Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Καλό και ωφέλιμο είναι να κοινωνείς κάθε ημέρα - Μέγας Βασίλειος

 «Καλό και ωφέλιμο είναι να κοινωνείς κάθε ημέρα και να μεταλαμβάνεις το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού, διότι αυτός ο ίδιος μάς λέει, «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον». Ποιος λοιπόν αμφιβάλλει, ότι συμμετέχων διαρκώς της ζωής, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά το ότι ζει πολυμερώς; Εμείς εδώ συνηθίζουμε να κοινωνούμε τέσσερις φορές την εβδομάδα, δηλαδή κάθε Κυριακή, Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο και όποια άλλη ημέρα τύχει μνήμη Αγίου».   
Μέγας Βασίλειος

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αυτά να τα ακουν μερικοί πνευματικοί! θα δώσουν λόγο που δεν επιτρέπουν -για γελοίους λόγους- στα πνευματικοπαίδια τους να κοινωνούνε! και μετά (για να ειναι και στη μόδα) βγαίνουν και λένε ότι η θ κοινωνία είναι φάρμακο!

Ανώνυμος είπε...

Οι αμαρτίες μας δεν μας επιτρέπουν να προσεγγίσουμε. Ο Θεός ας μας ελεήσει.

Ανώνυμος είπε...

Οι άγιοι δεν έχουν ανάγκη από Θεία Κοινωνία. Αυτή την έχουν ανάγκη οι μετανοημένοι αμαρτωλοί. Είναι ντροπή να μη κοινωνούν. Βλέπω στην Καθολική Εκκλησία που σχεδόν όλοι μετέχουν του Ποτηριού της Ζωής.

Ανώνυμος είπε...

Το θέμα της θείας κοινωνίας κάνει τζιζ.
Είναι προνόμιο των κληρικών οι οποίοι από ότι καταλαβαίνω δεν είναι σαν και μας αλλά πάνω από μας.

Ανώνυμος είπε...

Ποιου ποτηρίου της ζωής ανώνυμε των 11:54;Όι αιρετικοί Ρωμαιοκαθολικοί πλην των κληρικών λαμβάνουν μόνο άρτο κι αυτόν άζυμο.
Όσο για τους πνευματικούς απόκειται στη διάκριση του καθενός να επιτρέπει τη συμμετοχή ή μη του εξομολογουμένου στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.Μερικοί χριστιανοί προσέρχονται χωρίς τη δέουσα πνευματική προετοιμασία και ελαφρά της καρδία.Άλλους τους βαρύνουν μεγάλα αμαρτήματα κωλυτικά της Θείας Κοινωνίας.Τι πρέπει δηλαδή να κάνει ο πνευματικός;Ας είμαστε λοιπόν πιο συγκρατημένοι όταν κριτικάρουμε τους πνευματικούς εμείς που δεν εξομολογούμε!

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Δεν θα πρέπει να καταντά το διακριτό ιερό μυστήριο της εξομολόγησης, ψιλή προϋπόθεση της Θείας Κοινωνίας,γιατί δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα μυστήρια. Οπωσδήποτε, όμως όποιος προσέρχεται στην Θεία Κοινωνία πρέπει να έχει πνευματική ζωή,πού προυποθέτει και την μετάνοια-εξομολόγηση. Και πρέπει να βιάζουμε εαυτούς, να έχουμε πάντα τις προυποθεσεις για συχνή Θεία Κοινωνία. Εννοείται,πώς η ορθή δόξα συναινεί με την συχνή Θεία Κοινωνία. Φτάνει να μην προσερχόμαστε αδιάκριτα και αμοραλιστικά. Οι χριστιανοί της εποχής του Μεγάλου Βασιλείου δεν ήταν πιο άγιοι ή πιο αμαρτωλοί από μας. Ήταν όμως πιο "υποψιασμένοι" και ζούσαν σε ένα ίσως κατανυκτικότερο περιβάλλον,χωρίς αλλοιώσεις και διαθλάσεις ευσεβιστικού ή αμοραλιστικού τύπου.Τί παραπάνω πρέπει να κάνουμε απ'ότι λέει το Ευαγγέλιο και η Εκκλησία;Όποιος είναι χριστιανός συνειδητός εννοείται πώς κόπτεται και πάσχει να ζεί τις προυποθέσεις. Τις βιώνει,δεν του επιβάλλονται. Δεν φταίνε πάντα οι πνευματικοί. Ο πνευματικός αν έχει διάκριση έχει να κάνει με πραγματικούς ανθρώπους και αυτό πού βλέπει λέει. Ας δοκιμάζει λοιπόν ο καθένας εαυτόν και ας προσέρχεται.

