π. Βασίλειος Χριστοδούλου - Του Επισκόπου Ευκαρπίας Ιεροθέου

Αστόρια Νέας Υόρκης,

24 Ιανουαρίου 2022

Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ Αναστάσιε,

Σου στέλνω ένα μικρό αντίδωρο σεβασμού προς τον αγαπημένο μας π. Βασίλειο Χριστοδούλου, του οποίου το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο θα τελεστεί σε λίγες ημέρες, σε ένδειξη  αγάπης, σεβασμού και βαθιάς εκτίμησης προς τον μακαριστό εν Χριστώ  συμπρεσβύτερό μου. Εύχομαι υγεία και δύναμη στην πολυσήμαντη διακονία σου με την ευχή του.

Πέρασαν σαράντα ημέρες από την μακαρία κοίμηση του πολυσέβαστου και αγαπητού π. Βασιλείου Χριστοδούλου. Ως συνταξιούχος, έζησε τα τελευταία του χρόνια στο ίδρυμα της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, στην Αρόη. Περιβάλλον πνευματικό και εκκλησιαστικό, που διακρίνεται για την πολλή αγάπη και το θυσιαστικό πνεύμα, με το οποίο εμφορούνται οι αδελφοί που διακονούν εκεί.  Έναν χώρο με στοργή και σεβασμό για την τρίτη ηλικία, εξαιρετική ιατρική και νοσηλευτική περίθαλψη και, προπάντων, μυστηριακή και λειτουργική ζωή. Σ’ αυτό το ιερό περιβάλλον έζησε ο π. Βασίλειος μετέχοντας σε όλες τις ιερές ακολουθίες και λειτουργίες, ήταν τόσο ευχαριστημένος κι ευτυχισμένος. Οι αδελφοί που διακονούν σε αυτό το εκκλησιαστικό ίδρυμα τους γέροντές μας, ας έχουν την ευλογία του Χριστού και πλούσια την ανταμοιβή Του και σε αυτήν αλλά και στην ουράνια βασιλεία.

Ο π. Βασίλειος χειροτονήθηκε από τον μακαριστό μητροπολίτη Πατρών κυρό Θεόκλητο, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Κατά τα πρώτα χρόνια της ιερατικής του διακονίας υπήρξε εφημέριος του Ι. Ν. Αγίας Τριάδος Πατρών, μαζί με τον π. Παναγιώτη Ράθωση και τον π. Παναγιώτη Σουλιτζίρη, εάν θυμάμαι καλώς, ενώ στη συνέχεια μετετέθη στην ενορία του Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου Πατρών με συνεφημέριο τον εκλεκτό ιερέα π. Θεοφάνη Τερζή.

Ας μου επιτραπεί μια παρένθεση για τον π. Θεοφάνη, έναν εκλεκτό ιερέα, που δεν θα λησμονήσω ποτέ πώς λειτουργούσε, τον τρόπο που ανεγίγνωσκε τις ευχές της Θείας Λειτουργίας και απήγγελλε τις εκφωνήσεις. Δεν συνάντησα άλλον ιερέα με το ύφος του π. Θεοφάνη. Ας είναι και αυτού η μνήμη αιωνία.

Ο π. Βασίλειος και ο π. Θεοφάνης ήταν πνευματικοί άνθρωποι, ιερείς παλαιάς κοπής. Ο π. Βασίλειος υπηρέτησε την Εκκλησία και την Ιερά Μητρόπολη Πατρών με τους πολιούς αρχιερείς Θεόκλητο, Κωνσταντίνο και  Νικόδημο,  ενώ συνεργάστηκε και με τον σημερινό μητροπολίτη ως συνταξιούχος. Ουδέποτε είχε απασχολήσει την διοίκηση της Ιεράς Μητροπόλεως για κάποιο θέμα.  Συνεργαζόταν πάντοτε πρόθυμα και με υπακοή στον επίσκοπο, δείχνοντας έτσι το εκκλησιαστικό του ήθος. Ο γέροντας ως συνταξιούχος εκκλησιαζόταν ανελλιπώς στον Ι. Ν. Αγίας Τριάδος, όπου διετέλεσα εφημέριος, καθώς το σπίτι του ήταν κοντά στην πλατεία Βουδ.

