Ἡ Κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Λόγος
εἰς τό Εὐαγγέλιον
Ἡ πίστη τῆς Θεοτόκου
«
Μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου»
(Λουκ.
α´45)
˜˜˜˜˜˜˜˜
« Μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται
τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου»
****
Τόν πρῶτο χαιρετισμό «χαῖρε,
Κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ» ἀκολουθεῖ ὁ πρῶτος μακαρισμός. Ὁ πρῶτος χαιρετισμός ἔρχεται ἀπό τόν οὐρανό.
Τόν προφέρουν τά ἀρχαγγελικά χείλη τοῦ Γαβριήλ, πού γίνεται ὑπηρέτης τοῦ
θαύματος. Ὁ πρῶτος μακαρισμός ἔρχεται ἀπό τήν φονοκτονημένη γῆ τῶν ἀνθρώπων.
Τόν προφέρουν τά γεροντικά χείλη τῆς Ἐλισάβετ, πού ὅμως κινοῦνται ἀπό τό
Πανάγιον Πνεῦμα. Ἀποδέκτης καί τῶν δύο εἶναι ἡ Παρθένος τῆς Ναζαρέτ, ἡ Δέσποινα
τοῦ κόσμου, ἡ χαρμονή τῶν ἀγγέλων, ἡ ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων, ἡ σκέπη τοῦ
κόσμου ἡ «πλατυτέρα τῆς νεφέλης» πού
σκέπαζε ἄλλοτε τόν ἐκλεκτό λαό τοῦ Θεοῦ στήν ἔρημο.
Εἶναι εὐτυχισμένη, λοιπόν λέγει ἡ Ἐλισάβετ, ἐκείνη πού πίστεψε, ὅπως ἐσύ Μαρία, ὅτι θά
πραγματοποιηθοῦν πλήρως καί τελείως ἐκεῖνα πού τῆς ἔχει πεῖ ὁ Κύριος μέ τόν ἄγγελό
του.
Μέ τά λόγια αὐτά πού βάζει τό Πανάγιο Πνεῦμα στά χείλη τῆς
Ἐλισάβετ ἀντιθέτει τήν ἀπιστία τοῦ συζύγου της Ζαχαρία πρός τήν πίστη τῆς Ὑπεραγίας
Θεοτόκου. Ἐκεῖνος ἀπίστησε «τοῖς λελαλημένοις» ὑπό τοῦ Ἀγγέλου. Καί τήν ἀπιστίαν
του ἀκολούθησε ἡ παιδαγωγία τῆς στέρησης τῆς λαλιᾶς. Ἡ Παρθένος Μαρία πίστεψε
καί ἀποδέχτηκε πλήρως τά ὑπερφυῆ καί ὑπερφυσικά
λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου: «εὗρες χάριν παρά τῷ Θεῷ καί ἰδού συλλήψῃ υἱόν..» (Λουκ.
α´30-32). Καί γι᾽αὐτή της τήν πίστη μακαρίζεται τώρα ἀπό τήν Ἐλισάβετ.
Αὐτή
τήν θερμή καί βαθειά πίστη τῆς Δέσποινας τοῦ κόσμου ἄς μελετήσουμε τήν ὥρα αὐτή.
*****
« Μακαρία
ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου»
Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ τήν ὥρα τοῦ
Εὐαγγελισμοῦ ἀπεκάλεσε τήν Παρθένο τῆς
Ναζαρέτ «κεχαριτωμένη». Προικισμένη ἀπό τόν Θεόν μέ πολλές χάριτες. Καί
συνέχισε: «ὁ Κύριος μετά σοῦ». Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου. «Ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί
καί τέξῃ υἱόν» (Λουκ. α´28,31). Θά συλλάβεις στήν κοιλία σου καί θά γεννήσεις
υἱόν καί θά τοῦ δώσεις τό ὄνομα Ἰησοῦς.
Τό νόημα
τοῦ μεγάλου μηνύματος τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἐνάρετη νεαρή Κόρη τό συνέλαβε σ᾽ὅλο του τό
βάθος. Κατάλαβε βαθιά ὅ,τι
προκατήγγειλαν οἱ Προφῆτες γιά τό πρόσωπο τοῦ Μεσσία, τοῦ Λυτρωτή τόν ὁποῖο
ἀνέμενε ἡ τραυματισμένη ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρωπότητα.
