Τό «ξυπνητήρι» - Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή τῶν Μυροφόρων

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Τό «ξυπνητήρι»

« Καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ  ηὔξανε, καί ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν ... σφόδρα» (Πράξ. στ´7)

˜˜˜˜˜˜˜˜ 

« ... ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καί ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν σφόδρα»

****

Τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ προόδευε καί διαδιδόταν. Καί ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν στά Ἱεροσόλυμα αὐξανόταν πάρα πολύ. Τά λόγια αὐτά, Μακαριώτατε πάτερ, μέ τά ὁποῖα οὐσιαστικά τελειώνει τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα,  ὑπογραμμίζουν ἀφ᾽ἑνός μέν τήν δύναμη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ τήν μεγάλη ἀνάγκη  τῆς διάδοσής του. Μέ τήν εὐχή σας θά προσεγγίσουμε τό θέμα μέ προσοχή.

****

«... ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καί ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν σφόδρα»

Τά ἀνθρώπινα ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἀπό τά πρῶτα της βήματα ἔκαμαν τήν ἐμφάνισή τους. Κάποιοι χριστιανοί τῶν Ἱεροσολύμων παραπονέθηκαν ὅτι οἱ χῆρες γυναῖκες τῆς κοινότητάς τους παραθεωροῦνταν κατά τήν διανομή τῶν βοηθημάτων στούς πτωχούς.

Ὁ γογγυσμός αὐτός φάνηκε πρός στιγμήν ὅτι θά ἔβλαπτε τήν ὑπόθεση τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά τό Πανάγιο Πνεῦμα πού καθοδηγεῖ τήν Ἐκκλησία, ἔβγαλε ἀπό τό πικρό γλυκύ. Μέ τήν ἐκλογή τῶν ἐπτά διακόνων οἱ Ἀπόστολοι ἀπηλλάγησαν ἀπό τήν διακονία τῆς ὑλικῆς φιλανθρωπίας καί στράφηκαν ἀπερίσπαστοι  στό ἔργο τῆς διάδοσης τοῦ θείου λόγου. Τό φλογερό κήρυγμά τους ἀφύπνιζε συνειδήσεις καί ὁδηγοῦσε στήν σωτηρία πλήθη ἀνθρώπων. Ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι μέχρι τότε ἦταν ἀδιάφοροι ἤ καί ἐχθρικοί πρός τήν ὑπόθεση Ἰησοῦς. Μάλιστα ἡ τελευταία πρόταση τοῦ ἀποστολικοῦ μας ἀναγνώσματος εἶναι ἰδιαίτερα σημαντική. Ἀνάμεσα σ᾽ αὐτούς πού ἐπίστευαν στόν Χριστό, ἀποδέχονταν τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως καί ὑποτάσσονταν σ᾽ αὐτήν  ἦταν καί πολλοί ἱερεῖς τῶν Ἰουδαίων. Λέγαμε τήν περασμένη Κυριακή τό πρῶτο κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς συνεκλόνισε τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἀναμόχλευσε τά βάθη τοῦ εἶναι τους. Ἄνοιξε τά μάτια τῆς ψυχῆς τους. Τούς ἔφερε σέ συναίσθηση. Τούς βοήθησε νά καταλάβουν τί ἔκαμαν τήν Μ.Παρασκευή. Τούς ὁδήγησε σέ μετάνοια. Τούς βοήθησε νά ἀποπτύσουν τό δηλητήριο τῆς στυγερῆς ἁμαρτίας πού διέπραξαν μέ τό νά ζητοῦν τήν καταδίκη τοῦ ἀναμαρτήτου Κυρίου.

Τό ἴδιο γίνεται καί τίς ἑπόμενες μέρες εἴτε οἱ Ἀπόστολοι κηρύττουν στήν αὐλή τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος εἴτε σέ ἄλλα σημεῖα τῆς χριστοκτόνου πόλεως. Εἴτε ὁπουδήποτε ἀλλοῦ. Ὄχι μόνο τότε ἀλλά καί πάντοτε. Καί σήμερα.

