Τάνγκο
Χρειάστηκε πολλές φορές
μαζί μου ως τώρα να παλέψεις
με την λεπτότητα κινήσεων
ενός μεγάλου χορευτή.
Ένα πολλοστημόριο
της δύναμής σου εξασκώντας
προσέχοντας
να μην συντρίψεις τις δυνάμεις μου
να μην τσακίσεις το είναι μου
μα πιότερο
να μην πληγώσεις
της ελευθερίας μου το κέντρο.
Ήταν δύσκολος ο αγώνας Σου
μαζί μου, Κύριε
ήτανε που υπέτασσες την παντοδυναμία Σου
στης χοϊκής μου αντοχής το μέτρο
ήτανε που υπέτασσες τη δικαιοσύνη
στης αγάπης Σου το κράτος.
Αλεξανδρεύς
12 σχόλια:
Εξαιρετικός για ακόμα μια φορά.
Μπράβο.
πολύ ωραία ιδέα , πολύ παρήγορο
Η τελευταία στροφή υποδηλώνει όλο το μεγαλείο της εν άκρα ταπεινώσει θεοποιού σαρκώσεως του Κυρίου.
Ιφινόης
Μεγαλείο ποιητικού λόγου.
Από πού το ξεκίνησε και σε ποιο κορύφωμα πνευματικό το κατέληξε.
Ωραίο το ποιηματάκι!!!
ΤΟ ΤΈΛΟΣ
ΑΠΟΠΝΕΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ!
ΥΠΕΡΟΧΟ1
Θεσπέσιο. Με την δεύτερη ανάγνωση το απόλαυσα καλύτερα.
Ωραίο ως στοχαστικό επίτευγμα,
κρύβει όμως μέσα του έναν εγωκεντρισμό
που δεν μου αρέσει...
Πού ακριβώς είδες τον εγωκεντρισμό;
Νομίζω ότι ο ποιητής παρουσιάζει την πάλη του παντοδύναμου Θεού να σώσει το πλάσμα του χωρίς όμως να καταργήσει την ελευθερία του πλάσματος. Όλα αυτά για το ότι ο Κύριος συμμετριάζεται τω ανθρώπω τα λένε οι Πατέρες, τα λένε οι ύμνοι της εκκλησίας αποτελούν εν πάσι περιπτώσι κοινό τόπο. Μάλλον ο αδελφός δεν το κατάλαβε και γράφει όσα γράφει. Καλό Δεκαπενταύγουστο!
Οι Θείες προτροπές κάθε φορά που υπάρχει κλίση προς το κακό.Η μάχη με τον εαυτόν μας,με το αυτεξούσιο που κλίνει πότε από τη μιά και πότε από την άλλη.Ωραία μηνύματα ειν αυτά,που για να τα ανακαλύπτεις σημαίνει πως μαθαίνεις να ανακαλύπτεις τον εαυτόν σου.
Κάτω τα κουλά σας
από την ΨΥΧΗ του Αλεξανδρέα!
;-(
Το ποίημα ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΜΟΝΟΝ να κρίνετε.
Όχι την ψυχή του ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ποιητή.
Να πάτε να πλύνετε ΠΡΩΤΑ το στοματάκι σας με αγιασμό και ΜΕΤΑ, να τολμήσετε να πιάσετε το όνομα του Αλεξανδρέα, στο στόμα σας, ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΩΣ, ορίστε μας!
;-(
Δημοσίευση σχολίου