«Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 11.06.2017.
«Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ
ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΑΙ Η ΧΟΥΝΤΑ»
ΚΑΙ Η ΧΟΥΝΤΑ»
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Μια ακόμα βολή κατά του μακαριστού
Αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου Κοτσώνη αποκλειστική! Από τον Μητροπολίτη
Αρκαλοχωρίου … κ. Ανδρέα Νανάκη, Καθηγητή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας στη
Θεολογική του ΑΠΘ. Σε δυο σημεία της οποίας, διαφυγόντα ίσως,
πλην αποκαλυπτικά αναφέρεται το μικρό σημείωμα που ακολουθεί. Στα: α/ «Η απαξίωση που αισθάνονταν ο Ιερώνυμος και
ο σκληρός πυρήνας των υποστηρικτών του στην προ της 21ης Απριλίου
1967 Πρεσβυτέρα Ιεραρχία», και,
β/ «Δεν
μπόρεσε να υπερβεί την παράμετρο της προσωπικής του πικρίας,
όταν στις δεκατρείς αρχιερατικές εκλογές του 1965 η Ιεραρχία αγνόησε και δεν
εξέλεξε Μητροπολίτη τον …». Με, τον οφειλόμενο σεβασμό σε Πανεπιστημιακό
Δάσκαλο, ιδιαίτερα σε Επίσκοπο της Εκκλησίας της Κρήτης. Από θεολόγο
ήδη το 1957, έτος που εκείνος γεννιόταν.
Άρα από άνθρωπο που έζησε άμεσα, και όχι μόνο, τα μεταξύ 1962 και 1965 απερίγραπτης ντροπής
εκκλησιαστικά «έργα και ημέρες» της «Πρεσβυτέρας Ιεραρχίας»,
ενώ ο από πέντε μέχρι οκτώ χρονών τότε αυτός, ως μη βιώσας εκείνη την
ατμόσφαιρα, την καταγράφει ψιλώ ονόματι ως … αθώα περιστερά !
1.
Μπορούμε, λοιπόν, να θεωρήσουμε «την απαξίωση που -ας δεχτούμε- αισθάνονταν ο Ιερώνυμος και ο σκληρός
πυρήνας των υποστηρικτών του», για την «Πρεσβυτέρα
Ιεραρχία», ως άνευ λόγου και αιτίας, και να τον ενοχοποιήσουμε τόσο εύκολα
και απλά; Μήπως και ήταν σταγόνα στον ωκεανό, σε σχέση με τον Πανελλήνιο
ορυμαγδό κατακραυγών, και «θου, Κύριε,
φυλακήν τω στόματί μου», οποίων άλλων, για τον εξευτελισμό αυτής
την περίοδο 1962-65; Ήγουν, για τη, Βαβανάτσια Αρχιεπισκοπική εκλογή, την
εσπευσμένη, αλλά ευδιάκριτης σκοπιμότητας διαδοχή του από τον υπέργηρο από Καβάλας Χρυσόστομο, και, τις
εμπρηστικές απειλές της για επερχόμενα πιο φοβερά από τους τότε σεισμούς του
Αγαδίρ, αν το μεταθετό δεν τους δοθεί
!! Πράγματα όλα αυτά που έκαναν μυριάδες Ελλήνων, να κορυβαντιούν και να
διονυσιάζονται αρνητικά, δυστυχώς εις βάρος της Εκκλησίας τελικά !!
2.
«Δεν
μπόρεσε να υπερβεί την παράμετρο της
προσωπικής του πικρίας, όταν στις
δεκατρείς αρχιερατικές εκλογές του 1965 η (Πρεσβυτέρα) Ιεραρχία αγνόησε και
δεν τον εξέλεξε Μητροπολίτη». Προσπερνώ σιωπών με νόημα και νεύμα την
αναφορά στην «παράμετρο της προσωπικής πικρίας», και τη μη υπέρβασή της. Και, με το θάρρος του άγοντος την
όγδοη δεκαετία, ας μου συγχωρηθεί να ρωτήσω το Σεβασμιότατο Καθηγητή, αν θα
ήθελε να εκλεγεί Μητροπολίτης, πολύ περισσότερο αν θα αισθανόταν ότι τον
καταξιώνει μια από την ανωτέρω «Πρεσβυτέρα
Ιεραρχία», Αρχιερατική εκλογή!
Το παροπλίζω όμως αυτό, γυρίζω στο έτος
1954, έχει σημασία αλυσιδωτή! Τη χρονιά εκείνη εκλέγεται Μητροπολίτης Κίτρους ο
Αρχιμανδρίτης Βαρνάβας Τζωρτζάτος. Είμαστε δευτεροετείς, και έρχεται ο φίλος
συμφοιτητής Αντώνης Παπαντωνίου -αργότερα Καθηγητής της Θεολογικής Αθηνών- και με …
πειράζει λέγοντας: «Θανάση, Πάλι ο δικός μας βγήκε, ο δικός σας τίποτε». Ήμασταν, της «Αποστολικής Διακονίας» τότε
αυτός, και του ευρύτερου χώρου της «Ζωής», εγώ. «Ο δικός σας τίποτε», ήταν ο Αρχιμανδρίτης
Νικόδημος Βαλληνδράς, αξιόλογος κληρικός όσο και ο εκλεγείς. Εκλέχτηκε όχι λίγα
χρόνια αργότερα -1965- Ζιχνών και
Νευροκοπίου. Δεν ξέρω ύστερα από πόσα, «ο δικός σας τίποτε», ξέρω ότι,
έντεκα χρόνια μετά δεν είναι και λίγα. Από τότε θεωρούσαμε δεδομένο, όχι χωρίς
ανάλογες επαληθεύσεις, ότι όποιος κληρικός στιγματιζόταν «Ζωηκός», μόνο από λάθος μπορούσε να ελπίζει σε Αρχιερατική εκλογή
!
3. Ως προς την εκλογή Ιερώνυμου από την
Αριστίνδην Σύνοδο του 1967, δύο τινά. α/ Είναι ευρύτερα πια γνωστό -έχει
γραφτεί στην ίδια εφημερίδα- ότι άλλος
ήταν ο εκλεκτός του Δικτατορικού καθεστώτος, αλλά η αντιπροσωπεία της ηγετικής
τριάδας δεν «πρόκαμε» ! Όταν
πήγε στα Γραφεία της Συνόδου, η εκλογή Ιερωνύμου από αυτήν είχε συντελεστεί.
β/ Είναι επίσης και τούτο σημαντικό. Και
δεν ξέρω γιατί ο Σεβασμιότατος Καθηγητής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας το
προσπερνά. Αναφέρομαι στην παραίτηση Ιερωνύμου το έτος 1969 λόγω «μουρμούρας» και άλλων τινών κάποιων της
«Πρεσβυτέρας Ιεραρχίας». Την μετά από
πολλές παρακλήσεις πλείστων ανάκληση αυτής, και την πανηγυρική επανεκλογή του σχεδόν
ομόφωνα,, περίπου από το σύνολο των μελών της Ιεραρχίας-«πρεσβυτέρας και Ιερωνυμικής! Και ηχεί ακόμα στην ακοή μου η βυζαντινή
μεγαλοστομία με την οποία ως εκπρόσωπος αυτής, ο από Ιωαννίνων Σεραφείμ -ο κατά
κάποιο τρόπο κατοπινός Βρούτος αυτού- ανακοίνωνε τα περί ενωτικού θαύματος που
έλαβε χώρα στο Σώμα της Ιεραρχίας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος!
Για περισσότερα
παραπέμπω στην ανάρτηση, «Ο πατήρ Ιερώνυμος» - Ιστοσελίδα «Αναστάσιος»-, Κυριακή
5 Ιουνίου 2016. Εδώ επισημαίνω μόνο την αιδήμονα σιωπή του
Σεβασμιότατου
Πανεπιστημιακού Καθηγητή για τα «έργα και ημέρες» του μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Σεραφείμ … Και
λαμβάνοντας υπόψη «το τελευταίον εκβάν», δηλαδή,
ότι ο «εκλεκτός» της δεύτερης σκληρότερης και εγκληματικής -προδοσία Κύπρου- χουντικής φάσης παραδόθηκε στην ιστορία «ως μάγκας»
τιμητικά, ενώ ο ας πούμε εκλεκτός της πρώτης και πιο ελαφριάς δέχτηκε και
δέχεται ως σήμερα λάσπη αφειδώς, θα έλεγα, παρότι η ιστορία δε γυρίζει πίσω,
και παρά το ότι ό Σεβασμιότατος Πανεπιστημιακός Δάσκαλος του αναγνωρίζει και
κάποια θετικά, ότι καλύτερα θα ήταν να
μην είχε επιζητήσει αυτή την εκλογή!
71 σχόλια:
Τι θέλει τώρα και αυτός ο Νανάκης να γράφει τέτοια άρθρα σε εφημερίδες. Κακό κάνει. Ο τρόπος που εξελέγη ο Ιερώνυμος είναι γνωστός και τον ποιόν επιθυμούσε η χούντα είναι ιστορικά αποδεδειγμένα. Ως καθηγητής θα πρέπει να είναι προσεκτικότερος.
Γεώργιος Βαμβουκλής
Η απογευματινή έχει απενεργοποιήσει τα σχόλια. Το διάβασα και επιθυμούσα να γράψω τις διαφωνίες μου αλλά δεν μπόρεσα. Τελικά με e-mail είπα όσα είχα να πω στον σεβασμιότατο.
Με τις διευκρινήσεις σας συμφωνώ κ. Κοτταδάκη.
Το πώς έγιναν οι αρχιερατικές εκλογές του 1965 από (Πρεσβυτέρα) Ιεραρχία είναι σε όλους γνωστό. Καθώς και το πώς ενθρονίσθηκαν οι εκλεγμένοι Μητροπολίτες. Το ότι δεν εξελέγη ο Κοτσώνης ήταν προς τιμήν του. Αν επιθυμούσε παρέμβαση θα μπορούσε τόσο από τον Βασιλεία Παύλο όσο και από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο να είχε προωθηθεί ως ιερέας των Ανακτόρων. Τα των εκλογών ας μην τα μνημονεύει ο Αρκαλοχωρίου διότι όζουν και μπορεί να πουν πολλά και για αυτόν όπως λένε και για άλλους.
Όσο χουντικός ήταν ο Ιερώνυμος τόσο χουντικός και ο Σεραφείμ. Ποια η διαφορά. Απλά ο Σεραφείμ υπήρξε ο Βρούτος του Ιερωνύμου και συμπορευόμενος με την καταστροφή της Κύπρου. Ο Κοτσώνης δεν έχει κάποια καταστροφή στο ενεργητικό του.
