που αποτελματώνονται
μέσα στη μιζέρια
του σκεπτικισμού,
των ατελείωτων υπολογισμών,
των αιώνιων δισταγμών,
όταν από τη μια
στιγμή στην άλλη
ή σώζεται το παν
ή χάνεται το παν”.
Γ. Βερίτης
“Εφ’ όσον όλοι είμαστε αμαρτωλοί, και κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει τους πειρασμούς, άρα καμία από τις αρετές δεν είναι σπουδαιότερη από τη μετάνοια. Γι’ αυτό και ποτέ δεν τελειώνει το έργο της μετάνοιας. Αμαρτωλοί και δίκαιοι, όλοι όσοι ποθούν να πετύχουν τη σωτηρία, πάντοτε χρειάζονται τη μετάνοια, όλοι, και αυτοί που προχώρησαν σε τελειότητα. Γιατί δεν υπάρχει όριο τελειώσεως. Και των τελείων η τελειότης είναι ατελής. Γι αυτό ακριβώς η μετάνοια δεν περιορίζεται σε καιρούς και σε έργα. Είναι ισόβια. Μέχρι το θάνατο.”
“ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ”
Μη τρομάξης όταν πέφτης κάθε ημέρα, και μη εγκαταλείψεις τον αγώνα. Αντιθέτως να ίστασαι ανδρείως και οπωσδήποτε να ευλαβηθεί την υπομονή σου ο φύλαξ άγγελός σου. Όσο είναι ακόμη πρόσφατο και ζεστό το τραύμα, τόσο και ευκολότερα θεραπεύεται. Ενώ τα τραύματα πού εχρόνισαν, σαν παραμελημένα και αποσκληρυμένα, δύσκολα θεραπεύονται, και χρειάζονται για να ιατρευθούν πολύ κόπο και νυστέρι και ξυράφι και το εδώ πύρ των καυτηριασμών, (δηλαδή το πύρ των εδώ θλίψεων, εν αντιθέσει με το μελλοντικό πυρ της κολάσεως).
Σ’ αυτή την αγιασμένη περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, αδελφοί μου, η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει κάθε Κυριακή να προβάλλει ένα δείγμα από τους πνευματικούς θησαυρούς, τους οποίους περικλείει μέσα στα σπλάχνα της. Το προβάλλει το δείγμα αυτό για να μας διδάξει και για να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στον πνευματικό μας αγώνα, στον αγώνα της αρετής και της αγιότητος.
“Βγάλε από πάνω σου, λεει ο Θεός, τη λύπη… και άκουε πως η λύπη απομακρύνει το Πνεύμα το Άγιο…. Διώξε από πάνω σου τη λύπη και μη στενοχωρείς το Πνεύμα το Άγιο, που κατοικεί μέσα σου… Ντύσου την ιλαρότητα, που πάντοτε έχει χάρη στα μάτια του Θεού και του είναι ευπρόσδεκτη και να ευφραίνεσαι μαζί της. Γιατί ο χαρούμενος άνθρωπος εργάζεται το καλό και σκέφτεται το καλό και περιφρονεί την κατάθλιψη.”
Όποιος κρατά στα χέρια του το ραβδί της προσευχής, δε πρόκειται να σκοντάψη. Αλλά και αν ακόμη σκοντάψη, δε θα πέση εντελώς. Διότι η προσευχή είναι ένας ευσεβής τύραννος του Θεού. Την ωφέλεια εκ της προσευχής μπορούμε να την καταλάβουμε από τα εμπόδια πού μας φέρνουν οι δαίμονες κατά τις ώρες των Ακολουθιών. Τον δε καρπό της προσευχής, από την ήττα του εχθρού, καθώς το λέγει και ο Ψαλμωδός: “Εν τούτω έγνων ότι τεθέληκάς με, ότι ού μη επιχαρή ο εχθρός μου επ΄ εμέ” (Ψαλμ. μ΄ 12) τον καιρό του πολέμου. Λέγει δε επίσης: “Εκέκραξα έν όλη καρδία μου” (πρβλ. Ψαλμ. ριη΄ 145), δηλαδή και με το στόμα μου και με την ψυχή μου και με το πνεύμα μου, διότι όπου ευρίσκονται συγκεντρωμένοι οι δύο τελευταίοι, (η ψυχή και το πνεύμα), εκεί ανάμεσά τους ευρίσκεται και ο Θεός (πρβλ. Ματθ. ιη΄ 20).
“Το αδιαλείπτως προσεύχεσθε εκπληρώνεται όταν μελετούμε και διαβάζουμε ιερά βιβλία. Όταν βλέποντας τα δημιουργήματα του Θεού δοξολογούμε την άπειρή Του δύναμη και σοφία. Όταν αναπνέοντας τον αέρα ή πίνοντας νερό ή τρώγοντας ψωμί ή άλλες τροφές ή απολαμβάνοντας ο,τιδήποτε πνευματικό ή υλικό αγαθό, ευγνωμονούμε και ευχαριστούμε τον Θεό. Επίσης όταν επικαλούμεθα τον Θεό, εργαζόμενοι κάποιο έργο πνευματικό ή τα έργα για τη συντήρηση της παρούσης ζωής” 



“Nα παύσει η συστηματική περιφρόνησις της Θρησκείας εκ μέρους πολιτικών ανδρών, επιστημόνων, λογίων, δημοσιογράφων και άλλων. Hλεγομένη ανωτέρα τάξις να συμμορφωθεί με τα έθιμα της χώρας, αν θέλει να εγκλιματισθεί εδώ. Nα γίνει προστάτις των πατρίων και όχι διώκτρια. Nα ασπασθεί και να εγκολπωθεί τας ενθικάς παραδόσεις”.
Από τους Βαβαρούς αντιβασιλείς φυλακίστηκε στο Ναύπλιο - τον Σεπτέμβρη του 1833, ο Κολοκοτρώνης. Ήθελαν τη θανατική του ποινή. Δίκαια στα απομνημονεύματά του ο Γέρος του Μοριά γράφει: “Μ' έβαλαν 9 μήνες φυλάκιση, χωρίς να βλέπω κανέναν εκτός από τον δεσμοφύλακα μου ... Δεν ήξερα τόσους μήνες τι γίνεται έξω, ποιός ζει, ποιός πεθαίνει, ποιόν άλλον έχουνε φυλακισμένο ... Δεν ήξερα γιατί μ' έχουν φυλακισμένο ... Ποτέ δεν πίστευα ότι θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο να φτιάξουν ψευδομάρτυρες ... ”.
Το Φεβρουάριο του 2006, στο 56ο Φεστιβάλ ταινιών του Βερολίνου, οι δημιουργοί ταινιών κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους με θέμα: "Φαγητό, Γεύση και Πείνα" (Food, Taste and Hunger). Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος 3600 δημιουργοί από όλο τον κόσμο. Από αυτούς, μόνο 32 επιλέχθηκαν να προβληθούν στο φεστιβάλ. Αυτό το βίντεο που πρώτευσε ως το πιο δημοφιλές. Λέγεται "Chicken a la Carte", o δημιουργός του είναι ο Ferdinand Dimandura και είναι (δυστυχώς) αληθινή ιστορία. http://www.cultureunplugged.com/play/1081/Chicken-a-la-Carte
Στις 23 Μαρτίου 1821 μπήκαν οι Έλληνες στην Καλαμάτα όπου έκαναν δοξολογία στους Αγίους Αποστόλους με επί κεφαλής τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τους άλλους οπλαρχηγούς
“Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο εξαίσιο, πιο βαθύ, πιο συμπονετικό, πιο λογικό, πιο γενναίο και πιο τέλειο από το Xριστο. Kαι όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά, λεω στον εαυτό μου, με διακαή αγάπη, ότι δε μπορεί να υπάρξει. Aλλά επιπλέον, αν κάποιος μπορούσε να μου υποδείξει ότι ο Xριστος είναι έξω από την αλήθεια και αν πράγματι ευσταθούσε ότι η αλήθεια είναι έξω από το Xριστό, θα προτιμούσα να μείνω με το Xριστό, παρά με την αλήθεια”.
Σταυρός είναι ο κοινός κλήρος των τέκνων του Θεού. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί αυτό από όλους. Μην ξεγελιόμαστε και λέμε πως, επειδή ακολουθώ τον Χριστό, όλα πρέπει να μου έρχονται δεξιά. Άμα κοιτάξετε την ζωή των Αγίων, θα δείτε ότι δεν τους έρχονταν όλα δεξιά, αλλά σήκωναν και σηκώνουν οι άγιοι Σταυρό. Ο αγώνας, κατά των παθών και ο αγώνας για να φτιάξουμε χαρακτήρα, για να γίνουμε άνθρωποι αρετής -κι αυτό πρέπει να είναι ο στόχος μας- θέλει πόνο και δάκρυ. Αυτό είναι Σταυρός.
Σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, καθώς έχουμε μπροστά μας το Σταυρό του Κυρίου μας, επάνω στον oποίον έχυσε το αίμα Του και παρεδόθη “εις θάνατον Σταύρου” ο Κύριός μας, ήθελα να πω λίγες σκέψεις στην αγάπη σας γι' αυτό το θέμα, δηλαδή για το σταυρικό θάνατο του Κυρίου.
Μια μικρή σταγόνα η ζωή του ανθρώπου. Μια σταγόνα στον ωκεανό της αιωνιότητος. Μια ελάχιστη στιγμή στην αχανή έκταση του απείρου. Λίγα δειλά βήματα πάνω στην μικρή μας γη, και σύντομα φθάνει το τέλος.
Βλέπουμε τρεις σταυρούς πάνω στον Γολγοθά : Των δύο ληστών και του σαρκωθέντος Υιού του Θεού. Ο ληστής στα αριστερά κρίνει με τις ανθρώπινες αξίες , εάν η ανθρώπινη δικαιοσύνη διέπραξε το έγκλημα να σταυρώσει έναν αθώο , τότε χάνει το δικαίωμα να αποκαλείται δικαιοσύνη. Έτσι ο εγκληματίας μπορεί να την εγκαλέσει , να τη βρίσει , να την απορρίψει , να την αρνηθεί. Και πεθαίνει σε κατάσταση επαναστάσεως. Ο ληστής στα δεξιά του Χριστού , βλέπει ότι η ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι δυνατό να διαπράξει αδικία καταδικάζοντας έναν αθώο, όπως και έναν ένοχο. Δέχεται τον πόνο και την καταδίκη του , επειδή ένας αθώος υποφέρει μαζί του . Έτσι βρίσκει την ειρήνη και πάει στον Παράδεισο.