησοῦ στὸ Λουκ. 18, 8. Ἡ τραγικότητα αὐτὴ ἔγκειται καὶ στὸ ὅτι ἡ πιθανὴ ἔκλειψη τῆς πίστεως ἤ ἡ εἰσβολὴ τῆς ἀπιστίας προϋποθέτουν δύο πολὺ ἀρνητικὰ δεδομένα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀπώλεια τοῦ θάρρους, τῆς ἀντοχῆς, τῆς καρτερίας κάτω ἀπὸ τὴν ἀφόρητη πίεση τοῦ κακοῦ, τῶν δαιμονικῶν δυνάμεων, τῶν ἀνθρωπίνων δοκιμασιῶν, τῶν ἐξοντωτικῶν συνθηκῶν ζωῆς. Ἀποτέλεσμα μιᾶς τέτοιας ἀπωλείας εἶναι ὁ ἐκμηδενισμὸς τῆς ἐλπίδος στὴν παρέμβαση τοῦ Θεοῦ, στὴν «ἐν τάχει» (Λουκ. 18, 8) ἐνέργειά Του.

Τὸ δεύτερο δεδομένο εἶναι ἡ ὑποταγὴ σὲ «πνεύματα πλάνης καὶ ψευδηγορίας ἀνθρώπων κεκαυτηριασμένων τὸν νοῦν» (Κύριλλος Ἀλεξανδρείας). Ἐδῶ πρόκειται γιὰ ἐξοστρακισμὸ τῆς ἀληθινῆς πίστεως μέσω διαδικασιῶν κυρίως διανοητικῶν.

Τὸ ἐρώτημα τοῦ Κυρίου, λόγω τῆς γενικώτερης συνάφειας τοῦ Λουκ. 18, 1-8, φαίνεται νὰ ἀναφέρεται πιὸ πολὺ στὸ πρῶτο συμβάν, ἐνῶ προϋποτίθεται πιθανώτατα καὶ τὸ δεύτερο. Αὐτὸ τονίζει τὴν ἀνάγκη ἀπὸ πλευρᾶς Ἐκκλησίας καὶ Θεολογίας στὴ μελέτη τῶν ζωτικῶν θεμάτων πίστεως καὶ ἀπιστίας νὰ ὑπολογισθεῖ πολὺ ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ ὡς ζωὴ θλίψεων, δοκιμασιῶν, πλάνης καὶ ἀδιεξόδων.

Πάντως δὲν πρέπει νὰ λησμονηθεῖ ὅτι τὸ φοβερὸ ἐρώτημα περὶ πίστεως στὸ Λουκ. 18, 8 εἰσάγεται μὲ τὴν ἔκφραση «ὁ υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου ἐλθών…», πού δηλώνει τὴν ἔνδοξη ἐσχατολογικὴ ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Μέσα στὸ φῶς αὐτῆς τῆς ἐλεύσεως, τὸ πρόβλημα τῆς ἀπιστίας, πού κρύβεται στὴ φράση «ἄρα εὐρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;», φαίνεται στὶς πραγματικές του διαστάσεις, στὸ ἀληθινό του σχῆμα.

4 σχόλια:

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Ιδού, λοιπόν, και ο σχετικός Αγιογραφικός λόγος ! Όχι βέβαια, ο για «σήμερα μια βολτούλα του Χριστού κατά τη γη» και τα λοιπά, αλλά ο ακόμα πιο σπουδαίος, εκείνος για την ένδοξη τελική ! Και, «το εκπληκτικά έντονο και αποκαλυπτικό ερώτημα του Χριστού : «Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών, άρα ευρήσει την πίστιν επί της γής;»-Λκ.16,8. Και, το πιο φοβερό, με ανοιχτό το αρνητικό υπονοούμενο, «όχι δε θα τη βρει» ! Βέβαια την πίστη την αληθινή, την άμεση, και ζωντανή προσωπική σχέση με το Θεό ! Ως αυτή που καταγράφει ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Αμερικής, Δημήτριος Τρακατέλης, ο και πολύς, και αδελφοποιτός Αγίου Αλβανίας Αναστασίου, «με λίγο διαφορετική απόχρωση οι δυο αυτοί παρόμοιοι εκλεκτοί συνεργάτες»-π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος. Που, πιο συγκεκριμένα θα πει, πίστη όχι σαν την υπονοούμενη από τον με ψευδώνυμο «Οράτιος» τάχα μου ορθόδοξο «φρουρό της πίστεως» ή «της επαναστάσεως», ο οποίος θεωρεί «σκυλιά»-«μη δότε τα άγια τοις κυσί»-όλους τους μη ορθόδοξους χριστιανούς ! Και, αγνοεί ο δείλαιος πόσο θαύμασε ο Χριστός, κι επαίνεσε: «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις» ! Την πίστη «ψίχουλο» στη γνωστή απάντηση της Χαναναίας. «Η δε είπεν. Ναι, κύριε, και γαρ τα κυνάρια εσθίει από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών» ! Έτι δε και ικανοποίησε το αίτημα θεραπείας της κόρης της. «Γενηθήτω σοι ως θέλεις. Και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης» ! Με ό, τι μπορεί να σημαίνει αυτό, για όσους πιστεύουν-εμπιστεύονται-αγαπούν Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού και Θεό ημών ! Για όσους, ως θα έλεγε ο Όσιος Πορφύριος. «Υπάρχουν μυστικά. Το ουσιαστικότερο είναι να φεύγεις από τον τύπο, και να πηγαίνεις στην ουσία. Ό,τι γίνεται να γίνεται από αγάπη». !
Αθανάσιος Κοτταδάκης

Ανώνυμος είπε...

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας: «Ἄξιον σεαυτὸν ποίησον τῶν ἱερῶν κανόνων· μὴ συλλειτούργει οὓς ὁ κανὼν ἀπωθεῖται. Ὅρα οὖν τίνι παρέστηκας, πῶς ἱερουργεῖς καὶ τίσι μεταδίδως. Ὅρα μὴ ἐπιλάθῃ τῆς δεσποτικῆς ἐντολῆς καὶ τῆς τῶν ἁγίων ἀποστόλων· “Mὴ δῶτε γάρ, φησί, τὰ ἅγια τοῖς κυσί, καὶ τοὺς μαργαρίτας μὴ βάλητε ἔμπροσθεν τῶν χοίρων”· …μὴ παραδῶς τὸν Υἰὸν τοῦ Θεοῦ εἰς χεῖρας ἀναξίων… Βλέπε τοὺς βουλομένους λαμβάνειν δωρεὰν ἐν τοῖς οἴκοις πῶς δίδως… Τοῖς δὲ τῆς θείας μεταλήψεως ἀξίοις μεταδίδου δωρεάν, ὡς καὶ αὐτὸς ἔλαβες· οἷς οἱ θεῖοι κανόνες οὐκ ἐπιτρέπουσι μὴ μεταδώσης» (Μ. Βασιλείου, Παραγγελία πρὸς ἱερεῖς).

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «…ἴδωμεν δὲ καὶ τὰ ἑξῆς. “Mὴ δῶτε γάρ, φησί, τὰ ἅγια τοῖς κυσί, μηδὲ ρίψητε τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων”. Ὁ μὲν οὖν Χριστὸς καὶ ἐν προστάγματος τάξει τὴν ἐντολὴν δέδωκεν· ἡμεῖς δὲ ὑπὸ κενοδοξίας καὶ φιλοτιμίας ἀλόγου καὶ τοῦτο τὸ πρόσταγμα ἀνετρέψαμεν, ἀνθρώπους φθόρους καὶ ἀπίστους καὶ μυρίων γέμοντας κακῶν ἁπλῶς καὶ ἀνεξετάστως εἰς τὴν τῶν μυστηρίων παραδεχομένοις κοινωνίαν, καὶ πρὶν ἢ τῆς οἰκείας γνώμης δοῦναι βάσανον ἀκριβῆ, πάντα τὸν περὶ δογμάτων αὐτοῖς ἐκκαλύπτοντες λόγον, καὶ τὰ προπύλαια οὔπω δυνηθέντας ἰδεῖν ἀθρόως εἰς τὰ ἄδυτα ἄγοντες… Καὶ οὐκ ἐπὶ τῶν ἄλλων μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐφ’ ἡμῶν αὐτῶν τὴν φρικωδεστάτην ταύτην παραβλέπομεν ἐντολήν, ἡνίκα ἂν τῶν ἀθανάτων μυστηρίων δέοι μετασχεῖν, μετὰ τῆς ἐγκειμένης ἡμῖν ἀκαθαρσίας τε καὶ ἀναισχυντίας τοῦτο ποιοῦντες πολλάκις» (Χρυσοστόμου Ἰωάννου, Πρὸς Δημήτριον Μονάζοντα, Περὶ Κατανύξεως).

Για την αντιγραφή
Οράτιος.

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...


Α. Τα κείμενα των δυο από «τους Τρεις μεγίστους φωστήρας της Τρισηλίου Θεότητος» που παραθέτει ο ψευδώνυμος Οράτιος είναι γνωστά στους παροικούντες τη θεολογική Ιερουσαλήμ. Αλλά ! Αφορούν αυτούς που με Οικουμενική Συνοδική Απόφαση έχουν χαρακτηριστεί αιρετικοί. Επί του προκειμένου όμως όλες οι από το Σχίσμα ως σήμερα Σύνοδοι των Πατριαρχών της Ορθόδοξης Ανατολής μπορεί να επισημαίνουν, ενίοτε και έντονα ότι είναι και, αντί-Αγιογραφική, και αυθαίρετη η παρεμβολή του, «και εκ του Υιού», «Filio que», στο Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά ! Δεν γνωρίζω καμιά τους να αποφάσισε και να είπε ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, και αργότερα εκείνη των Ευαγγελικών-Διαμαρτυρομένων δεν είναι Εκκλησίες, και είναι αιρέσεις ! Και ούτε στις επίσημες μεταξύ τους σχέσεις εντοπίζεται κάτι σχετικό. Και η πρόσφατη Σύνοδος της Κρήτης-2016-δεν αποφάσισε τίποτε διαφορετικό.

Β. Για το χωρίο. «Μη δώτε το άγιον τοις κυσίν, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας ημών έμπροσθεν των χοίρων κλπ»-Μτ.7,6, καταγράφονται και οι εξής όχι λίγο αξιόλογες ερμηνευτικές θεωρήσεις. 1. «Κύνας ενταύθα τους εν ασεβεία ζώντας ανιάτω, και μεταβολής επί το κρείττον ουκ έχοντας ελπίδα ηνίξατο-υπαινίχθηκε-και χοίρους τους εν ακολάστω βίω διατρίβοντας δια παντός»-Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και. 2. «Μη βάλλωμεν τους μαργαρίτας ημών … έμπροσθεν των χοιροτρόπων ανθρώπων»-Άγιος και Μέγας Αθανάσιος.

Γ. Ο απερίφραστος θαυμασμός από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. α/ Της πίστης του ειδωλολάτρη Ρωμαίου εκατόνταρχου-«Ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον»-Μτ.8,11. β/ Της επίσης ειδωλολάτρισσας Χαναναίας-«Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις»,Μτ.15,28. Και, η άμεση θαυμαστή ικανοποίηση των αιτημάτων τους-με τη θεραπεία αντίστοιχα του δούλου του πρώτου, και της κόρης της δεύτερης προσεπιμαρτυρούν εμφανέστατα ότι ο Χριστός προσφέρει τη Χάρη του, τον Εαυτό του, όπου Αυτός κρίνει και αποφασίζει με την ανεξιχνίαστη άβυσσο της Αγάπης Του, πέρα και από εκεί όπου αποφασίζουμε και οριοθετούμε οι όποιοι «εμείς»!

Δ. Κατά ταύτα, θα τολμήσω να πω ανοιχτά και καθαρά ότι : Η υπονοούμενη όχι δυσδιάκριτα από τον Άγιο Διοκλείας Κάλλιστο κατάφαση στη Διεκκλησιαστική Ευχαριστιακή Κοινωνία αποφεύγεται και δε πραγματοποιείται ουσιαστικά «κατ’ άκραν οικονομίαν» ! Τουτέστιν, κατά κύριο λόγο για να μη δοθεί η ευκαιρία σε όσους ένθεν κακείθεν καραδοκούν να υποδυθούν το ρόλο του «φρουρού της πίστης», οίον του «φρουρού της επανάστασης» και να προξενήσουν στην Εκκλησία από απλή αναταραχή μέχρι και μεγαλύτερο κακό !
Ταύτα και τέλος, και : «Σε μεσίτριαν έχοντες» Μεγάλη Μητέρα Παναγιά προς τον Φιλάνθρωπον Θεόν !
Αθανάσιος Κοτταδάκης

Ανώνυμος είπε...

Σας διαβάζω πάντα με προσοχή κ. Κοτταδάκη διότι γνωρίζω ότι η υπογραφή σας ως ΘΕΟΛΟΓΟΥ έχει αξία.
Σας θαυμάζω γιατί οι απαντήσεις σας είναι με ευθύτητα και όχι διπλωματικές.
Σας συγχαίρω και σας προτρέπω … συνεχίστε τον φωτισμό μας στις Αλήθειες της Εκκλησίας.