Το εντός ημών ψύχος
Ποτέ να μη σκιαχτείς
το κρύο και το χιόνι του χειμώνα.
Το ψύχος το εντός σου να φοβάσαι.
Για καλοκαίρια μην αδημονείς.
Είναι νωρίς ακόμα.
Μονάχα τούτο πρόσεχε.
Τη φλόγα που’ χεις μέσα σου, όσο μπορείς
καλά προφύλαξέ τη, μηδέποτε φειδόμενος
τον μόχθο και τη βία της σαρκός σου.
Το πνεύμα να΄ναι πρόθυμο.
Και θάρσει.
Πάντα το Φως το σκότος διαδέχεται.
Στάχυς
4 σχόλια:
"Το ψύχος το εντός σου να φοβάσαι"
Πολύ μου άρεσε ο στίχος αυτός...!!!
Πολύ καλό το ποίημά σου Στάχυ.
Για άλλη μια φορά εξαιρετικός!!! Το προηγούμενό σου δεν το θεώρησα απο τα καλύτερά σου, αλλά αυτό είναι "δυνατό". "Τη φλόγα που'χεις μέσα σου....", πονεμένη ιστορία αυτός ο στίχος...Να δω για πόσο ακόμα θα μένει αναμμένη η δική μου φλόγα αφού ο ανόητος δεν την τροφοδοτώ με τίποτα.........
Για καλοκαίρια μην αδημονείς.
Είναι νωρίς ακόμα.
Νόμιζα πως τα καλοκαίρια προηγούνται των χειμώνων!
Φοβερα νοηματα βγαζει το ποιημα!
Επικαταρατος, ο τα εργα του ΚΥΡΙΟΥ ΑΜΕΛΩΣ.Ιερ μη `10).
Συμφερει πολυ να γνωριζει κανεις την ταξη στην πνευματικη ζωη ,ωστε και οι πτωσεις του να ειναι οσο το δυνατον λιγοτερες αλλα και να μη χανει και τον ΣΤΟΧΟ ΠΟΥ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ,ΧΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ..
Ο ΘΕΟΣ,ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΜΕΛΟΥΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ(Μας λεγουν οι πατερες).Γνωριζαν και αυτοι απο αναλογες πτωσεις πως η ΑΜΕΛΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΣΟΥ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ...Επισης γνωριζαν απο τον αγ Ισαακ τον Συρο πως οσοι περνουν την ζωη τους με αμελεια,δεν μπορουν να ελπιζουν και πολλα αφου για να ελπιζεις πρεπει να εργαστεις ,να κοπιασεις στον αγρο των αρετων και επειτα να ελπιζεις οτι ισως λαβεις ως μισθο τη σωτηρια σου.
Επομενως η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Περα ομως απο αυτο,δεν πιστευαν οτι δεν ηταν δυνατον να μη τους κεντισει το βολι του εχθρου οσο και αν αγωνιζονταν και ακομα πως η καθαροτητα της καρδιας τους ,δεν ηταν δικο τους εργο αλλα εργο Εκεινου γι αυτο δεν υπερηφανευονταν για τον αγωνα που απο φιλοτιμο και αγαπη εκαναν,αλλα εβαζαν τον εαυτον τους κατω απο ολους ,στεναζοντας καθημερινα και μισωντας την αμαρτια και αγωνιζονταν με ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.Επομενως ,η αγωνιστικη διαθεσις και η προθυμια δινει και την ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΩΣ ΤΕΛΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΘΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ + ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...
Η ΧΑΡΙΣ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ..ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΖΗΛΟ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ ..ΤΙΤ 2,12-14...
ΔΩΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΚΑΛΗΝ ΣΟΥ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ...ΘΕΣΕ ΟΛΑ ΣΤΟ ΠΕΤΡΑΧΗΛΙ και κοπιασε λιγο και επειτα περισσοτερο(ετσι θα σου πει ο πνευματικος) και θαρθει στην ψυχη σου η επιμελεια....
Σωζει η Χαρις Του Θεου αλλα θελει και την συνεργασια μας.Αλλα τον αγωνα που θα κανουμε ,θα τον κανουμε χωρις να πιστευουμε οτι ειμαστε και τιποτε σπουδαιο...Εχουμε πολυ μελλον ακομη,εαν βεβαιως δε μας βρει ο θανατος ...και μακαρι να μας βρει στον αγωνα!-τον λιγο η τον πολυ...αυτο που μπορει ο καθενας..]
Ευχεσθε και για εμενα αδελφοι!π
Δημοσίευση σχολίου