Ἡ συνέπεια στήν πνευματική ζωή - π. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

Ἡ συνέπεια στήν πνευματική ζωή (1)

Ἀρχιμ. Εἰρηναίου Μπουσδέκη

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ

Ποιός εἶναι ὁ συνεπής στήν καθημερινή ζωή; ΣΥΝΕΠΗΣ εἶναι:

-αὐτός πού μπορεῖς νά βασιστεῖς στό λόγο του.

-αὐτός πού εἶσαι σίγουρος ὅτι αὐτό πού λέει θά τό κάνει.

-αὐτοῦ πού ὁ λόγος του γίνεται ἔργο.

Συνεπής στήν προσωπική ζωή εἶναι ὁ ΓΝΗΣΙΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, πού δέν βρίσκεται σέ διάσταση ἔργων καί λόγων. Δέν βιώνει τόν ἐσωτερικό διχασμό ἄλλα νά λέγει καί ἄλλα νά κάνει. Ἐπειδή ὅμως ἡ συνέπεια εἶναι κόπος καί μόχθος καί πόνος πολύς, Ο ΣΥΝΕΠΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Συνεπής στήν κοινωνική ζωή εἶναι αὐτός πού:

-θά ὁλοκληρώσεί τό ἔργο πού ἀνέλαβε.

-θά ἐκπληρώσει τίς δεσμεύσεις του.

-θά ἀνταποκριθεῖ στίς ὑποχρεώσεις πού ἡ κοινωνική ζωή τοῦ ἐπιβάλλει:

α) θά ἀγωνισθεῖ στήν οἰκογένειά του ὑπό ὅλες τίς συνθῆκες ὅσο πιεστικές καί νά εἶναι αὐτές. Θά ἀντιμετωπίσει τά προβλήματα ὅσο δύσκολα καί ἀδιέξοδα κι ἄν φαίνονται. Θά στέκεται μέ ἀγάπη καί θά βοηθάει ὅλα τά μέλη τῆς οἰκογένειας.

β) θά προσφέρει στήν ἐργασία του ἐκτελῶντας τό ἔργο πού τοῦ ἔχει ἀνατεθεῖ.

ΣΥΝΕΠΗΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΣΤΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ.

ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

1) Κατανοοῦμε ὅτι ἡ συνέπεια ἀκόμα καί στίς ἀνθρώπινες σχέσεις δέν εἶναι κάτι εὔκολο πού τό βρίσκεις συχνά στούς γύρω σου ἀνθρώπους. Ἑπομένως ἡ συνέπεια στή σχέση μας μέ τό Θεό εἶναι κάτι ἀκόμα μεγαλύτερο καί σπουδαιότερο καί ἀπαιτεῖ ἐπιστράτευση ὅλων τῶν πνευματικῶν δυνάμεων τοῦ ἀνθρώπου γιά νά τήν πετύχει. Ἄς κάνουμε ὅμως μιά προσπάθεια νά προσδιορίσουμε σέ τί συνίσταται πραγματικά αὐτή ἡ συνέπεια στή σχέση μας μέ τόν Θεό.

ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΣΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

Τή μέρα τοῦ βαπτίσματος, πρίν τό μυστήριο, κατά τήν λεγομένη Εὐχή εἰς τό ποιῆσαι κατηχούμενον (εὐχή γιά νά γίνει κάποιος κατηχούμενος), ὁ καθένας ἀπό μᾶς τούς πιστούς, εἴτε διά τοῦ ἀντιπροσώπου του, τοῦ ἀναδόχου του, εἴτε ὁ ἴδιος, ἄν ἡ βάπτιση ἔγινε σέ μεγάλη ἡλικία, ἔδωσε ὑποσχέσεις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ διάλογος μέ ἐρωτοαπαντήσεις μεταξύ τοῦ ἱερέα καί τοῦ προσερχομένου στό βάπτισμα εἶναι βαρυσήμαντος καί θά μᾶς βοηθήσει νά δοῦμε πόσο συνεπεῖς εἴμαστε στίς μεγάλες ὑποσχέσεις αὐτές πού δώσαμε.

ΑΠΟΤΑΣΣΟΜΕΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ;

«Ἀποτάσσῃ τῷ Σατανά; Καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καί πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καί πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ; Καί πᾶσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ; Ἀποτάσσομαι. Ἀπετάξω τῷ Σατανᾷ; Ἀπεταξάμην. Καί ἐμφύσησον καί ἔμπτησον αὐτῷ»

Ἀποτάσσομαι: χωρίζομαι, ἀπαρνοῦμαι:

-Ἀποτάσσομαι ἀπό τόν Σατανά

-Ἀποτάσσομαι ἀπό ὅλα τά ἔργα τοῦ Σατανά, τίς ἁμαρτίες

-Ἀποτάσσομαι ἀπό ὅλη τή λατρεία τοῦ Σατανᾶ. Ἄν ἀγαπῶ καί ἐπιθυμῶ ἁμαρτωλά πράγματα, ἄν περιπίπτω πάλι καί πάλι στήν ἁμαρτία, ἄν ἀφήνω μέσα μου ριζωμένα τά πάθη, εἶμαι προσκολλημένος ἀγαπητικά στό Σατανά, λατρεύω τό Σατανά.