Ο κ. Ι. Μ. Κονιδάρης ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γράφει σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» 07/01/2017 (http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=855500) με πολλά άλλα ιστορικά ενδιαφέροντα:
«Νεότερες μαρτυρίες και ιδίως οι πληροφορίες που μου έδωσε σε συνάντησή μας στις 24.9.1993 (εν όψει προετοιμαζόμενης την εποχή εκείνη μονογραφίας μου) ο τότε γενικός διευθυντής Θρησκευμάτων και βασιλικός επίτροπος στην Ι. Σύνοδο, αείμνηστος ήδη καθηγητής και ακαδημαϊκός Μ. Σιώτης, στοιχειοθετούν την άποψη ότι οι πραξικοπηματίες είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τον τότε Μητροπολίτη Καστορίας (και μετέπειτα Αττικής) Δωρόθεο (Γιανναρόπουλο).»
Ως αμερόληπτος εκκλησιαστικός ιστορικός ο Σεβ. Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέας, καθηγητής Πανεπιστημίου, θα έπρεπε να γνωρίζει αυτή την τεκμηριωμένη πραγματικότητα και να την αναφέρει, και όχι να μας λέγει ότι:
«Η δικτατορία του 1967 αναζήτησε έναν ιδεολογικό σύμμαχο και θεωρητικό καθοδηγητή του ελληνικού λαού, διότι βεβαίως η ίδια από μόνη της δεν μπορούσε να πείσει. ….. Συνεπώς, η δικτατορία αποφασίζει την κατάλυση της κανονικής εκκλησιαστικής τάξης στην Εκκλησία της Ελλάδος. Παύει τον Αθηνών Χρυσόστομο Β΄, διορίζει Αριστίνδην Σύνοδο από αρχιερείς και επιβάλλει ως Αρχιεπίσκοπο τον αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Κοτσώνη.».
Καταγράφω εδώ μόνο του κ. Κονιδάρη την μαρτυρία. Γνωρίζω και άλλες, αλλά θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι είναι από το περιβάλλον του Ιερωνύμου Κοτσώνη. Οι κ. Κονιδάρης και Μ. Σιώτης δεν ήταν.
Σεβασμιώτατε Καθηγητά η δικτατορία του 1967 δεν επιθυμούσε και δεν «επέβαλε» τον Αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Κοτσώνη. Εκλεκτός της ήταν ο Μητροπολίτη Καστορίας Δωρόθεος, αλλά δεν «πρόκαμε» όπως γράφει ο κ. Κοτταδάκης. Ο τρόπος που εξελέγη ο μη αρεστός στο καθεστώς Ιερώνυμος είναι σε όλους γνωστός. Η ιστορία στο μέλλον θα καταγράψει την αλήθεια. Οι εμπάθειες και οι εμπλεκόμενοι επιζώντες δεν επιτρέπουν να διαφωτισθεί. Έτσι συνήθως συμβαίνει.
Σας συγχαίρω σεβαστέ κ. Αθανάσιε Κοτταδάκη για την κατάθεση των απόψεών σας οι οποίες ήταν απαραίτητες.
Αναστάσιος Κωστόπουλος
Πέρασαν χρόνια και όμως ο πόλεμος εναντίων του Ιερωνύμου Κοτσώνη δεν σταματά. Θα τους είναι έλεγχος η αγία και σεμνή ζωή του και τα διαμάντια που ανέδειξε ως αρχιερείς στην εποχή του.
Πολεμούν χρόνια τώρα τους «ζωικούς». Θέλουν δεν θέλουν οι «ζωικοί» ως Επίσκοποι και ως Αγιορείτες Ηγούμενοι διέπρεψαν.
Οι βολές είναι άσφαιρες.
Επί 50 χρόνια πυροβολούν αλλά πάντα αστοχούν.
Η ουσία και το λάθος του Ιερωνυμου ήταν η κατδικη συνοδικως και επισημως της μασσωνιας πρωτοστατουντος του πρώην Αττικής Νικοδήμου και βεβαια των συν΄αυτο ιεραρχων.
Ουδείς αμφιβάλλει αξιότιμε και σεβαστέ καθ΄ όλα κ. Κοτταδάκη, για το αδαμάντινο ήθος και την ακεραιότητα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοστώνη και το έργο που προσέφερε (Διορθόδοξο Κέντρο της Πεντέλης, το νοσοκομείο για κληρικούς, το Ιεραποστολικό Κέντρο, -διαμόρφωση ικανών φιλανθρωπικών δομών, όπως γράφει ο Αρκαλοχωρίου, αλλά και η μισθολογική τακτοποίηση του εφημεριακού κλήρου – η ένταξη των κληρικών στο μισθολόγιο του Δημοσίου - θα προσέθετα εγώ). Ούτε μπορεί να αμφιβάλει κάποιος για το ήθος και την ακεραιότητα της πλειονοψηφίας των υπ΄ αυτού εκλεγέντων Μητροπολιτών (οι οποίοι, όπως γράφει ο Σεβ. Αρκαλοχωρίου, «και από ιεραποστολικό ζήλο και φρόνημα διακατέχονταν και τον λαό του Θεού κατά κανόνα ανιδιοτελώς και χριστιανοπρεπώς διακόνησαν και υπηρέτησαν»).
Οπως εγράφη, όμως, από έγκριτο θεολόγο με καημό και πόνο ψυχής, εδώ και πολλά χρόνια, όταν τα γεγονότα ήταν νωπά «δεν μπορεί παρά ν΄ απορεί κανείς πώς άνθρωποι με αδαμάντινο ηθικό ανάστημα άφησαν να δοθεί η υποψία και μόνο ότι μπορούν να παίζουν και να ποντάρουν στο “χαρτί” κάποιου άρχοντα αυτού του κόσμου…».
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Kον Αναστάσιο (Κωστόπουλο)
Αξιότιμε κ. Αναστάσιε, επιτρέψτε παρακαλώ μια επισήμανση / παρατήρηση σχετικώς για το αν ήταν ή όχι ο «εκλεκτός» της δικτατορίας ο Ιερώνυμος, ή εάν ήθελε η δικτατορία τον Καστορίας Δωρόθεο Γιανναρόπουλο:
Πράγματι, υπάρχει η (δημοσιοποιηθεία υπό του καθηγητού Ιωαν. Κονιδάρη) δήλωση του τότε βασιλικού επιτρόπου στη «Αριστίνδην» Σύνοδο, καθηγητού Μάρκου Σιώτη, ότι «οι κρατούντες επιθυμούσαν τον Δωρόθεο» ( αλλά καθυστέρησαν να φθάσουν στα συνοδικά γραφεία και δεν πρόκαμαν, κ.λ.π.), την οποία επικαλείσθε.
Θαρρώ, όμως, (χωρίς να αμφισβητώ ότι ο κ. καθηγητής μετέφερε στο άρθρο του επακριβώς όσα του ανέφερε ο μακαρίτης Μ. Σιώτης) ότι αυθεντικότερη εκδοχή, σχετικά με το πρόσωπο που είχε βολοδοσκοπήσει το δικτατορικό καθεστώς, δεν μπορεί παρά να αποτελεί, η εν είδει παραδοχής μαρτυρία του – εν τέλει επιλεγέντος – Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου (Κοτσώνη), ο οποίος εν έτει 1972 ομολογεί ότι «η Επανασταστική Κυβέρνησις του 1967 είχεν υποσχεθή, ότι εάν εξελεγόμην και εάν απεδεχόμην την εκλογήν, θα παρείχεν εις την Εκκλησίαν πλήρη ελευθερίαν, ως επίσης, και αμέριστον υποστήριξιν της Πολιτείας, όπως η Εκκλησία της Ελλάδος αναδιοργανωθή και κινηθεί δραστηρίως προς τακτοποίησιν των ζητημάτων της», βλ. Ι ε ρ ω ν ύ μ ο υ Κοτσώνη, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, 1829 ημέραι (17 Μαΐου 1967-16 Μαΐου 1972) εις το πηδάλιον, τ. Α΄ («Το έργον της Αρχιεπισκοπής Αθηνών»), εν Αθήναις, 1972, σ. 8. (Προσθέτει μάλιστα – αναφερόμενος στην έκδοση τον Φεβρουάριο του 1969 του νέου Καταστατικού Χάρτου (Ν.Δ. 126/1969) τον οποίο θεώρησε ως «αφετηρία» μιας νέας, αναγεννητικής πορείας της Εκκλησίας – ότι «την υπόσχεσιν ταύτην εξεπλήρωσε πράγματι η Επανάστασις μέχρι της στιγμής και δια πολλαπλής μεν άλλης βοηθείας, ιδίως όμως δια της παραχωρήσεως εις την Εκκλησίαν του Καταστατικού Χάρτου του 1969, ο οποίος πλέον Της παρέχει την απαιτουμένην ελευθερίαν εις την ρύθμισιν των του οίκου Της» (αυτόθι, σελ. 8), αν και μετά την πτώση της δικτατορίας θα έχει να διατυπώσει πολλά παράπονα).
Αυτά για την Ιστορία.
Ερρωσθε.
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Ο μακαριστός Ιερώνυμος απέστειλε δύο μνημειώδεις επιστολές στο δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο στις οποίες εξέφραζε την έντονη και έμπονη διαμαρτυρία του για την κακομεταχείρηση και το στραγγαλισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενίων πολιτικών και στρατιωτικών αντιπάλων του απριλιανού καθεστώτος. Όπως ανέγραψε σχετικώς ο μακαριστός καθηγητής του Κανονικού Δικαίου και της Ποιμαντικής στο ΕΚΠΑ Κωνσταντίνος Μουρατίδης "οι θαυμάσιες αυτές επιστολές εάν εδίδοντο εις την δημοσιότητα την εποχή εκείνη και συνοδεύοντο από την παραίτησή του διά τον λόγο αυτό από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο , ασφαλώς, εντελώς διάφορος θα ήτο η θέση του εις την εκκλησιαστική Ιστορία της Ελλάδος" (βλέπε Κωνστατίνου Δωρ. Μουρατίδου, Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ, σελ.312).
