Κυβέρνηση και πολίτες – σαν γονείς και παιδιά - Ιακωβος

Κυβέρνηση και πολίτες – σαν γονείς και παιδιά

          Η οποιαδήποτε Κυβέρνηση πρέπει να συμπεριφέρεται προς όλους τους πολίτες σαν οι γονείς προς τα παιδιά τους.

Πρώτα πρέπει να τα αγαπά όλα εξ ίσου και όχι τα «γνήσια» (εκείνους που την ψήφισαν) περισσότερο και τα «θετά» (εκείνους που δεν την ψήφισαν) λιγότερο!

Η κάθε κυβέρνηση πρέπει να μιμείται τον Θεό ο οποίος «ανατέλλει τον ήλιο Του σε πονηρούς και αγαθούς και βρέχει για δίκαιους και για άδικους». Έχει καθήκον να διαμοιράζει τα αγαθά με δικαιοσύνη χωρίς να κάνει διακρίσεις. Πρέπει να εγκύπτει με προσοχή, ενδιαφέρον και αγάπη και να μελετά προβλήματα και παράπονα. Να ικανοποιεί όσα είναι λογικά και δίκαια. Ακόμα κι αν θα πρέπει να απαντήσει αρνητικά έχει καθήκον να το κάνει με πειστικά επιχειρήματα και χωρίς να προσβάλλει, να υποτιμά ή να περιφρονεί κανένα πολίτη ή ομάδες πολιτών.

Ο γονιός δεν περιμένει να του πει το παιδί του ότι πεινά αλλά του ετοιμάζει φαγητό από πριν. Δεν το αφήνει  να κυκλοφορεί με τρύπια παπούτσια ή ρούχα αλλά του αγοράζει καινούργια. Δεν καθυστερεί να πάρει σωφρονιστικά μέτρα όταν βλέπει τον γιο ή την κόρη του να εκδηλώνει ανάρμοστες και αντικοινωνικές συμπεριφορές αλλά το νουθετεί με αγάπη ώστε να διορθωθεί. Κι αν το παιδί δεν ανταποκρίνεται και δεν διορθώνεται έχει καθήκον να του επιβάλει τιμωρία για το καλό τόσο του ιδίου του παιδιού όσο και των γύρω του. Όχι για να το εκδικηθεί ούτε για να του αποδείξει ότι είναι ο ισχυρός και πρέπει να γίνεται το δικό του.

Μερικοί δυστυχώς σχίζουν τα ιμάτια τους και μόνο στο άκουσμα της λέξης «τιμωρία». Γιατί; Μήπως τα παιδιά πρέπει να γίνουν ασύδοτα, αναρχικά και ανυπότακτα; Και ποιο θα είναι τότε το κέρδος για τα ίδια και για την κοινωνία γενικότερα; Μήπως δεν βλέπουμε τα αποτελέσματα της ατιμωρησίας στις καθημερινές εξάρσεις εγκληματικότητας; Και μέχρι πού θα φτάσει το κακό αν δεν το πολεμήσουμε; Τιμωρία βέβαια όχι βάναυση. Όχι εξουδενωτική. Όχι τιμωρία με σκοπό την διαπόμπευση αλλά τιμωρία πάντα ζυμωμένη αδιαχώριστα με αγάπη, έγνοια, ενδιαφέρον, κατά μίμηση Θεού. Και αφού εξαντληθούν κάποια περιθώρια νουθεσίας και υπομονής. Κι αν το παιδί πάρει το μήνυμα πως δεν έχει μόνο δικαιώματα αλλά έχει ταυτόχρονα και καθήκοντα έναντι της οικογένειας, του σχολείου, της κοινωνίας κι αν συνειδητοποιήσει πως πρέπει ν’ αναλαμβάνει τις ευθύνες για τις ζημιές και τις ενοχλήσεις που προκαλεί  τότε θα συνεργαστεί πιο εύκολα για το καλό και την προκοπή όλων.

Ιάκωβος