4-6/Αυγ. 2023
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Κύριε, ελέησον!
Κύριε, Κύριε ελέησον!
Χριστέ, ελέησον!
Η εναρκτήρια ψαλμώδηση, της πρώτης θείας Ευχαριστίας, στην Παγκόσμια
Συγκέντρωση Νεολαίας στην Λισσαβώνα της Πορτογαλίας, (θεσμός που
επαναλαμβάνεται ανά τριετία κάθε φορά σε άλλο σημείο της γης) όπου συγκεντρώθηκαν
περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νεαροί καθολικοί, έγινε στα ελληνικά!
Στην Ελλάδα το θέμα αγνοείται παντελώς όχι από τους δημοσιογράφους,
αλλά και από τους χριστιανούς (Εμείς είμαστε ορθόδοξοι!! Πατέρα έχομεν τον
Αβραάμ…!! Ναι, όμως μας λέει ο… Πατέρας του Αβραάμ, ότι μπορεί να αποχτήσει
παιδιά και από τις πέτρες…!!).
«Ένα εκατομμύριο χριστιανοί συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν την πίστη τους» (π. Erik Varden).
Πώς γιορτάζεται λοιπόν η πίστη;
«Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς αυτό που συνέβη στη Λισσαβώνα αυτή την εβδομάδα. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Παντού υπήρχαν άνθρωποι, σχεδόν όλοι νέοι, που είχαν την τάση να συγκεντρώνονται σε μεγάλες ομάδες, ενώ ανεμίζουν εθνικές σημαίες και τραγουδούν δυνατά. Τα πλήθη ήταν μερικές φορές συντριπτικά, γεμίζοντας τα τρένα του μετρό και τους στενούς δρόμους. Σε ένα διαφορετικό περιβάλλον θα μπορούσε κανείς να αισθανθεί άγχος, έχοντας συνείδηση του κινδύνου αντιπαράθεσης. Αξιοσημείωτη εδώ ήταν η παντελής έλλειψη επιθετικότητας. Αντί να κλειστούν στον εαυτό τους, οι ομάδες προσέγγισαν άλλες ομάδες, προσκαλώντας σε συνάντηση, ανταλλάσσοντας μικρά δώρα.
ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΣ
6 Αυγούστου 2023
Unus Christianus,
nullus Christianus
Αρχαία επισήμανση που εξυπονοεί ότι Εκκλησία δεν γίνεται να είναι
κάποιος μόνος του! «Ένας χριστιανός, κανένας χριστιανός»!! Δεν γίνεται να έχω
ένα θησαυρό, όπως η πίστη-εμπιστοσύνη στον Χριστό και να θεωρώ ότι θα τον έχω
μόνος μου, και δεν θα τον μοιράζομαι… Ατυχώς, βέβαια, τέτοιες αντιλήψεις
«φυτρώνουν» σαν βρωμοχόρταρα σε χώρες και χώρους με παλαιά χριστιανική παράδοση
που τώρα πλέον χαρακτηρίζονται από αδιαφορία για τον Θεό και αυξανόμενη
υποχώρηση της συνειδητής και ζώσας πίστης. Οι χριστιανοί περιθωριοποιούνται και
αυτοαπομονώνονται για… προστασία στην λογική «όλοι μαζί στο κουκούλι μας»
προσκολλημένοι στο παρελθόν, κρατώντας μια στάση που βασίζεται στη νοσταλγία
και την λύπη.