Επιπροσθέτως, ο μακαριστός Ιερώνυμος επεσκέφθη ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ τους κρατουμένους της Γυάρου και ενίσχυσε πνευματικώς τους εγκλείστους ενώ ο διάδοχός του όχι μόνο αρνήθηκε να υλοποιηθεί πρόταση του μακαριστού Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου κατά τη συνεδρία της τότε Ιεράς Συνόδου 15/2/1974 "όπως επισκεφθή τη νήσο Συνοδική Επιτροπή και εκδηλώση με όλα τα εις τη διάθεσή της μέσα το ενδιαφέρον της Μητρός Εκκλησίας προς αυτούς αλλά και ηρνήθη ακρόαση σε τρεις εξέχοντες εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου που εζήτησαν να τον επισκεφθούν γι αυτόν ακριβώς το σκοπό" (αυτόθι, σελ.311)
Καλό θα είναι, κατά τη γνώμη μου, να έχουμε υπ όψιν το υπό του μακαριστού μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου γραφέν "σπανίως θα εμφανισθή τοιούτος αρχιεπίσκοπος, του οποίου το έργον δεν εφάνη εις όλην του την έκτασιν, διότι διώκησεν εις πολύ δύσκολον και τεταραγμένην υπό των πολιτικών παθών εποχήν" (περιοδικό ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ αρ. φύλλου 464/ Φεβρ.1989).
Λ.Ν.
Υ.Γ. Οι εν θέματι επιστολές είναι καταχωρημένες στα βιβλία "ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ" και "ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΩΝ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΩΝ".
Αυτά είναι λεπτομέρειες. Ας δούμε τα θετικά της περιόδου Ιερωνύμου. Το πώς εξελέγη δεν έχει σημασία αλλά το τι έκανε. Και ο ι. Χρυσόστομος επιλογή και επιβολή του αυτοκράτορα ήταν. Η εξουσία θέλει να ελέγχει την Εκκλησία από εποχής Αγίου Μ. Κωνσταντίνου έως σήμερα σε όλα τα μέρη του κόσμου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κλείνοντας θα έλεγα ότι η περίοδος που ήταν στην εξουσία ο Ιερώνυμος υπήρξε θετική για το πλήρωμα της Εκκλησίας. Τα υπόλοιπα όσοι τα ψάχνουν ας διδαχθούν για να μην τα κάνουν. Διότι καλά τα λέμε για τους άλλους αλλά ποτέ δεν κοιτάζει καθένας το δοκάρι στο μάτι του αλλά την σκλήθρα του άλλου. Αυτός (ο Ιερώνυμος) έκανε Επισκόπους χωρίς να τον γλύφουν. Σήμερα για να εξελιχθείς και να προαχθείς πρέπει να τρέχεις πίσω από Αρχιεπίσκοπο και ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ της Ιεραρχίας για να σε κάνουν. Ας μην το πω όπως το λέει ο λαός διότι θα το λογοκρίνει και σωστά ο κ. Αναστάσιος.
Καλή σας και ευλογημένη ημέρα
Λυπάμαι για τα ανιστόρητα που δημοσιεύονται από τον κάθε λογής «γνώστη». Καλός άνθρωπος μπορεί να ήταν ο Ιερώνυμος. Όμως ήταν αντικανονικός, με συγκεκριμένο σχέδιο εκλέχθηκε, συγκεκριμένους σκοπούς υπηρέτησε και συνεργάτης των χουντικών ήταν, που αυτό το τελευταίο δεν σημαίνει ότι είναι και τόσο κακό. Διαβάστε τα πρακτικά της περιόδου που έχουν δημοσιευτεί. Όλοι οι καθηγητές, Ιστορικοί, της περιόδου συμφωνούν με όσα λέγει ο Νανάκης.
Σχετικά με τον Κονιδάρη. Ήταν έτοιμος να γίνει Γ.Γ του υπουργείου Παιδείας. Το ότι δεν έγινε του στοίχησε πολύ και ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να το ξεχάσει. Αν είχε γίνει Γ.Γ. η άποψή του σήμερα θα ήταν σύμφωνη με του Ανδρέα Νανάκη. Οι «Νεότερες μαρτυρίες και ιδίως οι πληροφορίες» που αναφέρει είναι αυτές που του μετέφεραν ένα βράδυ του 1973 στην οικία του όταν ενημερώθηκε ότι δεν θα είναι Γ.Γ.
Η δικτατορία αγαπητοί μου επέβαλε και τον Ιερώνυμο και πολλά άλλα στην συνέχεια.
Όποιος ενδιαφέρετε για την αλήθεια της περιόδου εκείνης ας διαβάσει τον καθηγητή Αθ. Αγγελόπουλο.
Αγαπητοί κ.κ. Κοτταδάκη & Κωστόπουλε.
Ζω στο εξωτερικό. Με ενδιαφέρει η εκκλησιαστική ιστορία. Ο πατέρας μου μου μιλούσε με θερμά λόγια για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Διάβασα στο μπλοκ (το οποίο διαβάζω καθημερινά) για ένα νέο βιβλίο για την περίοδο εκείνη «Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974 Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση - Χαράλαμπος Μ. Ανδρεόπουλος». Όταν έλθω Ελλάδα τον Οκτώβριο θα το πάρω και θα το διαβάσω. Ελπίζω να βρω απαντήσεις κατατοπιστικές.
Γιατί τόσος λόγος για το αν εκλέχθηκε κανονικά ή αντικανονικά; Ήταν ο μόνος η μια συνέχεια σε λίστα πολλών στην ίδια θέση; Ας πούμε ότι εκλέχθηκε αντικανονικά γιατί οι κανονικοί δεσποτάδες τον αποδέχθηκαν;
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Δεν περιμένω απάντηση διότι θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου.
Π. Α.
Αντικανονική είναι η πλειοψηφία των μητροπολιτών της Ελλαδικής Εκκλησίας διότι αμέσως ή εμμέσως έλκουν την εκλογή τους από "μικρές" συνόδους, ήγουν από αριστίνδην ή διαρκείς, άγνωστες, κατά τα άλλα, στους ιερούς κανόνες, ανώνυμε 9:27 15/6. Κάτι τέτοιο αποτελεί αδήριτη συνέπεια του συστήματος της "νόμω κρατούσης Πολιτείας" το οποίο έχει "αλυσοδέσει" την Εκκλησία της Ελλάδος από την εποχή της αλήστου μνήμης Βαυαροκρατίας (κατά τα άλλα κάποιοι εκκλησιαστικοί εξακολουθούν να ομιλούν περί "συναλληλίας"...).
Σχετικά εχουν γράψει οι μακαριστοί Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Η όποια, όμως, αντικανονικότητα θεραπεύθηκε διά της συλλειτουργίας και της από κοινού προσφοράς του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, του κατ εξοχήν μυστηρίου της εκκλησιαστικής ενότητος.
Ο θεολόγος Παναγιώτης Ανδρεόπουλος (και όχι Ανδριόπουλος, προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως) προέβη στη συγγραφή σχετικού εκλεκτού πονήματος το οποίο αξίζει κανείς να μελετήσει επισταμένως προς εξαγωγή χρησίμων συμπερασμάτων.
Λ.Ν.
Θέμα που ενδιαφέρει. Αν και πέρασαν δεκαετίες παραμένει στην επικαιρότητα για τους θρησκευτικούς ανθρώπους. Γράφει πολλά ο Μητροπολίτης Ανδρέας η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι των οργανώσεων μύριζαν και μυρίζουν λιβάνι. Ας τους γνωρίσει από κοντά και μετά ας γράψει τα νεωτεριστικά του πικρόχολα λόγια.
Δεν γνώριζα την ύπαρξη αυτού του άρθρου. Αφού ο ιστολόγος παραπέμπει το διάβασα. Η έκπληξη όταν στο τέλος είδα «Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα». Άλλοι περιμένουν τα σχόλια για να δουν και το πόσο πιάνουν τα όσα γράφει ο συντάκτης. Εδώ ο αρθρογράφος τα έχει αποκλείσει. Χαίρομαι που ο κ. Αθ. Κοτταδάκης έγραψε τα σχόλιά του εδώ.
Προσωπικά αφού ο συντάκτης έγραψε το μανιφέστο του, και ως γνήσιος δεσπότης δεν θέλει άλλη γνώμη, δεν τα του την «σπάσω», θα πάω με τα νερά του. Να είναι καλά και να φροντίσει να είναι δημοκρατικότερος στον διάλογο. Η εποχή του δεσποτισμού πέρασε….
Μια χαρά τα γράφει ο Λ.Ν. 10.12.
Η εξουσία είναι γλυκιά και οι κληρικοί παπάδες, δεσποτάδες κλπ θέλουν να τα έχουν καλά με τους εκκλησιαστικούς και πολιτικούς ηγέτες. Όταν το δένδρο πέσει ή κοπή τότε σπεύδουν να το πολεμήσουν κλαδεύοντάς το. Τότε βλέπεις πολλούς γιαλατζί αντιστασιακούς.
