Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος, Λαϊκός χαρισματοῦχος - π. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης

Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος

 Λαϊκός χαρισματοῦχος

     Στίς 23 Φεβρουαρίου 2015, Καθαρή Δευτέρα, παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο ὁ θεολόγος Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος. Ἕνας λαϊκός χαρισματοῦχος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Παρέμεινε λαϊκός ὅμως ἀπό τά νεανικά του χρόνια διάλεξε τή ζωή τῆς ἀφιέρωσης στόν Κύριο καί τό δρόμο τῆς ἀφιέρωσης τόν διατήρησε μέχρι τήν ἡμέρα τῆς ἐκδημίας του. Ἐντάχθηκε στήν ἀδελφότητα θεολόγων ΖΩΗ, μέ σταθερή τήν ἀπόφασή του νά ζήσει τήν πνευματική ζωή καί μέ ἀγάπη νά μεταδώσει τήν ἐμπειρία του στά ἀδέλφια του. Στά πλαίσια αὐτῆς τῆς προσφορᾶς ἀπό πολύ νωρίς ἀνακάλυψε τό τάλαντο πού τοῦ χάρισε ὁ δωρεοδότης Κύριος. Τή δυνατότητα νά πλησιάζει εὔκολα τή νεότητα. Νά ἀγγίζει τίς πιό εὐαίσθητες χορδές στίς ψυχές τῶν παιδιῶν καί μέ αὐτόν τόν τρόπο νά κερδίζει τήν ἐμπιστοσύνη τους, τή φιλία τους καί τό σεβασμό τους. Τό εὐρύ πλαίσιο διακονίας τῆς ἀδελφότητας θεολόγων ΖΩΗ τοῦ ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά καλλιεργήσει καί νά πολλαπλασιάσει τό τάλαντό του αὐτό. Ὅπου καί νά βρισκόταν, σέ κατηχητικά, σέ ὁμάδες παιδιῶν, σέ κατασκηνώσεις, ὁ ἀντίκτυπος τοῦ χαρίσματός του ἦταν φανερός σέ ὅλους. Ὅσοι τόν γνωρίσανε τήν περίοδο ἐκείνη, ἔχουν νά διηγοῦνται ἀτέλειωτες ἱστορίες γιά τό ἐνθουσιαστικό κλίμα πού δημιουργοῦσε καί τή γνήσια πνευματική ἐμπειρία πού μετέδιδε στή νεότητα.

     Τήν περίοδο πού Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἦταν ὁ Ἱερώνυμος Α΄ ἐπιστρατεύτηκε, ὅπως καί πλῆθος ἄλλων λαϊκῶν καί κληρικῶν χαρισματούχων, στό ἔργο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Σέ συνεργασία μέ τόν Ἐπίσκοπο Ἀχελώου Εὐθύμιο ἀνέλαβαν τό ἔργο τῆς νεότητας τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Μεγάλων διαστάσεων καί δύσκολο τό ἔργο αὐτό. Ἀπό τήν ἀρχή κατανόησαν τήν ἀνάγκη γιά ὕπαρξη στελεχῶν γιά τή νεότητα. Ἔπρεπε ἀπό τά ἴδια της τά σπλάχνα ἡ Ἐκκλησία νά βρεῖ, νά διαλέξει νά ἐκπαιδεύσει καί νά προσφέρει τά στελέχη πού θά βοηθήσουν τή νεότητα. Τό σχέδιο πού ἔβαλαν σέ ἐφαρμογή βασιζόταν σέ μιά ἁπλή σκέψη. Τά στελέχη γιά τό ἔργο νεότητας τῶν ἐνοριῶν θά βρεθοῦν ἀπό τίς ἴδιες τίς ἐνορίες. Ζήτησαν ἀπό τούς κληρικούς ὅλων τῶν ἐνοριῶν νά τούς ὑποδείξουν δύο μέ τρία παιδιά ἡλικίας δέκα ἑπτά περίπου χρονῶν, πού ἐκκλησιάζονται καί διατηροῦν στενή σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, γιά νά τά ἐκπαιδεύσουν καί νά τά ἑτοιμάσουν γιά τή στελέχωση τοῦ ἔργου τῆς νεότητος. Πολύ σύντομα ἄρχισε νά λειτουργεῖ φροντιστήριο στελεχῶν νεότητας. Μέσα σέ δυό μόνο χρόνια πλῆθος νέων (φοιτητῶν πλέον) ἦταν ἕτοιμοι νά ἀναλάβουν ἔργο γιά τή νεότητα. Παράλληλα, παραχωρήθηκε καί πολύ γρήγορα ἑτοιμάσθηκε γιά νά λειτουργήσει κατασκήνωση στό Βαγιάτι Πεντέλης. Στό χῶρο αὐτό πολλά ἀπό τά στελέχη πού ἑτοιμάσθηκαν θά προσέφεραν τό πνευματικό ἔργο τους στή νεότητα. Τό πρόγραμμα τῆς κατασκηνώσεως ἑτοιμαζόταν ἀπό τόν ἐμπνευστή ὅλου τοῦ ἔργου Ἀναστάσιο Χρυσικόπουλο μέ τέτοιο τρόπο, πού ἔμενε ἀξέχαστο γιά τούς κατασκηνωτές. Καί μέσα σέ ὅλα πού δίνουν χαρά στά παιδιά (παιχνίδια, ὀρειβασίες, κ.ἄ.) ἐρχόταν καί τό μήνυμα τοῦ εὐαγγελίου, ἡ μετοχή στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας (ἐξομολόγηση, θεία κοινωνία).

