****
« Μή ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους »
Τό ψέμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά παραποίηση τῆς πραγματικότητας καί παραχάραξη ἀλήθειας. Εἶναι διαστροφή τῶν γεγονότων. Ψεῦδος παραδείγματος χάριν εἶναι νά ἐμφανίζεις τό φθηνό, τό μέτριο καί κατώτερο πράγμα, ὡς τέλειο, ὡραῖο, ἀκριβό καί χρήσιμο. Ἤ κάποιο γεγονός νά ὑποστηρίζεις ὅτι δέν ἔγινε.
Τό
ψέμα λοιπόν εἶναι ξένο πρός τόν Θεόν καί τό θέλημά Του. Εἶναι παράβαση
συγκεκριμένης ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἰς μέν τήν Παλαιά Διαθήκη μᾶς λέει
«οὐ ψεύσεσθε» δέν θά πεῖτε ποτέ ψέματα, εἰς δέ τήν Καινή μᾶς παραγγέλλει «λαλεῖτε
ἀλήθειαν» (Ἐφεσ. δ´25). Ἐάν λοιπόν παρά τίς σαφεῖς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ψεύδομαι
δείχνω στά πράγματα ὅτι δέν ὑπολογίζω τήν θεία ἐντολή. Ἀντίθετα δέχομαι καί ἐφαρμόζω
προτροπήν τοῦ διαβόλου. Ὑπακούω σ᾽αὐτόν καί κάμνω τό δικό του πονηρό θέλημα. Ἔτσι
μοιάζουμε μέ αὐτόν, ὅπως μοιάζουν τά παιδιά μέ τόν πατέρα τους. Γινόμαστε
παιδιά τοῦ διαβόλου ἐφ᾽ ὅσον συμφωνοῦμε μ᾽ αὐτόν καί τίς ἐπιθυμίες του (Ἰω. η´44).
Ἔτσι ὅμως δέν εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Δέν μποροῦμε νά ἔχουμε Πατέρα τόν Θεόν ὁ
Ὁποῖος εἶναι Θεός τῆς ἀληθείας.
Ταυτόχρονα
ὅμως τό ψέμα φανερώνει ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης μεταξύ μας. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος μᾶς
προτρέπει νά λέμε πάντα τήν ἀλήθεια, δικαιολογεῖ τήν προτροπή μέ τίς λέξεις «ὅτι
ἐσμεν ἀλλήλων μέλη» (Ἐφεσ. δ´25). Εἴμεθα ὅλοι μέλη τοῦ αὐτοῦ ἠθικοῦ σώματος τοῦ
Χριστοῦ. Καί ὅπως τά μέλη τοῦ σώματος δέν ἐξαπατοῦν τό ἕνα τό ἄλλο ἔτσι κι ἐμεῖς.
Στά δεδομένα τοῦ σώματός μας τό μάτι δέν ἀρνεῖται νά εἰδοποιήσει τά πόδια
προκειμένου νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τόν ἐπικρεμάμενο κίνδυνο. Ἡ βαρύτητα τοῦ ἁμαρτήματος
πού λέγεται ψεῦδος, φαίνεται ἀκόμη ἀπό τίς συνέπειες πού ἔχει τό ψέμα στή ζωή
μας.
****
Μιά τέτοια συνέπεια εἶναι ὅτι τό ψέμα μᾶς χωρίζει ἀπό
τόν Θεό. Ὁ Κύριος, εἴπαμε, εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ὄχι μόνο δέν ἔχει καμμία σχέση μέ
τό ψεῦδος ἀλλά καί τό ἀποστρέφεται. «Ἐβδελυγμένα ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ» μᾶς
λέγει (Παροιμ. η´7). Καταλαβαίνουμε τί σημαίνει αὐτό; Μᾶς φαίνεται ἀσήμαντο τό ψέμα. Ὁ Θεός ὅμως
σιχαίνεται τό στόμα, πού τό προφέρει. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς λέγει ὅτι
«τῷ διαβόλῳ οἰκειοῦται καί υἱοθετεῖται ὁ τό ψεῦδος λαλῶν». Συγγενεύει μέ τόν
διάβολο ὁ ψεύτης.
Μιά
ἄλλη συνέπεια σχετική μάλιστα μέ τήν προηγούμενη εἶναι ὅτι αὐτός πού ψεύδεται εἶναι
ἀδύνατο νά ἔχει πνευματική ζωή. Ὁ ψεύστης, λέγει πάλιν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, «μετά
τοῦ Πνεύματος τῆς ἀληθείας οὐκ ἔχει μετοχήν». Δέν ἔχει ἐπαφή μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα
αὐτός πού χρησιμοπιεῖ τό ψέμα στή ζωή του. Δέν συμμετέχει στίς δωρεές καί τίς
χάριτες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χωρίς ὅμως τό Ἅγιο Πνεῦμα ζωή ἀληθινά πνευματική
δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. Ὁσονδήποτε ἐνάρετος καί ἄν φαίνεται κανείς ἐξωτερικά, ἔστω
κι ἄν ἐκκλησιάζεται τακτικά καί κάμνει ἀγαθοεργίες, ἐφ᾽ ὅσον λέει ψέματα δέν ἔχει
πνευματικότητα πραγματική. Πῶς ὅμως θά ἀποφύγουμε τό ψέμα;
****
Τά
ὅσα εἴπαμε μέχρι τώρα μᾶς βοηθοῦν νά ἀποφύγουμε τό ψέμα καί νά τό ἀποστραφοῦμε.
