Εκκλησία και κράτος σήμερα - π. Ευάγγελος Γκανάς

Μπορεί ο γάμος Εκκλησίας και κράτους να μην έχει οδηγηθεί ακόμα στο οριστικό διαζύγιο, αλλά είναι εμφανές σε όλους πως οι δύο πάλαι ποτέ σύζυγοι ζουν πλέον εν διαστάσει. Η κρίση στις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας με αφορμή το θέμα των ταυτοτήτων ανέδειξε με τον πλέον παραδειγματικό τρόπο την αδυναμία της διοικούσας Εκκλησίας να αναπροσανατολίσει γόνιμα την προοπτική της. Υιοθετώντας έναν αφελή διαχωρισμό ανάμεσα σε πολιτισμική και οικονομική παγκοσμιοποίηση, αποδεχόμενη τη δεύτερη και απορρίπτοντας την πρώτη, και θέτοντας στη θέση του εχθρού μια εντελώς νεφελώδη και απλουστευτική ιδέα περί Δύσης, έδειξε πως απλώς δεν έχει κατανοήσει, ούτε καν στοιχειωδώς τις εξελίξεις από την αυγή των Νέων Χρόνων  μέχρι σήμερα. Κι όταν η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αναφερόμενη στη σύγχρονη πραγματικότητα, υποστήριζε πως:  " εδώ οι άνθρωποι ζουν απλά και ωραία, απολαμβάνουν τα αγαθά της ζωής με πρωτότυπο τρόπο, τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα στη θαλπωρή της οικογένειας, η ζωή φαντάζει όμορφη", έδειχνε απλώς  πως συνέχεε το ελληνικό παρόν με τη βουκολική Αρκαδία που στοίχειωσε κάποτε τον νου των Ρομαντικών.

 Η σύγχρονη ελλαδική Εκκλησία εμφανίζεται έτσι διπλά φοβική απέναντι στη Δύση. Από τη μιά τη φοβίζει η Δύση ως κοιτίδα του Διαφωτισμού και άρα νεφελωδώς αθεϊστική και από την άλλη την ερεθίζει η Δύση ως η αείποτε αιρετική Εσπερία, η κοιτίδα του Ρωμαιοκαθολικού και προτεσταντικού μιάσματος. Με αυτή την προοπτική όμως αδυνατεί να συνειδητοποιήσει έναν εχθρό απείρως πιο επικίνδυνο, που αφού σάρωσε τον δυτικό κόσμο, έχει αλώσει προ πολλού και την καθ΄ ημάς Ανατολή, την εκκοσμίκευση. Μιλώντας για εκκοσμίκευση μιλάμε για  την κατάσταση όπου μια κοινωνία  ζει σαν να μην υπάρχει Θεός, ανεξαρτήτως αν τον επικαλείται ή όχι και υπό  ποία έννοια. Στον βαθμό που αυτό δεν κατανοείται από τον ελλαδικό χριστιανισμό το μέλλον του προιωνίζεται ζοφερότερο και απο το παρόν του.

 Από το βιβλίο "Ο λύχνος πάνω στη λυχνία- Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΙΣ",σελ.183-184, Εκδόσεις ΠΟΛΙΣ

  Υάκινθος