Μή μᾶς φαίνεται παράξενο, ἀδελφοί μου. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι λόγος παντοδύναμος, γιατί εἶναι λόγος τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ. Εἶναι λόγος Ἐκείνου ὁ ὁποῖος «εἶπε καί ἐγενήθησαν» (Ψαλμ. λβ´9). Μέ ἕνα Του λόγο δημιούργησε  τά πάντα ἐκ τοῦ μηδενός.

Ἡ Ἁγία Γραφή γιά νά δείξει τήν μεγάλη δύναμη  τοῦ θείου λόγου, εἴτε αὐτός εἶναι προφορικός εἴτε εἶναι γραπτός λέγει ὅτι εἶναι ἀπότομος καί ἀσυγκράτητος πολεμιστής καί ξίφος ὀξύ, κοφτερό σπαθί, (Σοφ. Σολ. ιη´15,16). Ἄλλοτε πάλι τόν χαρακτηρίζει ὡς «ρομφαίαν δίστομον», δίκοπο καί κοφτερό μαχαίρι».

Ἀποτελεῖται βέβαια ἀπό λέξεις ἁπλές ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Πίσω ὅμως ἀπ᾽αὐτές τίς ἀσήμαντες φαινομενικά λέξεις κρύβεται  τεράστια δύναμη. Εἶναι ζωντανός καί δραστικός ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τά λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι «ρήματα ζωῆς αἰωνίου». Ὅπως μᾶς διαβεβαίωσεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, τά λόγια του «πνεῦμά ἐστι καί ζωή ἐστι» (Ἰω. στ´63). Εἶναι λόγια τοῦ Θεοῦ πού ἔχουν μέσα τους Πνεῦμα γι᾽αὐτό καί μεταδίδουν ζωή. Ἡ δραστική δύναμη λοιπόν τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι καταστρεπτική. Εἶναι ἁγιαστική καί τονωτική. Ὅταν εἰσέλθει στήν ψυχή καί βρεῖ καλό ἔδαφος, προκαλεῖ ἀλλοιώσεις θαυμαστές. Ἀναμοχλεύει τά πάντα. Ξυπνᾶ τήν ναρκωμένη συνείδηση. Ἐλέγχει τίς διαθέσεις. Ἐξευγενίζει τά αἰσθήματα. Διορθώνει τούς λογισμούς. Καθαρίζει τίς σκέψεις. Γίνεται αἰτία νά ἀρχίσει νέα ζωή μέσα μας. Καθημερινά καί ἀναρίθμητα εἶναι τά παραδείγματα τῶν ἀνθρώπων, πού ἄλλαξαν καί ἀλλάσσουν ζωή μέ τήν ἐπίδραση τοῦ θείου λόγου.

Ἀκοῦνε ἤ μελετοῦν ἐπίσης οἱ ἄνθρωποι τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τονώνονται. Παίρνουν δυνάμεις καί δέν ὑποκύπτουν στούς προκλητικούς πειρασμούς τῆς ἁμαρτίας. Μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ οἱ πιστοί οἰκογενειάρχες ὑπερνικοῦν τίς δυσκολίες τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Στόν παντοδύναμο λόγο τοῦ Θεοῦ βρίσκουν στήριγμα στά γηρατειά τους οἱ γέροντες καί παρηγοριά καί ἐλπίδα οἱ ἀσθενεῖς καί ἀνήμποροι.

Ὅλα αὐτά, ἀδελφοί μου, ὑπογραμμίζουν τό χρέος μας ὡς μελῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Βεβαίως οἱ καθ᾽αὐτό ἁρμόδιοι καί ὑπεύθυνοι γιά τήν διάδοσοη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ κληρικοί μας. Πλήν ὅμως τό ὕψιστο αὐτό ἔργο τῆς διάδοσης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἔργο καί τοῦ κάθε πιστοῦ προσωπικά. Ἡ διάδοση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἀνέκαθεν ἦταν ὑπόθεση τῆς ὅλης Ἐκκλησίας.