Πώς γιορτάζεται λοιπόν η πίστη;
Με μια συνάντηση με τον Χριστό πρώτα και στη συνέχεια μια συνάντηση με
τους άλλους ανθρώπους - αδελφούς. Στην Εκκλησία γίνεται κοπιώδης προσπάθεια να
ελευθερωθούμε από τον εγκλωβισμό στον εαυτό μας. Να φύγουμε από το εγώ και να
είμαστε στο εμείς. Να λευτερωθούμε από την αυταπάτη της προσωπικής σωτηρίας και
να καταλάβουμε ότι από τους αδελφούς και με τους αδελφούς έρχεται η εκ Θεού
σωτηρία. Συναντήσεις όπως αυτή της Λισσαβώνας σ’ αυτά στοχεύουν. Να μαζέψουν
όσους έχουν «πέσει στο έδαφος». Να θερμάνουν την πίστη όσων βάσιμα ή αυθαίρετα
«κρύωσαν»! Να κάνουν συνείδηση το ότι δεν υπάρχει νομικίστικη τεχνική «εχθρική»
πίστη, αλλά Πίστη-συνάντηση με τον Χριστό, που δεν είναι «εύκολη»! Όπως είπε
και στο βιντεοσκοπημένο μήνυμα ο ποδοσφαιριστής Olivier Giroud:
«Χρειάζεται να γίνουμε αθλητές του Θεού. Να αναλάβουμε την πίστη μας
στον Χριστό με γαλήνη. Να βαδίσουμε στα βήματα του αναστημένου Χριστού. Να
σκεφτούμε τι θα θέλαμε να πούμε και να ζητήσουμε από τον Χριστό αν στεκόταν
μπροστά μας»;
Η συγκέντρωση είχε στόχευση να γίνει μια «πνευματική άγκυρα» και όχι απλώς ένα φεστιβάλ νεολαίας. Να συνδυάσει μια υγιά ελεύθερη διασκέδαση με την Λατρεία στην προσευχή και στην Ευχαριστία. Να δώσει κριτήρια ελευθερίας από τον υποκειμενισμό και την προσωρινότητα που τυραννούν τον κόσμο σήμερα «πουλώντας» ψεύτικη ελευθερία. Ο Πάπας Φραγκίσκος επισήμανε έντονα την ανάγκη καταπολέμησης της «κόπωσης των πτώσεων» και τόνισε ότι: «Στην τέχνη της αναρρίχησης αυτό που μετράει δεν είναι να μην πέφτεις, αλλά να μη μένεις κάτω».
Θα τελειώσω αυτές τις ατελείς σκέψεις με ένα κείμενο-σχόλιο και πάλι
του «δικού μας» Erik Varden που συμμετείχε στην Παγκόσμια Συγκέντρωση της
Λισσαβώνας και φυσικά «οι οφθαλμοί είναι αξιοπιστότεροι των ώτων».
«Οι προσευχές στον Σταυρό (Δρόμος-στάσεις του Σταυρού) στο πάρκο
Eduardo VII, υπό την ηγεσία του Πάπα Φραγκίσκου, ήταν ένα τολμηρό θέαμα. Είναι
ριψοκίνδυνο να σχεδιάζεις τολμηρές λειτουργίες. Μπορούν εύκολα να μετατραπούν
σε απλή επίδειξη. Αυτός ο κίνδυνος αποφεύχθηκε. Το σύνολο ήταν εμποτισμένο με
δημιουργική ευφυΐα, ριζωμένο στο μυστήριο του Γολγοθά και απευθυνόμενο στο
τεράστιο πλήθος των νέων από (κυριολεκτικά) κάθε έθνος. Οι χορευτές έκαναν
προσευχή σε κάθε στάση του Δρόμου του Σταυρού. Ήταν αξιοσημείωτοι,
μεταφερόμενοι από ισχυρή χορογραφία και όμορφη μουσική. Μας έδειξαν ότι είναι
δυνατόν, χωρίς κοινότοπους συμβιβασμούς, να αναπαραστήσουμε και να υπομείνουμε
τον πόνο με αξιοπρέπεια, όμορφα. Πρόκειται για ένα κρίσιμο μάθημα. Για αιώνες
οι Χριστιανοί το μεταδίδουν μέσω της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της μουσικής.
Πολλά από αυτά τα έργα είναι αθάνατα. Ωστόσο, είναι υπέροχο να βλέπεις το ίδιο
μήνυμα να μεταδίδεται σε ένα ριζικά σύγχρονο καλλιτεχνικό ιδίωμα. Ο κόσμος μας
έχει ανάγκη να το ακούσει». (Erik Varden – Coram Fratribus)
Ας αφουγκραστούμε τα αληθινά σημάδια των καιρών με σύνεση και
απροκατάληπτα.
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
20 σχόλια:
Οι κοσμικού τύπου χριστιανικες θεωρήσεις της ζωής δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την Ευχαριστια ως γεγονός ενάντια στη μοναξιά. Απλώς τέτοιες εκδηλώσεις, όπως της Λισσαβόνας, δείχνουν την αλλοτρίωση και τον ξεπεσμό του χριστιανικού ήθους, του Εκκλησιαστικού τρόπου να υπάρχεις αληθινά.
Μια γιορτή νεολαίας σε μητρόπολη δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε πόσο μάλλον παγκόσμια ή πανελλαδική. Μόνο οι δεσποτάδες κάνουν μαζώξεις σε γιορτές δεσποτάδων ή σε γιορτές πόλεων.
Όμορφες εκδηλώσεις αδελφοσύνης και επικοινωνίας της νεολαίας.
Τι ωραίος συσχηματιστικός καταναλωτισμός, υπό τη σκέπη του αγιώτατου της Ρώμης...
Εύκολη η αρνητική κριτική και οι αφορισμοί που θα υπάρξει και σε αυτό το κείμενο για την διεθνή αυτή εκδήλωση με την παρουσία του Πάπα. Εδώ ταιριάζει το όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Παραμένω στις χιλιάδες -όπως λένε οι διοργανωτές ένα εκατομμύριο πιστών- παρουσίες των νέων από όλο τον κόσμο κάτι που μου αρέσει. Ήταν μια γιορτή της πίστης. Να σταματήσουν οι αφορισμοί και να γίνουν προσεγγίσεις για κάτι και από μέρους μας. Εδώ ταιριάζουν τα λόγια του Κυρίου «έρχου και ίδε».
Γιατί τέτοιες ειδήσεις δεν προβάλουν θρησκευτικά site. Υπάρχει φόβος σε σύγκριση με την δικιά μας μοναξιά. Υπάρχουν συγκεντρώσεις μερικών ενοριών, οργανώσεων αλλά πάντα μεμονωμένες όχι μαζικές. Πότε θα τολμήσει η Εκκλησία της Ελλάδας μια συνάντηση νεολαίας μαζική;
Περιμένω να δω ποιος θα τολμήσει.
Ολες οι προσπάθειες του καθολικισμού να συγκεντρώσει πιστούς έχουν αποτύχει.
Γι αυτό έχει αυξηθεί στη Δύση τόσο πολύ η αθεία καί η αποστροφή των ανθρώπων για τον καθολικισμό.
Σε ωρισμένες χώρες μάλιστα εγκαταλείπονται ναοί ή ακόμη καί πωλούνται για άλλες χρήσεις. Στο φαινόμενο αυτό έχουν συμβάλει ασφαλώς καί τα φοβερά σκάνδαλα, που αποκαλύπτονται κάθε τόσο.
Το βέβαιον είναι, ότι η κατάσταση δέν σώζεται με Φεστιβάλ.
Προς: 11 Αυγούστου 2023 στις 6:19 μ.μ
Θερμόμετρα γνωρίζω, πιεσόμετρα το ίδιο…. ως σήμερα δεν γνωρίζω πιστόμετρα. «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί και μεταβήσεται».
Η πίστη είναι το ζητούμενο από τον άνθρωπο, ένα ζητούμενο το οποίο πολύ συχνά ο Χριστός το υπενθυμίζει προς τους μαθητές του, και προς όλους εμάς, προς τους οποίους θέτει συχνά το ερώτημα: «έχουμε πίστη;»
Μην βιαστείς να απαντήσεις «ναι, έχω», ξεχνώντας ότι η πίστη δεν είναι κάτι το αόριστο και αφηρημένο, δεν σημαίνει πιστεύω γενικά ότι υπάρχει Θεός.
Γράφεις για αθεΐα στον Καθολικισμό πιστεύεις ότι αυτή η αθεΐα είναι άγνωστη στην Ελλάδα; Φέρνεις ως παράδειγμα πως σε ορισμένες χώρες μάλιστα εγκαταλείπονται ναοί ή ακόμη και πωλούνται για άλλες χρήσεις. Σε κάποιους από αυτούς Λειτουργούν οι Ορθόδοξοι όπως π.χ. στην Φλωρεντία.
