Εκκλησία, θεολογία και κοινωνία σε διάσταση - Κ. Νούσης

Εκκλησία, θεολογία και κοινωνία σε διάσταση

Το τελευταίο διάστημα η αρθρογραφία μας στρέφεται γύρω από την ακατάσχετη και ανεξέλεγκτη περιρρέουσα αιρεσεολογία των ημερών μας. Είναι οπωσδήποτε ένα περίεργο και λυπηρό φαινόμενο, διότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και του διαδικτύου. Αυτό σημαίνει πως όλα μπορούν να μαθεύονται εύκολα και ταχύτατα, οπότε και να ελέγχονται αναλόγως. Το παράδοξο λοιπόν της υπόθεσης είναι πως όχι απλά δεν κρίνονται οι προβληματικές αυτές θεολογικές τοποθετήσεις, αλλά και οι φορείς τους επιβραβεύονται από επίσημα εκκλησιαστικά όργανα και θεσμούς.

Οι επιβραβεύσεις πραγματοποιούνται και στην Ελλαδική Εκκλησία και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Για άλλες τοπικές Εκκλησίες δεν γνωρίζω, οπότε και δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Οι βραβεύσεις γίνονται όχι μονάχα με οφίκια και σε επίσημες εκδηλώσεις. Τα πρόσωπα αυτά μπορεί να ανέρχονται και στους ανώτερους βαθμούς της ιερωσύνης, να καλούνται σε ομιλίες ενώπιον πολυπληθών εκκλησιασμάτων κλπ. Δεν ισχυριζόμαστε, βέβαια, πως πρέπει να είμαστε σχολαστικοί στις κρίσεις μας, αλλά και αυτή η ασυδοσία στις κινήσεις ανθρώπων με προβληματική θεολογία εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ αόριστον.

Πρέπει κάποιοι να είναι πιο προσεχτικοί και άλλοι, οι έχοντες θέσεις ευθύνης, να βάζουν φρένο και να ελέγχουν τους διδασκάλους του λαού του Θεού. Μήπως όμως αυτή η  αιρετίζουσα ελευθεροστομία μαρτυρεί κυρίως την ασχετοσύνη του λαού και την απουσία της κατηχητικής του κατάρτισης;

Οι πρόσφατες επίσης επισκοποποιήσεις στην Ελλαδική Εκκλησία κάνουν πρόδηλη τη διάσταση ανάμεσα σε αυτήν και τον λαό του Κυρίου. Ένα απλό γκάλοπ σε κάθε Μητρόπολη θα μας τρομάξει, όταν αντιληφθούμε το μέγεθος της αγνοίας των πιστών όχι μονάχα για τα στοιχειώδη της θρησκείας τους, αλλά και για το όνομα του Επισκόπου της επαρχίας τους. Και αναρωτιέσαι: μήπως τελικά οι χειροτονίες επισκόπων και άλλων οφικιούχων εκκλησιαστικών ταγών καθίσταται ένα γεγονός εσωτερικής κατανάλωσης των ρασοφόρων, χωρίς καμία σχεδόν ποιμαντική ανταπόκριση στους απλούς πιστούς;

Δεν πρέπει να είμαστε μηδενιστές ή πεσιμιστές, αλλά ρεαλιστές και αισιόδοξοι, καθώς κεφαλή της Εκκλησίας μας είναι ο ίδιος ο Θεός. Πρέπει όμως να αφυπνισθούμε και να πάρουμε πιο σοβαρά το ζήτημα της πίστης μας. Η εκκοσμίκευση δεν πρέπει να μας διαβρώσει ολοκληρωτικά. Ο αγώνας μας, πέρα από την προσωπική μετάνοια, θα πρέπει να έχει και εκκλησιαστικές διαστάσεις. Απαγορεύεται στις έσχατες μέρες που διανύουμε η όποια αδιαφορία και ο εφησυχασμός, ακόμη και για τους ησυχαστές μοναχούς, όπως τόνιζε ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

Και θα πρέπει να στεκόμαστε – όσο και αν αυτό καθίσταται δυσκολότερο – στη μέση οδό των Πατέρων: υπακοή στους ποιμένες μας και αποφυγή του άκαιρου και ακραίου ζηλωτισμού με τη μόδα των αποτειχίσεων που βιώνουμε τελευταία. Μεγίστη λοιπόν των αρετών η διάκριση.

Κ. Νούσης

Λάρισα, 12-10-2023