Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2025

Ἡ μεγάλη Παρέκκλιση ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιαστική Παράδοση καί τούς Ἁγίους Πατέρες (Ἡ σύνοδος Κολυμβαρίου ἐν τῇ πράξει)

 Ἡ μεγάλη Παρέκκλιση ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιαστική Παράδοση καί τούς Ἁγίους Πατέρες (Ἡ σύνοδος Κολυμβαρίου ἐν τῇ πράξει)

Ἐδῶ εἶναι τό Youtube τῆς συμπροσευχῆς ἢ καλύτερα τῆς Οἰκουμενιστικῆς Ἀκολουθίας...

Ἔγραψε ὁ Σεβασμιώτατος Μητρ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ γιά τήν ἐν Κολυμβαρίῳ Συνόδῳ τό 2016:

«[...] 3) Εἶναι ἐντελῶς ἀσαφής ἡ παραγρ. 23, ἡ ὁποία λέγει ὅτι ὁ διάλογος πρέπει νά συνοδεύεται «διά πράξεων ἀμοιβαίας κατανοήσεως καί ἀγάπης». Δέν διευκρινίζεται μέχρι ποῦ ἐπιτρέπεται νά φθάσουν οἱ πράξεις αὐτές καί βάσει ποίων Ἱερῶν Κανόνων, ὥστε νά ἐκδηλώνεται μέν ἡ ψυχική μας εὐγένεια καί τό ἐνδιαφέρον μας γιά τήν σωτηρία τους, νά διασφαλίζεται δέ ἡ Ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογική συνείδησις. Λείπουν δηλαδή διατάξεις οἱ ὁποῖες θά ἀπέτρεπαν πράξεις καί δηλώσεις (συμπροσευχέςλειτουργικούς ἀσπασμούς κ.λπ.), πού ἐμφανίζουν τούς ἑτεροδόξους ὡς ἐκκλησία μέ αὐθεντικό Βάπτισμα, Ἱερωσύνη καί σώζουσα Χάρι καί ἀνατρέπουν καί ἀκυρώνουν ἐν τῇ πράξει τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.»

«Ἡ ἑρμηνεία τοῦ συνοδικοῦ κειμένου περί τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων θά φανῆ καί σέ δύο ἄλλες πλευρές τῶν οἰκουμενικῶν ἐπαφῶν:

Ἡ μία πλευρά εἶναι οἱ οἰκουμενιστικοί συγχρωτισμοί, δηλαδή οἱ λειτουργικοί ἀσπασμοί, οἱ συμπροσευχές, οἱ εὐλογίες Ὀρθοδόξου ποιμνίου ἀπό αἱρετικούς ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες, οἱ κοινές ἐκδηλώσεις Ὀρθοδόξων καί ἑτεροδόξων προκαθημένων καί κληρικῶν, μέ τίς ὁποῖες ἀμβλύνεται τό Ὀρθόδοξο κριτήριο καί προωθεῖται ὁ λαϊκός Οἰκουμενισμός. Θά συνεχισθοῦν ἤ θά παύσουν;» [Μητρ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ]

Παναγιώτης Παπαδημητρίου

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι που αναρτήσατε κάτι τέτοιο
W

Αναστάσιος είπε...

Προς: 20 Ιανουαρίου 2025 στις 1:52 μ.μ.

Συμμερίζομαι την λύπη σας την οποία και βρίσκω δικαιολογημένη.
Έχω άλλες απόψεις από αυτές του Μητροπολίτη Πειραιώς καθώς και άλλων που συμπλέουν με αυτές και πολλές φορές τις έχω εκφράσει στο ιστολόγιο και σε κείμενά μου. .
Έχω υπεραμυνθεί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου με πληθώρα αναρτήσεων (141)
https://anastasiosk.blogspot.com/search/label/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%20%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82
Δεν φοβάμαι να δημοσιεύσω αντίθετες απόψεις. Δεν μου αρέσει να βάζω κάτω από το χαλί αυτά που μου στέλνουν. Έτσι αποφάσισα την δημοσίευση.

Ανώνυμος είπε...

Δεν συμφωνώ με τα όσα λέει ο Δεσπότης. Όμως καλά έκανε ο Ιστολόγος και την έβαλε. Γιατί να κρύψουμε τις φωνές αντιθέτων ας λένε ότι θέλουν. Τις ακρότητές τους τις γνωρίζει κάθε πιστός. Δεν θα μάθαινα για αυτή την Σύναξη κοινής προσευχής την οποία επικροτώ και με ενέπλησε χαράς.