     Τά καλά ἔργα ὅμως πολεμοῦνται ἀπό τόν διάβολο. Αὐτοί ὅμως πού ἐπιτελοῦν τά καλά ἔργα, ὅταν διώκονται δυναμώνουν ἀκόμα περισσότερο. Μέ τήν παραίτηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου τοῦ Α΄, διαλύθηκε ἀπό τόν νέο Ἀρχιεπίσκοπο ὅλη αὐτή ἡ προσπάθεια. Ὁ Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος, τσακισμένος καί στενοχωρημένος ἀπό τήν διάλυση τῆς προσπάθειας αὐτῆς, ἀνοίχτηκε μέ ἐμπιστοσύνη στό Θεό γιά νά τοῦ δείξει τόν καινούργιο δρόμο πού θά διένυε. Διάλεξε ὡς ὁδηγό, γιά νά τόν καταλάβει, νά τόν παρηγορήσει καί νά τοῦ ἀνοίξει καί πάλι τόν ὁρίζοντα τόν πνευματικό, τήν δύσκολη αὐτή στιγμή, ἕναν ἅγιο γέροντα τῆς ἐποχῆς μας, τόν γέροντα Παΐσιο. Ὁ Παΐσιος χάιδεψε μέ τή στοργή του αὐτό τό χτυπημένο ἀπό τίς μικρότητες τῶν ἀνθρώπων πουλί, κατάλαβε τήν ἄδολη καρδιά τοῦ ἐνήλικα μέ καρδιά μικροῦ παιδιοῦ πού εἶχε μπροστά του, διεῖδε τό τάλαντο πού ἔκρυβε αὐτή ἡ ταλαιπωρημένη ὕπαρξη μέσα της. Ἀφοῦ τόν παρηγόρησε καί τόν ἡρέμησε, τοῦ ἄνοιξε τήν προοπτική γιά τή συνέχεια τῆς ζωῆς του. Τοῦ εἶπε (ὑπάρχουν καί γραπτές οἱ προτροπές τοῦ γέροντα Παϊσίου πρός τόν μακαριστό Ἀναστάσιο Χρυσικόπουλο): Αὐτό πού σοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός καλιέργησέ το, πολλαπλασίασέ το. Συνέχισε τό ἔργο στή νεότητα, ἁπλά, ταπεινά. Ὄχι κάτω ἀπό μιά ταμπέλα. Νά ἐργασθεῖς μέ ἐπιμέλεια, νά συνεργασθεῖς μέ τά στελέχη πού γνωρίζεις καί ὁ Θεός θά εὐλογήσει τό ἔργο σου.