-Ἀποτάσσομαι ἀπό ὅλους τούς ἀγγέλους πού εἶναι ὑποταγμένοι σ’ αὐτόν, ὅλες τίς δαιμονικές δυνάμεις, τά πνεύματα τῆς κάθε ἁμαρτίας (Στήν γλώσσα κυρίως τῶν ἀσκητῶν πατέρων προσωποποιοῦνται οἱ ἁμαρτίες καί τά πάθη σέ ξεχωριστούς δαίμονες –λέμε ὁ δαίμων τῆς φιλαργυρίας, ὁ δαίμων τῆς φιλαυτίας κ.α.). Ἀποτάσσομαι λοιπόν τούς ἀγγέλους τοῦ Σατανά, κατά μίαν ἔννοια σημαίνει χωρίζομαι ἀπό τά πάθη στά ὁποῖα προσπαθοῦν νά μέ ρίξουν οἱ δαιμονικές δυνάμεις.

Μιά ἐκφραστική εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ Κλίμακα (ἡ σκάλα) τῶν ἀρετῶν. Ἐμπνευσμένη ἀπό τό ὑπέροχο βιβλίο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου ,συγγραφέως τῆς κλίμακος. Ἐκεῖ παρουσιάζονται οἱ μοναχοί νά ἀνεβαίνουν τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν. Στήν ἀνάβαση αὐτή δαίμονες –πού ἀντιστοιχοῦν σέ διάφορα πάθη- προσπαθοῦν νά τούς ἀποσπάσουν ἀπό τήν κλίμακα, νά τούς ρίξουν κάτω καί νά τούς καταβροχθήσουν.

Μιά ἄλλη εἰκόνα πού παρουσιάζουν λίγοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι τά τελώνια πού προσπαθοῦν νά κρατήσουν τήν ψυχή πού κατευθύνεται πρός τόν Κύριο μετά τό θάνατο τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι οἱ δαίμονες  -πού ἀντιστοιχοῦν στά διάφορα πάθη- πού προσπαθοῦν νά συλλάβουν τήν ψυχή πού ἦταν ὑποδουλωμένη σέ κάποιο ἀπ’ ὅλα αὐτά. Ὁ πιστός πού ἔχει ἀποταχθεῖ τόν σατανά καί τούς ἀγγέλους του, πού τούς ἔχει ἀπαρνηθεῖ, πού ἔχει χωρισθεῖ ἀπ’ αὐτούς ἀπ’ τή ζωή του, ἐλεύθερος μετά τόν θάνατό του κινεῖται πρός τόν Κύριο.

-Ἀποτάσσομαι ἀπό ὅλους γενικά πού παραταγμένοι περπατοῦν σέ τιμή τοῦ Σατανά κοντά του. Ὅλους αὐτούς δηλαδή πού εἶναι παραδομένοι στά πάθη τους καί μέ τή στάση τους αὐτή συμπαρατάσσονται μέ τόν Σατανά, ὁδοιποροῦν μαζί του καί τού ἀποδίδουν τιμή καί λατρεία μέ τή ζωή τους.

ΣΥΝΘΗΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ: ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΣ Μ’ ΑΥΤΟΝ,

ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΩ

«Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ; Συντάσσομαι. Συνετάξω τῳ Χριστῷ; Συνεταξάμην. Καί πιστεύεις αὐτῷ; Πιστεύω αὐτῷ ὡς βασιλεῖ καί Θεῷ. Συνετάξω τῷ Χριστῷ; Συνεταξάμην. Καί προσκύνησον αὐτῷ. Προσκυνῶ Πατέρα Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον»

Συντάσσομαι: Συντίθεμαι. Κάνω συνθήκη πρός τόν Χριστό.

Πῶς δέν θά χωρίζομαι μέ τήν ἁμαρτία ἀπ’ αὐτόν. Πῶς θά εἶμαι ἑνωμένος μέ αὐτόν.

Κάνω συνθήκη πώς θά εἶμαι μαζί του ἀλλά καί πώς:

-πιστεύω σ’ αὐτόν ὡς βασιλιά τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης πού ἔχει ἐξουσία πάνω σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους.

-πιστεύω σ’ αὐτόν ὡς Θεό. Ἡ ἐξουσία του δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἀλλά Θεϊκή πάνω σέ ὅλη τήν κτίση καί τόν ἄνθρωπο.

Ἤδη λοιπόν ἔχω κάνει συνθήκη ἑκούσια νά εἶμαι μαζί του, νά τόν πιστεύω ὡς Θεό καί Κύριό μου καί ἐξουσιαστή τοῦ σύμπαντος.

Καί δηλώνω πώς θά τόν προσκυνῶ. Ἐκδήλωση σεβασμοῦ καί λατρείας τοῦ πεπερασμένου καί πρόσκαιρου δημιουργήματος στόν ἄπειρο καί αἰώνιο Θεό. Τοῦ ἁμαρτωλοῦ καί ἐμπαθοῦς ἀνθρώπους πρός τόν μόνον Ἀπαθῆ καί Πανάγιο Θεό.

Ἄν θέλουμε λοιπόν νά ξεκινήσουμε μέ κάτι θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι αὐτό εἶναι ΣΥΝΕΠΕΙΑ στήν πνευματική ζωή. Ἡ τήρηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ βαπτίσματος.

-νά ἀπαρνοῦμαι τίς δαιμονικές δυνάμεις καί τά ἔργα τους τίς ἁμαρτίες.

-νά συντίθεμαι, νά συμπαρατάσσομαι καί νά παραμένω ἑνωμένος μέ τόν Χριστό.

-νά τόν πιστεύω ὡς Κύριό μου καί Θεό μου.

-νά τόν προσκυνῶ μέ αἰσθήματα σεβασμοῦ καί λατρείας.

Πηγή: Μ Α&Μ Νικόδημος