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Γνωρίζαμε από τους αγ.Πατερες ότι το να ξεχωρίζουμε την πλάνη από την αλήθεια ,είναι έργον της διδασκαλίας της Εκκλησίας!!
Οι άγιοι μας Πατέρες,αγωνίζονταν να επαναφέρουν από τις αιρέσεις τους πεπλανημενους.Αγωνιστηκαν να τους φέρουν στην θεογνωσια!!

jean alatzo είπε...

Μου φέρνουν στην μνήμη παλαιές "καλές "εποχές ,όταν σε κάποια Κυκλαδονήσια με μικτούς πληθυσμούς ,οι μεν πέταγαν στις λιτανείες των δε ψόφια ποντίκια και οι δε στους μεν γάτες, ελάχιστοι τολμούσαν να ψωνίσουν από μαγαζιά ετεροδόξων ,κλπ ,χριστιανικά......

Ανώνυμος είπε...

Δεν ωφελεί να κρύβονται τέτοιες καταστάσεις. Το Διαδίκτυο είναι ανοικτό, καί άν δέν δημοσιευτούν εδώ, θα τίς δούμε κάπου αλλού.
Εξ άλλου κάτι που είναι αληθές, γιατί να μήν δημοσιοποιείται ;
Κανονικά θα έπρεπε να έχουν αναστολές οι διοργανωτές, αλλά αφού έγινε η Οικουμενιστική εκδήλωση, σημαίνει ότι δέν έχουν.
Ας ανοίξουν λοιπόν τα μάτια καί τα αυτιά οι Αρχιερείς, οι Ιερείς, οι θεολόγοι καί οι λαικοί Οικουμενιστές, για να δούν πού μάς πηγαίνουν οι κορυφές της Ορθοδοξίας.
Καί άς μήν ξαναμιλήσουν πάλι για ακραίους, μισαλλόδοξους, ταλιμπάν, κλπ, διότι αυτά που βλέπουμε δέν είναι φόβοι καί ανασφάλειες μερικών ανοήτων, αλλά η ΖΩΝΤΑΝΗ, σημερινή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Ανώνυμος είπε...

Το πρώτο σχόλιο του W υποθέτω ότι ήταν εκ των υπερασπιστών του Σεραφείμ και των ανθρώπων που πολεμούν την σπουδαία αυτή Σύνοδο που έγινε στην Κρήτη. Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την διαμαρτυρία του η οποία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τα επόμενα σχόλια. Γνωρίζει από τρολάρισμα και έπεσε στην παγίδα του ο ιστολόγος.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό επί χρόνια το κάνουν πολλές Εκκλησίες τώρα το είδαν οι σούπερ. Ως και η προσευχή των χριστιανών τους ενοχλεί. Που φτάσαμε εκτός τον εωσφόρου να ενοχλεί η προσευχή μια ασήμαντη μερίδα ψεκασμένων;

Ανώνυμος είπε...

«Φυλάξομεν δέ μᾶλλον τό μέγα καί πρῶτον τῆς σωτηρίας ἡμῶν φάρμακον, τήν καλήν λέγω τῆς πίστεως κληρονομίαν, ὁμολογοῦντες ψυχῆ τε καί σώματι μετά παρρησίας, ὡς οἱ Πατέρες ἡμᾶς ἐδίδαξαν»
Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής (ὁ ἑορτάζων σήμερα 21/1)