Ὅμως νά προσθέσουμε κάτι ἀκόμη. Γιά νά ἀποφύγουμε τό ψέμα πρέπει νά ἀποκτήσουμε
φόβο Θεοῦ. Δηλαδή βαθύτατο
σεβασμό πρός τόν Κύριό μας καί συναίσθηση τῆς μεγαλωσύνης καί τῆς παγγνωσίας
Του. Ἐάν ἔχουμε φόβο Θεοῦ, θά προσπαθοῦμε νά εὐαρεστοῦμε σ᾽ αὐτόν. Νά τηροῦμε
τά προστάγματά του καί νά μή τόν παροργίζουμε, μάλιστα μέ θεληματικές
παραβάσεις τοῦ νόμου Του. Καί πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι τό ψέμα τίς
περισσότερες φορές εἶναι θεληματικό καί προμελετημένο. Ἐάν ἔχουμε φόβο Θεοῦ θά
συναισθανόμαστε, ὅτι ὅπου κι ἄν εἴμαστε, ὁ Θεός μᾶς βλέπει καί μᾶς ἀκούει. Καί
αὐτό θά μᾶς βοηθεῖ νά λέμε τήν ἀλήθεια.
Ἐκτός
ἀπό τόν φόβο τοῦ Θεοῦ πρέπει νά καλλιεργοῦμε καί τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον.
Διότι ἐκεῖνος πού ἔχει ἀγάπη πρός τόν πλησίον, δέν πρόκειται ποτέ νά τόν
βλάψει. Καί κατά συνέπεια δέν θά τόν ἐξαπατήσει μέ ψέματα. Ὅταν λοιπόν μᾶς ἔρχεται
νά ποῦμε κάποιο ψέμα, ἄς ρωτᾶμε τόν ἑαυτό μας: «Ἐνεργῶ τώρα μέ ἀγάπη, ὅπως μοῦ
ζητεῖ ὁ Θεός; Καί δέν εἶναι τό ψέμα ἐγωϊστική καί ἐχθρική πράξη κατά τοῦ ἀδελφοῦ
μου, πού εἶναι καί ἀδελφός τοῦ Χριστοῦ»;
Ἀλλά
καί στήν ἄλλη περίπτωση πού λέει κάποιος τό ψέμα γιά νά βοηθήσει δῆθεν κάποιον ἄλλο,
καί πάλι τό ψέμα δέν δικαιολογεῖται. Διότι ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα.
Γιά
νά τό ἀπογεύγουμε τό ψέμα χρειάζεται καί κάτι ἀκόμη: Νά ἀποφεύγουμε κάθε
παράνομη ἐνέργεια καί πράξη, ἡ ὁποία θά μᾶς ἀναγκάσει ἀργότερα νά ποῦμε ψέματα.
Χρειάζεται δηλαδή νά ἀποφεύγουμε τίς αἰτίες πού θά μᾶς ὁδηγήσουν στό ψέμα. Αὐτό
εἶναι κάτι πολύ σημαντικό, διότι ὅποιος ζεῖ μέ δικαιοσύνη καί τιμιότητα καί εἶναι
ἀκέραιος στίς συναλλαγές του τί ἔχει νά φοβηθεῖ καί ἀπό τί νά κινδυνεύσει; Οὔτε
ὑπόνοιες φοβεῖται, οὔτε ἀνακρίσεις, οὔτε δύσκολες ἐρωτήσεις. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος
δέν θά βρεθεῖ σέ δυσκολία γιά τό τί πρέπει νά πεῖ καί τί πρέπει νά κάνει.
****
« Μή ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους »
Ἀδελφοί! Τό ψέμα εἶναι σοβαρότατο ἁμάρτημα.
Καί αὐτό καθ᾽ ἑαυτό, ἀλλά καί διότι εἶναι ἡ βάση πολλῶν ἄλλων ἁμαρτημάτων, ὅπως
τῆς κολακείας, τῆς ὑποκρισίας, τῆς συκοφαντίας καί πλήθους ἄλλων. Χρειάζεται
λοιπόν νά δώσουμε πολλή προσοχή στό ζήτημα τοῦ ψεύδους. Νά πάρουμε τήν ἀπόφαση
νά τό ἐξορίσουμε ἀπό τή ζωή μας. Ἡ ὕπαρξή του δηλητηριάζει τήν ψυχή μας. Μή μᾶς
ἐνδιαφέρει τί κάνουν οἱ ἄλλοι. Ἀλλά τί θέλει ὁ Θεός. Ἄν ἀγωνισθοῦμε συστηματικά
μέ βία ἐπί τοῦ ἑαυτοῦ μας καί χρησιμοποιοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀγώνας
μας θά καρποφορήσει καί ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ θά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τό βδελυκτό αὐτό ἁμάρτημα.
Καί τότε θά ζοῦμε μέσα στό φῶς ἀλήθειας καί τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου