Ἡ μεγαλύτερη ὑπόσχεση - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γενήσεως  

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον

Ἡ μεγαλύτερη ὑπόσχεση

 «Διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας... ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν» (Ἑβρ. ια´33)

˜˜˜˜˜˜˜˜

«... διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας... ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν»

                    Βρισκόμαστε σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τήν μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων γι᾽αὐτό καί ἡ Ἐκκλησίας μας τήν τελευταία Κυριακή πρίν ἀπό τήν μεγάλη ἑορτή τήν ἀφιερώνει  σέ ὅλους ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού εὐαρέστησαν στόν Θεό ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι καί τόν Ἰωσήφ τόν μνήστορα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καί τούς τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησίας μας ὅλους αὐτούς τούς ἀνθρώπους, διότι μέ τήν πίστη τους, μέ τήν ὑπομονή τους, μέ τήν ὑπακοή τους στόν Ἅγιο Θεό προετοίμασαν τό δρόμο γιά τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτῆ. Αὐτοί οἱ εὐλογημένοι ἄνθρωποι μέ τήν σταθερή καί ἀκράδαντη πίστη πού στόλιζε τή ζωή τους «ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν»· πέτυχαν τήν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων πού τούς ἔδωκεν ὁ Θεός.

                Εἶναι πολύ χρήσιμο, Μακαριώτατε πάτερ, νά δοῦμε πῶς οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι τῆς Παλιᾶς Διαθήκης δέχτηκαν τίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ καί τί καλούμαστε νά κάνουμε ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι εἴδαμε πραγματοποιημένη τήν μεγαλύτερη ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ.

****

«... διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας... ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν»

                 Ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔδειξαν πλήρη καί τελεία ἐμπιστοσύνη στίς ἐπαγγελίες δηλαδή στίς ὑποσχέσεις πού τούς ἔδινε ὁ Ἅγιος Θεός σέ δάφορα χρονικά διαστήματα. Τούς ὑποσχόταν δηλαδή ὅτι θά στέκεται πάντα κοντά τους. Θά βρίσκεται σέ κάθε στιγμή στό πλευρό τους μέ διάφορους τρόπους. Μιά ὑπόσχεση πού τήν βλέπουμε νά πραγματοποιεῖται σέ κάθε στιγμή τῆς ἱστορίας τους. Πρῶτα ἀπ᾽ὅλα τούς προστάτευε ἀπό τούς ἐχθρούς πού κάθε τόσο τούς περικύκλωναν. Τούς χάριζε πολλή ὑπομονή, ὥστε νά ἀντιμετωπίζουν μέ γενναιότητα ψυχῆς  τίς διάφορες δυσκολίες πού παρουσιαζόταν στή ζωή τους. Καί ὄχι μόνο αὐτό. Τούς ἔσωζε ἀκόμη καί τή ζωή τους ἀπό βέβαιο θάνατο.

        Ξεχωριστή θέση ἀνάμεσα στούς ἁγίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κατέχει ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ, ὁ κορυφαῖος τῶν πιστῶν. Ἀποδείχτηκε κυριολεκτικά πρωταθλητής τῆς πίστεως. Καθώς σκεπτόμαστε τό ἱερό πρόσωπο τοῦ γίγαντα αὐτοῦ τῆς πίστεως  καταλαμβανόμαστε ἀπό ἴλιγγο. Ὅταν τοῦ εἶπεν ὁ Θεός «Φύγε ἀπό τήν πατρίδα σου, ἄφησε ἐκεῖ τούς συγγενεῖς καί τήν περιουσίας σου καί πήγαινε ἐκεῖ πού θά σοῦ δείξω», ἐνήργησε ἀμέσως. Δέν ἔχασε οὔτε λεπτό. Ἔκαμε ἀμέσως ὅ,τι τοῦ ὑπέδειξεν ὁ Θεός. Ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του τήνπόλη Οὔρ τῆς Μεσοποταμίας καί ἐγκαταστάθηκε στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Στή νέα του πατρίδα τή θεόσδοτη γῆ  δέν ἔκτισε σπίτια καί παλάτια. Ἀντίθετα πῆγε καί κατοίκησε σέ σκηνές, σάν νά ἦταν ξένος καί διαβάτης περαστικός. Καί τοῦτο διότι ἐπίστευε στήν ὐπόσχεση τοῦ Θεοῦ καί προσδοκοῦσε νά κληρονομήσει τήν ἐπουράνια πόλη, τήν αἰώνια καί μόνιμη καί ἀληθινή πατρίδα ὅλων τῶν πιστῶν. Ἄξιος θαυμασμοῦ εἶναι ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ καί διότι ἐνῶ μέχρι τά βαθειά του γεράματα ἦταν ἄτεκνος, πίστεψε στήν ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ ὅτι θά γίνει γενάρχης ἑνός νέου ἔθνους καί ὅτι θά ἀποκτήσει πολλούς ἀπογόνους. Ἀπογόνους πού θά εἶναι περισσότεροι ἀπό τήν ἄμμο τῆς θάλασσας καί τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ.

