Μία ἀποθήκη μέ… παιδιά!
«Κ.Π.»
Τὸ εἴδαμε κι αὐτό: Στὴ γειτονική μας χώρα μία ἀποθήκη στὶς φλόγες! Μία
μεγάλη ἀποθήκη χαλιῶν ἦταν κάποτε καὶ παλαιότερα στάβλος. Σὲ μία νοικοκυρεμένη
περιοχὴ τῆς πόλης, μία μεγάλη ἀποθήκη ποὺ ἔμοιαζε μὲ δύο τρεῖς ἑνωμένες
κακόγουστες, προχειροφτιαγμένες, παλιὲς παράγκες. Μία στενὴ ἐξωτερικὴ σκάλα μέ
μία στενὴ εἴσοδο καὶ ἀπό πίσω μία ἄλλη στενὴ ἔξοδος κλειδωμένη, ποὺ ἔβγαζε σὲ ἕνα
ἀνώμαλο χωράφι. Εἰκόνα συμφορᾶς. «Οἰκτρὸν τό ἰδεῖν!».
Ποιὸ ἦταν τὸ περιεχόμενο, τὸ «ἐμπόρευμα» τῆς φρικτῆς αὐτῆς ἀποθήκης; Ὅ,τι
πιὸ ὄμορφο ἔχουμε στὴ ζωή. Νέοι! 1500 νέα παιδιὰ μέχρι τὸ πολὺ 30 χρόνων. Τὰ ἄνθη
τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς κοινωνίας, τὰ παιδιά μας! Τὰ στοίβαξαν σ’ αὐτὸ τὸ
παράπηγμα, μπουντρούμι, γιὰ γιορτή, γιὰ γλέντι, γιὰ χαρά. Νιάτα βλέπεις,
διψασμένα γιὰ χαρά. Τρέχουν ὅπου τὴ βροῦν χωρὶς ἔλεγχο, κυρίως τὴ νύχτα, ἀπελπισμένα
ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ δὲν φροντίζουν τὸ μέλλον τους! Καὶ πληρώνουν ὅσο ὅσο καὶ
πίνουν ὅ,τι-ὅ,τι «μπόμπα» τοὺς πωλοῦν.
Κι ἐκεῖ ποὺ ξέφρενα ἔσβηναν τὰ ἀναμμένα κεράκια καὶ τά βεγγαλικὰ στὶς τοῦρτες τους, πῆραν φωτιὰ τὰ εὔφλεκτα ὑλικά τῆς ἀκατάλληλης ὀροφῆς καὶ ἔγινε κόλαση! Πῶς νὰ βγοῦν τὰ ἀνυποψίαστα παιδιὰ ἀπὸ τὴν ἀποθήκη, πῶς νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὶς ἀδηφάγες φλόγες; Πόσοι οἱ νεκροί; Πόσοι οἱ βαριὰ τραυματίες; Πόσοι ἐλαφρότερα; Ἀπὸ τὴν πολλὴ τὴ φρίκη δὲν ἄντεξε ὁ φιλότιμος ὁδηγὸς τοῦ ἀσθενοφόρου. Πέθανε κι ἐκεῖνος!