ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ’ ΛΟΥΚΑ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «Ἔχε θάρρος κόρη μου». Ἡ πεποίθησις
πού εἶχες ὅτι θά ἔβρισκες τήν ὑγεία σου, αὐτή ἡ πίστις σοῦ χαρίζει τώρα πού μέ ἀγγίζεις,
τήν θεραπεία. Ἐγώ ἔδωκα τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί τούς ἰατρούς εἰς τόν κόσμον.
Ἐν τούτοις οἱ δυνατότητες οἱ ἀνθρώπινες, εἶναι
περιορισμένες-πεπερασμένες. Γι’ αὐτό οἱ ἰατροί-ἐρευνητές, προσπαθοῦν πάντοτε νά
εὕρουν καινούρια φάρμακα, καινούριες μεθόδους θεραπείας. Καθίσταται λοιπόν
προφανές, ὅτι μόνον Ἐγώ εἶμαι ὁ αἰώνιος ἰατρός
ψυχῶν καί σωμάτων.
Θεός Ἀληθινός, εὐδοκῶ ἤ παραχωρῶ, ὥστε νά δύνανται
οἱ ἄνθρωποι νά ἐπιτύχουν κάποια πράγματα, ἀνάλογα μέ τήν πίστη ἤ τήν ταπείνωσή
τους. Ἡ ἴδια ἀπάντηση ἐδόθη ἀπό τόν Μεσσία καί στόν Ἀρχισυνάγωγο· ὅταν ἀγγελιοφόροι
τοῦ διεμήνυαν: «Πέθανε ἡ θυγάτηρ σου· μήν ἐνοχλεῖς τόν Διδάσκαλο». Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς:
«Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε καί σωθήσεται».
Φρονοῦμε λοιπόν ἀδελφοί, ὅτι ἡ πίστις στόν Ἰησοῦ εἶναι
ἡ δύναμις ἡ νικῶσα ἀσθένειες κι αὐτόν τοῦτον τόν θάνατον· ἀρκεῖ νά δεχόμαστε
τόν λόγον Του μέ πίστη, χωρίς ἀμφιβολίες. Ὀφείλουμε νά λέγωμε: «Λέγε, Κύριε,
μίλησε· σ’ ἀκούει ὁ δοῦλος σου».