ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ (1930-2019)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

(1930-2019)

 Τὴν Παρασκευὴ 11 Ἰανουαρίου ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον, στὸ Γενικὸ Νοσοκομεῖο Λαρίσης, ὁ θεολόγος τῆς Ἀδελφότητός μας Κωνσταντῖνος Ἀθανασόπουλος. Ἤρεμος, μὲ πλήρη διαύγεια πνεύματος, παρέμεινε μέχρι τῆς τελευταίας του ἀναπνοῆς. Προσευχόμενος στὸν λατρευτὸ Κύριό του καὶ ἐπικοινωνῶν μὲ τοὺς πνευματικοὺς ἀδελφούς του, ποὺ τοῦ συμπαραστέκονταν συνεχῶς, ἔφυγε εἰρηνικὸς γιὰ τὴν οὐράνια πατρίδα. Μετεγχειρητικὲς ἐπιπλοκὲς καὶ κατάγματα ἐπιβάρυναν τὴν ἤδη εὔθραστη ὑγεία του καὶ τὴν χειρουργημένη μόλις πρὸ ὀλίγων ἐτῶν καρδιά του, ἡ ὁποία καὶ τελικῶς δὲν ἄντεξε. Παρὰ τὴν κλονισμένη ὑγεία του βρισκόταν πάντοτε στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς ἱεραποστολικῆς δράσεως. Μὲ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὸ φωτεινό του παράδειγμα μετέβαλε ἀκόμα καὶ τὴν δοκιμασία του σὲ βῆμα ἱεραποστολῆς.

Ὁ ἀείμνηστος ἀδελφός μας ζοῦσε γιὰ τὸν Κύριο, ἐργαζόταν στὸ ἔργο τοῦ Κυρίου καὶ ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον. Τὸ τρίπτυχο αὐτὸ χαρακτήριζε τὴν ἀφιερωμένη, χριστοκεντρικὴ ζωή του. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀφιέρωσε τὴν ζωή του, διὰ τῆς Ἀδελφότητος, στὸν Χριστό, ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια, βασική του ἐπιδίωξη ἦταν ἡ πνευματική του καλλιέργεια, ἡ βίωση τῆς πίστεως, ἡ ἐφαρμογὴ τῆς πρώτης καὶ μεγάλης ἀρετῆς, τῆς ἀγάπης. Συγχρόνως ἡ ψυχή του φλεγόταν νὰ μεταδίδει τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ στοὺς γύρω του. Ἡ ἱεραποστολικὴ δραστηριότητά του ἦταν καρπὸς ἀγάπης στὸν Κύριο καὶ στοὺς ἀδελφούς του. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη τὸν ἔκανε νὰ ἀψηφᾶ κόπους καὶ θυσίες.

Γεννημένος τὸ 1930 στὰ Γιαννιτσὰ μεγάλωσε μέσα σὲ πολύτεκνη εὐσεβῆ οἰκογένεια ποὺ τοῦ ἔδωσε τὶς βάσεις γιὰ τὴν ἀφιέρωσή του στὸ Θεό. Ἔτσι ὅταν τελείωσε τὸ Γυμνάσιο ἦταν σταθερὴ ἡ ἀπόφασή του νὰ σπουδάσει Θεολόγος καὶ μέσω τῆς Ἀδελφότητός μας νὰ ἀφιερωθεῖ στὸ Θεό. Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ δόξα Του, ἦταν γι’ αὐτὸν τὸ ὕψιστο ἀγαθό, τὸ θεμέλιο τῆς ζωῆς του. Ὅλα γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ τὸ σύνθημά του. Συνδεδεμένος στενὰ μὲ τὴν ἀστείρευτη πηγὴ τῆς ζωῆς, τὸν Χριστό, ποθοῦσε γιὰ τὴν ἀγάπη Ἐκείνου νὰ μεταφέρει μέχρι τὰ πέρατα τῆς Πατρίδας μας τὸν πανσθενουργὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὀ Χριστὸς ποὺ ζοῦσε μέσα του γινόταν γι’ αὐτὸν μιὰ ἀδιάκοπη πυροδότηση γιὰ ἐργασία πνευματική, γιὰ ἔργα εὐαγγελισμοῦ καὶ πολύμορφης χριστιανικῆς ἀγάπης. Οἱ πόλεις τῆς Θεσσαλονίκης, ὁλόκληρη ἡ Μακεδονία, ὁ Ἕβρος, ἡ Στερεὰ Ἑλλάδα, γνώρισαν τὴν εὐεργετικὴ παρουσία του, τὴν ἀνιδιοτελὴ καὶ ἐνθουσιώδη ἐργατικότητά του.