Πίστεψε, ἀδελφοί μου ὁ Ἀβραάμ. Καί μέ τήν πίστη του αὐτή ἐπέτυχε νά ἰδεῖ πραγματοποιημένη τήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἀπέκτησε γιό, τόν Ἰσαάκ, στή ἡλικία τῶν ἑκατό ἐτῶν. Τή στιγμή πού καί ἡ γυναίκα του ἡ Σάρρα ἦταν ὑπέργηρη καί στείρα. Στή ζωή τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ ὑπάρχει καί κάτι ἀκόμη πιό θαυμαστό. Τό ὅτι, ὅταν ὁ Θεός τοῦ ζήτησε νά θυσιάσει τόν Ἰσαάκ, ἔτρεξε νά ἐκτελέσει τήν ἐντολή  χωρίς ἀντίρρηση. Καί τό ἔκαμε αὐτό τή στιγμή κατά τήν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Θεός τόν εἶχε βεβαιώσει ὅτι ἀπό τό παιδία τῶν γηρατείων του, τόν Ἰσαάκ θά προερχόταν «ἔθνος μέγα». Καί θά τόν εἶχε θυσιάσει, ἄν τήν τελευταία στιγμή δέν τόν σταματοῦσε ὁ Θεός. Καί τό ἔκαμνε μέ τήν πεποίθηση ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ καί ἀπό τίς πέτρες ἀκόμη «ἀναστῆσαι τέκνα τῷ Ἀβραάμ». Μποροῦσε ὁ Θεός καί ἀπό τίς πέτρες ἀκόμη νά τοῦ δώσει ἀπογόνους.

        Ὅλοι οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔδειξαν πίστη πολύ δυνατή. Πίστη πού τούς ἐχάρισε τήν δωρεά νά ἰδοῦν πραγματοποιημένες ὅλες τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ. Ὅλες ἐκτός ἀπό μία:  τήν πιό μεγάλη ὑπόσχεση. Τήν ὐπόσεση ὅτι θά ἔρθει κάποτε ὁ πιό σπουδαῖος ἀπό τούς ἀπογόνους τους. Ὁ Μεσσίας. Ὁ Λυτρωτής τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Αὐτή τήν ὑπόσχεση ὅμως τήν βλέπουμε πραγματοποιημένη ἐμεῖς, ὁ νέος Ἰσραήλ τῆς Χάριτος. Αὐτό ὅμως σημαίνει ὅτι ἔχουμε κάποιες ὑποχρεώσεις. Τί πρέπει δηλαδή νά κάνουμε;

****

        Αὐτό πού οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τό ἔζησαν ὡς ὅραμα, ὡς προσδοκία , ἐμεῖς πύ ζοῦμε στά χρόνια τῆς Καινῆς Διαθήκης τό γνωρίζουμε ὡς γεγονός. Τό βιώνουμε ὡς μία γλυκειά πραγματικότητα. Ὁ μεγάλος Ἀναμενόμενος, αὐτός πού ἦταν ἡ «προσδοκία τῶν ἐθνῶν», τό ὅραμα καί ἡ ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ κατά τούς προχριστιανικούς χρόνους, ἦρθε. Καί ὄχι μόνο ἦρθε, ἀλλά καί συνεχίζει νά εἶναι παρών στήν ἱστορία τοῦ κόσμου καί τοῦ καθενός μας προσωπικά. Εἶναι παρών καί ἐνεργεῖ διά τῆς Ἁγίας Ὁρθδόξου Ἐκκλησίας Του, τῆς πνευματικῆς μητέρας τῶν πιστῶν. Ἦρθε ὁ Λυτρωτής, ὅπως ἀκριβῶς τό εἶχε εἰπεῖ ὁ Θεός στούς πρωτοπλάστους ἀμέσως μετά τήν πτώση. Γεννήθηκε ὁ Υἱός τῆς Παρθένου γιά συντρίψει τήν κεφαλή τοῦ ὄφεως, δηλαδή τοῦ διαβόλου, καί νά μᾶς χαρίσει τήν σωτηρία.