Κάθε Κυριακή και σε όλες τις εορτές μετείχε των αχράντων μυστηρίων. Συλλειτουργήσαμε λίγες φορές και αυτό κατόπιν δικής μου επίμονης παράκλησης, αφού θεωρούσα μεγάλη τιμή την συλλειτουργία μαζί του.  Εκείνος πάντοτε διακριτικά και με πολλή ευγένεια εντός του Ιερού Βήματος προσευχόταν με το κομποσκοίνι του λέγοντας την ευχή του Ιησού. Έτσι παρακολουθούσε όλες τις ιερές ακολουθίες του εσπερινού και του όρθρου, διαβάζοντας πάντοτε τις ανάλογες ευχές του Λυχνικού  και του Εξαψάλμου. Στη  Θεία Λειτουργία κρατούσε στα χέρια του τη λειτουργική φυλλάδα για να παρακολουθεί και να διαβάζει μυστικά τις ευχές. Στο κοινωνικό φορούσε το επιτραχήλιο και με φόβο Θεού και πολλή ευλάβεια πλησίαζε το ιερό θυσιαστήριο για να κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων. Στη συνέχεια διάβαζε την ευχαριστία, ζητούσε ευχή και έφευγε για το σπίτι του σιωπηλός και προσευχόμενος, με ήρεμο και γαλήνιο πρόσωπο,  πεπληρωμένος της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Δεν αργολογούσε στον ναό ή στο άγιο βήμα, εισερχόταν με ευλάβεια προσκυνώντας τις ιερές εικόνες και κάνοντας μετάνοιες μπροστά στο άγιο θυσιαστήριο.

Ουδέποτε τον άκουσα να κακολογεί. Μετρημένος στα λόγια του, σεμνός και ιεροπρεπής στην συμπεριφορά του, ενέπνεε σεβασμό παλαιού λειτουργού, εφημερίου και εξομολόγου με ήθος ιερατικό και εκκλησιαστικό. Κηρύγματα πολλά δεν έκανε, αλλά δίδασκε το ποίμνιό του με το ήθος, την αγάπη του και την αφοσίωσή του στο Θεό και την Εκκλησία Του. Λειτουργός των Αγίων μυστηρίων, ένας πραγματικός λευίτης. Με τη σιωπή του και το παράδειγμά του θα μπορούσε να πει κανείς πως δεν μας έδειχνε απλώς, αλλά κραύγαζε πώς πρέπει να είναι ο λειτουργός του Θεού κατά την ώρα των ιερών ακολουθιών και της Θείας Λειτουργίας αλλά και στην εν γένει ζωή του. Ταπεινός, ουδέποτε μιλούσε για τον εαυτό του και το έργο του, αλλά συνεχώς έλεγε την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Παρόλο που ήταν μεγαλύτερος και κατά τα πρεσβεία της ιεροσύνης και κατά την ηλικία, έσκυβε να φιλήσει το χέρι μου, του κατά πολύ νεοτέρου του. Αυτό με συγκινούσε και μου ενέπνεε περισσότερο σεβασμό, θαυμασμό, εκτίμηση αλλά και αγάπη για αυτόν τον καλό και ταπεινό ποιμένα του Χριστού. Πολλά διδάχθηκα από την συναναστροφή μου με τον π. Βασίλειο και θεωρώ ευλογημένο τον εαυτό μου που γνώρισα και έζησα ένα τέτοιο ιερέα.  

Ας είναι αιωνία του η μνήμη και ο Κύριος ας τον κατατάξει στη χορεία  των αγίων ιερέων του, ώστε να μεσιτεύει για όλους εμάς στο υπερουράνιο θυσιαστήριο για την πνευματική μας προκοπή, για να τον  μιμούμαστε στην αγάπη που είχε για τον Δεσπότη Χριστό και την Εκκλησία Του, στην ευλάβεια και την υπακοή του.

Το παράδειγμα αυτών των παλαιών και ευλαβών λειτουργών του Υψίστου ας μας διδάσκει όλους εμάς τους κληρικούς, ώστε να πορευόμαστε ανάλογα στην ιερατική μας ζωή, προκειμένου να βρούμε το έλεος του μεγάλου αρχιερέως Χριστού και να δώσουμε καλή απολογία ενώπιόν Του.

Εύχου προς τούτο π. Βασίλειε!

Αιωνία σου η μνήμη και καλή αντάμωση!

Μετά της εν Κυρίω αγάπης 

Ο ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ

† Ο Ευκαρπίας Ιερόθεος