Για ρίξε μια ματιά στις αδειανές Εκκλησίες μας την Κυριακή στις πόλεις και στα χωριά μας. Υπάρχει κόσμος; Πρόσφατα μου έλεγε κληρικός αποφασίσαμε να σταματήσουν οι Λειτουργίες στο παρεκκλήσι. Δεν μαζεύει κόσμο δεν βγάζει τα έξοδά του. Οι μεγάλοι ναοί δεν τα βγάζουν πέρα οικονομικά. Χιλιάδες οι ενορίτες ούτε εκατό οι εκκλησιαζόμενοι την Κυριακή. Να σου αναφέρω ναούς για να πιστεύεις. Δεν το κρίνω αναγκαίο. Πήγα σε ναό για κάποιο μνημόσυνο (πραγματικό γεγονός) ως την Δοξολογία ήμουνα ο μοναδικός άνδρας με τους δύο ψάλτες και προς την δοξολογία ένας επίτροπος. Μετά το Ευαγγέλιο άρχισαν να καταφθάνουν για να μην χάσουν το μνημόσυνο μάλλον.
Έλεγε ο π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος φτιάξαμε μεγάλους ναούς για να μην γνωρίζουν οι ενορίτες (εκκλησιαστική κοινότητα) ο ένας τον άλλο. Μου έλεγε με παράπονο ο Οικότροφός μου Χρυσόστομος Μ. κ. Κωστόπουλε πάω στον εσπερινό στην Θεία Λειτουργία και οι κληρικοί αν και νέος (φοιτητής) δεν ρώτησαν ποτέ το όνομά μου. Τότε θυμήθηκα τον Μητροπολίτη Γαλλίας Ιερεμία που όταν για πρώτη φορά πήγα να εκκλησιασθώ στον Άγιο Στέφανο με ρώτησε πως με λένε, αν θα καθίσω καιρό στο Παρίσι αν θέλω κάποια βοήθεια και με προσκάλεσε για καφέ. Αυτά στη Ελλάδα είναι σπάνια σε ενορίες.
Τώρα για τον Καθολικισμό.
Την 10 Ιουλίου ταξίδευσα ως φιλοξενούμενος στην Δυτική πλευρά της Ρώμης στην οποία και παρέμεινα ως και την 26 Ιουλίου 2023. Καιρός καύσωνα ο Ναός του Αποστόλου Πέτρου φίσκα από κόσμο και τις δύο Κυριακές, ο κόσμος στην πλατεία χιλιάδες κάτω από τον ήλιο, για να ακούσουν τον Πάπα. Πήγα σε ναούς Καθολικούς για να απολαύσω την εικονογραφία, την τέχνη στα αγάλματα, τα μάρμαρα κλπ. Έμπαινε κόσμος, και ενώ εγώ ως τουρίστας κοίταζα. Οι Καθολικοί πιστοί πήγαιναν στους πάγκους για προσευχή ατομική. Στην Ελλάδα πάμε σε ναούς ανάβουμε κεριά χούφτες και φεύγουμε. Κάνε την σύγκριση. Πόσοι νέοι στη Ορθόδοξη Ελλάδα μας τρέχουν σε γήπεδα, συναυλίες, θέατρα και πόσοι στην Εκκλησία.
Γράφει ο συντάκτης
«Στην Ελλάδα το θέμα αγνοείται παντελώς όχι από τους δημοσιογράφους, αλλά και από τους χριστιανούς (Εμείς είμαστε ορθόδοξοι!! Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ…!! Ναι, όμως μας λέει ο… Πατέρας του Αβραάμ, ότι μπορεί να αποχτήσει παιδιά και από τις πέτρες…!!).»
και οι γιαχωβαδες μαζευονται σε γηπεδα. να τους θαυμασουμε δηλαδη; δεν νομιζω. αυτα ειναι εκκοσμικευση καθαρη. δυστυχως...
Για να μάθω στην Αττική, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Ηράκλειο και στις άλλες μεγαλουπόλεις πόσοι είναι οι νέοι που παίρνουν μέρος σε φοιτητικές συγκεντρώσεις; Μετά ας δουν πόσοι πάνε σε συναυλίες, γήπεδα και κλαμπ για να κάνω συγκρίσεις. Και διάγοντας τα να κλαις. Μην ξύνουμε πληγές…
Χαίρετε
Κατ αρχας μια απορία…ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ??? Φοβάστε να πείτε επωνύμως την γνώμη σας ??
Μα αφού είμαστε καλοί χριστιανοι και όχι εκκοσμικευμένοι δεν μας έδωσε ο Χριστός Πνευμα ελευθερίας και ουχί δειλίας ?
Ερωτήσεις για τον πρώτο σχολιαστή. Πιστεύετε στα αλήθεια ότι οι θεολογικές δεοντολογίες μας ημων των…πούρων ορθοδόξων είναι υποστατες στους σημερινούς ναούς ? Δηλαδή πιστεύετε ότι το γεγονός της Ευχαριστιας είναι …ενάντια στη μοναξιά ?? Ο παπάς της ενορίας ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ποιοι είναι οι ενορίτες του…δεν ρωτάει κανένα από τους τόσους αγνώστους του στην Λειτουργία για τιποτε και σεις»θεολογειτε» περί μοναξιάς ?? Δεν είναι ιδεολογία η πίστη….Μην κρύβεστε «πίσω από τα φουστάνια της μάνας σας»
Ξέρουν οι χριστιανοι μας μηδέ των κληρικών εξαιρουμένων τι είναι το οικείον της πιστεως για να κινδυνεύσουν να αλλοτριωθούν??
Σε τι συνίσταται ….ο ξεπεσμός του χριστιανικού ήθους ? Στην ενδυμασία ? Στα μακρυμάνικο και τον τροπο χτενίσματος και κουρέματος ? Στο απαγορευμένο κάπνισμα ? Στην ευπρεπή γενικώς ενδυμασία και παράσταση ?? Δεν φοβάστε το εξωθεν του ποτηριού και της παρωψίδος ?? Μήπως πρέπει να θυμόμαστε ότι Εκκλησία είναι η μάζωξη και ότι πλέον σε μας δεν μαζεύεται ούτε το τρία τοις εκατόν ??
Συγχωρατε με…με τρομάζει η κατάσταση του εργασαμένου από της πρώτης που προσδοκά πλειονα ληψεςθαι…γιατί ουσιαστικά δεν αγαπάει και μετράει δικαιώματα και δεοντολογίες στις οποίες θεωρεί εαυτόν ως αψόγως δραστηριοποιηθέντα…
Ο Χριστός να μας λυπηθεί και να μας λυτρώσει από τον κίνδυνο αυτάρεσκης αυταπάτης που μπερδεύει το δόγμα με την πίστη και μας κάνει να ξεχνάμε ότι ο Χριστός έχει ΜΟΝΟΝ παιδιά καθόλου εγγόνια…όπως και το ότι η ΑΛΗΘΕΙΑ δεν είναι σφυρί να σπάμε ξένα κεφάλια.!,.
Συγχωρατε με αν στενοχώρησα.
π.Θεοδοσιος Μαρτζουχος
Δέν γνωρίζω άν έχουμε πολλή, λίγη ή μέτρια Πίστη. Αυτή που έχουμε όμως είναι η Ορθή Πίστη.
Σίγουρα έχουν μεγαλύτερη πιστη ποσοτικά αυτοί που ντύνουν τίς γυναίκες τους με μαύρα ράσα ή λιθοβολούν τις μοιχαλίδες ή μαστιγώνουν όσες έχουν ακάλυπτο το κεφάλι τους. Μεγαλύτερη πίστη ποσοτικά έχουν καί αυτοί που στέκονται στον ήλιο επί ώρες, για να ανοίξει το παράθυρο καί να εμφανιστεί ένας άνθρωπος που τόν θεωρούν Πρώτο καί Αλάθητο, για να τον επευφημίσουν.
Δέν έχουν όμως Ορθή Πίστη.