*****

        Ὅλοι οἱ πιστοί, χωρίς νά εἶναι ὅλοι Ἀπόστολοι, ἤ κληρικοί, ἤ ρήτορες διέδιδαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Παντοῦ ὅπου πήγαιναν ἦσαν «εὐαγγελιζόμενοι τόν λόγον» (Πράξ. η´4). Μέ τόν λιθοβολισμό τοῦ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου καί τόν διωγμό πού ξέσπασε στά Ἱεροσόλυμα, ὅσοι διασκορπίσθηκαν στά γύρω χωριά, περιόδευαν ἀπό τόπο σέ τόπο κηρύττοντας τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Τό θεωροῦσαν καθῆκον τους νά μεταδίδουν στούς συνανθρώπους τους τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Πίστεως καί νά τούς προσφέρουν τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ δοῦλοι στούς κυρίους τους. Οἱ κύριοι στούς δούλους των. Οἱ ἔμποροι στούς πελάτες τους. Οἱ στρατιῶτες στούς συναδέλφους τους. Μποροῦμε λοιπόν καί ἐμεῖς ἀλλά καί ἐπιβάλλεται νά κάνουμε τό ἴδιο, ἐκεῖ ὅπου ζεῖ καί ἐργάζεται ὁ καθένας.  Νά φιλοτιμούμεθα μάλιστα, ὥστε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ νά φθάσει καί δι᾽ ἡμῶν σέ ὅσο τό δυνατό περισσότερες ψυχές.

        Αὐτό τό χρέος μας τό ὑπογραμμίζουν ἰδιαίτερα οἱ συνθῆκες πού ἐπικρατοῦν σήμερα στόν κόσμο. Σήμερα ἕνας ὕπνος πνευματικῆς ἀδιαφορίας, ἀμέλειας, νωθρότητας καί ἀκηδίας βασιλεύει στίς ψυχές πολλῶν συνανθρώπων μας, γύρω ἀπό τά θέματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Κοιμῶνται πολλοί χριστιανοί. Μπορεῖ νά παρουσιάζουν ζωτικότητα στά καθημερινά τους ἔργα. Ἠμπορεῖ νά εἶναι ἔξυπνοι καί νά ἐκμεταλλεύονται ὅλες τίς περιστάσεις γιά τήν καλή διοργάνωση τῆς ἐργασίας τους, γιά τήν συστηματοποίηση καί τήν καλύτερη ἀπόδοσή της. Ἠμπορεῖ ἀκόμη νά μεταβάλλουν τήν νύχτα σέ ἡμέρα γιά νά ἀνταποκριθοῦν στίς ἀπαιτήσεις της. Ὅμως γιά τά πνευματικά θέματα, πού ἀφοροῦν τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους δέν δείχνουν κανένα ἀπολύτως ἐνδιαφέρον. (Μάρκ. η´36). Κανένα ἐνδιαφέρον γιά τήν προσευχή, γιά τήν τιμιότητα, τήν μετάνοια, τήν ἀποκατάσταση τῆς ἀδικίας, τήν Ἐξομολόγηση, τήν Θεία Κοινωνία. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν ἀνάγκη νά ἠχήσει δυνατά στά αὐτιά τους τό ξυπνητήρι τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ποιός θά τούς βοηθήσει νά ξυπνήσουν ἀπό τόν πνευματικό λήθαργο στόν ὁποῖο εὑρίσκονται καί ὁ ὁποῖος ἄν συνεχισθεῖ μέχρι τέλους θά τούς ἀφήσει ἔξω ἀπό τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ;  Ποιός ἄλλος, ἀδελφοί μου; Τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι μαζί κληρικοί καί λαϊκοί.

