Ὁ Θεός, ἡ ἐλπίδα ΜΑΣ» - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή Δ´Νηστειῶν

Ὁμιλία εἰς τόν Ἀπόστολον

"Ὁ Θεός, ἡ ἐλπίδα ΜΑΣ"

 ( Ἑβρ. δ´14-ε´6)

          ˜˜˜˜˜˜˜˜ 

Α´ Ποιούς εὐλογεῖ ὁ Θεός

Β´ Ἄγκυρα ἐλπίδος

          Τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μᾶς μεταφέρει περίπου τέσσαρες χιλιάδες χρόνια πίσω. Στή συγκλονιστική ἐκείνη στιγμή κατά τήν ὁποία ὁ Ἅγιος Θεός ἔδωσε τίς μεγάλες ὑποσχέσεις του στόν Πατριάρχη Ἀβραάμ. Σοῦ ὑπόσχομαι ἀληθινά, τοῦ εἶπεν, ὅτι θά σέ εὐλογήσω πολύ πλούσια καί θά πληθύνω πάρα πολύ τούς ἀπογόνους σου. Θά γίνουν τόσο πολλοί πού δέν θά μπορεῖς νά τούς καταμετρήσεις, ὅπως δέν μπορεῖ κανείς νά μετρήσει τούς κόκκους τῆς ἄμμου πού ὑπάρχει στήν ἀκροθαλασσιά. Ἐπιπλέον, τοῦ εἶπε, θά σοῦ χαρίσω τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τήν Παλαιστίνη.

          Ἀφοῦ λοιπόν πῆρε, μέ ἱερό δέος, τίς ἔνορκες θεϊκές ὑποσχέσεις ὁ Ἀβραάμ, περίμενε γιά πολλά χρόνια μέ ὑπομονή νά τίς δεῖ νά ἐκπληρώνονται. Τό χρονικό διάστημα πού μεσολάβησε ἀπό τότε πού πῆρε τίς ὑποσχέσεις μέχρι τήν ὥρα πού εἶδε τήν ἀρχή τῆς πραγματοποίησής των, ἦταν μιά σκληρή δοκιμασία γιά τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ. Περίμενε, καί ἐκπλήρωση δέν ἔβλεπε. Ὅμως δέν ἔχασε τήν πίστη του.

***

Α´ Ποιούς εὐλογεῖ ὁ Θεός

          Ἐάν λάβουμε ὑπ᾽ὄψιν τό μέγεθος τῆς ἀρετῆς τοῦ Πατριάρχου, πού τόν εὐλόγησεν ὁ Θεός, ὥστε νά γίνει πρόγονος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, κατά τό ἀνθρώπινο, καταλαβαίνουμε ἀμέσως σέ ποιούς δίνει ὁ Θεός τίς εὐλογίες του.

          Ὁ Ἀβραάμ ζοῦσε μέσα σέ περιβάλλον εἰδωλολατρικό, καί ὅμως δέν ἐπηρεάστηκε οὔτε στό ἐλάχιστο. Ἔμεινε πιστός στόν ἀληθινό Θεό, καί μέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια ὑπήκουσε στίς ἐντολές Του. Τόσο ὥστε δέν ἐδίστασε νά ἀνεβάσει στό βωμό καί αὐτό τό παιδί τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰσαάκ, γιά νά τόν προσφέρει θυσία σ᾽Ἐκεῖνον πού τοῦ χάρισε στά βαθειά γεράματά του. Ὁ Ἀβραάμ ἦταν καί ἄνθρωπος ταπεινός. Ἤξερε νά ὑποχωρεῖ γιά χάρη τῆς ἑνότητας καί τῆς εἰρήνης μέ τούς γύρω του ἀνθρώπους. Καί τό ἀπέδειξε αὐτό, τότε πού δοκιμάστηκαν οἱ σχέσεις του μέ τόν ἀνεψιό του Λώτ, γιά τό ποιά λιβάδια θά πάρει ὀ καθένας γιά τά κοπάδια του. Ἡ πίστη λοιπόν, ἡ ὑπακοή καί ἡ ταπείνωση τοῦ Πατριάρχου μᾶς ὑποδεικνύουν τίς ἀπαραίτητες προύποθέσεις, πού πρέπει νά ὑπάρχουν στήν ψυχή μας, ὥστε νά δεχθοῦμε κι ἐμεῖς τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας.

          Στό βιβλίο τοῦ δευτερονομίου μᾶς λέγει ὀ Θεός: «ἐάν ἀκοῇ ἀκούσῃς τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου» (κη´1-2)· ἐάν ὑπακούσεις μέ προθυμία τή φωνή Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, «φυλάσσειν καί ποιεῖν πάσας τάς ἐντολάς», ὥστε νά φυλάσσεις καί νά ἐφαρμόζεις ὅλες τίς ἐντολές, «... ἥξουσιν ἐπί σέ πᾶσαι αἱ εὐλογίαι», θά ἔρθουν ἐπάνω σου καί θά σέ εὕρουν ὅλες οἱ εὐλογίες. Ἐάν εἴμαστε κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο «οἱ ἀγαπῶντες τόν Θεόν», τότε θά πάρουμε μέρος σέ ὅλα ὅσα «ἡτοίμασεν ὁ Θεός» γιά τήν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου (Α´Κορ. β´9). Ἐάν εἴμαστε σύμφωνα μέ τούς λόγους τοῦ Κυρίου, «πραεῖς», «ἐλεήμονες» καί «πεινῶντες καί διψῶντες τήν δικαιοσύνην», θά γευθοῦμε τή θεία εὐλογία.

          Ὅλα αὐτά μᾶς λένε: θέλεις, ἄνθρωπε, νά λάβεις «εὐλογίαν παρά Κυρίου;». Ποθεῖς νά εὐλογεῖ Ἐκεῖνος τήν οἰκογένειά σου, τήν ἐργασία σου, τήν ὅλη ζωή σου;  Ἐπιθυμεῖς νά νιώθεις ἀναπαυμένος καί νά μήν αἰσθάνεσαι καμμιά ἔλλεψη, ἔστω κι ἄν εἶσαι πτωχός; Ζῆσε μέσα σ᾽αὐτή τήν ἀποστατημένη, ἐγωκεντρική, μοιχαλίδα ἐποχή, ὅπως θέλει ὁ Θεός. Κάμε τόν Νόμο Του πυξίδα στή ζωή σου. Σύνδεσε τήν ψυχή σου μέ τόν Χριστόν. Παράδωσέ του  τά ἡνία τῆς ζωῆς σου. Γίνε «ἀθῶος χερσί καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» (Ψαλμ. κγ´4-5). Φρόντισε νά εἶσαι «ἄνθρωπος φοβούμενος τόν Κύριον» (Ψαλμ. 124,4). Ἀγωνίσου νά φέρεσαι μέ εὐθύτητα, εἰλκρτίνεια καί δικαιοσύνη πρός ὅλους (Παροιμ. κη´20), Ψαλμ. 5, 13) Ἄφησε τήν ὔπαρξή σου νά διαποτισθεῖ ἀπό τά ζωογόνα νάματα τῆς θείας Χάριτος, ὅπως ἀναβλύζουν ἀπό τή λατρευτική ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.

          Ἐάν ὑπάρξουν αὐτές οἱ προύποθέσεις εἶναι ἀδύνατο νά μείνουμε χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Δέν ὐπάρχει ἄλλωστε κανείς εὐσεβής χριστιανός πού νά τά ἔθεσεν ὄλα αὐτά σέ ἐφαρμογή καί νά διαψεύστηκε.  Δέν ὐπάρχει κανείς χριστιανός πού νά στήριξε τήν ἐλπίδα τῆς ζωῆς του σ᾽αὐτή τή θεία εὐλογία καί νά ἀπογοητεύθηκε. Αὐτό μᾶς βεβαιώνει ἡ συνέχεια τοῦ ἀποστολικοῦ μας ἀναγνώσματος.

****

Β´ Ἄγκυρα ἐλπίδος

          Γιά νά βοηθήσει ὁ Θεός τόν Ἀβραάμ νά ἐννοήσει καλύτερα ὅτι οἱ ὑποσχέσεις πού τοῦ ἔδωσε θά πραγματοποιηθοῦν ὁπωσδήποτε, συγκατέβη καί ἔκαμε ὅ,τι κάμνουμε οἱ ἄνθρωποι προκειμένου νά διώξουμε κάθε ἀμφιβολία καί ἀμφισβήτηση τῶν λεγομένων μας. Δηλαδή ὁρκιζόμαστε.  Ὁρκίστηκε λοιπόν καί ὁ Θεός. Καί ἐπειδή δέν ὑπῆρχε τίποτε ἀνώτερο καί μεγαλύτερο στόν κόσμο ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεόν, ὁρκίστηκε, ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου στόν ἴδο τόν ἑαυτό του. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἤθελε ὁ Θεός νά δείξει στόν «φίλο» του, γιατί ὁ Ἀβραάμ κλήθηκε «φίλος  Θεοῦ», ὅτι ἡ ἀπόφασή Του γιά τήν εὐλογία αὐτή ἦταν ὁριστική καί ἀμετάκλητη. Αὐτές οἱ δύο ἀμετακίνητες πραγματικότητες, δηλαδή ἡ θεϊκή ὑπόσχεση καί ὁ θεϊκός ὅρκος, στίς ὁποῖες εἶναι ἀδύνατο νά ἀποδειχθεῖ ψεύστης ὁ Θεός, χαρίζουν θάρρος καί παρηγοριά σέ ὅλους, ὅσους καταφεύγουμε σ᾽Ἐκεῖνον, γιά νά στηρίξουμε τήν ἐλπίδα τῆς ζωῆς μας. Αὐτή δέ τήν ἐλπίδα τήν ἔχουμε ὡς ἄγκυρα τοῦ πλοίου τῆς ζωῆς μας σταθερή καί ἀμετακίνητη. Ἄγκυρα ἡ ὁποία διαπέρασε τόν οὐρανό, εἰσῆλθε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί στερεώθηκε στόν θρόνο, ὅπου κάθεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Εἶναι στηριγμένη σ᾽ Ἐκεῖνον, πού ἀναδείχθηκε Ἀρχιερέας αἰώνιος, ὄχι κατά τήν τάξη τοῦ Ἀαρών, σάν τούς ἑβραίους ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς, ἀλλά κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ, τοῦ ὀποίου, ὅπως ἔχουμε εἰπεῖ καί ἄλλοτε, δέν ἀναφέρεται κανείς διάδοχος.

          Ἡ εἰκόνα πού μᾶς παρουσιάζει ἐδῶ ὁ θεῖος Ἀπόστολος εἶναι πραγματικά ἐκπληκτική. Παροιμοιάζει τήν ἐλπίδα τῶν χριστιανῶν μέ ἄγκυρα, ἡ ὁποία δέν ρίχνεται στή θάλασσα, ἀλλά στά ἀπροσμέτρητα ὕψη τοῦ οὐρανοῦ. Φθάνει στόν Κύριο τοῦ οὐρανοῦ, καί στερεώνεται σάν ἀπό ἄλλο βράχο, ἀπό Ἐκεῖνον. Ὁ αἰώνιος Ἀρχιερέας μας Κύριος εἶναι ἡ ἀδιάσειστη βάση, ὅπου στηρίζονται ὅλες οἱ ἐλπίδες μας. Ἡ δέ ἀγάπη Του ἀποτελεῖ τήν ἀσφαλῆ ἐγγύηση αὐτῆς τῆς ἐλπίδας μας. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅσοι πιστεύουμε στόν Χριστόν καί παραθέτουμε σ᾽Ἐκεῖνο «τήν ζωήν ἡμῶν ἅπασαν καί τήν ἐλπίδα», δέν πρέπει νά ἔχουμε καμμιά ἀνησυχία. «Ὁ θησαυρός μας εἶναι ἀνενδοίαστος», ἀναμφίβολος, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, τοῦ ὁποίου τήν μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα. Ὁ θησαυρός μας αὐτός δέν διατρέχει κανένα φόβο· εἶναι σταθερός. Ὅλα γύρω μας νά ὑψώνονται σάν τεράστια κύματα καί νά μᾶς ἀπειλοῦν, δέν πρόκειται νά πάθουμε τίποτε, ἀφοῦ δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ ὁ Κύριος, στόν Ὁποῖο στηριζόμαστε.

          Γιατί ἀλήθεια πολλοί συνάνθρωποί μας λησμονοῦν ἤ δέν ὑπολογίζουν τήν ἀληθεια αὐτή;  Γιατί ἀπατῶνται καί στηρίζουν τίς ἐλπίδες τους σέ πρόσωπα δῆθεν ἰσχυρά τοῦ κόσμου τούτου, ἤ σέ ἀβέβαια πλούτη, ἤ σέ ἰδεολογίες καί ὁμάδες, πού ἀποδεικνύονται τελικά ἀνίκανα νά μᾶς βοηθήσουν οὐσιαστικά;  Πότε θά διδαχθοῦμε ὅλοι ἀπό τά πικρά παθήματα τῆς ἱστορίας μας, τόσο τῆς ἀτομικῆς, ὅσο καί τῆς ἐθνικῆς;  Πότε θά ἀποφασίσουμε νά ρίξουμε τήν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδας μας στήν ἀκλόνητη πίστη πρός τόν μοναδικό Σωτήρα καί Λυτρωτή μας Χριστόν;

****

          Ἀδελφοί μου, ἡ ζωή ὅλων μας παρουσιάζει διακυμάνσεις. Ἔρχονται ἡμέρες κατά τίς ὁποῖες ἡ πίστη μας δοκιμάζεται καί ἡ ἀντοχή μας ζυγίζεται. Σ᾽αὐτές ἀκριβῶς τίς δύσκολες ὧρες φένεται καθαρά ποῦ ἔχουμε στηρίξει τίς ἐλπίδες μας. Ἐάν ἐλπίζουμε βασισμένοι στήν πίστη στόν Χριστόν, δέν χάνουμε ποτέ τήν ἐσωτερική μας γαλήνη, ἀλλά μένουμε ἀτάρχοι σάν τόν Ἀβραάμ. Ἐπειδή ὅμως ἡ εἰρήνη αὐτή καί ἡ γαλήνη εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἄς παρακαλοῦμε τόν Κύριο νά μᾶς τήν χαρίζει Ἐκεῖνος. Νά μᾶς τήν χαρίζει σάν εὐλογία δική του γιά τήν ἐμπιστοσύνη μας στά λόγια Του.   

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης 

Ἱερός Καθεδρικός Ναός  Ἁγ.Ἰωάννου Λευκωσίας

  Κυριακή  10.04.2016