Ανώνυμος είπε...

...ναι, αλλά ο Μέγας Βασίλειος πάλι, είχε πει ότι όποιος κοινωνάει πρέπει να είναι καθαρός σαν το διαμάντι. Το συγκεκριμένο θέμα λοιπόν δεν πρέπει να το βλέπουμε μονόπλευρα.
Γι' αυτό ας δούμε τα δύο άκρα: το ένα άκρο που λέει να κοινωνάς σχεδόν πάντα και το άλλο άκρο που λέει να μην κοινωνάς σχεδόν ποτέ.
Και τα δύο άκρα έχουν κάτι αρνητικό και κάτι θετικό.
Το πρώτο άκρο δε δίνει καμία σημασία στην προετοιμασία του ανθρώπου και κινδυνεύει να κάνει την Θ.Κοινωνία επιζήμια -ας μην ξεχνάμε και ότι ο Ιούδας αποτελεί την πρώτη περίπτωση ανθρώπου που αναξίως κοινώνησε και κατόπιν έκανε όσα έκανε. Έχει όμως και ένα καλό, μερικοί άνθρωποι που αισθανόταν τον Θεό πολύ μακριά τους, ανακάλυψαν την ανεκτικότητα και την εγγύτητά Του.
Το δεύτερο άκρο έχει απομακρύνει πολλούς ανθρώπους από τον Θεό και τους έχει ταλαιπωρήσει. Από την άλλη όμως τονίζει την αξία της Θείας Κοινωνίας και ωθεί τους πιστούς να την δίνουν την θέση που της αρμόζει υπενθυμίζοντας την αναξιότητα του θνητού απέναντι στο Θείο.
Νομίζω πως δεν πρέπει να είμαστε αφοριστικοί στις απόψεις μας. Εμείς ας πάρουμε από αυτά τα δύο άκρα το καλό που έχουν να προσφέρουν.

Ανώνυμος είπε...

Πόσα μπορούμε νά πούμε !Ας σκύψουμε ταπεινά στίς συμβουλές τών πνευματικών μας !!! Μήπως καί έχουμε Χάρη .

Ανώνυμος είπε...

Όταν λες "μεγάλα αμαρτήματα κωλυτικά της Θείας Κοινωνίας" μήπως εννοείς και την αποφυγή τεκνοποιίας; Τρεις φορες το χρόνο μου έχει πει πνευματικός γιατί λέει δεν μπορώ να κοιμάμαι χωριστά!!! Και μετά άντε βγάλτα πέρα καψερέ με τόσα βάσανα, οικογενειακά, εργασιακά, κοινωνικά, πειρασμούς, τσακωμούς...
Άστα να πάνε και να μην ξαναγυρίσουν...

Ανώνυμος είπε...

Είναι προνόμιο κληρικών η οποίοι εξομολογούνται μια φορά τον χρόνο και κοινωνούν κάθε ημέρα, και δεν αφήνουν τους πιστούς να κοινωνούν εάν πρώτα δεν εξομολογηθούν!
Τραγικά πράγματα...
Πατέρες συνέλθετε!

Ας απομακρύνουμε την Θεία Κοινωνία από την εξομολόγηση!

Είναι δύο άσχετα μεταξύ τους μυστήρια!

Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο?

Ανώνυμος είπε...