Σε Πανελλαδική έρευνα που είχε κάνει το "Βήμα" πρίν από 5 - 6 χρόνια, είχε φανεί ότι εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή το 5 % του πληθυσμού, ενώ οι υπόλοιποι εκκλησιάζονται περιστασιακώς σε μεγάλες Εορτές, καί μερικοί καθόλου.
Κατόπιν ακολούθησε καί η πανδημία καί οι πιστοί απομακρύνθηκαν (ή εξεδιώχθηκαν) ακόμη περισσότερο από τούς ναούς.
Οταν όμως συμβαίνει κάποια δοκιμασία σε ατομικό ή γενικό επίπεδο, τρέχουμε όλοι στούς ναούς, γονατίζουμε καί επικαλούμεθα την βοήθεια της Παναγίας.
Επομένως γίνεται καί σε εμάς αυτό, όχι μόνο στους Καθολικούς ναούς, πού πηγαίνουν στούς πάγκους.
Σε έναν ναό που πηγαίνω αρκετά συχνά, όχι της Ενορίας μου, επειδή ο Ιερέας δέν μέ εγνωριζε, με πλησίασε καί μέ ερώτησε το όνομα μου, πού κατοικώ, κλπ.
Εδειξε ενδιαφέρον να μέ γνωρίσει, δέν έχω παράπονο.
Ας κάνουν τό ίδιο καί οι υπόλοιποι Εφημέριοι, για να επανέλθουν οι άνθρωποι στούς ναούς.
Αν γίνει αυτό δέν θα χρειαστεί να κάνουμε Φεστιβάλ.
Κληρικοί όπως ο π. Θεοδόσιος πρέπει να γράφουν και να μας διαφωτίζουν. Σκοπός μιας σκληροπυρηνικής ομάδας μικρής και ανίσχυρης είναι να δημιουργούν θέματα για να μην ακουστούν αντίθετες λογικές φωνές.
Παπα Γιώργης
Το να γνωρίζεις το τι συμβαίνει στον χριστιανική κόσμο δεν είναι κακό. Τώρα αυτοί που γράφουν κάποιες κακιούλες μην ξεχνούν ότι στην Ελλάδα υπάρχου Καθολικοί που συμμετείχαν όπως είδα στις φωτογραφίες στην συγκέντρωση, σε Σύρο, Τήνο, Αθήνα, Ρόδο, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Πάτρα υπάρχουν Έλληνες Καθολικοί στο θρήσκευμα.
ΠΑΝΤΩΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ: ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΝΕΟΙ ΠΙΣΤΟΙ Ή ΟΧΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΝΗΣΙΑ...ΟΠΟΤΕ, ΚΑΘΕ ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ...
Έρχονται τα καλύτερα. Να δείτε τι θα γίνει με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες. Ευκαιρία να διαδηλώσουμε την ορθοδοξοτητα μας!
Ιφ
Η μοναξιά π. Θεοδόσιε ξεπερνιέται όχι απλώς με την έννοια της γνωριμίας (εδώ έγκειται η εκκοσμίκευσή σας) αλλά με την καλοπροαίρετη καρδιά που νιώθει την Ευχαριστιακή αγκαλιά. Έτσι οι άλλοι, ακόμα κι αν δεν τους ξέρει είναι αδελφοί του. Κι αυτό φυσικά δεν είναι ιδεολογία, είναι πίστη (το πρωτοέγραψε ο μέγας Γιανναράς - κι αυτό - περί της ιδεολογίας ως πίστης και το αντιγράφετε κακήν κακώς αυθαίρετα για να υποστηρίξετε τις θέσεις σας).
Ο ξεπεσμός του χριστιανικού ήθους έγκειται στην ψευδαίσθηση ότι με τέτοιου τύπου εκδηλώσεις ικανοποιούμε την ψυχολογική μας θρησκευτικότητα.
Η εκκλησία δεν είναι μάζωξη. Με τη λέξη μάζωξη διαφημίζει τις παραστάσεις του ο Μαζωνάκης! Εκκλησία είναι ανθρωπο-Θεοκοινωνια οντολογική και δεν αποτελεί αριθμητικό επίτευγμα (πάλι η εκκοσμίκευσή σας). Μήπως η μικρή Ευχαριστιακή προσέλευση οφείλετε και στις θεολογικές ασυναρτησίες;
Το δόγμα δεν το έφτιαξα εγώ. Μας παραδόθηκε ως σύνορο αλήθειας. Και η αλήθεια έχει αξία μόνο ως γεγονός αγάπης, αγάπης θυσιαστικης.
