Θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας ὁ Χριστός - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

ΚΔ´Κυριακή

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας ὁ Χριστός

 « Ἐποικοδομηθέντες ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καί Προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. β´20)

˜˜˜˜˜˜˜˜

« Ἐποικοδομηθέντες ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καί προφητῶν, ὄντως ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

        Πρίν ἔρθει ὁ Χριστός στόν κόσμο, ὁ μόνος λαός πού γνώριζε καί πίστευε στόν ἀληθινό Θεό ἦταν οἱ Ἰσραηλίτες. Ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοί βρίσκονταν στό σκοτάδι καί τήν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας. Καί οἱ δύο λαοί ὅμως, καί οἱ Ἰουδαῖοι καί οἱ ἐθνικοί, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τους ἦταν ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἦταν ἐχθροί καί μεταξύ τους. Τούς δύο αὐτούς λαούς τούς συμφιλίωσε μέ τόν Θεόν Πατέρα καί μεταξύ τους ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν σταυρική του θυσία. Ὅσοι πίστεψαν καί πιστεύουν σ᾽αὐτόν τούς ἀσφαλίζει μέσα στό ἀδιάσειστο καί ἰσχυρό οἰκοδόμημα πού θεμελίωσε μέ τό Πανάγιο Αἷμα Του. Τό οἰκοδόμημα αὐτό ἔχει θεμέλιο τούς Ἀποστόλους καί τούς Προφῆτες. Ὅμως ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, ἀγκωνάρι τό ὁποῖο βαστάζει καί στηρίζει καί τό θεμέλιο καί τήν οἰκοδομή εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.  Ἡ ἀλήθεια αὐτή ἔχει πολύ μεγάλη σημασία γιά τόν καθένα μας. Διότι καί ἐμεῖς ἀπό τήν στιγμή πού βαπτισθήκαμε, σάν ἄλλα ζωντανά λιθάρια χτισθήκαμε πάνω σ᾽αὐτή τήν οἰκοδομή. Γίναμε κομμάτι αὐτοῦ τοῦ θείου οἰκοδομήματος. Ἄς δοῦμε λοιπόν μέ προσοχή πῶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς συγκρατεῖ καί στηρίζει τήν Ἐκκλησία καί τί συνέπειες ἔχει αὐτό γιά μᾶς.

****

« Ἐποικοδομηθέντες ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καί προφητῶν, ὄντως ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

        Ἀκρογωνιαῖος λίθος λοιπόν τοῦ θείου οἰκοδομήματος τῆς Ἐκκλησίας, σύμφωνα μέ τόν θεῖο Παῦλο, εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ πάνσοφος καί παντοδύναμος Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος τήν ἵδρυσε. Ἀλλά καί τήν κατέστησε  κτῆμα του μέ τό δικό Του Αἷμα (Πράκ. κ´28), ἁγιάζοντας ἔτσι τήν Ἐκκλησία καί καθιστώντας την ἔνδοξη, ἁγνή καί λαμπρή (Ἐφεσ.  ε´27-29).