     Τό νερό μπῆκε στό αὐλάκι. Ὁ Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος ἔκανε τό ἀνώτερο κατηχητικό τοῦ Ἁγίου Νικολάου Χαλανδρίου. Διατήρησε τήν ἐπαφή μέ τά στελέχη του μέ μιά ἑβδομαδιαία συνάντηση στόν Παράδεισο Ἀμαρουσίου, ὅπου γινόταν θέμα μέ ἱκανούς θεολόγους κληρικούς καί λαϊκούς καί ὀργανώνονταν οἱ εὐκαιρίες. Ξεκίνησε ἡ νέα κατασκήνωση στή Ρίζα Ναυπακτίας, πού τήν παραχωροῦσαν οἱ ὑπεύθυνοι ἀδελφότητας τῆς Πάτρας στόν Ἀναστάσιο Χρυσικόπουλο. Ἔφτασε στά γεράματα καί λειτουργοῦσε τήν κατασκήνωση μέ πολλούς πνευματικούς καρπούς (τή χρονιά πού δέν μπόρεσε νά τή λειτουργήσει γιά νά δώσει χαρά καί πνευματική στήριξη στά παιδιά, πορεύθηκε ἐκεῖνος στήν αἰώνια χαρά τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ).

     Θά σταχυολογήσουμε λιγοστά στοιχεῖα, πού δείχνουν ὅμως τήν ποιότητα τοῦ ἀνδρός πού βρίσκεται τώρα στήν ἀγκαλιά τοῦ Κυρίου. Συνήθιζε ὁ Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος καί ἔλεγε: Μπορεῖ νά μή φορέσαμε ράσο, ἀλλά ὑποσχεθήκαμε ἀφιέρωση στόν Κύριο. Γι’ αὐτό συνήθιζε καί πολύ λιτή ζωή νά ζεῖ καί ὅ,τι περίσσευε ἀπό τό μικρό μισθό του ἤ τή σύνταξή του νά τό δίνει (πού ἀλλοῦ) στίς διάφορες ἀνάγκες τῆς διακονίας τῶν παιδιῶν.

     Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα νά κάνει σοβαρή ἐγχείρηση καρδιᾶς (περί τό 1981, ὅταν οἱ ἐγχειρήσεις αὐτές εἶχαν μεγαλύτερο κίνδυνο), μᾶς ἔλεγε: Ἐγώ ζήτησα ἀπό τά παιδιά νά προσευχηθοῦν γιά μένα. Ἡ καρδιά τους εἶναι ἄδολη καί ἁπλή καί ἡ προσευχή τους ἔχει μεγαλύτερη παρρησία πρός τόν Κύριο.

     Ἕνα ἀξιοπρόσεκτο γεγονός εἶναι ὅτι δεκάδες (ἴσως νά πλησιάζουν καί τήν ἑκατοντάδα-καί αὐτό εἶναι δεῖγμα τοῦ ἀφανοῦς ἔργου του, ὅτι δηλαδή κανείς ἀδυνατεῖ νά καταγράψει τήν καρποφορία του) εἶναι τά στελέχη τῆς νεότητας, οἱ ὁμαδάρχες, πού προωθήθηκαν στήν ἔγγαμη ἤ ἄγαμη ἱερωσύνη ἤ στό μοναχισμό. Ἄν τούς ρωτήσει κανείς τί ἦταν αὐτό πού ἄλλαξε τόν ροῦν τῆς ζωῆς τους καί τούς ὁδήγησε νά στελεχώσουν καί τά μοναχικά καί ἱερατικά τάγματα τῆς Ἐκκλησίας μας, θά τοῦ ποῦν: Ὁ Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος. Πλῆθος ἐπίσης ἀνθρώπων ὀφείλουν τόν ἐντροχιασμό τους σέ μιά συνειδητή πορεία μέσα στήν Ἐκκλησία στόν ἴδιο χαρισματοῦχο τῆς Ἐκκλησίας.

     Καί νά φανταστεῖ κανείς ὅτι τά ἔργα αὐτά ἐπιτελοῦσε θαυμαστά μέ τή χάρη καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ἕνας ἄνθρωπος τσαλακωμένος σωματικά καί ψυχικά. Ἡ εὐαίσθητη ψυχή του κουράστηκε καί στραπατσαρίστηκε τόσο μέ τίς στενοχώριες στήν ἀδελφότητα ΖΩΗ, ὅσο καί ἀπό τή βίαιη διακοπή τοῦ ἔργου στήν Ἀρχιεπισκοπή. Στή συνέχεια ἦλθαν καί τά προβλήματα τῆς ὑγείας πού τόν ταλαιπώρησαν γιά πολύ μακρό χρονικό διάστημα. Καί ὅμως, παρά τήν ἀσθένειά του, διατήρησε τήν παιδικότητα καί ἁπλότητά του. «Τά ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο, ἵνα καταισχύνῃ τά ἰσχυρά» (Α΄ Κορινθ. 1, 27).

     Τό ἀξιοσημείωτο τῆς προσωπικότητας τοῦ μακαριστοῦ Ἀναστασίου ἦταν ὅτι δέν φόρτωνε ποτέ τά νέα παιδιά μέ βαριά καί δυσκολονόητα λόγια. Πρῶτα σέ κέρδιζε μέ τήν ἁπλότητα καί παιδικότητά του, δημιουργοῦσε μιά εὐχάριστη συντροφιά καί ὅταν ἐρχόταν ἡ στιγμή πού ὁ νέος τόν ἐμπιστευόταν καί μόνος του ζητοῦσε νά τόν εἰσαγάγει στά θεολογικά μονοπάτια, τότε, μέ λίγα λόγια καί ὑπεύθυνη καθοδήγηση, τόν βοηθοῦσε νά βρεῖ τόν δρόμο του. Ποτέ δέν φανταζόταν κανείς ὅτι κάτω ἀπό τό χαρούμενο πρόσωπό του καί τή φιλική συντροφιά του θά ἔβρισκε ἀποθησαυρισμένο τόσο πλοῦτο πνευματικῆς ἐμπειρίας.

     Ἔτσι, ὁ χαρισματοῦχος τῆς Ἐκκλησίας, Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος, ἔγινε ἕνας λαϊκός πνευματικός πατέρας πληθώρας ἀνθρώπων. Μέ ὅσους γνώριζε, νέους καί παλιούς, κρατοῦσε ἐπικοινωνία. Τούς ἔκανε κοινωνούς τῶν προβλημάτων του, τῶν ἀνησυχιῶν καί τῶν ὁραμάτων του. Διατήρησε τήν πατρική ἰδιότητα πρός ὅλους, παρ’ ὅλες τίς ἀστοχίες καί παρεκτροπές κάποιων ἀπ’ αὐτούς, παρ’ ὅλες τίς ἰδιαιτερότητες τῶν χαρακτήρων τους. Κι ὅταν τό σαρκίο γέρασε, τά πνευματικά τέκνα μαζεύτηκαν γιά νά τοῦ συμπαρασταθοῦν, νά διακονήσουν τόν ἀγαπητό πατέρα. Μέ πολλή ἀγάπη ἄλλοι ἀνέλαβαν νά τόν μεταφέρουν γιά τόν κυριακάτικο ἐκκλησιασμό, ἄλλοι νά περνοῦν ἀπό τό σπίτι νά δοῦν τί κάνει, ἄλλοι νά ἐξυπηρετοῦν πλῆθος καθημερινῶν πρακτικῶν ἀναγκῶν.

     Ἔτσι, βρέθηκε ἕνας πατέρας στήν φροντίδα καί τήν διακονία ἀγάπης τῶν παιδιῶν του τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του. Σέ φιλόξενο σπίτι, σέ θερμή ἀγκαλιά τήν τελευταία μέρα τῆς ζωῆς του εὐχαριστημένος δέχθηκε τίς τελευταῖες περιποιήσεις. Χέρια πού ἐμπιστευόταν καί ἀγαποῦσε τοῦ ἔκλεισαν τά μάτια.

     Ἄς παρακαλέσουμε τόν ἀγαπητό μας Ἀναστάσιο Χρυσικόπουλο νά συνεχίσει νά προσεύχεται καί τώρα γιά τά πνευματικά παιδιά του, ὅλη αὐτή τήν πνευματική οἰκογένεια πού ἄφησε πίσω του, γιά νά συνεχίσουν τό ἔργο του καί νά τόν ἀκολουθήσουν μέχρι τήν οὐράνια βασιλεία τοῦ Θεο.

Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης

Πηγή: Ελεύθερη Πληροφόρηση