Ὅταν μεταξύ
ἄλλων στήν θεόπνευστη ὠδή της ἔλεγεν ὅτι ὁ Κύριος «ἀντελάβετο Ἰσραήλ παιδός
αὐτοῦ» (Λουκ. α´54), εἶχε πλήρη ἐπίγνωση τῶν λόγων πού ἔβαλε στό στόμα της τό
Πανάγιο Πνεῦμα. Εἶχε ἐννοήσει βαθιά ὅτι ὁ Θεός ἔπιασε τόν Ἰσραήλ καί τόν
βοήθησε μέ τό προστατευτικό χέρι του, καί τόν θυμήθηκε μέ τό ἔλεός του. Καί ὅτι
ὁ Ἰησοῦς Χριστός τόν Ὁποῖο θά φέρει στόν κόσμο, θά ἀνατρέψει τήν μεγάλη
ἀνατροπή πού ἐπιτέλεσεν ὁ ἄνθρωπος μέσα στόν Κῆπο τῆς Ἐδέμ. Ἀνατροπή πού δέν
μποροῦσε νά ἀνατραπεῖ μέ ἄλλο τρόπο.
Ἐπίστεψεν ἡ
Παναγία μας στό Μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου τό ὁποῖο ἦταν «ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ
τῶν γενεῶν, νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ» (Κολασ. α´26).
Τό σωτήριο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων διά μέσου τοῦ Χριστοῦ,
πού ἦταν ἕνα μυστήριο κρυμμένο ἀπό τήν ἀρχή τῆς ὕπαρξης τοῦ χρόνου σ᾽ ὅλους
τούς αἰῶνες καί τίς γενεές καί φανερώθηκε τώρα στούς χριστιανούς.
Τό βαθύτερο
λοιπόν νόημα τοῦ μηνύματος ἡ Κυρία
Θεοτόκος τό ἐνστερνίσθηκε, τό ἀποδέχτηκε καί ὑποτάχθηκε στήν μεγάλη βουλή τοῦ
Θεοῦ. Καί ὄχι μόνο αὐτό. Ἀνέλαβε ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη καί τήν μεγάλη θυσία τήν
ὀποία συνεπείγετο ἡ ἀποδοχή τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ γι᾽ αὐτήν. Ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη ἡ Παρθένος θά ἐξέκοβε διά
παντός ἀπό τόν κόσμο καί θά ἀφιερωνόταν ὁλοκληρωτικά στήν ἐκτέλεση τοῦ σχεδίου
τῆς θείας οἰκονομίας, τῆς λύτρωσης καί τῆς θέωσης τῆς πεσμένης ἀνθρώπινης
φύσης.
Μπροστά στά
μεγάλα αὐτά πράγματα χρειαζόταν πίστη μεγάλη καί ἀνεπιφύλακτη ἐκ μέρους τῆς
νεαρῆς Κόρης τῆς Ναζαρέτ. Καί ἡ ἀπόφαση ἦταν ὄχι ἁπλῶς ἡρωϊκή ἀλλά ἡρωϊκώτατη.
Διότι θά ἐξέκοβε τόν ἑαυτό της ἀπό τόν μνηστήρα της, ὁ ὁποῖος θά ἔβαζε μέ τό
μυαλό του διάφορα γύρω ἀπό τήν ἐγκυμοσύνη πού θά διεπίστωνε προϊόντος τοῦ
χρόνου. Καί δέν ἤξερε πῶς θά ἀντιδροῦσε ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος μπροστά στό μυστήριο
πού ἔκρυβε στά βάθη τῆς ὑπάρξεώς της. Μέ τήν ἀποδοχή τοῦ οὐρανίου μηνύματος
κάθε ἐγκόσμια χαρά θά ἔσβηνε γι᾽αὐτήν.
Τώρα
γνωρίζει ὅτι εἶναι γεμάτη ἀπό τόν Θεόν καί ὅτι θά ζήσει πλέον γιά τόν Θεό. Καί
γι᾽αὐτό λέγει« καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρι μου».
Γι αὐτό
χωρίς νά ἐρωτήσει ἤ νά εἰπεῖ τίποτε σέ κανέναν οὔτε καί σ᾽αὐτόν τόν Ἰωσήφ,
τρέχει στήν ἀγία συγγενῆ της τήν Ἐλισάβετ, πού κυοφοροῦσε τόν Πρόδρομο τοῦ
Κυρίου.
Ἔσβηνε
πλέον ὁ Ἰωσήφ ἀπό ἐμπρός της ὡς μνηστήρας γιά νά παραμείνει ὡς λειτουργός τοῦ
Μεγάλου Μυστηρίου.
Καί ἐδῶ
φαίνεται καθαρά ἡ μεγάλη διαφορά ἀνάμεσα στήν παλαιά προμήτορα τῆς ἀνθρωπότητος
τήν Εὔα καί τήν νέα Προμήτορα τήν Κυρία Θεοτόκο.
Παρ᾽ὅλον
ὅτι «ἐποίησε μεγαλεῖα ὁ δυνατός» στήν
νέα Προμήτορά μας, αὐτή ὑποτάχθηκε σιωπηλά στό θεῖο θέλημα, τό ἐγκολπώθηκε, τό
πίστεψε ἀνεπιφύλακτα μέ πολλή ταπείνωση. Ἐνῶ ἐμεῖς μόλις πάρουμε γιά τόν ἑαυτό
μας μιά εὐχάριστη εἴδηση, τρέχουμε νά
τήν διαδώσουμε, γιά νά μιλᾶνε οἱ ἄλλοι γιά ἐμᾶς.
Ἀντίθετα ἡ
νεαρή Κόρη τῆς Ναζαρέτ κρύβει τό μεγάλο μυστικό της, καί σιωπηλή καί ταπεινή
τρέχει στήν ὀρεινή. Θέλει νά τό ἀποκαλύψει μόνο στήν πιστή συγγενῆ της
Ἐλισάβετ, ἡ ὁποία τήν ἀποκάλεσε «μακαρίαν», ὅπως «μακαρίαν» τήν ἀποκλάσε
ἀργότερα κάποια γυναίκα ἀπό τόν ὄχλο πού παρακαολουθοῦσε τήν διδασκαλία τοῦ
Υἱοῦ της καί γιά τήν ὁποία μᾶς ἔκαμε λόγο τό Εὐαγγέλιο τῆς Θείας Λειτουργίας.
*****
Ἆραγε νά
ἐδοκίμασεν κααί ἐσωτερική δοκιμασία Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ὅταν ξαφνικά βρέθηκε
μπροστά στό Μυστήριο; Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι καί ἐκείνη ἀντιμετώπισε πόλεμο.
Πῶς ἦταν δυνατό ἄλλωστε αὐτός πού πείραξε τήν πρώτη Προμήτορά μας τήν Εὔα νά
ἀφήσει ἀπείραστη τήν δεύτερη Προμήτορα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους; Ὁπωσδήποτε θά τῆς ἔβαλε σκέψεις σάν κι αὐτές:
«Τί θά γίνεις ἐσύ ὅταν ἀποκαλυφθεῖ ἡ ἐγκυμοσύνη σου, καί πῶς θά ἀντικρύσει τό
γεγονός ὁ Ἰωσήφ; Δέν σκέφτεσαι ὄτι θά
ἀντιμετωπίσεις τόν λιθοβολισμό, πού ἐπιβάλλει ὀ Νόμος σ᾽αὐτές τίς
περιπτώσεις;».
Καί ὅμως ἡ
Παναγία μας ἦταν ἀποφασισμένη πλέον τήν σκληρή δοκιμασία καί νά νικήσει. Καί
εἶπε στήν Ἐλισάβετ τόν λόγο τῆς ἐννάτης ὠδῆς: « ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι
αὐτοῦ ὁ Κύριος». Δέν εἶχε δηλαδή κανένα νά φοβηθεῖ ἡ Κόρη τῆς Ναζαρέτ, διότι
ἦταν ἤδη στηριγμένη στόν ἰσχυρό βραχίονα τοῦ Κυρίου. Καί ἦταν βέβαιη ὅτι αὐτός
ὁ Ἰσχυρός καί Δυνατός Κύριος θά τά ρυθμίσει ὅλα ἔτσι, ὤστε οἱ δοκιμασίες καί οἱ
κίνδυνοι νά φύγουν ἀπό τήν μέση καί νά ἀφήσουν τό πεδίον ἐλεύεθερο. Ἐκεῖνος θά
ἔδινε τίς καλύτερες λύσεις σέ ὅλα τά προβλήματα, πού θά παρουσιάζονταν, καί σέ
ὅλες τίς δυσκολίες πού θά πρόβαλλαν ἐνώπιόν της.
Ἔτσι λοιπόν
καί τήν σκέψη πού πιθανῶς νά τῆς ἐνέβαλε ὁ Πονηρός ἐχθρός ὁ ὁποῖος ἀργότερα δέν
ἄφησε ἀπείραστο καί αὐτόν τόν Μονογενῆ της Υἱόν στό Σαραντάριον Ὄρος, τήν
ἀντιμετώπισε μέ θάρρος ὅπως πάλι ἀναφέρει στή
ἐννάτη ὠδή, τήν δική της ὠδή. Αὐτός ὁ Κύριος στόν ὉΠοῖο παραδόθηκεν
ἀνεπιφύλακτα ἡ Παρθένος, εἶναι τόσο πλούσιος, ὥστε γεμίζει τούς πεινασμένους μέ
ἀγαθά. Πῶς ἦταν δυνατόν νά μή γεμίσει καί αὐτή τήν τόσο πιστή δούλη του;
*****
« Μακαρία
ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρά Κυρίου»
Δέν ὑπάρχει
ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἀνάδειξη τῆς Παρθένου Μαρίας ἐν μέσῳ μιᾶς κοιννωίας τόσο
διεφθερμένης ἀποτελεῖ θαῦμα καί μάλιστα θαῦμα ἐκπληκτικό, τό ὁποῖο δημιούργησεν
ἡ Θεία Πρόνοια. Ἔχουμε ἐν προκειμένῳ μιά νέα δημιουργία.
Ἡ Παρθένος
Κόρη ἀποτελεῖ καύχημα ὄχι μόνο γιά τόν γυναικεῖο κόσμο. Ἀποτελεῖ καύχημα καί
γιά τόν ἀνδρικό κόσμο. Εἶναι Μητέρα Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος ὡς «πρωτότοκος ἐν πολλοῖς
ἀδελφοῖς» ἦρθε καί κατασκήνωσε ἀνάμεσά μας «καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ»
(Ἰω. α´). Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία καί συνένωσε καί μᾶς ἅρμοσε σ᾽αὐτήν. Καί κατά συν έπεια εἶναι ἡ
κοινή Μητέρα ὅλων μας, ἡ ὁποία μεσιτεύει στόν Υἱό καί Θεό της γιά ὅλους ἐμᾶς,
γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Ἀπό μᾶς ἕνα
πρᾶγμα ἀπαιτεῖται: Νά ἔχουμε πάντοτε μπροστά μας τό πρότυπο τῆς Μεγάλης κοινῆς
τῶν ἀνθρώπων Μητέρας, ἔτσι ὥστε νά προστρέχουμε σ᾽αὐτήν ὄχι μόνο στίς δυσκολίες
μας, ἀλλά καί στίς εὐχάριστες στιγμές. Νά προσφεύγουμε σ᾽αὐτήν ὡς παιδιά πρός
τήν μητέρα τους. Ἔτσι ζώντας ὡς παιδιά της, καί ὡς ἀδελφοί κατά χάριν τοῦ
Θεανθρώπου Υἱοῦ της, καί διάγοντας τήν ζωή μας ὡς ἀδελφοί ἐν Χριστῷ, θά
βαδίζουμε ἀσφαλεῖς καί εἰρηνικοί τόν δρόμο τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας, ἔχοντας
ἐλπίδα σωτηρίας. Θά προχωροῦμε μέ πίστη καί σταθερότητα, μέ τίς προσευχές τῆς
Παναγίας μας, ὥστε νά εἰσέλθουμε ἐκεῖ ὅπου εἰσῆλθε «πρόδρομος ὑπέρ ἡμῶν» ὁ
Μέγας Ἀρχιερεύς τῆς πίστεώς μας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.
Αρχιμανδρίτης Γρτηγόριος Μουσουρούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου