ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ

 «Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν»

 ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ποὺ δίνουν προτεραιότητα στὰ ἐντυπωσιακὰ καὶ ὑποδουλώνονται στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, κάνουν θόρυβο γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους. Ἐπιδιώκουν μὲ κάθε τρόπο νὰ κυριαρχήσουν στὸ περιβάλλον τους. Εἶναι οἱ κυνηγοὶ τῆς μάταιης δόξας. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ ἀληθινὰ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, οἱ πιστοὶ ποὺ θέλουν νὰ ζοῦν ὡς «γνήσια τέκνα» τοῦ Θεοῦ. Ἂν πράγματι ζοῦν τὴν πνευματικὴ ζωή, πρέπει νὰ παρουσιάζουν τοὺς καρποὺς τοῦ Πνεύματος γιὰ τοὺς ὁποίους μᾶς μιλάει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα: «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια».

Ἂς σχολιάσουμε γιὰ λίγο, ἐπιγραμματικά, τοὺς καρποὺς αὐτούς.

Α) Ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη.

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Πνεύματος, εἶναι ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης. Γιατὶ ἡ ἀγάπη, εἶναι ἡ «καινὴ ἐντολή» ποὺ μᾶς ἔφερε ὁ Θεάνθρωπος Κύριος. Εἶναι τὸ πιὸ βασικὸ γνώρισμα τοῦ Χριστιανοῦ. Εἶναι ἡ ρίζα ἀλλὰ καὶ τὸ ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν ἀρετῶν.

Δεύτερος καρπὸς ἡ χαρά. Ἐκείνη ἡ βαθιὰ χαρὰ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους μας. Ἡ χαρὰ ἀποτελεῖ τὸν πόθο ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Δὲν τὴ βρίσκουν ὅμως ὅταν τὴν ἀναζητοῦν στὴν ἁμαρτία. Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς.

Τρίτος καρπὸς εἶναι ἡ εἰρήνη. Κάτι ποὺ τόσο λείπει ἀπὸ τὴν ἐποχή μας. Ἄνθρωποι, οἰκογένειες, κοινωνίες, ἔθνη, ζοῦν χωρὶς εἰρήνη. Γιατὶ δὲν ἀνοίγουν τὴν καρδιά τους στὸ Πανάγιον Πνεῦμα. Ξεχνοῦν πὼς Αὐτὸ μονάχα διώχνει τὶς σκέψεις ποὺ μᾶς ἀναστατώνουν, ἀπομακρύνει τοὺς διαπληκτισμοὺς καὶ ὅλες τὶς ἄλλες αἰτίες ποὺ φυγαδεύουν τὴν εἰρήνη. Καὶ ἐγκαθιδρύει στὶς ψυχὲς τὴν ἀληθινή, μόνιμη εἰρήνη.

Β) Μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη. Τέταρτος καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ μακροθυμία. Ἡ ἀνεξικακία, ἡ ἐπιείκεια, ἡ δύναμη ἐκείνη τῆς ψυχῆς ποὺ ὑπομένει ὄχι ἀπὸ ἀνάγκη, ἀλλὰ ἐνῶ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἐκδικηθεῖ, δὲν τὸ κάνει. Σπουδαία ἀρετή. Γιὰ νὰ ὑπάρχει γαλήνη στὰ σπίτια, τοὺς τόπους ἐργασίας, παντοῦ.

Ἀκολουθεῖ ἡ χρηστότης. Εἶναι ἐκείνη ἡ γλυκύτητα στὴ συμπεριφορά, ἡ καταδεκτικότητα, ἡ καλὴ διάθεση τῆς ψυχῆς, ἡ ἐξυπηρετικότητα, ἡ καλοσύνη.

Ἄλλος καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ ἀγαθωσύνη. Κάτι παραπλήσιο μὲ τὴν χρηστότητα. Εἶναι ἡ ἀγαθότητα συνδυασμένη μὲ τὴ διάθεση νὰ εἴμαστε εὐεργετικοὶ στοὺς ἄλλους, νὰ κάνουμε τὸ καλὸ σὲ ὅλους.

Γ) Πίστις, πραότης, ἐγκράτεια.

Ἡ πίστη εἶναι καὶ αὐτὴ καρπὸς τοῦ Πνεύματος. Πίστη πρὸς τὸν Θεὸ ἀκράδαντη. Μὲ κάποια προέκταση καὶ ἀξιοπιστία στὴ συμπεριφορά μας, στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς ἄλλους.

Καὶ ἡ πραότητα εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πολὺ ἀπαραίτητη γιὰ ὅλους μας. Ἤρεμους καὶ πράους μᾶς θέλει ὁ Θεός. Δυσκίνητους στὴν ὀργή. «Τοῦ Θεοῦ μιμητὰς ἡ πραότης ποιεῖ», λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς εἶπε, «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ» (Ματθ. ια΄ 29).

Ὡς ἐπιστέγασμα τῶν καρπῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀναφέρει τὴν ἐγκράτεια. Ἐγκράτεια στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, στὰ φαγητά, ποὺ ἐκδηλώνεται μὲ τὴν ὀλιγάρκεια καὶ τὴ νηστεία. Ἀλλὰ καὶ ἐγκρατεῖς στὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτωλές μας ἐπιθυμίες. Ἀλλὰ καὶ στὴ γλώσσα, στὰ μάτια μας, στὴ σκέψη καὶ στὴ φαντασία.

Οἱ καρποὶ τοῦ Πνεύματος εἶναι πολὺ σημαντικοὶ καὶ σπουδαῖοι. Γιὰ νὰ τοὺς ἀποκτήσουμε ὅμως χρειάζεται ἀγώνας σκληρός. Εἶναι ἄθλημα δύσκολο. Ἀξίζει ὅμως νὰ ζοῦμε καὶ νὰ φωτίζουμε τὸ περιβάλλον μας ὡς ἄνθρωποι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