Τὸ τελεσίγραφο - «Κ.Π.»

 

Τὸ τελεσίγραφο  

«Κ.Π.»

Ξημερώματα 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Ἡμέρα Δευτέρα, ὥρα 3 τὸ πρωί. Ὁ Ἕλληνας πρωθυπουργὸς δέχεται ἀπρόσμενη ἐπίσκεψη. Ἀναστάτωση… Μπαίνει ὁ πρέσβης τῆς Ἰταλίας. Χαιρετάει καὶ δίνει στὸν Πρωθυπουργὸ τελεσίγραφο ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῆς χώρας του. Ἐμβρόντητος ἀλλὰ ψύχραιμος τὸ διαβάζει ὁ Ἰωάννης Μεταξάς. Ἀδιανόητο, φρικτὸ, θρασύτατο τὸ τελεσίγραφο τῶν Ἰταλῶν…

Γκράτσι: - Κύριε Πρόεδρε εἶμαι ἐπιφορτισμένος νὰ σᾶς ἀνακοινώσω ὅτι εἰς περίπτωσιν μὴ ἀποδοχῆς τῶν ὅρων τῆς Κυβερνήσεώς μου, τὰ Ἰταλικὰ στρατεύματα θὰ εἰσβάλλουν εἰς τὸ ἑλληνικὸν ἔδαφος τὴν 6ην πρωινήν.

Πρωθυπουργός: - Ποιὰ στρατηγικὰ σημεῖα θέλει νὰ καταλάβει ἡ Ἰταλία;

Γκράτσι: - Δὲν γνωρίζω, κύριε Πρόεδρε.

Πρωθυπουργός: - Κύριε πρεσβευτά, τὸ περιεχόμενο τοῦ τελεσιγράφου καὶ ὁ τρόπος καθ’ ὂν μοὶ ἐπεδόθη, σημαίνουν πόλεμον ἐκ μέρους τῆς Ἰταλίας.

Γκράτσι: - Θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ ἀποφευχθεῖ ὁ πόλεμος, ἐὰν ἐδίδατε διαταγάς εἰς τὰ στρατεύματά σας νὰ ἀφήσουν ἐλευθέραν τὴν δίοδον τῶν ἰδικῶν μας.

Πρωθυπουργός: - Περιττὸν νὰ προχωρήσετε. ΟΧΙ! Ἀδύνατον! Δὲν πρόκειται νὰ δώσω τοιαύτας διαταγᾶς…

Αὐτὸ τὸ ἡρωικὸ ΟΧΙ τὸ πῆρε ἀγουροξυπνημένος ὁ λαός μας, τὸ ἀγκάλιασε μὲ ἐνθουσιασμὸ, λὲς καὶ τὸν περίμενε τὸν πόλεμο ἀπὸ τὴν προσβολὴ τῆς Μεγαλόχαρης. Τὸ ἔκαμε σύνθημα, ἰαχή, τραγούδι καὶ σημαία καὶ ἔφυγε ἀποφασισμένος γιὰ τὴ Νίκη στὸ μέτωπο τοῦ πολέμου καὶ ἔγραψε τὸ ἡρωικό  Ἔπος τοῦ ’40!

Ταπεινωμένος, θυμωμένος, ὀργισμένος, ἀπορημένος ἀποχώρησε ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ πρωθυπουργοῦ ὁ Ἰταλὸς πρεσβευτής. Πῶς; ἡ ψυχὴ του τὸ ξέρει… Πάντως, ὅσους μῆνες κράτησε αὐτὸς ὁ ἰταμός καὶ ἀλαζονικὸς πόλεμος, ἐναντίον τῆς ἀδύναμης ὑλικὰ Πατρίδας μας, ὁ πρσβευτὴς Γκράτσι τὸν παρακολουθοῦσε ἀπὸ κοντὰ μὲ ἀπορία καὶ θαυμασμὸ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ ψυχὴ καὶ τὰ κατορθώματα τῶν Ἑλλήνων, τόσο στὰ Βορειοηπειρωτικὰ βουνά ὅσο καὶ στὰ Μετόπισθεν. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα ἑνωμένη, συντονισμένη στὸν δύσκολο ἀγώνα γιὰ τὴν Ἐλευθερία τῆς Πατρίδας. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα μιά καρδιά.

Αὐτὸς ὁ Ἐμμανουὴλ Γκράτσι, λίγα χρόνια μετά, στὸ ἀποκαλυπτικὸ βιβλίο του «Ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους», μᾶς ἔδωσε μὲ εἰλικρίνεια στοιχεῖα, ποὺ ἀποκαλύπτουν τὸ ψυχικὸ μεγαλεῖο τῆς ἀδάμαστης ψυχῆς τῶν Ἑλλήνων, αὐτὸς ποὺ χρεώθηκε τὴν ἐπίσκεψη στὸν κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδας αὐτὴ τὴ δραματικὴ νύχτα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.

Μερικὲς ἀναφορὲς ἀπὸ τὸ βιβλίο του:

Στὸ μικρὸ νησὶ τῆς Τήνου λατρεύεται στὶς 15 Αὐγούστου μία εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ἀπὸ ὅλα τὰ νησιὰ τοῦ Ἀρχιπελάγους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα συρρέουν κάθε εἴδους πλοῖα μὲ ἑκατοντάδες προσκυνητές. Ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἔστειλε μία μονάδα πολεμικοῦ ναυτικοῦ, γιὰ νὰ ἀποδώσει τιμὲς στὴ Γιορτή. Τὸ 1940 ἡ τιμὴ αὐτὴ ἔλαχε στὸ παλιὸ ἀντιτορπιλικὸ «Ἕλλη»…

Τὸ πρωὶ τῆς 15ης Αὐγούστου τὸ σεβάσμιο ἀντιτορπιλικὸ «Ἕλλη» ἦταν ἀγκυροβολημένο καὶ σημαιοστολισμένο στὸ λιμάνι τῆς Τήνου, ποὺ ἦταν γεμάτο ἀπὸ πλεούμενα ὅλων τῶν εἰδῶν. Στὶς 8.30 τό πρωί λίγα λεπτὰ πρὶν ἀρχίσει ἡ λιτανεία στοὺς δρομίσκους τῆς πόλης καὶ ἐνῶ ὁ λιμενοβραχίονας ἦταν κατάμεστος ἀπὸ κόσμο, στὸ στόμιο τοῦ λιμανιοῦ παρουσιάστηκε ἕνα ὑποβρύχιο ἐν καταδύσει καὶ ἐκσφενδόνισε κατὰ τῆς «Ἕλλης» τρεῖς τορπίλες…

Τὸ ἑλληνικὸ ναυτικὸ περισυνέλλεξε μερικὰ τεμάχια τῶν τορπιλῶν, ποὺ εἶχαν ἐκραγεῖ ἐπάνω στὸ λιμενοβραχίονα. Ἡ ἐξέταση ἔδειξε κατὰ τρόπον ἀκαταμάχητο ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ τορπίλες ἰταλικῆς κατασκευῆς, τοῦ τύπου καὶ τῆς διαμέτρου, ποὺ ἐχρησιμοποιοῦντο στὰ ἰταλικὰ ὑποβρύχια…

Ἡ καλύτερη ἀπόδειξη τῆς γενικῆς ἀγανακτήσεως, ποὺ τὸ θλιβερὸ ἐπεισόδιο τῆς 15ης Αὐγούστου προκάλεσε σ’ ὁλόκληρη τὴ χώρα, ἐδόθηκε, ὅταν ἀργότερα ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἐπέτρεψε στὶς ἐφημερίδες νὰ διεξαγάγουν ἔρανο γιὰ τὴ συλλογὴ συνεισφορῶν, γιὰ τὴν ἀνακατασκευὴ τῆς πληγωμένης «Ἕλλης». Ἀπ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ πιὸ μακρινὰ χωριά, συνέρρεαν οἱ προσφορές: σημαντικὲς προσφορὲς πλουσίων, μέτριες ἢ μετριότατες πτωχῶν…

Ὁ τορπιλισμὸς τῆς «Ἕλλης» ἐπέτυχε ὅ,τι δὲν εἶχε κατορθώσει νὰ ἐπιτύχει ἡ ἐκστρατεία τῶν ἀπειλῶν καὶ ὕβρεων τοῦ ἰταλικοῦ τύπου, δηλαδὴ κατόρθωσε τὴν ἀπόλυτη σύμπνοια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ…!

Ἡ ἰταλικὴ κυβέρνηση εἶχε κατορθώσει νὰ συσπειρώσει σὲ μία ἀρραγῆ ψυχικὴ ἑνότητα ἕνα λαὸ βαθιὰ διηρημένο ἀπὸ ἀγεφύρωτες πολιτικὲς διαφορὲς καὶ εἶχε ἐμπνεύσει τὴν ἀπόλυτη ἀπόφαση νὰ πεθάνει ὁ λαὸς αὐτὸς γιὰ τὴν Πατρίδα του ποὺ τὴν ὑπεραγαποῦσε, ἀλλὰ ἐκ φύσεως δὲν ἦταν πολεμοχαρὴς λαός…

Αὐτὰ κι ἄλλα σπουδαῖα γράφει ὁ Γκράτσι. Τοῦτο τὸ πρωτοφανὲς τελεσίγραφο τὸ ἅρπαξε στὰ ἅγια χέρια της ἡ Παναγία μας καὶ μαζὶ μὲ τοὺς γενναίους Ἕλληνες ἔκανε τό ἀπίστευτο θαῦμα τοῦ 40!