Όσο αργεί η θέσις της Εκκλησίας Κύπρου εις το θέμα της σεξουαλικής αγωγής…
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
__________________
Το ‘’επινίκιον’’ επιχείρημα το οποίο είδαμε σε ΜΜΕ, ότι η ‘’Εκκλησία
συνηγορεί σε μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης’’, παρά τη γενικόλογη αναφορά
της σχετικής συνηγορίας από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, αποτελεί κόλαφο σε
όσους επισημαίνουν, εκείνες τις διδακτικές ενότητες οι οποίες αντιβαίνουν στην
εν Χριστώ ζωή και ειδικότερα εκείνες οι οποίες αναφέρονται στις καλούμενες
‘’έμφυλες ταυτότητες’’. Αν προσμετρηθεί και το γεγονός του απαξιωτικού χαρακτηρισμού ‘’ακραίοι’’, προς όσους ελεύθερα έχουν εκφράσει τη θέση τους στα σημεία εκείνα τα οποία αντιβαίνουν στην εν Χριστώ ζωή, αντιλαμβάνεται καλύτερα την επαύξηση των επινίκιων δημοσιευμάτων.
Το υποχρεωτικό αυτό μάθημα της λεγόμενης ‘’ολιστικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης’’, αφορά όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης στην Κύπρο και φυσικά τη θεματολογία τη σχετική με τις έμφυλες ταυτότητες.
Για παράδειγμα ανάμεσα στις διδακτικές ενότητες της Γ΄ Δημοτικού, υπάρχει ενότητα η οποία αναφέρεται στην ‘’αποδόμηση στερεοτύπων των φύλων’’. Τι περιλαμβάνει η ‘’αποδόμηση’’ αυτή; Συμφωνούν με την ‘’αποδόμηση στερεοτύπων των φύλων’’;
Σίγουρα υπάρχει σχετικό πρόγραμμα. Δεν θα έπρεπε να μελετηθεί σε πρώτο πλάνο, εκ μέρους της Εκκλησίας της Κύπρου και χωρίς καθυστέρηση να υπάρξει σχετική τοποθέτηση;
Αργά ή γρήγορα αυτό που συμβαίνει σε χώρες της Ευρώπης, δεν θα συμβεί και στην Κύπρο; Σίγουρα γίνεται αντιληπτό από όλους τους Ιεράρχες της Κύπρου, το θέμα των εμφύλων ταυτοτήτων και η δυναμική που θα έχει ένα τέτοιο μάθημα.
Εκείνες οι διδακτικές ενότητες για τις οποίες δεν υπάρχουν διαφορετικές τοποθετήσεις ανάμεσα στους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου, ανεξάρτητα από το αν δεν υπήρξαν τοποθετήσεις, είναι εκείνες που αφορούν τη θεματολογία των έμφυλων ταυτοτήτων.
Γνωρίζουν οι Ιεράρχες μας στην Κύπρο, ότι οι διδακτικές ενότητες περί των λεγομένων ‘’εμφύλων ταυτοτήτων’’, δεν έχουν ως σκοπό απλά, την αποτροπή της έμφυλης βίας, μιας απάνθρωπης βίας, η οποία σίγουρα είναι κατακριτέα.
Σίγουρα γίνεται αντιληπτό ότι οι διδακτικές ενότητες περί εμφύλων ταυτοτήτων, δεν θα είναι με βάση τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Σίγουρο είναι επίσης, ότι αυτά τα οποία συμβαίνουν στην Ευρώπη των ‘’κεκτημένων’’ στο θέμα τούτο, θα επισυμβούν μελλοντικά και στην Κύπρο.
Σίγουρο είναι πως όταν η Εκκλησία Κύπρου αποφασίσει να προβάλει τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας στο θέμα των έμφυλων ταυτοτήτων, θα είναι πλέον αργά και η οποιαδήποτε αντίδραση θα είναι χωρίς αντίκρυσμα.
Τότε θα αντιληφθούν, όσοι των Κληρικών και λαϊκών θεολόγων, απαξίωσαν ως ‘’ακραίους’’, όσους έφεραν σοβαρές θεολογικές ενστάσεις στο θέμα τούτο, όπως τον Μητροπολίτη Πάφου, Μητροπολίτη Μόρφου, την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, την Ιερά Μονή Τροοδίτισσας κλπ, ότι το πρόβλημα στη διδασκαλία της Εκκλησίας μας δεν είναι οι κληθέντες ‘’ακραίοι’’ που το δημιούργησαν.
Δεν ήλθε εις γνώση τους η δομή του μαθήματος αυτού; Όταν θα αποφασίσουν να ομιλήσουν, με βάση διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε θα είναι πολύ αργά. Τότε θα γίνει αντιληπτό ότι άλλο ακρίβεια και άλλο ακρότητα.
Δεν θα αργήσει να έλθει η μέρα που δεν ασχολούνται καθόλου με τους απαξιωτικώς κληθέντες ‘’ακραίους’’, γιατί θα γίνει επί πρακτικού πεδίου αντιληπτή η δυναμική μια τέτοιας αγωγής.
Σίγουρα σε κάποιο χρόνο, θα προβληθεί από την Εκκλησία μας στην Κύπρο η διδασκαλία της στο θέμα τούτο. Δεν θα είναι όμως αργά και χωρίς αντίκρυσμα η προβολή οποιωνδήποτε ενστάσεων;
Τότε θα προβληθεί το ‘’εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου’’ (Εφ. 6,4), καθώς και το ‘’παιδεία μετάληψις αγιότητος εστί’’ (Εις την Προς Εβραίους Ομιλία ΚΘ), το οποίο αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Δικαίωμα του καθενός να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Και εμείς με τη σειρά μας θα προβάλουμε αυτά που είναι σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας.
Πρόσφατα θεολόγος στην Κύπρο απαξίωσε, τη σχετική διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου για το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Καμιά δημόσια ανασκευή δεν έχει γίνει εκ μέρους της Εκκλησίας μας, για τη δημόσια απαξίωση της στάσης του Αποστόλου Παύλου για το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Άλλοι ήταν οι ‘’ακραίοι’’.
Εφόσον η Εκκλησία μας δεν πρόκειται να αλλάξει την ποιμαντική της απέναντι στους ομοφυλόφιλους, μια ποιμαντική αγάπης, αλλά και ομολογίας της Αγιογραφικής και Πατερικής διδασκαλίας, γιατί να δίνεται η εντύπωση της ολικής συμφωνίας της;
Όσο υπάρχει καθυστέρηση, η οποιαδήποτε μελλοντική ένσταση δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τότε θα λησμονηθούν και τα περί ‘’ακραίων’’… και ‘’ουκέτι θα μνημονεύουν αυτών’’, δια τη δυσκολία διαφοροποίησης των διδακτικών ενοτήτων με τις οποίες θα διαφωνούν.
2 σχόλια:
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΣΕ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΉΝ ΕΧΕΙ ΠΕΙΡΑΣΜΌ;
ΚΑΊ ΜΕΤΆ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ....
«ὅποιος μικρομάθει δέν γερονταφήνει»
(Λαϊκή παροιμία)
Εὐχαριστοῦμε τόν ἀξιότιμο κ. καθηγητή γιά τίς λίαν διαφωτιστικές ὅσο καί ἀπαραίτητες ἐπισημάνσεις του γιά ἄμεση καί χωρίς καθυστέρηση λήψη ἀποφάσεων ἐπί ἑνός τόσο σοβαροῦ θέματος ὅπως εἶναι ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν μέ τήν εἰσαγωγή τοῦ μαθήματος περί ¨σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης¨ ὅπου μεταξύ τῶν ἄλλων περιλαμβάνεται καί τό ἑξής τραγικό: «....ανάμεσα στις διδακτικές ενότητες της Γ΄ Δημοτικού, υπάρχει ενότητα η οποία αναφέρεται στην ¨αποδόμηση στερεοτύπων των φύλων¨».
Νομίζω ἀντιλαμβανόμαστε τή σοβαρότητα καί τήν κρισιμότητα τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος, ἀλλά καί τό μέγεθος τῆς καταλυτικῆς ἐπίδρασης πού θά προκαλέσει ἕνα τέτοιο μάθημα στήν ψυχοσωματική καί πνευματική ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἐπισημαίνει:
«Τῆς τέχνης ταύτης οὐκ ἔστιν ἄλλη μείζων. Τί γάρ ἴσον τοῦ ρυθμίσαι (= τῆς διαπαιδαγώγησης) ψυχήν καί διαπλάσαι νέου διάνοιαν;» (Ὁμιλία ΝΘ΄, εἰς τό κατά Ματθ.).
Εἰς τόν «Περί κενοδοξίας καί ὅπως δεῖ τούς γονέας …» λόγον του ὁ ἱερός Πατήρ προτρέπει: «Θρέψον ἀθλητὴν τῷ Χριστῷ καὶ ἐν κόσμῳ ὄντα δίδαξον εὐλαβῆ ἐκ πρώτης ἡλικίας. Ἂν εἰς ἁπαλὴν οὖσαν ἔτι τὴν ψυχὴν ἐντυπωθῇ τὰ καλὰ διδάγματα, οὐδεὶς αὐτὰ ἐξελεῖν δυνήσεται...»
Καί συνεχίζει: «Μηδὲν οὖν ἄτοπον ἀκουέτωσαν οἱ παῖδες μήτε παρὰ οἰκετῶν μήτε παρὰ παιδαγωγοῦ μήτε παρὰ τροφέων. Ἀλλὰ καθάπερ τὰ φυτὰ τότε μάλιστα πολλῆς χρείαν ἔχει τῆς ἐπιμελείας, ὅταν ἁπαλὰ ᾖ, οὕτω καὶ οἱ παῖδες·».
Τό γεγονός ὅτι οἱ ὑποχρεώσεις καί τά καθήκοντα πού ἀπορρέουν ἀπό τά ἀνωτέρω ἐνδεικτικά ἀναφερόμενα καί βαρύνουν τό ἔργο τῶν γονέων γιά τή σωστή διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν εἶναι κάτι παραπάνω ἀπό σαφές καί ἐπισημαίνεται κατά κόρον στό κείμενο.
Ἀλλά ἐκεῖνο πού θεωρῶ πώς δημιουργεῖ ἔντονο προβληματισμό καί πρέπει νά μᾶς ἀφυπνίζει, εἶναι ἡ ἄποψη καί βεβαιότητα τοῦ ἱεροῦ Πατρός πώς ὅταν οἱ καλές διδασκαλίες, τά «καλά διδάγματα» ἐντυπωθοῦν στήν ἀπαλή καί τρυφερή ψυχή τῶν παιδιῶν «οὐδεὶς αὐτὰ ἐξελεῖν δυνήσεται», κανένας δέν μπορεῖ νά τά βγάλει ἤ νά τά σβήσει.
Δηλαδή ὅ,τι μάθουν καί ὅπως μάθουν τά παιδιά ἀπό μικρά, ἀποτυπώνεται τόσο βαθιά μέσα στή μνήμη καί στό νοῦ τους ὥστε παραμένουν χαραγμένα μόνιμα καί ἀνεξίτηλα, νά τά συνοδεύουν σέ ὅλη τους τή ζωή.
Ὡς ἐκ τούτου, μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε πώς κάτι ἀνάλογο θά συμβεί καί μέ τίς ἀλλότριες διδασκαλίες, τά «ἐντάλματα ἀνθρώπων», πού θά διδαχθοῦν «ἐκ πρώτης ἡλικίας» οἱ εὔπλαστες καί δεκτικές ψυχές τους μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται.
Κι ἐδῶ εἶναι καί ἡ μεγαλύτερη καί οὐσιαστικότερη εὐθύνη καί μέριμνα τῶν γονέων καί ὄχι μόνο, πού ὅμως παραμένουμε ἀδρανεῖς σέ ἀτομικό καί σέ συλλογικό ἐπίπεδο μέ ἑξαίρεση κάποιες ἐλάχιστες καί ἀξιέπαινες ἐνέργειες καί πρωτοβουλίες.
Παρά ὅμως τίς δυσοίωνες προβλέψεις γιά τό μέλλον πού διαγράφεται ζοφερό κάτω ἀπό αὐτές τίς προοπτικές, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἔχουμε ἕνα ἀκαταμάχητο ὅπλο στά χέρια μας ἤ μᾶλλον στά χείλη μας πού εἶναι καί λέγεται προσευχή.
Καί ὁ Κύριος, πού εὐαρεστεῖται ἀπό τήν προσευχή πού γίνεται μέ ταπείνωση μέ δάκρυα καί μέ πλήρη συναίσθηση τῆς ἀτέλειας καὶ τῆς ἀναξιότητάς μας, δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει.
«καὶ ἐγένετο Κύριος καταφυγὴ τῷ πένητι, βοηθὸς ἐν εὐκαιρίαις ἐν θλίψεσι· καὶ ἐλπισάτωσαν ἐπὶ σοὶ οἱ γινώσκοντες τὸ ὄνομά σου, ὅτι οὐκ ἐγκατέλιπες τοὺς ἐκζητοῦντάς σε, Κύριε.» ( Ψαλμ. θ΄10-11).
Δέν θά ἐπιτρέψει νά συμβεῖ αὐτό τό ἀνοσιούργημα στούς μόνους ἀξίους νά εἰσέλθουν στή βασιλεία Του.
«ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. ιη΄3).
Λοιπόν προσευχή, προσευχή, προσευχή...
Μέ ἐκτίμηση,
Θεόδωρος Σ
Δημοσίευση σχολίου