Όσο πιο συχνά κοινωνάει κανείς με φόβο Θεού και αφού εξομολογείται συχνά πολύ πολύ συχνά και για τους παραμικρούς λογισμούς,τόσο πιό αγιαστικό είναι το αποτέλεσμα πιστεύω.Αλλά δεν φτάνει αυτό.Χρειάζεται αγώνας να κοπούν ελαττώματα,εμμονές,πάθη κ.λ.π.Χρειάζεται πρόθεση να τα δει αυτά κανείς στον εαυτόν του να τα καταγράψει και να ασχοληθεί με αυτά σε όλη του τη ζωή.Η εκκλησία συγκαταβαίνει στοργικά και ανεκτικά στις ελλείψεις μας και την ανεπάρκειά μας την πνευματική και αυτό είναι αγάπη. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση πραγματικά, είναι κάποιοι λόγοι του αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου στο βιβλίο του ''Περί πνευματικού αγώνος''ότι η αιτία των πτώσεών μας,ακόμη και μετά τη Θεία Μετάληψη,βρίσκεται στο ότι δεν εναντιωνόμεθα στην αμαρτία όπως πρέπει.Η δυνατότητα να εγερθούμε βασίζεται στο καλό,το οποίο απομένει μέσα μας επάνω στο οποίο κατέρχεται η Χάρις Του Θεού,το ζωοποιεί και του δίνει την υπεροχή επί του κακού.Μετά όμως από κάθε πτώση μας ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ κατά συνέπεια ΟΛΟ ΚΑΙ ΛΙΓΩΤΕΡΟΣ ΧΩΡΟΣ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΟΠΟΥ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΛΘΗ Η ΧΑΡΙΣ.Γιαυτό πρέπει να γίνει αγώνας από μέρους μας καθότι οι συνεχείς πτώσεις,διαμορφώνουν μιά συνήθεια η οποία αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο.Γιατίόλοι λέμε ''Έπεσες;θα εγερθείς με τη μετάνοια''Ποιός γνωρίζει εάν θα εγερθείς και δεν σε βρεί ο Θάνατος'';-----
Είναι σαν να κοροιδεύουμε Τον Θεό.Πάμε κοινωνούμε και αυτό είναι όλο.Κάναμε το χρέος μας σαν Χριστιανοί!Κάποια στιγμή λαμβάνεις τιμωρία από το Θεό σαν μήνυμα για αλλαγή τρόπου ζωής και συμπεριφοράς στην κοινωνία μαζί Του.Είναι σαν να σου λέει ''Μην με εμπαίζεις!κάνε κάτι προσπάθησε..''..βλέπεις πως δεν υπάρχει πρόοδος πνευματική.΄Μπορεί να περάσουν χρόνια και να είσαι στην τυφλαμάρα σου παρόλη την προτροπή.Βοηθάει πολύ να αποκτήσει κανείς φιλότιμο και να καταλάβει γιατί ζητεί Ο Κύριος από μας την κοινωνία μαζί Του.Βοηθάει επίσης η Πατερική διδασκαλία και το Ευαγγέλιο διότι η αληθινή Γνώση φέρνει την Πίστη.π

Ανώνυμος είπε...

Τασούλη μου, γιατί δεν αναρτάς όλα τα σχόλια;

Ανώνυμος είπε...

Ἀπόστολος Παῦλος:
ὥστε ὅς ἄν ἐσθίη τόν ἄρτον τοῦτον ἤ πίνῃ τό ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Κυρίου.
δοκιμαζέτω δέ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καί οὕτως ἐκ τοῦ ἅρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω'
ὁ γάρ ἐσθίων καί πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῶ ἐσθίει καί πίνει, μή διακρίνων τό σῶμα τοῦ Κυρίου.
διά τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοί ἀσθενεῖς καί ἄρρωστοι καί κοιμῶνται ἱκανοί.
(Α΄Κορινθ. ια΄27-30)

Ανώνυμος είπε...

Ομορφόπαιδα,όσο πιο δαιμονισμένος είναι κάποιος, τόσο πιο ΣΥΧΝΑ πρέπει να κοινωνάει γράφει ο Άγιος Τιμόθεος Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ΑΡΚΕΙ,να μη βρίζει χυδαία, την ώρα που βγαίνουν τα θεία.
Προσωπικώς, αν δεν κοινωνούσα συνέχεια, πεντέξι πρόσωπα που μου έχουνε φταίξει πολύ, θα τους είχα γδάρει οριζοντίως, καθέτως, και θα τους είχα ρίξει και αλάτι! Με το Σώμα και Αίμα του Κυρίου, βρίσκω τη δύναμη και χαλιναγωγούμαι λιγάκιιι!