Το μόνο που με στενοχωρεί πάτερ είναι η θεολογική κενότητα των ημερών μας.
Ας λένε ότι θέλουν. Εγώ ως νέος θα επιθυμούσα αν όχι παγκόσμια τουλάχιστον Ελληνική συνάντηση με όμορφες πνευματικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Γιατί όχι όταν κάνουν εκδηλώσεις οι Εκκλησίες για να μαζέψουν χρήματα με κοσμικούς καλλιτέχνες είναι καλό;;; και σε συνάντηση νεολαιών θα έβλαπτε;;
Αλλά θα μου πεις εκεί μαζεύουν χρήματα αλλά σε μια τέτοια συνάντηση οι κατά τόπους εκκλησίες έπρεπε να δώσουν. Αχ αυτά τα καβούρια!!!
Πέτρος Καραχρήστος
Θεσσαλονίκη
Με τις ταυτότητες γελούν από τώρα οι ρέγκες. Ψάχνουν να ασχοληθούν με κάτι ας είναι και άχυρα. Τώρα αρχίσαν για τις ταυτότητες. Θεέ και Κύριε.
Πέτρος Καραχρήστος
Θεσσαλονίκη
Είναι κι αυτό μεταξύ πολλών πάτερ Θεοδόσιε, αλλά, αλλού μένουν κολλημένοι κάποιοι …
«Το 1968 πήγα … στη Γαλλία … με πρόσκληση από κάποιους καλούς Καθολικούς μιας Μονής της βορειοανατολικής Γαλλίας … αυτοί ήταν οι Τραπιστές … είχαν ωραίο σχέδιο να μας ξεναγήσουν σε κάμποσα άλλα Μοναστήρια. Ήταν ωραία εμπειρία αυτή. Μας δεχόντουσαν παντού με πολύ ενδιαφέρον. Σε ένα γυναικείο Μοναστήρι … με εκατό μοναχές, στο Υνί-Γαλλία-μου είπε η Ηγουμένη : «Πάτερ, θέλετε να μιλήσετε στις αδελφές, στο αμφιθέατρο μας;». Μίλησα, λοιπόν, στις αδελφές γενικά, πνευματικά. Ακούγανε. Στο τέλος μου λέει η Ηγουμένη: «Θα δεχτείτε ερωτήσεις;». «Ευχαρίστως». Καμία δεν έκανε κάποια «επιθετική» ερώτηση. Ρωτούσαν τι σημαίνει «Πατριάρχης», πώς λειτουργεί αυτός ο θεσμός, πώς γίνεται η βάπτισή μας, η νεολαία μας πώς πάει. Πολύ όμορφα ! Και σε άλλο Μοναστήρι … γινόντουσαν τέτοιες συζητήσεις … Διαπίστωσα ενδιαφέρον για την Ανατολή. Κάπου μάλιστα είχαν και τον Πατριάρχη Αθηναγόρα και παραξενεύτηκα. Αλλά μου είπαν. «Αγαπάει την Πίστη και την Παράδοση» … Που και που μου ζητούσαν μια γνώμη για κάποιο θεολογικό ζήτημα. Διψάνε οι άνθρωποι. Τώρα έχουμε φτάσει σε ακρότητες, σε σκληρότητες, σαν να είναι σκάρτοι, σαν να είναι όλοι πουλημένοι … είναι κρίμα». Ναι, πάτερ μου, είναι κρίμα, κρίμα βαρύ ! Και δυστυχώς σε όχι λίγους λαιμούς πρώτης ευθύνης εκκλησιαστικής …».
Από το βιβλίο μου, Αρχιμανδρίτης Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος, «Ο Τρίτος Κορυφαίος της «Ζωής», Εκδόσεις «Ταώς»
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δημοσίευση σχολίου