Προς Κον Λ.Ν. (Ανώνυμον 1.46)
Στο βιβλίο του (Το δράμα, σ. 133-148) ο Ιερώνυμος, πράγματι, παραθέτει δύο επιστολές που απέστειλε τον Αύγουστο του 1969 και τον Μάρτιο του 1970 προς τον τότε «Πρωθυπουργό» Γ. Παπαδόπουλο διαμαρτυρόμενος για τον αυταρχισμό του καθεστώτος, τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια στα οποία η «Επανάσταση» –όπως αποκαλούσε τότε το δικτατορικό καθεστώς– υπέβαλλε πολιτικούς της αντιπάλους. Επρόκειτο, ωστόσο, για διαμαρτυρίες διατυπωθείσες σ’ επίπεδο αλληλογραφίας. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (Κοτσώνης), καθ’ όλη τη διάρκεια της 6ετούς αρχιεπισκοπείας του, παρ’ ότι είχε κατ’ ουσίαν συνειδητοποιήσει την αυταρχική δομή του Κράτους της «Επαναστάσεως», δεν ετόλμησε δημοσίως να διαφοροποιηθεί, να διαχωρίσει ανοικτά τη θέση του απ’ τη στρατιωτική Κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να παραμείνει στην ιστορία με τον χαρακτηρισμό του συνεργάτη του καθεστώτος της Επταετίας˙ του «Αρχιεπισκόπου που ταυτίσθηκε με τη χούντα». Στην Ιστορία αυτό που μετράει δεν είναι τα «εάν» (…θα εδίδοντο οι επιστολές αυτές στη δημοσιότητα»), αλλά τα γεγονότα, οι πράξεις. Δημοσίως ο Ιερώνυμος ουδέποτε (1967 – 1973) ετόλμησε να αντιπαρατεθεί με το καθεστώς, γι΄ αυτό και η Ιστορία έχει καταγράψει την «εμφανή συνεργασία της Ιεραρχίας με τη στρατιωτική χούντα στη περίοδο 1967-1974, όταν επικεφαλής της ελληνικής Εκκλησίας ήταν ο Ιερώνυμος», όπως, μεταξύ άλλων, αναφέρει σε σχετική κριτική αναφορά του περί της Επταετίας και ο λόγιος Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος W a r e («Ορθόδοξη Εκκλησία», (μτφρ. Ιωσήφ Ροηλίδης), εκδ. Ακρίτας, Αθήνα, 2001, σσ. 225-226
Ο βιογράφος του Ιερωνύμου, Μητροπολίτης Αττικής Νικόδημος (Γκατζιρούλης) θεωρεί ότι οι δύο αυτές επιστολές «αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία αντιστασιακής δραστηριότητας», αποδίδοντας τη μη δημοσιοποίησή τους στην «πρόνοια του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ν’ αποφευχθεί μια ανοιχτή αναμέτρηση. Θεωρούσε», λέει για τον Ιερώνυμο ο Νικόδημος, ότι «ο διάλογος σε επίπεδο υπεύθυνων ηγετών θα μπορούσε να αποφέρει αποτελέσματα». Οι «αντιστασιακές» αυτές επιστολές του 1969 και του 1970 θα διοχετευθούν από τον Νικόδημο (Γκατζιρούλη) στα μέσα μαζικής ενημερώσεως (Μ.Μ.Ε.) τέσσερα χρόνια αργότερα, ήτοι μετά την ανατροπή (Νοέμβριος του ’73) του Γ. Παπαδόπουλου και την παραίτηση (Δεκέμβριος του ’73) του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, αλλά τα Μ.Μ.Ε. θα αρνηθούν την ετεροχρονισμένη δημοσίευσή τους, ενέργεια που θα θεωρηθεί από τον Νικόδημο «σκόπιμη αποσιώπηση» που απέβλεπε στην «απόκρυψη των μνημείων της ακεραιότητας του Ιερωνύμου», της «αντιστασιακής δραστηριότητας της ελληνικής Εκκλησίας», κ.λπ., βλ. Γ κ α τ ζ ι ρ ο ύ λ η, Νικοδήμου, Μητροπολίτου Αττικής, Δηλώνω δημοσιογράφος, εκδ. Σπορά, Αθήνα, 1995, σσ. 75-81. (Αλήθεια ποιός ή ποιοι εμπόδισαν τον Ιερώνυμο να δημοσιοποιήσει τις επιστολές του την ώρα που έπρεπε ή έστω λιγάκι αφού αυτές, στο επίπεδο της ιδιωτικής αλληλογραφίας, ουδέν παρήγαγαν θετικό αποτέλεσμα;…).
Και για την Ιστορία: Εκ των αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος τόλμησαν να αντιπαρατεθούν ΔΗΜΟΣΙΩΣ με το δικτατορικό καθεστώς την ώρα που έπρεπε – δηλ. μεσούσης της δικτατορίας – μόλις δύο (2). Ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Αθηνών (και εν τω μεταξύ κηρυχθείς έκπτωτος από της προεδρίας της Μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος, τον Μάρτιο του 1968) Ιάκωβος (Βαβανάτσος) και ο Κορινθίας Παντελεήμων (Καρανικόλας), συνυπογράφοντας την 31η Δεκεμβρίου 1971 την (δημοσιευθείσα στις εφημερίδες) «Γραπτή Δήλωση» των 470 διανοουμένων (συγγραφέων, δικηγόρων, δημοσιογράφων, ηθοποιών, κ.λπ.), δια της οποίας εζητείτο η αμνήστευση των εγκλείστων για πολιτικά αδικήματα και η αποφυλάκισή τους. Ο «Υπουργός Δικαιοσύνης», μάλιστα, του καθεστώτος Άγγελος Τσουκαλάς απέρριψε το αίτημα των «470» θεωρώντας την έκκλησή τους ως «απροκάλυπτη και ηθικά απαράδεκτη υποστήριξη καταδίκων ή / και υποδίκων βομβιστών…», κ.λπ., εκφράζοντας μάλιστα την ιδιαίτερη δυσφορία του για το γεγονός ότι την έκκληση αμνηστεύσεως υπέγραφαν και αρχιερείς, ένας εκ των οποίων ήταν πρώην Αρχιεπίσκοπος.
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Προς Κον Λ.Ν. (Ανώνυμον 10.12)
Κύριε Λ.Ν. γράφετε, (σχετικά, με το θέμα της θεραπείας της αντικανονικότητας δια συλλειτουργιών, κλπ.), ότι <>. Κάνετε λάθος.
Ο συγγραφέας του εν λόγω (διακρινομένου για την άκρα μονομέρεια) πονήματος λέγεται «Παναγιώτης Ι. Ανδριόπουλος» και ουδεμία σχέση έχει με τους θεολόγους κ. (Χάρη) Ανδρεόπουλο, ή τον διαχειριστή της ιστοσελίδας «Ιδιωτικής Οδός» κ. Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλο. Ταύτα δια την αποκατάστασιν της αληθείας και προς άρσιν πάσης περαιτέρω παρεξηγήσεως.
Όσο υπάρχουν οι μεν και οι δε δεν θα υπάρξει αντικειμενικότητα. Μετά από 30 χρόνια θα δείξουν τα πράγματα. Τώρα ο καθένας το βλέπει από την πλευρά του.
Προς Κον Λ.Ν. (Ανώνυμον 10.12)
Κύριε Λ.Ν. γράφετε, (σχετικά, με το θέμα της θεραπείας της αντικανονικότητας δια συλλειτουργιών, κλπ.), ότι «ο θεολόγος Παναγιώτης Ανδρεόπουλος (και όχι Ανδριόπουλος, προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως) προέβη στη συγγραφή σχετικού εκλεκτού πονήματος το οποίο αξίζει κανείς να μελετήσει επισταμένως προς εξαγωγή χρησίμων συμπερασμάτων». Κάνετε λάθος.
Ο συγγραφέας του εν λόγω (διακρινομένου για την άκρα μονομέρεια) πονήματος λέγεται «Παναγιώτης Ι. Ανδριόπουλος» και ουδεμία σχέση έχει με τους θεολόγους κ. (Χάρη) Ανδρεόπουλο, ή τον διαχειριστή της ιστοσελίδας «Ιδιωτικής Οδός» κ. Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλο. Ταύτα δια την αποκατάστασιν της αληθείας και προς άρσιν πάσης περαιτέρω παρεξηγήσεως.
Μόνο τις εφημερίδες να διαβάσει κάποιος της περιόδου προ του Ιερωνύμου για να δει ότι ο Ιερώνυμος υπήρξε ότι καλύτερο μπορούσε να εκλέξουν. Αν σε κάποια σημεία ήταν αυστηρός ή όχι τέλειος ας γίνει σύγκριση με το κατεστημένο το δεσποτικό της εποχής για να δει το δράμα που πέρασε αυτός ο σεμνός κληρικός που μόνος του πόθος ήταν το καλό της Εκκλησίας.
Προς ΔΙΟΓΕΝΗ (ανώνυμο 1:14 μ.μ. 14/6): από πού και ως πού μόνο οι δύο αρχιερείς που αναφέρατε "τόλμησαν να αντιπαρατεθούν" με τη χούντα "μεσούσης της δικτατορίας";
Δεν έχετε υπ όψιν την περίφημη ρήση του αοιδίμου στρατηγού Σ.Παττακού επί τη βάσει της οποίας "παντού κυριαρχούμε στη χώρα εκτός της Φλώρινας όπου κυριαρχεί πνευματικά ο Καντιώτης";
Δεν έχετε διαβάσει ποτέ για το διωγμό του μακαριστού Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου από το χουντικό καθεστώς λόγω της αντιπαραθέσεώς του με το ηγετικό στέλεχος της δικτατορίας, αείμνηστο αρχηγό του ΓΕΣ(προδικτατορικά) Γρηγόριο Σπαντιδάκη; (Διαθέτω το σχετικό αρχειακό υλικό αλλά λόγω συμπιεσμένου χρόνου από την πλευρά μου εξ αιτίας εργασιακού-επαγγελματικού φόρτου επιφυλάσσομαι να το καταθέσω προς μελέτη των ενδιαφερομένων όσο γίνεται νωρίτερα).
Δεν απέστειλαν τρεις καθηγητές Ιατρικής-ψυχιάτρους οι δικτάτορες (συγκεκριμένα ο τότε υπουργός Παιδείας Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου) στη Φλώρινα το 1968 με σκοπό την εκπαραθύρωση του μακαριστού Αυγουστίνου διότι ο τελευταίος ήλεγχε τους τότε κυβερνώντες για τον καρνάβαλο κ.τ.ό. αλλά και τον τότε νομάρχη Φλωρίνης, αείμνηστο Κωνσταντίνο Μπράβο, για διάφορα ζητήματα μεταξύ των οποίων και για την εκφώνηση εντός των ιερών ναών της μητροπολιτικής του παροικίας λόγων με πολιτικό περιεχόμενο;
Δεν κατέστη έκπτωτος ο μακαριστός Αλεξανδρουπόλεως Κωνστάντιος μεταξύ των άλλων και για το γεγονός ότι κατέθεσε μάρτυρας υπερασπίσεως διωκομένου υπό της ΕΣΑ φοιτητού;
Μήπως έχετε υπ όψιν το ανακοινωθέν της "Deutche Welle" της 14/6/1974 επί τη βάσει του οποίου "Ομάς Σεραφειμικών Ιεραρχών εξεθρόνισε δύο Αρχιερείς. Τον μητροπολίτην Ζακύνθου κύριον Απόστολον και τον Μητροπολίτην Θεσσαλιώτιδος κύριον Κωνσταντίνον. Τον μεν πρώτον διότι εις επανειλημμένας επιστολάς του κατηγορούσε τον κ.Σεραφείμ ότι δεν τον εξέλεξεν η Ιεραρχία, αλλά τον επέβαλε ως προκαθήμενον η Χούντα και ότι ο κ.Σεραφείμ δεν είναι οργανον της Εκκλησίας αλλά της Χούντας. Τον δε δεύτερον διότι με διάβημά του εζήτησε την απελευθέρωσιν του κρατουμένου εις Γυάρον κ.Νικολάου Ψαρουδάκη".