Κάτω ἀπό τήν ὕπαρξη τέτοιων φαινομένων καί πρακτικῶν (συμπροσευχές κλπ) γίνεται φανερό ὅτι οἱ πολύ εὔστοχες ἐπισημάνσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πού ἔκανε τό ἔτος 2016, τόν δικαιώνουν πλήρως τόσο γιά τήν ἀπουσία τῶν ἐνδεδειγμένων διατάξεων πού ἐντόπισε καί οἱ ὁποῖες θά ἀπέτρεπαν αὐτές τίς «πράξεις καί δηλώσεις», ὅσο καί γιά τήν ἐκπεφρασμένη ἀνησυχία του, ὡς ἀπορρέουσα «ἀπό τήν συνειδητότητα τῆς ἐπισκοπικῆς εὐθύνης ἔναντι τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἐμπεπιστευμένου ὑπ’Αὐτοῦ ποιμνίου», περί ἄμβλυνσης τῶν Ὀρθοδόξων κριτηρίων.
Κατά συνέπεια ἐάν ἡ ὕπαρξη καί δραστηριότητα τέτοιων συγκεντρώσεων (ὅπως οἱ συμπροσευχές κλπ) δέν μᾶς προβληματίζουν οὔτε μᾶς προξενοῦν πνευματική ἀποστροφή, τότε πάσχουμε ἀπό ἐσφαλμένη πνευματικότητα ἱκανή νά μᾶς ὁδηγήσει στόν διαχριστιανικό συγκρητισμό.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.Ἱερόθεος σημειώνει χαρακτηριστικά:
« Η Ορθόδοξη Εκκλησία διαθέτει την αληθινή γνώση του Θεού, γιατί οι άγιοι Πατέρες ακολούθησαν την αληθινή μέθοδο γνώσεως του Θεού και στην συνέχεια αυτή την γνώση την διετύπωσαν με όρους για να την διαφυλάξουν από τα αποτελέσματά της, ήτοι την παραχάραξή της. Καί η αληθινή γνώση του Θεού χαρακτηρίζεται από την ειρήνη πού δημιουργεί, την εσωτερική πληρότητα, την αγάπη, την υπαρξιακή αναγέννηση, τις κοινωνικές και κτισιολογικές αλλαγές.
Στην εποχή μας υπάρχει ο λεγόμενος διαχριστιανικός συγκρητισμός, σύμφωνα με τον οποίο θεωρείται ότι όλες οι χριστιανικές ομολογίες πιστεύουν στον ίδιο Ιησού Χριστό.
Όμως αν μελετήσουμε καλά την παπική θεολογία θα διαπιστώσουμε ότι έχει εσφαλμένη και πεπλανημένη Τριαδολογία, αφού εισήγαγε μέσα στον Θεό την διαρχία, επίσης έχει και εσφαλμένη Χριστολογία. Τό ίδιο παρατηρούμε και στις άλλες χριστιανικές προτεσταντικές θεολογίες, οι οποίες φθάνουν στο σημείο να αρνηθούν ακόμη και την ανάσταση του Χριστού.
Επομένως, όταν κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων Χριστιανικών Ομολογιών, για να μη υποπέσουμε στον πειρασμό του συγκρητισμού, δεν πρέπει να εξετάζουμε τα κοινά τους σημεία, αλλά τις διαφορές τους. Γιατί στον τονισμό των διαφορών φαίνεται η αλήθεια και η πληρότητα.
Τον συγκρητισμό όμως τον παρατηρούμε και στον θρησκειακό χώρο. Υπάρχουν μερικοί, που ισχυρίζονται ότι υπάρχουν κοινά σημεία μεταξύ του Χριστιανισμού και των άλλων θρησκειών. Αλλά και εδώ μπορεί να υπάρχουν κοινά σημεία, όμως εμείς πρέπει να βλέπουμε τις διαφορές.
.......
Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω ένα «χοντρό» παράδειγμα, για να φανή ότι στα θεολογικά θέματα μεταξύ των Χριστιανικών Ομολογιών και Θρησκειών δεν πρέπει να βλέπουμε τα κοινά σημεία, τα οποία ούτως ή άλλως υπάρχουν, αλλά τις διαφορές. Μεταξύ του ανθρώπου και των ζώων υπάρχουν πολλά κοινά σημεία. Έχουν το ίδιο πεπτικό σύστημα, τις ίδιες αντιδράσεις του οργανισμού, αφού μάλιστα στα ζώα γίνονται διάφορα πειράματα και στην συνέχεια εφαρμόζονται στους ανθρώπους, τον ίδιο τρόπο αναπαραγωγής. Μάλιστα, όπως απεκάλυψε η σύγχρονη γενετική τα ποντίκια έχουν 300 γονίδια λιγότερα από τον άνθρωπο. Όμως, παρά τα κοινά σημεία υπάρχουν χαώδεις και τεράστιες διαφορές, που φαίνονται στο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, αφού ο άνθρωπος έχει νοερό - λογικό και αυτεξούσιο, που δεν έχουν τα ζώα. Αν, λοιπόν, βλέπουμε μόνον τα κοινά σημεία μεταξύ ζώων και ανθρώπων και παραγνωρίζουμε τις διαφορές, τότε μπορούμε να καταλήξουμε στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι και τα ζώα είναι το ίδιο. Αυτό είναι το μεγάλο σφάλμα. Είναι το ίδιο σφάλμα πού δημιουργεί ο διαχριστιανικός και διαθρησκευτικός συγκρητισμός.»
(https://www.apostoli.org/main.php?goto=25&sub=344&val=344&article_id=139)

Μέ ἐκτίμηση
Θεόδωρος Σ.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή, όπως φαίνεται δέν έχεις καλή ενημέρωση, άνοιξε το "Πηδάλιο", καί θα δείς ότι οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν την συμπροσευχή των Ορθοδόξων με Σχισματικούς καί Αιρετικούς.
Σημειωτέον, ότι τους Ιερούς Κανόνες δέν τούς έγραψαν διάφοροι "ψεκασμένοι", αλλά οι Αγιοι της Εκκλησίας, τούς οποίους τιμούμε καί προσκυνούμε σε όλη τη διάρκεια του έτους.

Ανώνυμος είπε...

Μας γράφεις αγαπητέ μου αδελφέ(η) ότι το ιερόν Πηδάλιον απαγορεύει τις συμπροσευχές και πολύ σωστά το γράφεις σε συγχαίρω. Μπράβο! γιατί μόνο η επιλογή στις συμπροσευχές και όχι στον παρακάτω κανόνα, οποίους μάλιστα είναι και Αποστολικός και μας μιλάει για τις νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής;

«Έτσι πολύ νωρίς καθιερώθηκε η Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Τετάρτης και Παρασκευής. Ο ΞΘ’ (69ος) Αποστολικός Κανών θεσπίζει τα εξής: «Εἴ τις Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, ἤ Ὑποδιάκονος, ἤ Ἀναγνώστης, ἤ Ψάλτης, τήν ἁγίαν Τεσσαρακοστήν οὐ νηστεύει, ἤ Τετράδα, ἤ Παρασκευήν, καθαιρείσθω. Ἐκτός εἰμή δι’ ἀσθένειαν σωματικήν ἐμποδίζοιτο. Ἐάν δέ λαϊκός ᾖ, ἀφοριζέσθω» («Ιερόν Πηδάλιον»).
Ο άγιος Νικόδημος ερμηνεύοντας και σχολιάζοντας στο «Ιερόν Πηδάλιον» τον Κανόνα αυτό γράφει:
«Όλους ομού και ιερωμένους, και λαϊκούς προστάζει ο παρών Κανών να νηστεύωσι παρομοίως και επίσης, τόσον την μεγάλην Τεσσαρακοστήν, όσον και κάθε Τετράδα και Παρασκευήν… Την μεν αγίαν Τεσαρασκοτήν νηστεύομεν… όχι διά το Πάσχα, όχι διά τον Σταυρόν, αλλά διά τας αμαρτίας μας… Όθεν δεν πρέπει να λέγωμεν ότι πενθούμεν διά τον Σταυρόν. Ου γαρ δι’ εκείνον πενθούμεν· μη γένοιτο· αλλά διά τα εδικά μας αμαρτήματα. Νηστεύομεν δε την Τεσσαρακοστήν, κατά την μίμησιν του Κυρίου, οπού ενήστευσεν επί του όρους ημέρας τεσσαράκοντα. Τας δε δύω ημέρας της εβδομάδος νηστεύομεν, την μεν Τετράδα, διατί εις την ημέραν αυτήν έγινε το συμβούλιο διά την προδοσίαν του Κυρίου μας· την δε Παρασκευήν, διατί εις την ημέραν ταύτην έπαθε σαρκί τον υπέρ της σωτηρίας μας θάνατον…».
………………
Τα πιο πάνω ελάχιστα πληροφοριακά στοιχεία, ως προς τον καθορισμό των Νηστειών της Εκκλησίας μας, ας γίνουν αφορμή να αγαπήσουμε τη νηστεία, όπως μας προτρέπουν οι ύμνοι των ημερών αυτών.
Είναι πολύ αποτελεσματικό όπλο στον αόρατο πόλεμο για την κατάκτηση της αγιότητας.
Περιοδικό «Η Δράσις μας», Φεβρουάριος 2010»

Με βάση τον παραπάνω ιερότατο Κανόνα ελάχιστοι εκ του κλήρου δεν έχουν την ποινή «καθαιρείσθω» και το ίδιο οι λαϊκοί «ἀφοριζέσθω»
Μην μας λες όσα συμφέρουν ότι λέει το Πηδάλιο θα πρέπει να ισχύουν μετά ταύτα ας ακουσθούνε τα Λόγια του Σωτήρα Χριστού «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω».
Ο Πηδαλιούχος

jean alatzo είπε...


Το πρόβλημα δεν είναι ούτε οι νηστείες ,ούτε οι συμπροσευχές,ούτε οι ενδοχριστιανικοί διάλογοι ,αλλά ο διαχωρισμός -μίσος ? απέχθεια, ,σύμπλεγμα, εμείς οι ανατολικοί με την ορθοδοξία και τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, και καλά, υπερέχουμε ενώ οι δυτικοί,οι φράγκοι ,οι γότθοι κλπ που τους δώσαμε τα φώτα,που τρώγαν βελανίδια κλπ υστερούν,είναι , αιρετικοί δεν ακολουθούν το "αγιασμένο" Ιουλιανό ημερολόγιο κλπ, στο τέλος τους φταίει και η σύμπτωση του εορτασμού του Πάσχα .Δεν μένει παρά να γυρίσουμε στον τρόπο ζωής ..... της Τουρκοκρατίας ή και πιό πριν ,στον "ένδοξο βυζαντινισμό " μας.

ΤΥΠΙΚΟΝ ΕΝΟΡΙΩΝ είπε...

κ. ή π. jean alatzo, πέρα από την ολική ισοπέδωση που προωθείτε, βλέπω ότι έχετε και ένα κόλλημα μη σας θίξουμε τους Δυτικούς.

Αυτά που λέτε, είναι αστεία παιδικής ηλικίας, στερούμενα σοβαρότητος.

Δεν υπάρχει κανένα μίσος για τους Αιρετικούς, απεναντίας μάλιστα υπάρχει αγάπη και έννοια να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία.

Οι Οικουμενιστικές Ακολουθίες όμως (πέραν από την άμβλυνσιν της Πίστεως στους Ορθόδοξους) τους δίνουν άλλοθι και στήριγμα στην πλάνη και στην Αίρεσή τους, και τους στερούν την τυχόν επιστροφή τους στην Ορθοδοξία.

Στην Αμερική σε μια Ελληνορθόδοξη ενορία στη Καλιφόρνια, έρχονται ακόμη προσήλυτοι (Ρωμαιοκαθολικοί, Προτεστάντες) και ασπάζονται την Ορθοδοξία.

Θα έρχονταν στην Ορθοδοξία, αν ο Ελληνορθόδοξος Ιερέας της Κοινότητας συμπροσευχόταν με τους Πάστορές τους;

Ανώνυμος είπε...

Κι εμείς οι Ανατολικοί αμαρτωλοί είμαστε, ίσως καί χειρότεροι από τους Δυτικούς, αλλά έχουμε κρατήσει την Ορθή Πίστη ανόθευτη, χωρίς πλάνες.
Επίσης δέν μισούμε κανέναν, ούτε απεχθανόμαστε, καί βέβαια δέν εκστρατεύσαμε στις χώρες τους για νά τούης υποδουλώσουμε, όπως έκαναν αυτοί σε εμάς.
Αν θέλουν να είναι Χριστιανοί, ας μάθουν πρώτα την αγάπη καί ας τήν εφαρμόσουν.

Ανώνυμος είπε...

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια 10,35 θα σε παραπέμψω στον πόλεμο που ξεκίνησε η Ορθόδοξη Ρωσία πρόσφατα στην Ορθόδοξη Ουκρανία με εκατόμβες νεκρών χριστιανών και από τα δύο μέρη. Μην ξεχνάς ότι τα αδέλφια μας Ρώσσοι πήραν και Μουσουλμάνους στρατιώτες ως συμμάχους. Να την χαίρεσαι αυτή την «αγάπη»

Ανώνυμος είπε...

« ...γιατί μόνο η επιλογή στις συμπροσευχές και όχι στον παρακάτω κανόνα, οποίους μάλιστα είναι και Αποστολικός και μας μιλάει για τις νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής;»

Πολύ εὔλογο τό ἐρώτημα τοῦ «Πηδαλιούχου».
Γιατί τόσος θόρυβος γιά τήν μιά περίπτωση (συμπροσευχή) καί σιγή ἰχθύος γιά τήν ἄλλη (παράβαση νηστείας);
Μιά ἀπάντηση πού θεωρῶ πώς εἶναι καί ἡ πιό οὐσιαστική εἶναι ἡ διάκριση πού πρέπει νά γίνεται μεταξύ τῶν δύο μεγάλων καί ἱκανῶν νά μᾶς στερήσουν τήν ἐν Χριστῶ σωτηρία μας ὀλισθημάτων, τῆς ἁμαρτίας καί τῆς αἵρεσης, πού καί τά δύο ἐπισύρουν τίς ἀνωτέρω ποινές (παιδαγωγικά καί θεραπευτικά μέσα).
Ἡ ἁμαρτία ὡς ἀστοχία εἶναι ἡ παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἑνῶ ἡ αἵρεση ὡς ἀπόκλιση (προσθέτοντας ἤ ἀπορρίπτοντας) ἀπό τό δόγμα εἶναι ἡ εὐθεία προσβολή τῆς ὀρθῆς πίστεως στό Χριστό, εἶναι ἀποκοπή καί ἐκούσιος χωρισμός ἀπό τό Θεό.
Στήν περίπτωση τῆς ἁμαρτίας, ὅταν πέφτει ὁ ἄνθρωπος, μέ τήν μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση πρῶτον κατανοεῖ τήν ἀδυναμία του καί δεύτερον ταπεινώνεται μέ ἀποτέλεσμα νά βάλει καινούργια ἀρχή γιά ἀγῶνα ζητῶντας βοήθεια ἀπό τό Θεό.
Στήν περίπτωση ὅμως τῆς αἵρεσης τό πρῶτο πρᾶγμα πού κάνει ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἡ «δήλωση» ἀπώλειας τῆς ταπείνωσης.
Κι ὅταν λείπει ἡ ταπείνωση τή θέση της καταλαμβάνει ἡ ἱδεοληψία, ἡ ἐμμονή καί προσήλωση στή δική μας γνώμη τήν ὁποία θέτουμε πάνω ἀπό τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἔτσι διαστρεβλώνεται ἡ πίστη μας στό Χριστό καί στήν Ἐκκλησία Του κι ἐκουσίως πολύ πρίν μᾶς ἀποκόψει ἡ Ἐκκλησία ἀπό τό Σῶμα της ἔχουμε ἀποκοπεῖ μόνοι μας καί ὡς αἱρετικοί πλέον χάνουμε την δυνατότητα σωτηρίας πού παρέχεται στούς ἁμαρτωλούς μέν, ἀλλά παραμένοντας μέσα στήν Ἐκκλησία καί δυναμένους νά σωθοῦν δέ.
Ἀκόμη ἡ ἀπόπειρα νά ἀξιοποιοῦμε τή βαρύτητα τῆς ἁμαρτίας καί τῆς αἵρεσης ἀπό τό εἶδος καί τήν αὐστηρότητα τῶν ἐπιτιμίων, πού ἔχουν μόνο παιδαγωγικό καί θεραπευτικό χαρακτήρα καί σκοπό, ἀποτελεί βασικό λάθος κατανόησης τῆς μεγάλης καί χαώδους διαφορᾶς πού ὑφίσταται μεταξύ τους.

Ἀπό τήν κατωτέρω διεύθυνση μεταφέρω ἕνα ἁπτό παράδειγμα πού θεωρῶ πώς μᾶς βοηθᾶ στήν ἀντίληψη αὐτῆς τῆς διαφορᾶς μεταξύ ἁμαρτίας καί αἵρεσης:
https://www.inagiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1431460454.html

«Σ' ένα βιβλίο παμπάλαιο της Ορθοδοξίας βρίσκεται τούτο το γεγονός, που αναφέρεται στον αββά Αγάθωνα. Μερικοί ασκητές, που άκουσαν τη φήμη του και τη μεγάλη διάκριση που είχε, πήγαν να τον επισκεφθούν. Θέλοντας να τον δοκιμάσουν αν οργίζεται, τον ρώτησαν: «Εσύ είσαι ο Αγάθων, που λένε πως είσαι πόρνος και υπερήφανος;» «Nαι, αδελφοί μου, εγώ είμαι». «Εσύ είσαι o Αγάθων ο φλύαρος και κατάλαλος;» «Nαι, αδελφοί μου, εγώ είμαι». «Εάν είσαι ο Αγάθων ο αιρετικός;»

Τότε ο Αγάθων αποκρίθηκε: «Όχι, δεν είμαι αιρετικός!» Οι ασκητές τον ρώτησαν να τους πει, γιατί όσα του έλεγαν πρώτα τα παραδέχονταν για τον εαυτό του, ενώ το λόγο τούτο, με την κατηγορία του αιρετικού, δεν τον βάσταξε;

Κ' εκείνος, ο γέροντας ο άγιος και διακριτικός, τους απάντησε: «Τα πρώτα, εμαυτώ επιγράφω• όφελος γαρ έστι τη ψυχή μου. Το δε αιρετικός, χωρισμός εστι από του Θεού, και ου θέλω χωρισθήναι από Θεού». Οι ασκητές θαύμασαν την πνευματική σοφία της διακρίσεως του γέροντα και έφυγαν πνευματικά οικοδομημένοι.»

Κι ἕνα τελευταῖο παράδειγμα τῆς μεγάλης διαφορᾶς πού ὑπάρχει μεταξύ τους:
Ὅταν δέν νηστεύω διαπράττω μιά ἁμαρτία σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὅταν ὅμως ἰσχυριστῶ πώς ἡ νηστεία δέν εἶναι ἁμαρτία τότε διαστρεβλώνω τή διδασκαλία της καί πέφτω σέ φοβερή αἵρεση.
Στήν πρώτη περίπτωση δέχομαι τή νηστεία ὡς ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί παράλληλα ἡ μή τήρησἠ της ἐκ μέρους μου γιά ὁποιονδήποτε λόγο (ἀδυναμία, ἀμέλεια, ἀσθένεια κλπ) μέ ὁδηγεῖ στήν ὁμολογία αὐτῆς τῆς παράβασης-ἁμαρτίας, μετανοῶ καί ζητῶ τὀ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Στή δεύτερη περίπτωση, ἡ ἐκτίμηση πού κάνω καί ἔχω γιά τή νηστεία ὡς ἐντολή τοῦ Θεοῦ, δείχνει πώς ἐμπιστεύομαι τή γνώμη μου δέν λαμβάνω ὑπόψη μου τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί φυσικά δέν μετανοῶ γιά τήν πεποίθησή μου αὐτή καί δέν ζητῶ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μέ ὅλες τίς φοβερές συνέπειες.
Μέ ἐκτίμηση
Θεόδωρος Σ.

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Στο εξωτερικό από όσα έχω καταλάβει εχει μπερδευτεί το θέμα με αυτούς που φεύγουν από την μια κατάσταση κ εισέρχονται στην δική μας ορθόδοξη εκκλησία ,που έχει πάρει κλιση 35 μοίρες λόγω οικουμενισμού.

""Ο μεν άνθρωπος είναι έργον Θεού ""μας λέγει ο αγ.Νικοδημος ο Αγιορείτης.
Η ΔΕ ΠΛΑΝΗ έργον Διαβόλου.Μισείν μεν ουκ εκείνους αλλά το δόγμα των.
Και εμείς λέμε τώρα ότι σας αγαπούμε όπως είσαστε.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία,ακολουθεί την Αποστολική Παράδοση,την Αποστ.διαδοχη και την πλήρη λειτουργική Ζωή.
Κανείς δεν μπορεί να βάλει άλλο Θεμέλιο εκτός από αυτό που έβαλε Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ λέγει η Γραφή.
Η αίρεση χωρίζει τον άνθρωπο από Τον Θεό.

Οι Λατίνοι θεωρούν ως
Το θεμέλιο ενότητας τον Πάπα. Μαλιστα ο Πάπας από κάτι συνεντεύξεις βρήκα τι θεωρεί ως ενότητα πληρη. Θεωρεί ως " πλήρη ενότητα" τους ορθόδοξους,τους κόπτες,τους λοιπούς χριστιανούς,τους Μουσουλμάνους κ λπ θρησκείες ,και την βαπτισματικη κ ευχαριστιακή ενότητα στο πρωτείο.
Οι διάλογοι που γίνονται χωρίς τις δογματικές διαφορές αφανιζουν τις διαφορές Αλήθειας κ αίρεσης.
Οι πιστοί γίνονται άπιστοι,οι δε άπιστοι αμετανόητοι.Οπερ μεθ-ερμηνευομενον μακράν του Θεού.Μειωνεται το ενδιαφέρον περί της αλήθειας,ενώ υπάρχει τακτική φυγομαχίας και επικρατει δυψυχια,και αυτό είναι παγίδα θανάτου.

Την ενότητα της πίστεως την δίνει η Ορθή Πίστη κ η γνώση λέγει η Γραφή...ΚΑΙ ΟΧΙ Ο Πάπας ο οποίος επικαλείται κ τον Εωσφόρο....

Ο Αγ.Μαρκος ο Ευγενικός έλεγε ότι ο Λατινοφρων μετά των Λατίνων κατακριθησεται και ως παραβάτης της πίστεως λογισθησεται!!

Ανώνυμος είπε...

Από τον 12ο - 13ο αιώνα που ξεκίνησαν οι Σταυροφορίες καί άρχισαν οι καταστροφές των Ορθοδόξων περιοχών απο τους Φράγκους, τους Γότθους καί τους Λατίνους εν γένει, πέρασαν 800 χρόνια μέχρι το 1947, που απελευθερώθηκαν τα Δωδεκάνησα από τους Ιταλούς.
Καί δέν αναφέρω την Φραγκοκρατία καί Ενετοκρατία στην Κύπρο, στην Κρήτη, στα Επτάνησα, στην Πελοπόννησο, που κράτησαν αιώνες. Πολύ ενδιαφέροντα είναι καί τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, ο οποίος έγραψε καί για την περίοδο που ήσαν στην Ελλάδα οι Βαυαροί του Οθωνα.
Εν πάση περιπτώσει, ας είναι καλά οι άνθρωποι, τούς έχουμε συγχωρήσει καί τώρα είμαστε όλοι μαζί μέλη της Ευρωπαικής Ενωσης.

Ανώνυμος είπε...

"Ο Διαχριστιανικός Διάλογος είναι καθήκον όλων μας. Δεν είναι θέμα πολυτέλειας ή επιλογής, αλλά έκφραση εσωτερικής ανάγκης, προκειμένου να γνωρίσουμε τα αδέλφια μας άλλων δογμάτων, να τα κατανοήσουμε και να μοιραστούμε μαζί τους τις δικές μας πεποιθήσεις, δίνοντας έμφαση και προτεραιότητα σε όσα μας φέρνουν πιο κοντά και όχι σε αυτό που μας χωρίζει."

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς "τα αδέλφια μας άλλων δογμάτων" δέν δέχονται να διορθώσουν τις λανθασμένες απόψεις τους, αλλά προσπαθούν να τις επιβάλλουν στους Ορθοδόξους μέσω τού Διαλόγου.
Γι αυτό καί ο Διάλογος τελειώνει άδοξα καί επαναλαμβάνεται μετά από 10 - 20 χρόνια, όταν αλλάζει ο Πάπας ή ο Πατριάρχης.
Τα προβλήματα του Διαλόγου, που δημιουργούνται από τη στάση των Δυτικών, έχει αναφέρει σε επιστολή του προς τον Πατριάρχη, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός, Πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου με τούς Ρωμαιοκαθολικούς, ο οποίος παραιτήθηκε από την Προεδρία καταγγέλοντας την στάση των ρωμαιοκαθολικών.

ΤΥΠΙΚΟΝ ΕΝΟΡΙΩΝ είπε...

Λέει ὁ Ἅγιος Παίσιος:

Νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν παράδοση. Σήμερα, δυστυχῶς, μπῆκε ἡ εὐρωπαϊκὴ εὐγένεια καὶ πᾶνε νὰ δείξουν τὸν καλό. Θέλουν νὰ δείξουν ἀνωτερότητα καὶ τελικὰ πᾶνε νὰ προσκυνήσουν τὸν διάβολο μὲ τὰ δύο κέρατα. «Μία θρησκεία, σοὺ λένε, νὰ ὑπάρχη» καὶ τὰ ἰσοπεδώνουν ὅλα.

Ἦρθαν καὶ σ΄ἐμένα μερικοὶ καὶ μοῦ εἶπαν: «Ὅσοι πιστεύουμε στὸν Χριστό, νὰ κάνουμε μία θρησκεία». «Τώρα εἶναι σὰν νὰ μοῦ λέτε, τοὺς εἶπα, χρυσὸ καὶ μπακίρι, χρυσὸ τόσα καράτια καὶ τόσα ποὺ τὰ ξεχώρισαν, νὰ τὰ μαζέψουμε πάλι καὶ νὰ τὰ κάνουμε ἕνα. Εἶναι σωστὸ νὰ τὰ ἀνακατέψουμε πάλι; Ρωτῆστε ἕναν χρυσοχόο: «Κάνει νὰ ἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό;» Ἔγινε τόσος ἀγώνας, γιὰ νὰ λαμπικάρη τὸ δόγμα».

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς...
σχέσεις μὲ αἱρετικό.

Σήμερα λένε: «Ὄχι μόνο μὲ αἱρετικὸ ἀλλὰ καὶ μὲ Βουδιστὴ καὶ μὲ πυρολάτρη καὶ μὲ δαιμονολάτρη νὰ συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει νὰ βρίσκωνται στὶς συμπροσευχές τους καὶ στὰ συνέδρια καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μία παρουσία». Τί παρουσία; Τὰ λύνουν ὅλα μὲ τὴν λογικὴ καὶ δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα. Τὸ εὐρωπαϊκὸ πνεῦμα νομίζει ὅτι καὶ τὰ πνευματικὰ θέματα μποροῦν νὰ μποῦν στὴν Κοινὴ Ἀγορά.

Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ ἔχουν ἐλαφρότητα καὶ θέλουν νὰ κάνουν προβολή, «Ἱεραποστολή», συγκαλοῦν συνέδρια μὲ ἑτεροδόξους, γιὰ νὰ γίνεται ντόρος καὶ νομίζουν ὅτι θὰ προβάλουν ἔτσι τὴν Ὀρθοδοξία, μὲ τὸ νὰ γίνουν δηλαδὴ ταραμοσαλάτα μὲ τοὺς κακοδόξους.