Αὐτή τήν Ἐκκλησία χάριν τῆς ὁποίας παρέδωκε τόν ἑαυτό Του σέ θάνατο ὁ Χριστός  τήν στηρίζει μέ τόν λόγο Του. Τά πἀντα στήν Ἐκκλησία ρυθμίζονται ἀπό τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα τά δόγματα, πού τηρεῖ καί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, καί ὅλοι οἱ ἱεροί κανόνες πού ρυθμίζουν τή ζωή τῶν μελῶν της, προέρχονται ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἀπό τόν λόγο τοῦ Κυρίου. Ἀπό τήν Ἁγία Γραφή. Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν κάμνει τίποτε ἀπολύτως, πού νά εἶναι ἀντίθετο πρός τά λόγια καί τήν διδασκαλία τοῦ Ἀρχηγοῦ της. Ὁ δέ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι παντοδύναμος. Μπορεῖ νά φαίνεται ἀπλός καί ἀσήμαντος. Μπορεῖ κάποιοι νά τόν περιφρονοῦν, τά πράγματα ὅμως, δυό χιλιάδες χρόνια τώρα, μαρτυροῦν ὅτι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου περικλείει τεράστια δύναμη. Γι᾽αὐτό καί κανείς δέν μπορεῖ νά τόν καταλύσει. Γι᾽αὐτό τό θέμα ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπεν «ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι μου οὐ μή παρέλθωσι» (Ματθ. κδ´35). Ὅλα αὐτά πού σᾶς φαίνονται στερεά καί ἀκλόνητα, κάποτε θά διαλυθοῦν λέγει ὁ Χριστός. Οἱ λόγοι μου ὅμως θά ἰσχύουν αἰωνίως.

Αὐτό, πιό πρακτικά, σημαίνει ὅτι μόνο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πού στηρίζεται πάνω στόν ἀσάλευτο καί ἀμετάβλητο βράχο πού λέγεται λόγος Θεοῦ, ἔχει τήν δύναμη νά στηρίζει τόν ἄνθρωπο. Νά ἀνοίγει τούς ὁρίζοντες τῆς ψυχῆς του. Νά νοηματοδοτεῖ τή ζωή του. Τοῦ δίνει τή δυνατότητα νά διακρίνει τό γνήσιο ἀπό τό κλίβδηλο. Καί τόν μέν γνήσιο νά τό κρατεῖ ὡς ἄλλη λυδία λίθο μέ τήν ὁποία δοκιμάζει κάθε θεωρία, κάθε σύστημα, κάθε τρόπο ζωῆς, κάθε πρακτική τοῦ κόσμου τῶν ἀνθρώπων μέσα στόν ὁποῖο ζεῖ καί ἀναστρέφεται, μπορεῖ νά ἀντιμετωπίζει σωστά τόν πόνο, τή θλίψη καί τόν θάνατο. Μπορεῖ νά βλέπει φῶς στά ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς. Μπορεῖ νά ζεῖ μέ τήν προοπτική τῆς αἰωνιότητας.

****

        Ἐκτός ἀπό τόν αἰώνιο καί διαχρονικό καί λόγο Του ὁ Κύριος τήν Ἐκκλησία τήν στηρίζει καί μέ τήν Χάριν τῆς θυσίας Του. Ἡ Ἐκκλησία θεμελιώθηκε μέ τό Πανάγιο Αἷμα τοῦ Κυρίου  Καί τό Αἷμα αὐτό ἔχει ἀνυπολόγιστη δύναμη. Συνέδε-σε τόν οὐρανό μέ τή γῆ. Συμφιλίωσε τούς ἀνθρώπους μέ τόν Θεόν. Τούς συνήνωσε καί μεταξύ τους. Ἰουδαῖοι καί εἰδωλολάτρες πού μέχρι χθές, ὅπως εἴπαμε, ἦταν ἐχθροί, ἔγιναν ἕνα κάτω ἀπό τόν Σταυρό. Ἀπετέλεσαν τήν χριστιανική Ἐκκλησία, τόν λαόν τῆς Χάριτος. Ἀλλά καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία ζεῖ καί συνεχίζει τό σωτήριο ἔργο της στόν κόσμο βασισμένη σ᾽αὐτήν ἀκριβῶς τήν Χάριν τοῦ Ἐσταυρωμένου. Ἔχει μαζί της τόν Χαριτοδότη Κύριο, πού μᾶς ἐβεβαίωσε μετά τήν Ἀνάστασή του ὅτι θά εἶναι μαζί μας αἰωνίως. «Ἰδού ἐγώ, εἶπε, μεθ᾽ὐμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. κη´20). Ἐκεῖνος τελεῖ τά πάντα στήν Ἐκκλησία. Οἱ κληρικοί εἶναι τά ὄργανά  Του. Ὅταν βαπτιζόμαστε καί χριόμαστε μέ τό Ἅγιο Μύρον, ὅταν ἐξομολογούμεθα καί κοινωνοῦμε, ὅταν μετέχουμε γενικά στήν ἀγιαστική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, παίρνουμε χάρι ἀπό Ἐκεῖνον, πού εἶναι ὁ Ἱδρυτής καί τό θεμέλιό της.

        Αὐτή ἡ Χάρη μᾶς δίνει τή δύναμη νά πατοῦμε «ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ». Ἔτσι ἐξηγεῖται πῶς ὄχι μόνον ὥριμοι ἀλλά καί νέοι ἄνθρωποι, ἀκόμη καί παιδιά καί νήπια μπόρεσαν νά προτιμήσουν τό μαρτύριο χάριν τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Νά  νικοῦν τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες των καί νά ἀναδεικνύονται «καινή κτίσις». Νέα δημιουργία πού ἀποπνέει τό ἄρωμα τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητας.

*****

        Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός λοιπόν εἶναι τό στήριγμα· ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς Ἐκκλησίας, πού τήν στηρίζει στήν ἰστορική της πορεία μέσα στόν κόσμο μέ τόν παντοδύναμο λόγο καί τήν πανσθενή Χάρι Του.  Αὐτός ὁ στηριγμός ὅμως καθιστᾶ τήν Ἐκκλησία ἀσάλευτη καί ἀνίκητη. Ὅση πολεμική καί ἄν ἀσκηθεῖ ἐναντίον της, ὅσοι τεκτονικοί σεισμοί κι ἄν συμβοῦν ἐκ τῶν ἔσω, δηλαδή ὅσα σκάνδαλα καί ἄν ξεσπάσουν στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας· ὅση ταραχή καί ἀναστάτωση  καί ἄν ἐπικρατήσει, δέν ὑπάρχει κανένας φόβος νά καταρρεύσει. Τό ἀγκωνάρι πού τήν στηρίζει καί τήν συγκρατεῖ, δέν εἶναι κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλ᾽αὐτός ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ὅσες ἀδυναμίες κι ἄν παρουσιάζουν τά μέλη της δέν μποροῦν τά λάθη καί οἱ ἀδυναμίες καί οἱ πτώσεις τους νά τήν κλονίσουν. Οὔτε ὅμως καί ἀπό τούς ἔξω, ἀπό τούς ἀντιθέους καί ἀντιχρίστους ἔχει νά φοβηθεῖ ἡ Ἐκκλησία. Ὁσονδήποτε καί ἄν φρυάττουν οἱ σκοτεινές δυνάμεις· ὁτιδήποτε καί ἄν μηχανεύονται, δέν μποροῦν νά τήν διαλύσουν. Ἔχει οἰκοδομηθεῖ ἔτσι ἀπό τόν Ἱδρυτή της, ὥστε, ὅπως ὁ ἴδιος ἐβεβαίωσεν «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ιστ´18). Μή φοβᾶσαι λοιπόν, ἀδελφέ μου! Μή ἐπηρεάζεσαι ἀπό ὅσα λέγονται καί γράφονται. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀδιάσειστη καί θά μένει στόν αἰώνα.

*****

        Ἐκεῖνο πού χρειάζεται νά γίνει ἀπό μέρους μας, ἀπό μέρους τοῦ κάθε πιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας εἶναι  νά φροντίζουμε νά μένουμε προσκολλημένοι στόν Χριστό. Πῶς ἕνας ναυαγός πιάνεται ἀπό κάποια σανίδα σωτηρίας; Ἔτσι καί ἀκόμη καλύτερα πρέπει νά συνδεθεῖ ὀ καθένας μας μέ τό ἀσάλευτο ἀγκωνάρι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐάν δέν ἔχουμε καλή ἐπαφή μέ τόν Κύριο· ἐἀν οἱ δεσμοί μας μαζί Του εἶναι χαλαροί. Ἐάν δέν γίνουμε ἔνα σῶμα μ᾽Ἐκεῖνον, κινδυνεύουμε ἀπό στιγμή σέ στιγμή νά γκρεμισθοῦμε.  Πρέπει νά συνδεθοῦμε στενά μέ τόν χριστόν, ὥστε νά διαφύγουμε τόν κίνδυνο.

*****

« Ἐποικοδομηθέντες ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καί προφητῶν, ὄντως ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

          Ἀδελφοί μου! Στό βιβλίο τοῦ Ἄσματος τῶν ἀσμάτων (στ´10) ὁ ἱερός συγγραφέας χρησιμοποιεῖ τήν ἑξῆς εἰκόνα προκειμένου νά παρουσιάσει τό μεγαλεῖο τῆς  νύμφης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. «Ποιά εἶναι αὐτή πού ξεπροβάλλει ὡσάν αὐγή, ὡραία ὡσάν φεγγάρι, λαμπερή ὡσάν τόν ἥλιο, ἐκθαμβωτική ὡσάν τίς στρατιωτικές φάλαγγες;  Τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας διαγράφεται ἐδῶ συμβολικά μέ ὅλο τόν πλοῦτο καί τήν ποικιλία τῶν μορφῶν μέ τίς ὁποῖες ἀποκαλύφθηκε στόν κόσμο.

          «Στίς τραγικές μέρες μας πού ἠ ἀνθρωπότητα ἀσφυκτιᾶ καί συνθλίβεται ἀπό τό βάρος τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεόν τό μεγαλειῶδες αὐτό ὅραμα τοῦ Ἄσματος τῶν Ἀσμάτων ὀφείλουμε νά τό ἀντικρύζουμε μέ μιά ξεχωριστή ζωντάνια.

          «Εἶναι πράγματι ἐπίκαιρο, τώρα πού ὁ πλανήτης μας βυθίζεται στό χειρότερο σκοτάδι τῆς ἱστορίας του, νά ἀντικρύζουμε οἱ πιστοί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «ἐκκύπτουσαν ὡσεί ὄρθρον»· σάν τό μοναδικό φῶς· τήν μόνη ἐλπίδα τοῦ κόσμου.

Ἀκόμη μέσα στό βόρβορο τῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἀκολασίας νά τήν ἀντικρύζουμε ἁγία καί ἄμωμη· ἄσπιλη, ἀμόλυντη, ὡραία μέ μιά ἐσω-τερική – ὡσάν τοῦ φεγγαριοῦ- μυστική ὀμορφιά. Καί μετέχοντας σ᾽αὐτό τό ἐσωτερικό κάλλος τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας νά προσφέρουμε στή Θεία Χάρη τήν «δυσείμονα μορφήν» τῆς ψυχῆς μας, γιά νά τήν ξεντύνει ἀπό τά πταίσματά της καί νά τήν ἐνδύει μέ τό  φωτεινό ἔνδυμα τῆς ἐνθέου ζωῆς.

Ὅμως πολύ περισσότερο ἐπίκαιρο εἶναι, μέσα σ᾽αὐτή τήν παγκόσμια παραφροσύνη, πού διαφημίζει τά μηδαμινά καί ὑποτιμᾶ τά οὐσιώδη καί σημαντικά, νά συναρπαζόμαστε οἱ πιστοί ἀπό τό μεγαλεῖο καί τήν αἰώνια δόξα τῆς Ἐκκλησίας. Τή δόξα αὐτή στήν ὁποία τά τέκνα της εἶναι κεκλημένα νά μετάσχουν, γινόμενα κατά χάριν  υἱοί Θεοῦ, καί νά λάμψουν «ὡς ὁ ἥλιος» στή βασιλεία τῶν οὐρανῶψν».  

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης