Η μαρτυρία της Γραφής μας πληροφορεί ότι η δόξα της Θεομήτορος δεν ευρίσκεται αποκλειστικώς εις μιαν σωματικήν μητρότητα, εις το γεγονός ότι εγέννησε και εξέθρεψε τον σαρκωθέντα Λόγον. Εν τέλει η Παράδοσις της Εκκλησίας- ιερά μνήμη εκείνων οι οποίοι «ακούουν και φυλάττουν» τους λόγους της αποκαλύψεως- δίδει εις την Εκλησίαν την βεβαιότητα εκείνην δια της οποίας μεγαλύνει την Μητέρα του Θεού, αποδίδουσα εις αυτήν απεριόριστον δόξα.
Έξω από την Παράδοσιν της Εκκλησίας, η θεολογία θα παραμείνει άφωνος ως προς το θέμα τούτο και δεν θα δύναται να δικαιολογήση την εκπληκτικήν αυτής δόξαν. Αυτός είναι ο λόγος δια τον οποίον αι χριστιανικαί κοινότητες αι οποίαι απορρίπτουν πάσαν έννοιαν της Παραδόσεως θα παραμείνουν επίσης ξέναι όσον αφορά την βαθείαν ευλάβειαν προς την Θεομήτορα.
Ο στενός σύνδεσμος που ενώνει παν ό,τι αναφέρεται εις την Μητέρα του Θεού με την Παράδοσιν, δεν οφείλεται αποκλειστικώς εις το ότι γεγονότα της επιγείου ζωής Της -ως η Γέννησις, τα εισόδια εις τον Ναόν και η Κοίμησίς Της- ενώ εορτάζονται υπό της Εκκλησίας δεν αναφέρονται εν τη Γραφή. Εάν το Ευαγγέλιον σιωπά εις τα γεγονότα αυτά, η ποιητική ανάπτυξις των οποίων οφείλεται εις αποκρύφους πηγάς ενίοτε πολύ μεταγενεστέρας, το βασικόν θέμα το οποίον αγγέλουν ανήκει εις το μυστήριον της πίστεως ημών και παραμένει αναπαλλοτρίωτον δια την συνείδησιν της Εκκλησίας. Πράγματι, η έννοια της Παραδόσεως είναι περισσότερον πλουσία απ'ο,τι συνήθως φανταζόμεθα. Η Παράδοσις δεν συνίσταται μόνον εις την προφορικήν μεταβίβασιν γεγονότων καταλλήλων να συμπληρώνουν την αφήγησιν των Γραφών. Είναι το πλήρωμα των Γραφών και πρωτίστως η εκπλήρωσις της Παλαιάς Διαθήκης εν τη Καινή, της οποίας συνείδησιν λαμβάνει η Εκκλησία. Αυτή (η παράδοσις) είναι που προσφέρει την κατανόησιν της εννοίας της αποκαλυφθείσης Αληθείας (Λουκ. κδ' 45), ουχί μόνον αυτό το οποίον πρέπει να δεχθώμεν, αλλ'επίσης και κυρίως, το πώς πρέπει να δεχθώμεν και να διαφυλάξωμεν αυτό το οποίον ακούομεν. Εν τη γενική ταύτη εννοία, η Παράδοσις συνεπάγεται μίαν αδιάκοπον ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος, ενέργειαν η οποία δεν δύναται να αναπτυχθή πλήρως και να αποδώση τους καρπούς της ει μη εν τη Εκκλησία, μετά την Πεντηκοστήν. Μόνον εν τη Εκκλησία καθιστάμεθα ικανοί να ανακαλύψωμεν την στενήν συνάφειαν των ιερών κειμένων τα οποία σχηματίζουν εκ των Γραφών - Παλαιάς και Καινής Διαθήκης - το μοναδικόν και ζών σώμα της Αληθείας, όπου ο Χριστός είναι παρών εν εκάστω λόγω. Μόνον εν τη Εκκλησία τα σπέρματα του λόγου δεν παραμένουν στείρα, αλλά καρποφορούν, αυτή δε η καρποφορία της Αληθείας, ως και η δύναμις η ενεργούσα την καρποφορίαν αυτής, ονομάζεται Παράδοσις.
H απεριόριστος ευλάβεια της Εκκλησίας προς την Μητέρα του Θεού, ευλάβεια η οποία με τους εξωτερικούς οφθαλμούς δυνατόν να εμφανίζεται αντίθετος προς τα δεδομένα της Γραφής, ανεπτύχθη εν τη Παραδόσει της Εκκλησίας, είναι δε ο πολυτιμότερος καρπός της Παραδόσεως.
Βλαντιμίρ Λόσκι
Από το βιβλίο ´´Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού´´.
Για την μεταφορά ιερεύς Παναγιώτης Ρόδης.
4 σχόλια:
Η παράδοση της Εκκλησίας παίζει ενεργό ρόλο στην όλη πορεία της Εκκλησίας. Σήμερα πρέπει να προσεχθεί η Εκκλησιαστική Παράδοση διότι από την προσήλωση στην εκκλησιαστική Παράδοση εξαρτάται το μέλλον της Ορθοδοξίας. Το γράφω αυτό, διότι πολλοί νεοτερισμοί έχουν εισέλθει στην Εκκλησία, από νεωτερίζοντες κληρικούς όλων των βαθμίδων. Αυτό αποτελεί εκτροπή από την ιερά Παράδοση. Και καταντά την Εκκλησιαστική Σύναξη ένα κακόγουστο φολκλόρ. Καλό θα ήταν να μπει μια τάξη στην αναρχία που επικρατεί και εντός των ορίων της αυτής Επισκοπής υπό εφημερίων νεωτεριζόντων.
Σύμφωνα με την άποψη των Ορθοδόξων, η πράξη και η διδασκαλία των Προτεσταντών και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας έχουν απομακρυνθεί από την αυθεντική Παράδοση, η τελευταία όμως, με την Β' Βατικάνεια Σύνοδο, θεωρείται ότι "καταβάλλει σαφή προσπάθειαν επιστροφής εις ωρισμένα εγκαταλελειμμένα σημεία της αρχαίας εκκλησιαστικής παραδόσεως" Θ.Η.Ε., τόμ. 04 (1964), στ. 1165.
Τί συμβαίνει όμως με εμάς; Υπάρχει συνέπεια στην ιερά παράδοση ή υπάρχει παραχάραξη;
Ας το προσέξουν και οι άλλοι και εγώ: «Παράδοσις συνεπάγεται μίαν αδιάκοπον ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος, ενέργειαν η οποία δεν δύναται να αναπτυχθή πλήρως και να αποδώση τους καρπούς της ει μη εν τη Εκκλησία»
Διασαφηνίζει πολλά.
Δημοσίευση σχολίου