        Γιά νά πραγματοποιηθεῖ ὅμως αὐτό χρειάζεται τόλμη, ἐνθουσιασμός καί αὐταπάρνηση ἀπό μέρους τοῦ κάθε πιστοῦ. Πολλοί θά ἀντιδράσουν μέ πολλούς καί διάφορους τρόπους. Πολλοί θά ἐνοχληθοῦν καί θά θελήσουν νά μᾶς ἀνακόψουν. Ὅπως τότε καί σήμερα, «οἱ ἀντικείμενοι», οἱ ἀντίθετοι πρός τήν ἐξάπλωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπέκταση τῆς Βασιλείας του ἦταν καί εἶναι «πολλοί» (Α´Κορ. ιστ´9). Πλήν ὅμως ὅπως ἐκεῖνοι δέν ἐκάμπτονταν, ἀλλά χάριν τῆς διάδοσης σωστικοῦ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἔβαζαν ἀκόμη καί «τόν τράχηλον» τους (Ρωμ. ιστ´4), κατά παρόμοιο τρόπο δέν πρέπει νά κάμπτεται καί νά δειλιάζει κανείς μας.  Μέ φλόγα ψυχῆς καί ἀφοβία, μέ θάρρος καί ἡρωϊκό φρόνημα νά διαθέτουμε τίς δυνάμεις μας ἀπό τήν θέση του ὁ καθένας στήν πιό ἱερή ὑπόθεση, στήν ὑπόθεση πού λέγεται διάδοση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Αὐτόν χρειάζεται σήμερα ὁ ἄνθρωπος. Τόν λόγο τοῦ Θεοῦ πού θά θερμάνει καί θά ζωογονήσει τήν ψυχή του.

*****

«Καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καί ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν σφόδρα»

        Μακαριώτατε Πάτερ, πρίν ἀναστηθεῖ ὁ Χριστός οἱ μαθητές ἐφοβοῦντο νά ἐμφανισθοῦν καί νά μιλήσουν γιά Ἐκεῖνον. Γι᾽αὐτό ἄλλωστε καί δέν παρευθέθηκαν στήν ταφή του, τήν ὁποία μᾶς θυμίζει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Μετά τήν Ἀνάσταση ὅμως ἄλλαξαν ὅλα. Ὁ ἀναστάς Κύριος τούς ἔδινε δύναμη, ὥστε νά ρίχνονται ἀκάθεκτοι στό ἔργο τῆς διάδοσης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἀπό Ἐκεῖνον τόν Ἀναστάντα Κύριο νά παίρνουμε δύναμη καί ἐμεῖς γιά τό ὕψιστο αὐτό ἔργο τῆς διάδοσης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ πού μπορεῖ νά ἀφυπνίσει τίς ναρκωμένες ψυχές τῶν συνανθρώπων μας καί νά ἀλλάξει τή ζωή τους. Καί ἀλλάζοντας ἡ ζωή τοῦ καθενός, ἀλλάζει καί ἡ ζωή τοῦ κόσμου. Μή ἀποκάμνετε, λοιπόν ἀδελφοί, νά ρίχνετε κάθε στιγμή καί ὥρα σωσίβια γύρω σας. Προσφέρετε τήν πιό οὐσιαστική βοήθεια στόν κόσμο. Ἱκανοποιεῖτε τήν πιό βασική ἀνάγκη τῶν ἀνθρώπων ἀνάμεσα στούς ὁποίους ζεῖτε, ἀναστρέφεσθε καί ἐργάζεσθε. Χτυπᾶτε τό ξυπνητήρι τοῦ θείου λόγου ὅσο πιό δυνατά μπορεῖτε. Κἄποιοι μπορεῖ νά τό ἀκούσουν καί νά ξυπνήσουν. Ἔτσι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ θά τρέχει καί θά δοξάζεται καί μαζί του θά δοξασθεῖ καί κάθε σποριάς τοῦ λόγου Του. Εὐχηθεῖτε σέ ὅλους μας, Μακαριώτατε.

Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κήρυγμα εις τον Καθεδρικό Ἱ. Ναό Ἀγίου Ἰωάννου, Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου  04.05.2014