Μήνυμα πρός Ἐκπαιδευτικούς Μέ τήν ἔναρξη τῆς νέας Σχολικῆς χρονιᾶς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

 

Μήνυμα πρός Ἐκπαιδευτικούς

Μέ τήν ἔναρξη τῆς νέας Σχολικῆς χρονιᾶς

τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. Χρυσοστόμου

Ἀγαπητοί μου,

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς εἰσόδου στήν νέα Σχολική Χρονιά αἰσθάνομαι ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη καί τό χρέος, νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας, προκειμένου ἀφ’ ἑνός μέν νά σᾶς εὐχηθῶ, ὥστε νά ἔχετε ὑγεία καί δύναμη πρός ἐπιτέλεση τοῦ πολυευθύνου ἔργου σας, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά μοιραστῶ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου γνωρίζοντες ὅτι μποροῦμε νά συμβάλλωμε θετικά καταθέτοντας τίς ἀπόψεις μας στό κοινό πνευματικό κανίσκιο.

Τά χρόνια στά ὁποῖα ζοῦμε εἶναι ἐξαιρετικά δύσκολα ὄχι μόνο ἀπό πλευρᾶς, οἰκονομικῆς ἤ κοινωνικῆς κρίσεως, ἀλλά ἰδιαιτέρως ἀπό πλευρᾶς πνευματικῆς πενίας, ἐλλείψεως ἀγάπης, ἐνδιαφέροντος γιά στόχους ὑψηλούς καί συνελόντ’ εἰπεῖν γιά κατάκτηση τῶν κορυφῶν τῆς γνώσεως καί τῆς καταξιώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.

Σέ αὐτούς τούς δύσκολους καί ἀποκαλυπτικούς καιρούς, καλεῖσθε ἐσεῖς ὄχι ἀπό τούς ἀνθρώπους, ὄχι ἀπό κάποια κοσμική δύναμη ἤ ἀνάγκη, ἀλλά ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, παρ’ ὅτι σέ κάποιους αὐτό θά φανῆ ὑπερβολικό, ναί ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, νά διαδραματίσετε καίριο ρόλο στή σχέση ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί στή σχέση ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν συνάνθρωπο. Μόνο ὅταν ἔτσι προσλαμβάνετε τήν διακονία σας, θά καταξιωθῆτε στό χῶρο σας καί θά ἀξιωθῆτε τῆς μεγίστης τιμῆς, τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν κόπων σας καί τῆς προσφορᾶς σας ἀπό τούς ἀνθρώπους καί ἀπό αὐτήν ταύτην τήν ἱστορία.

Γνωρίζετε πολύ καλά, ἀγαπητοί Ἐκπαιδευτικοί, ὅτι ἡ παιδεία δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα στεῖρο ἐκπαιδευτικό σύστημα, ἀλλ’ εἶναι μετάδοση γνώσεως πρός καταρτισμόν τοῦ ἀνθρώπου καί καταξίωση τῆς προσωπικότητός του, ὡς διφυοῦς ὄντος, ἀφοῦ αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότης. Ὅτι δηλαδή ὁ ἄνθρωπος εἶναι δισύνθετος, ψυχοσωματική δηλαδή ὀντότης, μικτός προσκυνητής, κατά τήν ὡραία αὐτή ἔκφραση καί τοποθέτηση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

Ἡ παιδεία εἶναι κατάθεση ψυχῆς, εἶναι ἀναγνώριση  τῆς θεοείδειας τοῦ ἀνθρώπου καί ἀποσκοπεῖ στήν καλλιέργεια, τόν εὐτρεπισμό καί τήν ὡραιότητα τοῦ ἔσω κόσμου, στήν δημιουργία ὁλοκληρωμένων προσωπικοτήτων, ἀνθρώπων μέ εὐαισθησίες καί συνείδηση εὐθύνης ἔναντι τῶν ἄλλων καί ὄχι στήν κατασκευή (δέν λέγω σκοπίμως στήν δημιουργία), ἀριθμομηχανῶν, τεχνοκρατῶν, ψυχρῶν ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων, δίκην ἀναισθήτων ὑπολογιστῶν.

Ὅλα αὐτά δοκιμάστηκαν κατά τούς τελευταῖες δεκαετίες καί ἀπέτυχαν παταγωδῶς. Ἐσεῖς οἱ ἴδιοι οἱ Ἐκπαιδευτικοί μέ τήν εὐαισθησία πού σᾶς διακρίνει, ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι στό σκαρί τοῦ Λαοῦ μας, δέν ταιριάζουν τέτοια ἐκπαιδευτικά συστήματα, τά ὁποῖα οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μέ τήν ψυχοσύνθεση καί τά ἐσώψυχα, μέ τό D.N.A. τοῦ Λαοῦ μας.

