ο δέντρο της συκιάς στην Ιουδαϊκή παράδοση. - Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Το δέντρο της συκιάς στην Ιουδαϊκή παράδοση.

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Η συκιά είναι το τρίτο δέντρο που αναφέρεται ονομαστικά στο βιβλίο της Γενέσεως. Ο Αδάμ και η Εύα χρησιμοποίησαν τα φύλλα της συκιάς για να ράψουν ρούχα για τον εαυτό τους αφού έφαγαν τον «καρπό του Δέντρου της Γνώσης» (Γένεση 2:16–17), όταν συνειδητοποίησαν ότι ήταν γυμνοί (Γένεση 3:7).

Στο Δευτερονόμιο, η Γη της Επαγγελίας περιγράφεται ως «γη με σιτάρι και κριθάρι, με αμπέλια και συκιές και ροδιές, μια γη με ελαιόλαδο και μέλι· μια γη όπου θα τρώτε φαγητό χωρίς έλλειψη, στην οποία δεν θα σας λείψει τίποτα.» (Δευτερονόμιο 8:8–10).

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σολομώντα, ο Ιούδας και ο Ισραήλ, από το Δαν έως τη Βεερ-σαβά, ζούσαν με ασφάλεια, ο καθένας «κάτω από τη δική του άμπελο και συκιά» (Γ’ Βασιλειών 5,5), δείκτης εθνικού πλούτου και ευημερίας.

Το εδάφιο Παροιμίες 27,18 παρομοιάζει το να φροντίζει κανείς τη συκιά με τη φροντίδα του αφέντη του. Η συκιά αναφέρεται και στο Άσμα Ασμάτων του Σολομώντα. Στον καιρό της αγάπης το δέντρο έκανε τον καρπό του νωρίς (Άσμα 2:13).

Η συκιά και τα σύκα παρουσιάζονται στο Βιβλίο του Ιερεμία και αναφέρονται στο Βιβλίο του Μιχαία ως σύμβολα ειρήνης και ευημερίας ενώ στον Ιωήλ η καρποφορία της συκιάς είναι μέρος της ευλογίας του Θεού προς τον λαό Του.

Από την άλλη πλευρά, η μη καρποφορία της συκιάς και η καταστροφή της θεωρούνταν δυστυχία και τιμωρία από τον Θεό (Ψαλμός 77).

Στην ραββινική παράδοση η Τορά (ο Νόμος) παρομοιάζεται με την συκιά. Όσο κάποιος πλησιάζει το δέντρο και ψάχνει στα κλαδιά τόσο περισσότερα ώριμα σύκα βρίσκει. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτόν που μελετά και ψάχνει με υπομονή τον Νόμο του Θεού. Ανακαλύπτει καρπούς πνευματικούς.

Τέλος, το χωριό Βηθφαγή που συνόρευε με την Βηθανία είχε πολλές συκιές. Βηθφαγή σημαίνει οίκος των πράσινων σύκων. Τα πράσινα σύκα ήταν αυτά που γίνονταν κατά τα τέλη Αυγούστου.