Νὰ γιατί μποροῦσε τὸ ἀσθενικὸ αὐτὸ σῶμα νὰ γιγαντώνεται, νὰ παίρνει φτερὰ καὶ νὰ διασχίζει τοὺς γαλανοὺς αἰθέρες τῆς Πατρίδας μας. Εἶχε βαθύτατη συγκίνηση, ὅταν ἔβλεπε «τὶς λευκὲς πρὸς θερισμὸν χῶρες» ποὺ περίμεναν μὲ λαχτάρα τὸν ἐργάτη τοῦ πνευματικοῦ ἀγροῦ. Πολλὲς ἦταν οἱ ψυχές, οἱ ταλαιπωρημένες ἀπὸ τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς, οἱ ὀργωμένες ἀπὸ τὸ ἀλέτρι τοῦ πόνου, ποὺ εὕρισκαν κοντά του τὸν στοργικὸ ἀδελφό, αὐτὸν ποὺ «ἔχαιρε μετὰ χαιρόντων καὶ ἔκλαιε μετὰ κλαιόντων». Ἀκούραστος νὰ παρηγορεῖ, νὰ τονώνει, νὰ ἐνισχύει, νὰ ἀνορθώνει τὰ παραλελυμένα γόνατα.

Ἡ διακονία του ἦταν τὸ κήρυγμα, τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο, οἱ «Κύκλοι», τὰ Κατηχητικά, οἱ Χριστιανικὲς Μαθητικὲς Ὁμάδες καὶ οἱ Κατασκηνώσεις. Παντοῦ μὲ ἀμείωτο ζῆλο καὶ καθαρὴ προσφορά. Γιὰ δυόμισι περίπου δεκαετίες ἦταν καθηγητὴς στὴν Παιδαγωγικὴ Ἀκαδημία, τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως πρῶτα καὶ μετὰ τῆς Λαρίσης.

Ἰδιαίτερα ὁ «Κύκλος» τῶν Ἐπιστημόνων ἐπεκτάθηκε τόσο πολύ, ὥστε τὰ μέλη του νὰ φθάσουν στὰ 150, καὶ ἀπὸ αὐτὰ πολὺ τακτικὰ νὰ εἶναι περὶ τὰ 120.

Χαρακτηριστικὸ των ἱκανοτήτων του, εἶναι ἡ συγγραφὴ τῶν βοηθημάτων τῶν Χριστιανικῶν Μαθητικῶν Ὁμάδων, ποὺ τὰ ἔγραψε μὲ πολλὴ προσοχή. Τὸ ἴδιο ἰσχύει γιὰ τὰ βιβλία ποὺ ἔγραψε γιὰ τοὺς σπουδαστὲς τῶν Παιδαγωγικῶν Ἀκαδημιῶν ἢ τὶς διάφορες εἰσηγήσεις ποὺ ἔκανε σὲ συνέδρια καὶ ἡμερίδες.

Ὅμως «ἀνεξιχνίαστοι καὶ ἀνεξερεύνητοι αἱ βουλαὶ τοῦ Θεοῦ». Ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τὸν κάλεσε κοντά Του, «ἵνα ἀναπαύσηται ἐκ τῶν κόπων αὐτοῦ» καὶ γιὰ νὰ συνεχίσει ἀπὸ τὴν οὐράνια βασιλεία μὲ τὴν θερμὴ προσευχή του, νὰ στηρίζει τοὺς ἀγαπητοὺς ἀδελφούς, συνεργάτες καὶ φίλους του, γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία εἶχε τόσο ἀγαπήσει. Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του καὶ τὸ φωτεινὸ παράδειγμά του ἂς ἀποτελέσει ἀφορμὴ μιμήσεως γιὰ τὴν πύκνωση τῆς παρατάξεως Κυρίου. 

Περιοδικό «ΖΩΗ»