        Σ᾽ἐμᾶς τώρα ἀπομένει νά δοξάσουμε τόν Θεόν καί νά τόν εὐχαριστήσουμε καί νά τόν εὐχαριστοῦμε πάντοτε καί ἀκατάπαυστα ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας γιατί μᾶς ἐπισκέφθηκε κί «ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Λουκ. α´68). Ἐπισκέφθηκε ὁ Ἅγιος Θεός τόν λαό του καί τόν ἐλύτρωσε ἀπό τούς ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς. Δέν ἀρκεῖ ὅμως μόνον ἡ εὐχαριστία. Τό πιό σημαντικό, τό πιό σπουδαῖο πού μποροῦμε νά κάνουμε, εἶναι νά προσοικειωθοῦμε, νά κάνουμε δική μας αὐτή τήν σωτηρία πού μᾶς προσφέρει ὁ Λυτρωτής μας Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος.

        Νά σκεφθοῦμε, ἀγαπητοί μου, πόση χαρά θά ἔνιωθαν οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἄν ζοῦσαν στίς ἡμέρες μας. Κυριολεκτικά θά πετοῦσαν ἀπό τή χαρά τους. Θά ἦταν ὅλο φλόγα, ὅλο ἅγιο καί ἱερό ἐνθουσιασμό. Θά ἀγαποῦσαν τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή Κύριο Ἰησοῦ Χριστό μέ ὅλη τους τήν καρδιά. Καί αὐτή ἡ καύση τῆς καρδίας θά τούς ἔκαμνε νά διαλαλοῦν τήν πραγματικότητα αὐτή τῆς σωτηρίας πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους. Θά ἀγωνίζονταν νά ὁδηγήσουνστόν Χριστό ὅσο γινόταν περισσότερους ἀνθρώπους, γιἀ νά γευθοῦν κι ἐκεῖνοι τή χαρά τῆς λύτρωσης, τήν ἐλευθερία ἀπό τή σκλαβιά τοῦ διαβόλου τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν τυραννία τῆς ἁμαρτίας. Μέ ἅγιο καί ἱερό πάθος θά ἐπεδίωκαν, ἰδιαίτερα στίς τραγικές ἡμέρες πού ζοῦμε ἐμεῖς, νά γνωρίσει ὅλος ὁ κόσμος τόν Χριστό ὡς προσωπικό Σωτήρα καί Λυτρωτή.     

****

«... διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας... ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν»

                    Μακαριώτατε πάτερ, ἔφθασαν καί φέτος τά Χριστούγεννα. Λίγα εἰκοσιτετράωρα μᾶς χωρίζουν ἀπό τήν μεγάλη ἑορτή. Καί καλούμαστε οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά ζήσουμε ὄχι ἁπλῶς μία ἀνάπαυλα, μιά χαλάρωση τῆς καθημερινῆς πιεστικῆς πραγματικό-τητας τίς ἡμέρες αὐτές. Καλούμαστε  νά βιώσουμε τά Χριστούγεννα ὡς προσωπική μας συνάντηση μέ τόν Σωτήρα Χριστό. Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, ἐκπληρώνονται ὅλες οἱ προσδοκίες τοῦ κόσμου γιά ἀλήθεια, ἀγάπη, εἰρήνη καί δικαιοσύνη. Γιά λύτρωση καί ἀπαλλαγή ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἄν θά ὁδηγηθοῦμε στό φῶς, ἄν θά ζήσουμε μέσα στό φῶς, τήν ἀλήθεια, τήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ ἤ θά παραμείνουμε στό σκοτάδι πού ὅλο καί πιό ζοφερό τυλίγει ἀνθρώπους καί σύνολα ἀνθρώπων. Εὐχηθεῖτε, Μακαριώτατε, ὅλοι μας νά ἀνοίξουμε διάπλατα τίς θύρες τῶν ψυχῶν μας στόν νεογέννητο Χριστό. Νά στηρίξουμε τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα μας σ᾽Ἐκεῖνον πού ἦρθε στόν κόσμο γιά νά ἐλευθερώσει τόν κόσμο καί νά τόν ὁδηγήσει στήν οὐράνια χαρά καί μακαριότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Νά καταστήσουμε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό τό πολικό ἀστέρι τῆς τῆς ζωῆς μας. Μέ τή δική του παρουσία καί  καθοδήγηση στή ζωή μας νά χαιρόμαστε πάντοτε τήν ἐλευθερία πού ἦρθε νά μᾶς προσφέρει ὡς δῶρο καί χάρισμα ἐξαιρετικό καί μοναδικό.  

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης