Είναι ο Θεός αίτιος της παρά φύσιν έλξεως;
Στα βιβλικά κείμενα και γεγονότα – Παλαιάς και Καινής Διαθήκης – υπάρχει πληθώρα από εδάφια και περιστατικά, σύμφωνα με τα οποία ο Θεός δείχνει την αποστροφή του έναντι του συγκεκριμένου πάθους και αμαρτήματος. Και φυσικά, δεν είναι μόνο τα Σόδομα και τα Γόμορρα που μαρτυρούν σχετικά! Η πιο στοχευμένη απάντηση δίδεται μάλιστα στην Καθολική Επιστολή του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου (1, 12-15): “Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει δοκιμασία, γιατί όταν γίνει δόκιμος, θα λάβει το στέφανο της ζωής, τον οποίο ο Κύριος υποσχέθηκε σ’ αυτούς που τον αγαπούν. Μηδεὶς πειραζόμενος λεγέτω ὅτι ἀπὸ Θεοῦ πειράζομαι· ὁ γὰρ Θεὸς ἀπείραστός ἐστι κακῶν, πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα. Κανείς, όταν πειράζεται, ας μη λέει: «Από τον Θεό πειράζομαι». Γιατί ο Θεός δεν πειράζεται από κακά και αυτός δεν πειράζει κανέναν. ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος· Αλλά καθένας πειράζεται από τη δική του επιθυμία, όταν έλκεται ισχυρά και δελεάζεται. εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον. Έπειτα η επιθυμία, όταν συλλάβει, γεννά την αμαρτία. Και η αμαρτία, όταν αποπερατωθεί, γεννά τον θάνατο”.
Από την Πατερική γραμματεία αρκεί να δανειστούμε μονάχα το κλασικό του Μεγάλου Βασιλείου: “ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεός” (PG 31, 329A- 353A). Και θα προσθέσουμε: ουδέ των παθών. Όλων των παθών. Θεωρώ πως όλα αυτά είναι υπεραρκετά προς απάντηση των αντιφρονούντων και επίλυση των αποριών των αγνοούντων. Η θεολογία μας δεν είναι μια αδιάκριτη αγαπολογία. Αν το πράγμα της σωτηρίας ήταν τόσο απλό, όσο το παρουσιάζουν χαϊδεύοντες αφτιά οι σύγχρονοι (παρα)θεολογούντες, ανεξάρτητα αν φοράνε ράσο ή όχι, τότε δεν θα χρειαζόταν ο Σταυρός και ο Θάνατος ενός ολόκληρου Θεού…
Ας διακρίνουμε την αρρώστια της φύσης μας και ας την αποδεχτούμε, ώστε να θεραπευθούμε από τα διαβλητά πάθη της άνομης και κολαστικής ηδονής. Όπως πηγαίνουμε στο γιατρό για τις φυσικές ασθένειες και αναπηρίες, έτσι θα πάμε και στον πνευματικό ιατρό (γέροντα, εξομολόγο) και στα Μυστήρια της Εκκλησίας για τις πνευματικές ασθένειες. Γνωρίζει ο Θεός την αδυναμία της μεταπτωτικής φύσης μας (φθαρτό, εμπαθές σώμα και η κολλημένη σε αυτό αρρωστημένη ψυχή) και μας χορηγεί τη δυνατότητα της μετάνοιας και της αποκατάστασης της υγείας μας μέσα από το φοβερότατο φάρμακο της Θείας Ευχαριστίας και της αδιάλειπτης μετανοίας εν προσευχή και ασκήσει. Πόρρω απέχει αυτή η θεώρηση των πραγμάτων από το να αποδεχτούμε παθητικά την αδυναμία μας και τα αμαρτωλά πάθη μας, φτάνοντας μέχρι τα άκρα, δηλαδή να τα ευλογούμε κιόλας, να καμαρώνουμε γι’ αυτά και να τα θεωρούμε φυσικά και ανεπίληπτα!
Ο Θεός μας είναι πραγματική αγάπη και γεμάτος έλεος και συμπάθεια. Συμπάσχει μαζί μας και δεν μας κατακρίνει. Ήρθε να μας σώσει και όχι να μας δικάσει. Δεν θα μας εξαπατήσει όμως ούτε θα παίξει μαζί μας: οι παρά φύσιν αμαρτάνοντες, εάν δεν μετανοήσουν, όπως και πας αμετανόητος και για την ελαχιστότατη αμαρτία, δεν θα δει πρόσωπο Θεού. Δεν θα μπορέσει να δει. Και αυτό – αυτόματα – σημαίνει καταδίκη στην αιώνια κόλαση. Αυτά μας διδάσκει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Αν, τώρα, οι σύγχρονοι θεολόγοι και παπάδες θέλουν να τα ερμηνεύσουν αλλιώς, θα τους απορρίψουμε ως ψευδοπροφήτες. Και τέτοιοι είναι, αλίμονο…
Θα κλείσω με μια αληθινή ιστορία, λίαν αγαπητή στον γράφοντα και πολυεπίπεδα διδακτική: επισκέφτηκε τον όσιο Παΐσιο απεγνωσμένος ομοφυλόφιλος που σκεπτόταν να αυτοκτονήσει (ντρεπόταν για την αδυναμία του να κόψει το πάθος). Με το διορατικό του χάρισμα ο όσιος, όταν τον πρωτοαντίκρισε και χωρίς να τον γνωρίζει από πριν, τον ραπίζει με δύναμη. Ο άνθρωπος τα έχασε και γονυπετής έκλαιγε για ώρα αρκετή. Με αγάπη τον πλησίασε ο όσιος κάποια στιγμή, τον αγκάλιασε, τον σήκωσε και του είπε: ¨δεν σε χτύπησα για αυτά που κάνεις, αλλά για αυτό που σκέπτεσαι να κάνεις”. Πράγματι, με την αυτοκτονία θα καταδίκαζε αιώνια την ψυχή του. Με τον αγώνα όμως κατά του πάθους, όπως συνέχισε να του εξηγεί ο άγιος, θα λάμβανε από τον Κύριο τον στέφανο του μάρτυρα. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως δίπλα στους σύγχρονους αγίους θεραπεύθηκε και σώθηκε μεγάλος αριθμός ομοφυλοφίλων και πάσης φύσεως εμπαθών και αμαρτωλών αδερφών μας.
Κ. Νούσης
[1] https://anastasiosk.blogspot.com/2023/09/blog-post_316.html#more
11 σχόλια:
Λόγια καθαρά ξάστερα σταράτα Ευαγγελικά.
Ασχέτως αν μερικοί "θεολογούντες"αρχίσουν να "τσιρίζουν".
Άρθρο γραμμένο στο πόδι κατηγορεί με ανυπόστατες κατηγορίες διαστρεβλώνοντας τις θέσεις των "αντιπάλων του"
Ποιος εξ αυτών δήλωσε ότι είναι αίτιος της ομοφυλοφιλίας ο Θεός;
Θα σας βόλευε φυσικά να το είχαν δηλώσει για να τους εξακοντησετε μία και έξω στο πυρ το εξώτερον.
Δεν ξέρω αν αυτό που σας διακατέχει είναι υπερβολικός ζήλος η ωμός εγωισμός.
Πάντως πολύ ψηλά τον πήρατε τον αμανέ.
Κανείς δεν υποστηρίζει αυτά που λέτε ότι υποστηρίζει. Ντροπή να τα διαστρέφετε.
Σαφέστατο και ακριβέστερο!!!
Αγαπητέ κε Νούση όταν έρχεται στο πετραχήλι ένας πιστός και σου λέει ότι από μικρός αισθανομουν έλξη μόνο προς το ίδιον φύλο ή έρχεται μαθητής Γυμνασίου και σου εξομολογείται ότι νοιώθει έλξη μόνο προς το ίδιον φύλο τι του λες; ότι είναι διεστραμμενος;
Γιατί τόση ενασχόληση με το συγκεκριμένο θέμα; Δεν είδα τόση ενασχόληση με αλλά πάθη που σοβουν στο χώρο των χριστιανών και δίνουν ψευδή μαρτυρία περί την πιστη, κυρίως η υιοθέτηση αστικών ιδανικών που περνιούνται ως χριστιανικως αποδεκτά....
Είστε σίγουρος ότι ο τρόπος και η καταγγελτικοτητα σας βοηθάει ποιμαντικά;
Αλήθεια σε ποιους απευθύνεστε; Έχετε την εντύπωση ότι σας ακούν κάποιοι πέρα από ένα μικρό αριθμό ανθρώπων που μάλλον συνιστούν γκέτο και ζουν με φοβίες και αφορισμούς;
Ιφ
Ορθή καί ρεαλιστική τοποθέτηση του θέματος από τον κ. Νούση.
Η "γυμνή" γλώσσα που χρησιμοποιεί, χωρίς καρυκεύματα καί άχρηστες καλλιέπειες, (τίς οποίες χρησιμοποιούν κατά κόρον άλλοι θεολόγοι - αρθρογράφοι σέ αναρτήσεις τους), προσφέρει την αλήθεια όπως θα έπρεπε να λέγεται από άμβωνος, αλλά δυστυχώς δέν λέγεται σήμερα.
Οποιος ανησυχεί για τούς μαθητές Γυμνασίου, ας γνωρίζει ότι υπάρχουν οι κατάλληλοι Πνευματικοί, στούς οποίους μπορούν να προσφύγουν καί να βρούν αγάπη, παρηγοριά καί συμπαράσταση για να ξεπεράσουν το πρόβλημα τους.
"Πρόσφατα ο επίσκοπος Νέας Ιωνίας Γαβριήλ και ο καθαιρεθείς αρχιμανδρίτης Ανδρέας Κονάνος έριξαν ευθέως την ευθύνη της παρά φύσιν επιθυμίας και πράξεως στον ίδιο τον Θεό, αφενός βλασφημώντας, αφετέρου δε ακυρώνοντας τη βιβλική και πατερική ορθόδοξη παράδοση".
Ο κος Κονάνος παραιτήθηκε πρώτα και ύστερα -τυπικώς- καθαιρέθηκε.
Αναμένουμε συγκεκριμένες παραπομπές στις τοποθετήσεις των ανωτέρω, για να διαπιστώσουμε την βλασφημία τους.
https://m.youtube.com/watch?v=t3Rk4D9A6iM&t=28s&pp=ygUkzr3Otc6xz4MgzrnPic69zrnOsc-DIM6zzrHOss-BzrnOt867
Ο Μεσογαίας επιβεβαιώνει πλήρως τον κ. Νούση:
https://youtu.be/WgCEjsuZ1gY?si=n64FijnkpuLt51ZI
«Ήρθε σήμερα και ο λαϊκός συνάδελφος Κοτταδάκης να μας αναγκάσει μέσα από ένα ομολογουμένως ακαταλαβίστικο εν πολλοίς και λαϊκίστικο θεολογικώς άρθρο να προβούμε στην αναίρεση μιας ακόμη διεστραμένης δοξασίας-«Ο Θεός αίτιος της παρά φύσιν έλξεως» !
1. Το «ακαταλαβίστικο» και «λαϊκίστικο θεολογικώς» άρθρο μου λέει ίσια και καθαρά, αυτό που κάποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Δηλαδή. Σήμερα, εξήντα τρία χρόνια από τη θριαμβική επανάκμψη στη χώρα μας της … «ορθόδοξης Ορθοδοξίας», ήτοι μετά από δυο ολόκληρες γενιές, η ελληνική κοινωνία να βρίσκεται σε τέτοιο ξεπεσμό-«η παρά φύσιν εκτροπή της νεοελληνικής ηθικής»-και φύλλο να μην κουνιέται; Κανείς στο θεολογικό- εκκλησιαστικό χώρο να μην αναρωτιέται γιατί, τι έφταιξε, τι λάθη γίνανε … Πολύ περισσότερο, τώρα τι πρέπει να γίνει …
2. Πρόσφατο. Στο 45ο σχόλιο στην ανάρτηση «Προξενιό» που αφορά «την παρά φύσιν εκτροπήν …» γράφω. «Εξαίρετη ανάρτηση. Είτε πραγματικό είναι το γεγονός, είτε όχι. Απόθεση προσωπικού σταυρού ζωής στο Χριστό ! Καθότι «Εις-Ένας ο-Άγιος, Εις-Ένας ο-Κύριος, Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός ... Για να δοξάζεται ο Θεός Πατέρας … που «τον Υιόν αυτού τον Μονογενή έδωκεν»-θυσίασε. Ώστε κάθε άνθρωπος, ¨σε άβυσσο πταισμάτων βυθισμένος, να μπορεί στην ανεξιχνίαστη της Ευσπλαχνίας Του άβυσσο να βρίσκει καταφυγή».
3. Την Ομιλία του Μεγάλου Βασιλείου. «Ότι ουκ έστιν αίτιος ο Θεός των κακών», έχω παρουσιάσει σε νεοελληνικό λόγο στο Ρ.Σ. Πειραϊκή Εκκλησία-«Αναφορά στους Πατέρες», δεκαετία 90-δεν θυμάμαι και αν αναρτήσει παλιά στην Αναστάσιος- αλλά και δημοσιεύσει ως μια από τις εννιά ομιλίες τομής το 2003-Βιβλίο. Μεγάλου Βασιλείου «Εννιά Ομιλίες Τομής», Έκδοση Πολιτιστικός Σύλλογος Σπετσών.
4. Τέλος. Στην έγκριτη αυτή ιστοσελίδα-Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015-είναι αναρτημένο το εξής γραπτό μου. Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου «Αναφορά στις Ομοφυλοφιλικές Σχέσεις».
Κλείνω, λοιπόν, με αυτό που διαμήνυσα κάποτε σε αξιόλογο κληρικό. «Το γραπτό σας, και το γραπτό μου είναι δείγματα του κόσμου σας, και του κόσμου μου». Και οι αναγνώστες κρίνουν. Έτι δε ότι, θα περίμενα να είναι λίγο πιο προσεκτικός ένας συνάδελφος που μπορεί να έχει τα μισά χρόνια μου. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δεν έχω θέμα να ζητήσω συγγνώμη από τον συνάδελφο αν τον αδίκησα κάπου. Σε κάθε περίπτωση όμως σοφον το σαφές. Εάν τώρα συμφωνούμε επί της ουσίας - ήτοι προβάλλουμε την ορθόδοξη παράδοση ως έχει και άνευ παρεκκλίσεων νεωτεριστικων - τότε το θέμα θεωρείται λήξαν.
Δημοσίευση σχολίου