Ἡ παιδεία δέν ἀγνοεῖ τήν ἰδιοπροσωπία ἑνός συνόλου ἀνθρώπου στό ὁποῖο ἀπευθύνεται, δέν διαγράφει τίς ρίζες του, δέν παραβλέπει τήν θρησκευτικότητά του, δέν καταλύει τά ἤθη καί τήν παράδοσή του. Ἡ  ἀληθινή παιδεία, σέβεται τό παρελθόν ἀπό τό ὁποῖο διδάσκεται, γιά νά διδάξῃ, παρακολουθεῖ τό παρόν καί προσλαμβάνουσα τά μηνύματα καί τούς παλμούς τῆς σύγχρονης πραγματικότητος, σέ ἕνα γόνιμο συγκερασμό τῶν τοπικῶν ἀναζητήσεων καί τῆς γενικοτέρας προόδου καί ἐξελίξεως τῆς ἐπιστήμης καί τῆς ἀνθρωπότητος γενικώτερα, κτίζει τό μέλλον πρός ὄφελος τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ παιδεία σέβεται τήν προσωπικότητα καί τήν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου καί ἀγκαλιάζει τόν κάθε ἄνθρωπο ἀδιακρίτως φυλῆς, γλώσσης, ἐθνικότητας, θρησκεύματος κ.λ.π. κινουμένη ὅμως μέσα στά ἱστορικά πλαίσια τοῦ τόπου καί τῶν ἀνθρώπων στούς ὁποίους παρέχεται.

Τά περισσότερα ἐκπαιδευτικά συστήματα εἶναι δυστυχῶς καθαρῶς οὐμανιστικά, ἔχουν δηλαδή ὡς κέντρο τόν ἄνθρωπο, ὄχι ὅπως τόν περιγράψαμε παραπάνω, ἀλλά ὅπως τόν θέλει ὁ Γερμανός φιλόσοφος Φόιερμπαχ «Ὁ ἄνθρωπος, εἶναι ὅ,τι τρώει». Γι’ αὐτό καί κούρασαν καί ξεπεράστηκαν. Κέντρο τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος πρέπει νά εἶναι ὁ Θεάνθρωπος γι’ αὐτό καί πρέπει νά παρέχεται μιά θεανθρώπινη παιδεία. Ἲσως ὅλα αὐτά φαίνονται οὐτοπία, ἀφοῦ ἔχομε φτάσει πλέον στό ἄκρον τῆς πνευματικῆς πενίας καί τό χεῖλος τῆς πνευματικῆς καταστροφῆς. Ἀλλά γνωρίζετε ὅτι «γιά νά γυρίσῃ ὁ ἥλιος θέλει δουλειά πολλή» καί ὅτι τίποτε δέν εἶναι ἀκατόρθωτο.

Ἀγωνιστῆτε, ἀγαπητοί μου ἐκπαιδευτικοί, ὅλων τῶν βαθμίδων, ὣστε νά καλύψετε τά τεράστια πνευματικά κενά πού κατέλιπαν στήν ἐποχή μας συστήματα πού ἀβασάνιστα υἱοθετήθηκαν καί στανικά ἐπεβλήθησαν.

Δουλέψτε γιά νά γεφυρωθῆ τό χάος, τό ὁποῖο ἐδημιουργήθη μέ τίς ἄκριτες καί ἀψυχολόγητες ἐνέργειες πού κατέστρεψαν ὅ,τι εἴχαμε παραλάβη ὡς σκυτάλη καί ἱερά παρακαταθήκη καί κληρονομιά πνευματικά πολύτιμη.

Σέ σᾶς ἐναποθέτομε τίς ἐλπίδες καί τήν πορεία τῶν παιδιῶν μας. Στούς ὤμους σας ἀκουμπάει ἡ Ἑλλάδα.

Εἴμαστε μαζί σας στόν ἀγῶνα γιά νά σταματήση ὁ πνευματικός κατήφορος, ἡ πτωχεία στήν παιδεία μας, ἡ λεξιπενία τῶν συγχρόνων νεολλήνων, ἡ ἄγνοια καί ἡ παραχάραξη τῆς ἱστορίας, ἡ κατάπτωση τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καί ἰδανικῶν, ὁ εὐτελισμός τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Εἴμαστε μαζί σας γιά ἕνα ἀγῶνα, νά στήσωμε πάνω σέ ὑγιεῖς βάσεις τήν γνώση τῶν παιδιῶν μας, τῶν Ἑλληνοπαίδων, ἀλλά καί ὅποιων ἄλλων βρίσκονται στή χώρα μας, μέ βάση τήν καταξίωση καί προβολή τοῦ θεοειδοῦς ἀνθρωπίνου προσώπου.

Ἄς πορευθοῦμε, ὅλοι μας, μέ τό χέρι στήν καρδιά καί μέ συνείδηση  εὐθύνης ἔναντι τοῦ παρελθόντος, τό ὁποῖο εἶναι ἀδύνατο νά διαγράψωμε, τοῦ παρόντος τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ νά κάνωμε θυσίες καί τοῦ μέλλοντος ἀφοῦ αὐτό θά κρίνη τήν ὅποια προσφορά καί διακονία μας σ’ αὐτό τόν κόσμο.

Δέν ἔχομε δικαίωμα νά ἀποτύχωμε καί δέν πρέπει τά παιδιά μας νά ἀπογοητεύσωμε.

« Χρωστᾶμε σ’ ὅσους  ἦρθαν, πέρασαν

Θά’ ρθοῦνε, θά περάσουν

Κριτές θά μᾶς δικάσουν

Οἱ ἀγέννητοι οἱ νεκροί».

Εἶμαι μαζί σας μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη καί σᾶς συνοδεύει ἡ εὐχή καί ἡ προσευχή μου γιά κάθε εὐλογία ἀπό τόν Θεό καί ἐπιστηριγμό στό ἅγιο ἔργο σας, ὥστε νά καθίστασθε καθ’ ἡμέραν

«Χριστοφόρων οἰκοδόμοι ναῶν,

Ἀθλητῶν οὐρανίων ἐπιμεληταί».

Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ .

Καλή Χρονιά.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