Ας ελπίζουμε, μα τον Θεό! - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Ας ελπίζουμε, μα τον Θεό!

Κυριακή Δ' Νηστειών

Στις μέρες μας η κατάστασι που επικρατεί σε κάθε επίπεδο λέμε ότι απαγοητεύει. Και απαγοητεύει όσους συνηθίσαμε να κινούμαστε μέσα σε μια ευτυχία τόσο εφήμερη και ψεύτικη, μια ευτυχία που εξαρτάται πάντα από πράγματα, και που έχει ως αφετηρία και ως σκοπό τον εαυτό μας. Στην απαγοήτευσί μας αυτή όλα φαίνονται μαύρα, αλλοιωμένα από τις συνθήκες, δοκιμασμένα και ξεπερασμένα από τον χρόνο. Τί μπορεί να μας κρατήσει όρθιους;

Ο Απόστολος Παύλος γράφει προς τους ομογενείς του Εβραίους οι οποίοι επιλέγοντας τον Ιησού Χριστό ως "το πλήρωμα του Νόμου και των Προφητών" υπέφεραν πολλά από όσους δεν επέλεξαν την Αλήθεια Του. Υπέφεραν και διώκονταν σε αφάνταστο βαθμό διότι έπρεπε με κάθε τρόπο να λυγίσουν στην πίστι τους στον Ναζωραίο. Τα ήξερε αυτά ο Απόστολος από την ίδια την πορεία της ζωής του. Και με ποιον άλλον τρόπο να τους στηρίξει; Τους θύμισε του Αβραάμ την περίπτωσι.

Σε μεγάλη ηλικία ο άτεκνος από την Σάρα Αβραάμ λαμβάνει από τον Θεό την υπόσχεσι ότι θα τον ευλογήσει και ότι θα πολλαπλασιάσει τους απογόνους του. Και καθώς περνούν τα χρόνια του ξαναϋπόσχεται ο Θεός και μάλιστα με όρκο ότι όλα αυτά θα συμβούν. Σύμφωνα με τους κανόνες της λογικής ήταν αδύνατο να γίνουν. Όμως ο Αβραάμ, δούλος γνήσιος του Θεού, ζει περιμένοντας με πίστι και ελπίδα την εκπλήρωσι της υπόσχεσης του Θεού. Είχε ορκιστεί στον Εαυτό Του ο Κύριος και αυτό φανέρωνε πως δεν ήταν μακρυά από τον άνθρωπο. Μη έχοντας κάποιον ανώτερο ορκίστηκε στον Εαυτό Του. Και πράγματι! Ο αψευδής λόγος του Θεού έγινε έργο και η ελπίδα του Αβραάμ σαρκώθηκε και έγινε βεβαιότητα.

Πάντοτε έρχονται στιγμές στις οποίες ο άνθρωπος, ακόμη και ο αγωνιζόμενος Χριστιανός, αισθάνεται μόνος, στερημένος από κάθε ελπίδα, και ζητεί να αποδιώξει κάθε προσπάθεια και κάθε προσμονή του αγαθού. Απελπίζεται και δεν μπορεί από πουθενά να στηριχτεί. Όμως, αν ο Αβραάμ που έζησε πριν τον Θεάνθρωπο Κύριο, έδειξε τέτοια ελπίδα και πίστι στον Θεό, εμείς οι Χριστιανοί, οι θεατές της Αναστάσεως, οι κήρυκες της Αληθείας πού αλλού θα καταφύγουμε; Ασφαλώς κι εμείς στον λόγο Του. Αυτός είναι το Ευαγγέλιο, είναι το χαρμόσυνο μήνυμα ότι πατρίδα μας πλέον είναι ο Ουρανός και εκεί στηρίζονται οι ελπίδες μας. Ο νέος όρκος του Θεού για τη σωτηρία μας όχι από τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά από το μόνο μέχρι τώρα "άλυτο" πρόβλημα δηλαδή τον Θάνατο είναι η Καινή Διαθήκη υπογεγραμμένη από το Τίμιο Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Με τέτοιες διαβεβαιώσεις: ας ελπίζουμε, μα τον Θεό!

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή: Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως