Αποποινικοποίηση του Ποινικού Αδικήματος της βλασφημίας - Πέτρου Ρηγάτου

Αποποινικοποίηση του Ποινικού Αδικήματος της βλασφημίας

           

Του Πέτρου Ρηγάτου,

       Δικηγόρου παρ΄Αρείω Πάγω,

Μ.Δ.Ε., Νομικού Συμβούλου Ι.Μ.Πατρών

      Την 21^η Ιουλίου το Υπουργείο Δικαιοσύνης γνωστοποίησε την πρόθεσή του να αποποινικοποιήσει τη βλασφημία, η οποία μέχρι σήμερα διώκεται ποινικά.Ήδη το θέμα αυτό έχει τεθεί υπό την κρίση της αρμόδιας νομοπαρασκευαστικής επιτροπής στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Π.Κ. Στην σχετική ανακοίνωση τονίζεται : «Παράλληλα με τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση του ρατσισμού και της ρητορικής του μίσους, η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει μέτρα για την πλήρη κατοχύρωση της ελευθερίας της έκφρασης.Στο άρθρο 3&1 του Συντάγματος που αναφέρεται στις Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας, διακηρύσσεται πανηγυρικά από τον Συνταγματικό Νομοθέτη ότι «Επικρατούσα Θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.» Με την διάταξη αυτή θεσπίζεται το καθεστώς της «νόμω κρατούσης Πολιτείας.» Η Ελληνική Πολιτεία θρησκεύει και συνεπώς αντιμετωπίζει τα ζητήματα της Εκκλησίας με σεβασμό και ευλάβεια.Άμεση συνέπεια του ως άνω ισχύοντος συστήματος είναι η θέσπισις ποινικών διατάξεων για την προστασία της θρησκείας.

Κατ΄αυτόν τον τρόπον έχομε ολόκληρον Κεφάλαιον το Ζ΄ του Π.Κ. (άρθρα 198-201) περί επιβουλής της θρησκευτικής ειρήνης με τα άρθρα του οποίου επιβάλλεται ο σεβασμός προς τον Θεόν και τα Θεία (άρθρον 198 Π.Κ.) τη θρησκεία και τους θρησκευτικούς λειτουργούς (άρθ. 199 Π.Κ.), η προστασία των θρησκευτικών τελετών και συναθροίσεων (200 Π.Κ.) και ο σεβασμός προς τους νεκρούς (201 Π.Κ.). Είναι γεγονός ότι η φύσις, η έκτασις και το περιεχόμενο της παρεχομένης από κάθε πολιτεία προστασίας με το Ποινικό Δίκαιο στην Εκκλησία, που αποτελεί το φορέα του υπέρτατου εννόμου αγαθού της θρησκείας, εξαρτάται απόλυτα από το Νομικό Σύστημα που διέπει τις Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας.Ο Ελληνικός λαός γαλουχήθηκε με τη διδασκαλία και τα νάματα της Ορθοδόξου πίστεως και συνεδέθη τόσο στενά με αυτήν, κυρίως κατά την περίοδο της μακράς δουλείας και σε κάθε δύσκολη περίοδο για τον Ελληνισμό, όπου η Εκκλησία στάθηκε φιλόστοργος Μητέρα, ώστε οι λέξεις Ελληνισμός και Ορθοδοξία να είναι ταυτόσημες.Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Συνταγματικός Νομοθέτης ανεγνώρισε στην Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία υπεροχήν, εθέσπισε το ισχύον σύστημα της νόμω κρατούσης Πολιτείας και περιέλαβε στον ισχύοντα Π.Κ. Ειδικόν Κεφάλαιον, το Ζ΄ το οποίον περιλαμβάνει ειδικές διατάξεις για την προστασία του εννόμου αγαθού της θρησκευτικής ειρήνης.

    Στο άρθρο 198 Π.Κ. προστατευόμενο έννομο αγαθό δεν είναι ο Θεός ο οποίος οπωσδήποτε δεν χρειάζεται την ανθρώπινη βοήθεια για την προστασία των «ατομικών Του δικαιωμάτων» ή της «τιμής Του» αλλά το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών.

   Το ποινικό αδίκημα της κακόβουλης βλασφημίας του Θεού αποτελεί στίγμα για τη σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία, δείγμα ελλείψεως σεβασμού προς τα ανώτερα ιδανικά, τις υπέρτατες διαχρονικές αξίες και τα πανανθρώπινα ιδεώδη, απόδειξη πνευματικής υποβαθμίσεως του ανθρώπου.Η έννοια της λέξεως υβρίζει περιλαμβάνει όχι μόνο τον προφορικό λόγο, αλλά και τον γραπτό, τις παραστάσεις, τις κινήσεις, τις εικόνες.Έτσι υβρίζει αυτός ο οποίος λέγει τις γνωστές βλάσφημες φράσεις εναντίον του Θεού, του Χριστού, της Αγίας Τριάδος, καθώς και εκείνος ο οποίος γράφει τις φράσεις αυτές σε κείμενο.Στην εποχή μας εμφανίζονται περιπτώσεις κακόβουλης βλασφημίας με εικόνες και παραστάσεις, όπως π.χ. στην περίπτωση εκείνη όπου υποδηματοποιός τοποθετεί το θρησκευτικόν σύμβουλον του Σταυρού κάτω από τις σόλες των παπουτσιών, καθώς και έμπορος που τοποθετεί την εικόνα του Χριστού σε μπλούζες γράφοντας τις ανάρμοστες και υβριστικές λέξεις «Χριστός και sex» κ.λ.π.  Ενώ με την &1 του άρθρου 198 του Π.Κ. τιμωρείται ο δράστης, ο οποίος δημόσια  και κακόβουλα υβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο τον Θεόν, με την &2 του ιδίου άρθρου τιμωρείται η έλλειψις σεβασμού προς τα Θεία.Στην έννοια αυτή εμπίπτουν τα Θεία και Ιερά Πρόσωπα της Παναγίας, των Αγίων, οι Ιερές Εικόνες, τα Ιερά Λείψανα.Η πρόθεσις καταργήσεως του άρθρου 198 του Π.Κ. εκδηλώνει έμπρακτα το ενδιάθετο φρόνημα της Πολιτείας περί «νοθεύσεως» του διαχρονικά ισχύοντος συστήματος στις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας, καθώς και την Κυβερνητική πρόθεση σχετικής Συνταγματικής Μεταρρυθμίσεως.

   Ταπεινή μας άποψις είναι να μην προχωρήσει το Υπουργείον Δικαιοσύνης εις το ανωτέρω εγχείρημα της καταργήσεως του ποινικού αδικήματος της κακόβουλης βλασφημίας, το οποίον θεωρούμεν ότι μόνον προβλήματα θα δημιουργήσει.Είναι χρήσιμον για την Ελληνορθόδοξη Ελλάδα να παραμείνει το ισχύον νομικόν καθεστώς στις Σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας.