Η ενορία Κεστρίνης Θεσπρωτίας σε Μοναστήρια και αρχαιολογικούς χώρους της Πρέβεζας

Η ενορία Κεστρίνης Θεσπρωτίας, συμμετέχοντας σε εξόρμηση του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού, βρέθηκε σε Μοναστήρια και αρχαιολογικούς χώρους της Πρέβεζας, στο πλαίσιο γνωριμίας με τον τόπο μας, αλλά και επι-κοινωνίας των πιστών μεταξύ τους, μέσα από συλλογική δράση. 

Όπως ανέφερε ο π. Ηλίας Μάκος, αυτού του είδους τα οδοιπορικά, πέρα από τον εκδρομικό τους χαρακτήρα, που είναι απαραίτητος και αυτός στη ζωή μας, αποτελούν μια αφορμή και ευκαιρία ενότητας. 

Πρώτος σταθμός ήταν το νεκρομαντείο του Αχέροντα ή της Εφύρας ή  στο χωριό Μεσοπόταμος, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, οι επισκέπτες επικοινωνούσαν με τις ψυχές των νεκρών. Ο Όμηρος περιγράφει αναλυτικά την περιοχή και την κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη. Η πρώτη λειτουργία του νεκρομαντείου ανάγεται στου Μυκηναϊκούς χρόνους (1200 π. Χ.) , όμως πολλά από τα σημερινά ερείπια φαίνεται να είναι της ελληνιστικής εποχής (323 π. Χ. και μετά).

Πάντως τα αρχαιότερα ευρήματα ανάγονται στη μυκηναϊκή εποχή (14ος-13ος αι. π.Χ.). Το 18ο αι. μ.Χ. οικοδομήθηκε στο χώρο η μονή του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.

Επόμενη στάση η ιστορική Μονή Αγίου Δημητρίου του Ζαλόγγου, κάτω ακριβώς από το βράχο, που έπεσαν οι Σουλιώτισσες, όπου η υποδοχή από τις μοναχές ήταν θερμή. Μάλιστα, μεταξύ των μοναζουσών είναι και μια αδελφή με καταγωγή από την Κεστρίνη. Πρόκειται για ιστορικό διατηρητέο μνημείο, το οποίο αρχικά ιδρύθηκε σε υψηλότερο σημείο, άγνωστο πότε, ενώ στη σημερινή του μορφή κτίστηκε μετά το 1200, με το ναό να είναι περιορισμένων διαστάσεων. 

Κάποιοι από τους προσκυνητές ανέβηκαν στο μνημείο του Ζαλόγγου, όπου νοερά έγινε μια νοερή αναδρομή στο φωτεινό παρελθόν, που επιβεβαίωσε την συμβολή των Σουλιωτών στη διαμόρφωση της προεπαναστατικής, επαναστατικής και μετεπαναστατικής ελληνικής ιστορίας. Το μνημείο του Ζαλόγγου στέκει στην κορυφή του ομώνυμου όρους, σε υψόμετρο 765 μέτρων. Εικονίζει επάνω σε μία λιθόχτιστη βάση, 4 γιγαντόσωμες αφαιρετικές μορφές των Σουλιωτισσών και έχει αναφορά στη θυσία 60 περίπου Σουλιωτισσών, που περικυκλωμένες από τον οθωμανικό στρατό προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα μωρά παιδιά τους στον γκρεμό και να θυσιαστούν, παρά να ζήσουν μία ζωή αιχμαλωσίας και ατίμωσης.  Ο διάσημος γλύπτης Γεώργιος Ζογγολόπουλος εργάστηκε για την κατασκευή του Μνημείου από το 1954 έως και το 1960. Τα εγκαίνια έγιναν στις 11 Ιουνίου 1961.

Ακολούθησαν σύντομες επισκέψεις στους αρχαιολογικούς χώρους της Κασσώπης και της Νικόπολης, καθώς και στο Μοναστήρι του Προφήτου Ηλιού, ενώ το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με περιήγηση και φαγητό στην πόλη της Πρέβεζας.  

Το ταξίδι αυτό αποτέλεσε μια συνειδητοποίηση ότι με το ζωντανό καθημερινό μας παράδειγμα δεν πρέπει να ξεχνάμε την πίστη μας, αλλά και την πολύτιμη κληρονομιά, που μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Η πνευματική ζωή και ο πολιτισμός επιδρούν θετικά και αθόρυβα στις ψυχές μας.