Ο δε μακαριστός Λαρίσης Θεολόγος ήλθε σε ρήξη με τον εκεί δήμαρχο, ορισθέντα υπό της Χούντας, μασσώνο ιατρό Μεσσήνη. Αυτό το γνωρίζει όλη η Λάρισα. Και αυτή του η επιλογή , κατά την κρίση πολλών ειδημόνων, του στοίχισε την επισκοπική καθέδρα.
Η δικτατορία δεν είχε μόνο μία φάση αλλά δύο. Και η δεύτερη υπήρξε ασυγκρίτως σκληρότερη και οδυνηρότερη.
Λ.Ν.
Προς ανώνυμο 2:25, 15/6 που διείδε "άκρα μονομέρεια" στο συγγραφικό πόνημα του κ.Παναγιωτη Ι.Ανδριόπουλου (ευχαριστώ για τη διόρθωση): μελετήσατε, ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΩΣ, αγαπητέ το εν θέματι πόνημα;
Αν ναι, πού την είδατε τη μονομέρεια, και μάλιστα "άκρα"; Ο συγγραφέας παραθέτει στοιχεία ουδόλως αμφισβητήσιμα, αρυσθέντα από τη σύγχρονη εκκλησιαστική Ιστορία, από τις πηγές τουτέστιν, και τεκμηριώνει με ατράνταχτη επιχειρηματολογία τις θέσεις του.
Κατόπιν τούτου, ειλικρινώς απορώ με κάποιους που διαβλέπουν, όλως αυθαιρέτως, "άκρα μονομέρεια".
Οι αλήθεις που περιλαμβάνονται στο εν λόγω βιβλίο κονιορτοποιούν τα ληρήματα και φληναφήματα των υποστηρικτών του χειρότερου και ποιοτικά χαμηλότερου εκκλησιαστικού καθεστώτος που, διά τας αμαρτίας μας, κατείχε τα ηνία της εκκλησιαστικής εξουσίας από το 1974 μέχρι το 1998.
Λ.Ν.
"Το πως εξελέγη δεν έχει σημασία...". Αλήθεια;.. Κι οι Κανόνες της Εκκλησίας;.. Στο καλάθι (των αχρήστων);.. (Θεός φυλάξει, Χριστιανέ μου...)
Στην συνείδηση των πιστών ο Ιερώνυμος Κοτσώνης είναι ο καλύτερος των Αρχιεπισκόπων των τελευταίων ετών. Δεν υπάρχει κανένας αλάθητος έκανε και αυτός ως άνθρωπος τα λάθη του αλλά δεν έβλαψε την Εκκλησία. πέρα από την ποιμαντική του αναγεννητική –για την εποχή του- δραστηριότητα έξέλεξε διαμάντια Αρχιερέων. Ούτε ένας σκάρτος. Να υπενθυμίσω και να κλείσω. Ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος Τρακατέλλης ήταν δικές του επιλογές. Ας τα δουν αυτά οι επικριτές του και ας σιωπήσουν. Δεν μπορούν να συγκριθούν με τον Ιερώνυμο Κοτσώνη με τίποτα θα απέχουν πολύ από αυτόν. Θα πω μια κουβέντα που μου είπαν για άλλο λόγο με παραλλαγή «Ο Ιερώνυμος ήταν φεράρι και οι άλλοι βέσπες».-
Κον Λ.Ν. (Ανώνυμον, 6.42, 7.11)
Αγαπητέ κ. Λ.Ν., πράγματι, έχετε δίκιο για την αντίσταση που προέβαλαν στο καθεστώς της Επταετίας, οι Μητροπολίτες Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος Νικολάου και Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Ειδικά απέναντι στο εκκλησιαστικό καθεστώς υπήρξαν αμείλικτοι.
1ον) Ησαν εκείνοι οι οποίοι, διαμαρτυρόμενοι για την καταστρατήγηση του ΠΣΤ 1850 και της ΠΣΠ του 1928, ήτοι την κατάργηση εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου (συνεργούσης σχετικώς επί τω αυτώ και της δικτατορικής κυβερνήσεως) της διατάξεως περί πρεσβείων αρχιρερωσύνης και της κατ΄ ισομοιρίαν αρχιερέων εκ μέρους των Μητροπόλεων του αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος και των Μητροπόλεων των «Νέων Χωρών» συγκροτήσεως της Δ.Ι.Σ., προσέφυγαν στο ΣτΕ, το οποίο (τον Απρίλιο του 1973) έκαμε δεκτή την προσφυγή τους τινάζοντας κυριολεκτικά στον «αέρα» το σύστημα διοικήσεως που ηθέλησε να επιβάλλει ο Ιερώνυμος (συγκρότηση της ΔΙΣ δι΄ εκλογής / διορισμού).
2ον) Στην κρίσιμη Ιεραρχία της 10ης Μαϊου 1973 ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος υπέστη δεινή ήττα. (σ..σ για τα Πρακτικά αυτής της Ιεραρχίας, τις αντιπαραθέσεις, το εν γένει κλίμα και πως προέκυψαν τα αποτελέσματα, σας συνιστώ εκθύμως κ. Λ.Ν., να διαβάσετε το νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε και παρουσιάσθηκε προ εβδομάδος στο παρόν («Αναστάσιος») ιστολόγιο [«Χαράλαμπος Μ. Ανδρεόπουλος, Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967 – 1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγισις», Πρόλογος Ι.Μ. Κονιδάρης, εκδ. Επίκεντρο, Θεσ/νίκη, 2017, εν προκειμένω σσ. 249 – 255. Εγώ το έχω ήδη προμηθευθεί και συνεχίζω την ανάγνωσή του θεωρώντας εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την αναλυτική και πολύ προσεγμένη νομοκανονική αποτύπωση της χρονικής περιόδου 1967 – 1974). Η πλειονοψηφία των αρχιερέων απεδοκίμασε το σύστημα διοικήσεως του Ιερωνύμου, μεταξύ δε αυτών (των καταψηφισάντων) και δικά του εκλογικά αναστήματα, όπως ο Φλωρίνης (Αυγουστίνος Καντιώτης), ο Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανός (Οικονομίδης), ο Παραθυμίας Παύλος (Καρβέλης), ο Ελασσώνος Σεβαστιανός (Ασπιώτης), κ.α. που με την ψήφο τους (αυτοί οι «ιερωνυμικοί» και όχι οι «σεραφειμικοί»…) έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της πατριαρχικής παρατάξεως, επικρατήσαντος, εν τέλει, του πατριαρχικού συστήματος των πρεσβείων, βάσει των οποίων, τελικώς, συνεκροτήθη η νέα Δ.Ι.Σ. Είχε πεί τότε ο Μητρ. Αυγουστίνος Καντιώτης της Φλωρίνης: «Πατριαρχικόν και Ιερωνύμειον σύστημα συνεκρούσθησαν. Ενίκησεν όχι το “Αριστίνδην” του κ. Ιερωνύμου, αλλά το Πατριαρχικόν, η αδιάβλητος αρχή συνθέσεως της Συνόδου κατά πρεσβεία αρχιερωσύνης, η οποία εξασφαλίζει την ισότητα δικαιωμάτων μεταξύ όλων των ιεραρχών και προφυλάσσει την Ιεραρχίαν από φατριαστικάς ενεργείας, φιλονικείας και έριδας, αι οποίαι ήτο επόμενον να παρουσιάζωνται κατά το Ιερωνύμειον σύστημα, το επινοηθέν επί σκοπώ συγκεντρώσεως όλης της εξουσίας εις το πρόσωπον του ενός. Αυτό το φατριαστικόν και απολυταρχικόν πνεύμα διοικήσεως της Εκκλησίας κατεπολεμήθη κατά την χθεσινήν εκλογήν». Ο δε επίσης, αγωνιστής Μητ. Αμβρόσιος Νικολάου, είχε συμπληρώσει, σχετικώς: «H 10η Μαΐου δια τε τον Μακαριώτατον κ. Ιερώνυμον και την εκκλησιαστικήν φατρίαν, υπήρξε, πράγματι, αποφράς ημέρα. Είθε να αποβή, τελικώς, το “βατερλώ” της φατριαστικής σταδιοδρoμίας των…»
Αμφότεροι απεδείχθησαν «προφητικοί».
Ερρωσθε.
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Μετά ταύτα, αγαπητέ "ΔΙΟΓΕΝΗ", μήπως ενθυμείσθε τι είπαν και τι έγραψαν για το μακαριστό Ιερώνυμο οι εν λόγω δύο μητροπολίτες;
Μήπως ενθυμείσθε και τη σύγκριση στην οποία προέβη μεταξύ Ιερωνύμου και Σεραφείμ ο μακαριστός Αμβρόσιος;
Λ.Ν.
Eίπαν (και έγραψαν) χειρότερα πράγματα για τον Σεραφείμ, έχετε δίκιο αγαπητέ κ. Λ.Ν. Στην προηγουμένη παρέμβασή μου εστίασα στην απορία που έχουν μερικοί αναφορικώς με το ποιός / ποιοί "αποκαθήλωσαν" (και εν τέλει κατεκρήμνισαν) τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Κοτσώνη (διότι ακόμη και σήμερον αρκετοί αφελείς νομίζουν ότι "τον έρριξε ο Σεραφείμ"...)
Επρόκειτο για τους ιδίους - τους Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη και Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο Νικολάου - οι οποίοι επεχείρησαν αργότερα τα ίδια και με τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ Τίκα, αλλά μ΄ αυτόν δεν τα κατάφεραν.
Φαίνεται ήταν σκληρότερο καρύδι...
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Εγώ που είμαι έξω από τον χορό (αυτόν εδώ, όχι των εκκλησιαστικών) μπορώ να σου πω Διογένη.
Ναι! τον Ιερώνυμο τον έφαγαν ΚΑΙ οι μητροπολίτες που είχε αυτός εκλέξει. Ο Ιερώνυμος δεν κρατούσε «φακέλους» είχε «καθαρούς» συνεπισκόπους εκλέξει. Δεν εκβίαζε και δεν μπορούσαν να εκβιαστούν οι ψηφησθέντες κατά την αρχιεπισκοπική του περίοδο.
Σε αντίθεση ο Σεραφείμ τους «κράταγε» γερά τους «δικούς του», ελάχιστους έκανε χωρίς να τον «κρατά στο συρτάρι του». Οπότε και κανένας δεν τολμούσε να ορθώσει φωνή στον ευεργέτη του. Βλέπεις ο Ιερώνυμος ως Πανεπιστημιακός δεν γνώριζε ο κακόμοιρος πώς να διοικήσει. Του ήταν άγνωστη η καμαρίλα των παπαδικών Ο Σεραφείμ παμπόνηρος αντάρτης τους «κράταγε». Είχε γνώση διοίκησης στην Άρτα και στα Γιάννενα. Γνωστός Μητροπολίτης έλεγε (τον άκουσα ο ίδιος) εγώ κάνω ότι μου λέει ο Γέροντας (Σεραφείμ) μόνο αυτόν ακούω, δεν θα ήμουνα τίποτα αν αυτός δεν με εξέλεγε. Όσο ζούσε ο Σεραφείμ ήταν αφωνότερος ιχθύος, όταν πέθανε, ξεσήκωσε αντιπολίτευση στον Χριστόδουλο. Ως και μορφή τόλμησε να του κάνει.
Ναι τον έριξαν οι δικοί του διότι δεν τους εκβίαζε.
Αχ αυτοί οι «φάκελοι» πόσο κακό έχουν κάνει στην Εκκλησία με τις συγκαλύψεις των αρεστών.
Περαστικός
Δεν ήταν σκληρότερο καρύδι Σεραφείμ. Τα είχε καλά με τους πολιτικούς.
Και χουντικούς και μεταπολιτευτικούς.
Ο άνθρωπος δεν ήταν Αρχιεπίσκοπος έκανε πολιτική. Τον έχασε η Βουλή. Δεν ήταν λάθος επιλογή το ότι έγινε κληρικός. Ήθελε να είναι πάντα εξουσία και όχι αντιπολίτευσή ή και στο σπίτι του.
@ Περαστικέ, Χαίρω που συμφωνείτε με την αλήθεια (οτι ".. τον Ιερώνυμο τον έφαγαν ΚΑΙ μητροπολίτες που αυτός είχε εκλέξει...") και λυπάμαι που η μεγάλη αυτή αλήθεια είχε μέχρι σήμερα επιμελώς αποκρυβεί..Θλίβομαι δε για το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που διαδίδουν το ψέμα... (ότι τον Ιερώνυμο έρριξε, τάχα, ο Σεραφείμ - ο οποίος εκείνο το διάστημα είχε λουφάξει στα Γιάννενα...). ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Να το διαβάσετε αγαπητέ, θα ωφεληθείτε τα μάλα.Εγώ, τουλάχιστον, νιώθω πως ωφελήθηκα γιατί και εμπλούτισα τις γνώσεις μου και (ολοκληρώνοντας χθες την ανάγνωσή του) διεπίστωσα οτι ο θεολόγος - συγγραφέας του βιβλίου (παρ' ότι προσκείμενος στη Αδελφότητα θεολόγων "Ζωή", καθ' α έχω πληροφορηθεί) δεν "χαρίζεται" σε κανέναν (Ιερώνυμο Κοτσώνη, ή Σεραφείμ Τίκα), παρά τα γράφει όλα για όλους "χύμα και σταράτα". Εξαιρετική - καθαρά επιστημονική - μονογραφία που αξίζει να διαβασθεί απ' όσους έχουν μεράκι για την Ιστορία και αγάπη για την Εκκλησία. ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Ο Ιερώνυμος ΔΙΟΓΕΝΗ θα «εκπαραθυρωθεί» μετά την αλλαγή φρουράς στην κορυφή της χούντας και όχι «φαγωμένος» από τους μητροπολίτες που αυτός είχε εκλέξει για της Αριστίνδην Ιεράς Συνόδου.
Εκείνος, που θα ορκίσει (Νοέμβριος 1973) τους Γκιζίκη («πρόεδρο») και Ανδρουτσόπουλο («πρωθυπουργό») δεν θα είναι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, αλλά ο μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ (Τίκκας) που δεν ήταν στα Γιάννενα.
Μάταια διαμαρτύρεται ο Ιερώνυμος Ο αντιστασιακός στην πραγματικότητα Ιερώνυμος υποχρεώνεται από τη χούντα του Ιωαννίδη σε παραίτηση (Δεκέμβριος 1973) και εκδίδεται «συντακτική πράξη» του υπουργείου Παιδείας, με την οποία χαρακτηρίζεται αντικανονική η εκλογή του Αρχιεπισκόπου το 1967! Ήταν η σειρά του Ιωαννίνων Σεραφείμ δεξί χέρι του Ιερωνύμου ως τώρα, που θ αναδειχτεί στον μακροβιότερο Αρχιεπίσκοπο…
Μετά από είκοσι πέντε χρόνια μετά, άρρωστος στο νοσοκομείο, θα πει για τους δελφίνους το μεγαλειώδες και περίφημο: «Τα κοράκια φωνάζουν και κράζουν επειδή περιμένουν τα πρόβατα και τα γελάδια να ψοφήσουν!». Μια διαχρονική διαπίστωση για τα εσωεκκλησιαστικά, χθες, σήμερα, αύριο….
Ο κ. Κοτταδάκης χωρίς να το καταλάβει στο κείμενό του έγραψε το μεγάλο ελάττωμα, μειονέκτημα, κουσούρι του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Ιερωνύμου Κοτσώνη.
Χωρίς να με παρεξηγήσει αυτό το ελάττωμα το έχει και αυτός.
Ο Ιερώνυμος ήταν οργανωσιακός. Ήταν της ΖΩΗΣ από τα γεννοφάσκια του. Δεν γνώριζε καθόλου τα εκκλησιαστικά τερτίπια και τις τρικλοποδιές. Ζούσε «αθώο» κόσμο των ζωικών. Με κύκλους, ομιλίες, κατηχητικά. Μόνο από αυτά γνώριζε ο άνθρωπος. Και έτσι την πάτησε από τους πανέξυπνους της πρεσβυτέρας Ιεραρχίας. Που για μια μετάθεση τον πούλησαν στον αρχηγό της στιγμής και μαέστρο της διαπλοκής Σεραφείμ.
Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΓΙΑ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΚΑΙ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Και τώρα, πριν τελειώσω την παρούσαν επιτραπήτω μοι να σημειώσω ενταύθα-διά λόγους συνειδήσεως- μερικάς παρατηρήσεις μου σχετικάς με τας αχαρακτηρίστους εκείνας επιθέσεις σας εναντίον του προκατόχου σας Μακαριωτάτου πρώην Αθηνών κ.Ιερωνύμου.
Όλοι γνωρίζουν πόσον επολέμησα επί εξαετίαν ολόκληρον , συγκεκριμένας διοικητικάς πράξεις του Ιερωνύμου. Θα ήτο όμως φρικτή εις βάρος του αδικία, εάν ηρνούμην, ότι υπήρξε έμφορτος ικανοτήτων και αρετών και ότι παν ό,τι έπραττε το έπραττε καλή τη πίστει, πιστεύων ότι τούτο οφελεί και προάγει τα εκκλησιαστικά μας πράγματα.
Οιαδήποτε σύγκρισις μεταξύ εκείνου και υμών, Μακαριώτατε, θα ήτο αυτόχρημα βλασφημία δυσχερής.
Όση διαφορά υπάρχει μεταξύ λευκού και μέλανος, ουρανού και γης, ζωής και θανάτου, παραδείσου και Άδου, τόση μεταξύ Ιερωνύμου και υμών.
Εκείνος κολοσσός γνώσεων και επιστήμης, ενώ σεις ο πλέον αδαής περί τα τοιαύτα. Εκείνος ασκητής και ενάρετος, ενώ σεις ένας "καλοπερασάκιας", συγχωρήσατέ μου την έκφρασιν Σεβ. Άγιοι Σύνεδροι και χωρίς ίχνος ιεράς ανησυχίας. Εκείνος υπόδειγμα εργατικότητος και αποδοτικότητος, ενώ σεις κλασικόν παράδειγμα ραθυμίας και στειρότητος. Με πρωτοφανή και αδικαιολόγητον κακεντρέχειαν επιτίθεσθε από οκταμήνου εναντίον του διά να τον ταπεινώσετε και εξευτελίσετε. Ω της αφροσύνης σας! Μα δεν αντελήφθητε, ότι διά των αχαρακτηρίστων εκείνων επιθέσεών σας επετύχετε το εντελώς αντίθετον αποτέλεσμα";
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙ ΣΥΝΟΔΩ ΑΓΟΡΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΗΣ 10/8/1974
Λ.Ν.
Υ.Γ.1: Λυπούμαι για την ανάξεση παλαιών πληγών αλλά ας όψεται ο άγιος Αρκαλοχωρίου με το ατυχέστατο άρθρο του.
Υ.Γ.2: λόγω μη προσβάσεώς μου στο διαδίκτυο από τούδε και έως το εσπέρας της Κυριακής θα συμμετάσχω και πάλι στο διεξαγόμενο διάλογο μετά την πάροδο του χρονικού αυτού διαστήματος.
Η αλήθεια δεν είναι αυτή που γράφεις Διογένη ως απάντηση στον Περαστικό.
‘’Ο μετακινημένος αντικανονικά Σεραφείμ από τη μητρόπολη Άρτας (ποινή καθαίρεση) στα πλούσια Γιάννενα, όρκισε επίσης αντικανονικά στην Αθήνα την χουντοκυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου. Έκανε όμως έτσι εισπήδηση σε ξένη επισκοπή. Παρά τις διαμαρτυρίες του θιγόμενου Αρχιεπίσκόπου Ιερώνυμου Α΄, η Σύνοδος κατάπιε την παραβίαση που τιμωρείται και αυτή με καθαίρεση. Άλλωστε ο Ιερώνυμος που δεν ήταν ποτέ αρεστός στην Χούντα των Συνταγματαρχών αναγκάστηκε να παραιτηθεί για να γίνει αμέσως μετά αρχιεπίσκοπος ο Σεραφείμ χάρις στη φιλία του με τον αόρατο δικτάτορα Ιωαννίδη, εκλεγμένος εντελώς αντικανονικά με συντακτική πράξη της Δικτατορίας, που απέκλειε τη μισή Ιεραρχία από τις διαδικασίες της εκλογής με το πρόσχημα της Αντικανονικότητας στην εκλογή τους, το οποίο όμως αν λαμβανόταν ως μέτρο ελάχιστους επισκόπους στην Ελλάδα θα άφηνε αλώβητους. «Κυνικαί συναλλαγαί, φατριαστικαί δοσοληψίαι και ταπεινά συμφέροντα» τον είχαν ανεβάσει στον θρόνο σύμφωνα με τον Αμβρόσιο της Ελευθερούπολης που ποτέ δεν σταμάτησε μαζί με τον Αυγουστίνο της Φλώρινας να επιτίθεται στον νέο αρχιεπίσκοπο όπως και στον προηγούμενο.
Κατηγορητέος ο Σεραφείμ από τον πρώην Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνο για ηθικές παρεκτροπές, υπήρξε διώκτης των επισκόπων που δεν έλεγχε, ενώ προώθησε πολλούς διεφθαρμένους κληρικούς, κάνοντας πως δεν άκουγε τις κατηγορίες εναντίον τους. Ο Κωνσταντίνος τον κατηγόρησε πως όταν εργάσθηκε ως κατηχητής στην Άρτα, το έργο του «..το διέλυσε η σκανδαλώδης ζωή του κ. Σεραφείμ», τότε δεσπότη της πόλης που είχε δημιουργήσει «αποπνικτική ατμόσφαιρα από ηθικής πλευράς». «Κρύβει πολλά», συνεχίζει ο πρώην Θεσσαλιώτιδος η απάντηση «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο…«, που έδωσε στους δημοσιογράφους ο Σεραφείμ, ερωτώμενος για τα σεξουαλικά σκάνδαλα του μητροπολίτη Πρεβέζης. Και καταλήγει: «Τα διατυμπανιζόμενα σκάνδαλα του Στυλιανού Πρεβέζης είναι μικροπταίσματα μπροστά στα ηθικά όργια του κ. Σεραφείμ στην Άρτα και στα Ιωάννινα«. Και η χαριστική βολή: «Διότι μεταξύ Ορθοδόξου σεξ και αιρετικού σεξ…δεν γίνεται σύγκρισις» (Σ. Καρατζαφέρη «Φάκελος. Εκκλησία»). Πρόκειται για κακίες ενός αποδιοπομπαίου; Γιατί τότε η Σύνοδος δεν τον δίκασε ως ιεροκατήγορο και συκοφάντη; Γιατί αργότερα προτάθηκε στον Κωνσταντίνο αποκατάσταση σε άλλη μητρόπολη; Ο Κωνσταντίνος όμως αποποιήθηκε την αντικανονική επαναφορά του σε άλλη μητρόπολη κηδόμενος των Κανόνων και της προσωπικής του αξιοπρέπειας. Αρνήθηκε τα παζαρέματα, τις διχοτομήσεις επισκοπών και την ίδρυση προσωρινών προσωποπαγών μητροπόλεων κι αυτό ενισχύει τη βαρύτητα της μαρτυρίας του. Αλλά τον Σεραφείμ είχε καταγγείλει και ο προκάτοχός του Ιερώνυμος, που σε επιστολή του, του υπενθυμίζει πως ο Σεραφείμ ως ιεροδικαστής ήταν «επιεικής ακόμα και επί των πλήρως αποδεδειγμένως ενόχων έστω και αν ακόμη ούτοι είχαν συλληφθεί ασχημονούντες επ’αυτοφόρω» (29-6-1974). Θα μπορούσε και εδώ να πει κανείς πως ο Ιερώνυμος εκδικήθηκε τον διάδοχό του και αυτό εν μέρει ισχύει αφού οι δεσποτάδες βγάζουν τα άπλυτά τους στη φόρα όταν μαλώνουν για κάποια επισκοπή. Όμως οι κατηγορίες αποδείχτηκαν αληθινές στην πράξη. Ο Σεραφείμ φοβόταν πως κάποτε θα έσκαγε ο οχετός των εκκλησιαστικών σκανδάλων και έλεγε: «Μην ξεσκεπάζετε αυτό το καζάνι που βράζει γιατί θα ξεχειλίσει καυτή βρώμα και θα μας κάψει όλους» (Γ. Καλοκαιρινός, «Καθημερινή»-7-72002). Ο ίδιος αποκατάστησε και τοποθέτησε «σε θέσεις κλειδιά» μερικούς από αυτούς που καθαίρεσε ο προκάτοχός του «για ερωτικά και οικονομικά σκάνδαλα….Παράδειγμα ο αρχιμανδρίτης κ. Β….που καθαιρέθηκε για σεξουαλικά όργια» τοποθετήθηκε μετά «ηγούμενος σε μοναστήρι της Αττικής και προϊστάμενος ενορίας στο Μαρούσι». Ταυτόχρονα όμως ο Σεραφείμ εμφανιζόταν σε πρωτοσέλιδο της «Ελεύθερης Ώρας», τάχα «αγανακτισμένος και βλέποντας το χάλι του παπαδαριού» να δηλώνει: «Κατάντησα αρχιεπίσκοπος πούστηδων», «δήλωση που άφησε εποχή και που την άφησαν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να κυλίσει μέσα στη σιωπή» («Νέοι Άνθρωποι», 28-2-2003).
Αριμαθαίος - Συνέχεια στο επόμενο σχόλιο
Αριμαθαίος - Συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο
Η στενή συνεργασία του Σεραφείμ με την Δικτατορία είναι αυταπόδεικτη. Η άνοδός του στον θρόνο υπήρξε προϊόν της εύνοιας του Ιωαννίδη. Μια επιστολή του στον δικτάτορα Παπαδόπουλο στις 9 Μαρτίου 1968 δείχνει πως ήταν ακροδεξιός από πεποίθηση. Ζητούσε «Ταχεία συγκρότησιν ελαφρών αντικομμουνιστικών στρατιωτικών τμημάτων διώξεως……Χρειάζεται αντικομμουνιστικός φανατισμός…Τα ΛΟΚ θα χρησιμοποιηθούν εν ώρα σοβαρωτέρου κινδύνου επί πολυπληθεστέρων συμμοριών…«, ενώ καταγγέλει πως «Μέρος των άλλων Εθνικοφρόνων Ελλήνων ου μόνον αδρανεί …αλλά υστεροβούλως…κάνει γλυκά μάτια προς τους Κομμουνιστάς…«, ενώ ζητούσε » δι ‘ελληνοφιλανθρωπικούς λόγους»(sic) προστασία των προδοτών που συνεργάστηκαν με τον κατοχικό στρατό, λόγω του κομμουνιστικού κινδύνου. Ο δεσπότης Σύρου Δωρόθεος Α΄, κάτω από το βάρος των στοιχείων ομολογεί στον δημοσιογράφο Σ .Καρατζαφέρη που τον στριμώχνει για να του αποσπάσει την ομολογία για τον Σεραφείμ: «Έχεις δίκιο είναι φασίστας…«. Ο βουλευτής του Κέντρου (μετέπειτα στέλεχος του ενιαίου Συνασπισμού) Τάσος Μήνης, μια εξαιρετική προσωπικότητα γενναίου δημοκράτη στρατιωτικού (αντισμήναρχος) που αντιστάθηκε στην Χούντα και βασανίστηκε κτηνωδώς στα ελληνοχριστιανικά μπουντρούμια της ΕΣΑ, σεμνός και στην κηδεία του που έγινε το 2005 σε στενό κύκλο χωρίς τις τιμές που εδικαιούτο με το παραπάνω, αρνήθηκε στη Βουλή του ‘74 να ορκιστεί από τον Σεραφείμ.
Στην περιβόητη συνέντευξή του Σεραφείμ στα «ΝΕΑ» (23.10.74), όπου ξεγυμνώθηκε σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η αμορφωσιά και το ηθικό ανάστημα του ανδρός, ρωτήθηκε αν μετανόησε που όρκισε τις χουντικές κυβερνήσεις:
-«Καθόλου. Ποιος εγώ; Καθόλου. Θαύμα. Πολύ ωραία έκανα…».
Ο κ. Παπαθεμελής (τότε ΕΔΗΚ-21.10.’76), εκπροσωπώντας χριστιανοσοσιαλιστικά ιδανικά σε εκείνη τη φάση της ζωής του, κατήγγειλε στην Βουλή τον αμετανόητο Σεραφείμ που το όνομά του «είχε αναμιχθεί» στην «συνωμοσία του Φεβρουαρίου», μια αποτυχημένη στρατιωτική απόπειρα για την επαναφορά της Χούντας. Στην αγόρευσή του μάλιστα είπε πως «δεν μπορεί να γίνει λόγος για Σύνοδο η οποία τον εξέλεξε» και διερωτήθηκε εύλογα πως γίνεται δυο χρόνια μετά την πτώση της Δικτατορίας «κατορθώνει να μένει αμετακίνητος…». Aμετανόητα ακροδεξιός και αγριάνθρωπος ο Σεραφείμ κάλεσε τον Ιούνιο του 93 τον Κάρατζιτς στην Ελλάδα και σε συνεργασία με συνδικάτα και παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς του διοργώνωσε φασιστική συγκέντρωση το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, παρουσία και του φερέλπιδος βουλευτή της ΝΔ Κώστα Καραμανλή, ο οποίος αργότερα ντρεπόταν να το ομολογήσει. «Ο Σεραφείμ ήταν τόσο εκστασιασμένος που συναντούσε τον Κάρατζιτς, ώστε όταν σε κάποια φάση της συνάντησης προσπάθησε να του φιλήσει το χέρι, εκείνος τον απώθησε μαλακά λέγοντας: ‘Εγώ πρέπει να σου φιλήσω τα πόδια.’(!)»
Αριμαθαίος - Συνέχεια στο επόμενο σχόλιο
Συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο
Αμαθής και ανίκανος να αρθρώσει λόγο, αναγκάστηκε ο Σεραφείμ να σιωπά, αρετή που πολύ εκτιμήθηκε από την Πολιτεία, που ήθελε έναν αρχιεπίσκοπο που να μην ενοχλεί, έναν άνθρωπο που λες κι οι καβαφικοί στίχοι γράφτηκαν γι’αυτόν: «Μήτε βαθυστόχαστες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε…….Κι έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσιν μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά«. Η αφωνία του, περιβλήθηκε αργότερα με τις αρετές της θυμοσοφίας και με την αχλή της σεμνότητας, ενώ απλώς οφειλόταν σε άγνοια της Ελληνικής. Είναι όμως αλήθεια πως δημιούργησε κάποιες συμπάθειες στην πιο «φιλελεύθερη» μερίδα του κλήρου και των θεολόγων λόγω της νικηφόρας σύγκρουσής του με τις αντιδραστικές πρεκκλησιαστικές οργανώσεις, οι οποίες κυβερνούσαν μέχρι τότε την Εκκλησία τρομοκρατώντας τους Αρχιερείς με εκβιασμούς αποκάλυψης ιδιαιτεροτήτων της ιδιωτικής τους ζωής, γιατί συστηματικά φακέλωναν τον ανώτερο κλήρο. Όσες όμως σχετικές αναφορές και αν διαβάσει ο αναγνώστης θα διαγνώσει εύκολα πως όλα αυτά δεν ήταν τόσο σύγκρουση αντιλήψεων όσο μια άγρια μάχη φατριών για τη λεία της εξουσίας. Οι λίγες συνεντεύξεις που αποπειράθηκε να δώσει ο Σεραφείμ, και οι αυθόρμητες δηλώσεις του στην βαρβαρική, μαρτυρούν το επίπεδό του. Η αθυροστομία του ήταν πασίγνωστη. «Γαμώ το κέρατό σας», φώναξε μέσα στην εκκλησία προς τους παρεκκλησιαστικούς που αποδοκίμαζαν στην Λάρισα την ενθρόνιση του μεγαλοοικοπεδούχου μητροπολίτη Σεραφείμ Ορφανού, «τενεκέ ξεγάνωτο» αποκάλεσε πρώην υπουργό της Ν.Δ. που ενεργούσε για την επιστροφή των 12 μητροπολιτών που είχε εκθρονίσει χωρίς δίκη (!) ως χουντικούς (!) Δεν ήταν βέβαια ο μόνος κληρικός που έβριζε μέσα στο ιερό.’’
Αυτά είναι λίγα από τα όσα μπορεί να γράψει κανείς για τον Σεραφείμ Τίκκα. Μετά από αυτά ας γίνει σύγκριση με τον Ιερώνυμο Κοτσώνη.
Την βαθμολογία την επαφίω στους αναγνώστες.
Με πόνο ψυχής.
Αριμαθαίος
Απο της 11ης Μαϊου 1973, οπότε και απώλεσε τον έλεγχο της ΔΙΣ (9 κατά, μόλις 3 δικοί του), ο Ιερώνυμος έχασε το παιχνίδι οριστικά, κατέστη Αρχιεπίσκοπος της μειοψηφίας. Όλα τ' άλλα είναι παραμύθια. Εκ των πραγμάτων υποχρεώθηκε σε (εθελουσία) παραίτηση, όταν δεν τον υπολόγιζε κανένας, όταν έμεινε μόνος, μ' άλλα λόγια αυτοεκπαραθυρώθηκε. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.- ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Τι σημασία ιστορική ή θεολογική μπορούν έχουν κ. Λ.Ν. οι ..."κατόπιν εορτής" (!!!) αυτές δηλώσεις του Ελευθερουπόλεως, του κρημνίσαντος, κυριολεκτικώς (!), μέσω δικαστικής προσφυγής στο ΣτΕ, τον Ιερώνυμον; Μόνον φιλολογικήν αξίαν, τίποτ' άλλο - την ζημίαν την είχε κάμει. Αυτός μετά του Φλωρίνης γκρέμισαν τον Ιερώνυμο, όχι ο Σεραφείμ! Το.ίδιο επεχείρησαν αργότερα και κατά του Σεραφείμ, αλλά, ως προείπαμε, αυτός απεδείχθη σκληρό καρύδι... ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Ο αρχιμ. Ιερώνυμος Κοτσώνης είχε μιαν θετική προδιάθεση για τις θρησκ. Οργανώσεις, ουδέποτε υπήρξε μέλος της "Ζωής".Κατά τον ενθρονιστήριο λόγο του, μάλιστα, ήσκησε κριτική για το "λανθανόντως υπάρχον σχίσμα" ανάμεσα στις αδελφότητες θεολόγων και τις θρησκ. οργανώσεις και την Εκκλησία και αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα για τη "θεραπεία του προβλήματος" (βλ. εις Ανδρεόπουλου, Χαρ. σελ. 61,63) ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Ο Σεραφείμ εξεθρόνισε όσους μητροπολίτες γιατί δεν ανεγνώριζαν τη νέα εκκλησιαστική αρχή.Πράγματι χωρίς δίκη, λάθος του τεράστιο.Για τον Ιερώνυμο που απομάκρυνε τους μη αρεστούς λόγω ηλικίας (!) (15 συνολικά) ή λόγω κάποιας κακής φήμης (!) (τους Μητρ. Θεσ/νίκης Παντελεήμονα και τον Αττικής Ιάκωβο),τι έχετε (;) να πείτε; ΔΙΟΓΕΝΗΣ
1ον) Συμφωνείτε με τον τρόπο που εξελέγη;... 2ον) Ποιόν (άλλον;) επιθυμούσε η δικτατορία και πως είναι "ιστορικά αποδεδειγμένο"; Ενημερώσατέ μας, παρακαλώ. ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Οι νεόκοποι καθηγητές της Θεσσαλονίκης να είναι προσεκτικοί όταν ασκούν κριτική σε ένα Καθηγητή ως τον Αρχιμανδρίτη Κοτσώνη. Κρίμα διότι οι νέοι καθηγητές ασκούν κριτική με εμπάθεια σε διακεκριμένη προσωπικότητα.
Η φωτογραφία του Ιερωνύμου στην Αρχιεπισκοπή θα σημειώνει πάντα την περίοδο δόξας που γνώρισε η αρχιεπισκοπή Αθηνών επί των ημερών του.
Προς αποκατάσταση της ιστορικής ακρίβειας!
Στον Ανώνυμο (15/6, 9:27).
Γράφετε επί λέξει: "Σχετικά με τον Κονιδάρη. Ήταν έτοιμος να γίνει Γ.Γ του υπουργείου Παιδείας. Το ότι δεν έγινε του στοίχησε πολύ και ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να το ξεχάσει. Αν είχε γίνει Γ.Γ. η άποψή του σήμερα θα ήταν σύμφωνη με του Ανδρέα Νανάκη. Οι «Νεότερες μαρτυρίες και ιδίως οι πληροφορίες» που αναφέρει είναι αυτές που του μετέφεραν ένα βράδυ του 1973 στην οικία του όταν ενημερώθηκε ότι δεν θα είναι Γ.Γ."
Πρόκειται, ωστόσο, για πρόδηλη παρανόηση. Ο Ιστολόγος αναφέρθηκε σε άρθρο στο "Βήμα" του Ιωάννη Κονιδάρη, Ομότιμου Καθηγητή της Νομικής Σχολής Αθηνών, ο οποίος την επίδικη περίοδο ήταν φοιτητής της Νομικής! Εσείς εννοείτε, όμως, τον Γεράσιμο Κονιδάρη, Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήδη αποβιώσαντα το 1987, ήτοι προ τριαντακονταετίας!!! Επομένως, η κριτική σας ερείδεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως...
Γ.Α.
Πικρές οι αλήθειες για την περίοδο της επταετίας και μετά. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα κληθούν να δώσουν απαντήσεις.
Έχω την πεποίθηση ότι τα ελατήρια του Κοτσώνη ήταν αγνά και μόνο για την δόξα της εκκλησίας ανέλαβε ως Αρχιεπίσκοπος. Η μετέπειτα ζωή του ως πρώην το αποδεικνύει αυτό. Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας τον έχουν ως πρότυπο ζωής οι αρχιερείς μας.
Η απάντηση του Γ.Α. λέει πολλά. Ο διάλογος βγάζει πάντα σε καλό.
Τα έργα και οι ημέρες του Ιερωνύμου ως αρχιεπισκόπου είναι σελίδες δόξας για την Εκκλησία της Ελλάδας.
Αν δεν ξεκίναγε ο άγιος Αρκαλοχωρίου κ.κ. Ανδρέας και δεν έκανε τις επισημάνσεις του ο κ. Κοτταδάκης δεν θα είχα μάθει όλα αυτά που διάβασα για την περίοδο που πολλοί λένε πολλά και διαφορετικά το ένα με το άλλο.
Στην Τήνο όταν πήγα προ ετών μιλούσαν με τα καλύτερα για τον Ιερώνυμο και τον Χαλκίδος κυρό Νικόλαο εκεί αγόρασα και το βιβλίο του Φθιώτιδος Νικολάου.
Αυτό είναι εξωφρενικό:
«Δεν μπόρεσε να υπερβεί την παράμετρο της προσωπικής του πικρίας, όταν στις δεκατρείς αρχιερατικές εκλογές του 1965 η (Πρεσβυτέρα) Ιεραρχία αγνόησε και δεν τον εξέλεξε Μητροπολίτη».
Που το είδε αυτό ο Αρκαλοχωρίου; Από πού το συμπεραίνει; Ο Ιερώνυμος επιστρατεύτηκε από τους Συνοδικούς της Αριστίνδην Συνόδου και δέχθηκε να γίνει υποψήφιος μάρτυρας σε μια αλληλοσπαρασσόμενη από σκάνδαλα εκκλησιαστική ηγεσία που γινόταν το θέμα των αρθρογράφων καθημερινά. Όποιος ρίξει μια ματιά στις εφημερίδες της εποχής θα δει ότι μόνο ένας θαρραλέος θα δεχόταν να γίνει αρχιεπίσκοπος για να βάλει τάξη στη αταξία.
Και τώρα μετά από χρόνια τον κρίνουν. Έκανε λάθη αλλά τα λιγότερα με τα θηρία τα οποία είχε να κάνει ο πράος και άγευστος των δεσποτικών μαγειρεμάτων της επίγειας εξουσίας των δεσποτάδων. Τα σκάνδαλα τα ξέχασαν αυτοί που τον κρίνουν;;;;;;
Γράφουν και κρίνουν τον Ιερώνυμο. Να μερικά μαργαριτάρια για την εκκλησιαστική κατάσταση της Ελλάδας προτού αναλάβει ο ιερώνυμος Κοτσώνης:
«Μεσημβρινή» (23.1.1962)
«Όπου και αν πιάσεις λερώνεσαι. Με κλονισμένο το γόητρο οι ταγοί. Καλαμπούρι έγιναν τα ιερά. Που ν’ ακουμπήση το παιδί; Που να σταθή; Από ποιον να ηλεκτρισθή; Ποιον Θεόν να προσκυνήση; Σε ποιο ιδανικό να πιστέψη;… Να βαδίσουν πάνω στα ίχνη… της εκκλησιαστικής ηγεσίας; Θα ήταν η καταστροφή».
Μετά την εκλογή Ιερωνύμου ως Αρχιεπίσκοπο Αθηνών έγραφαν:
«ΤΟ ΒΗΜΑ» (19-5-1967)
«Περίοδον παρακμής και καταπτώσεως διέτρεχεν εσχάτως η Ελλαδική Εκκλησία… Το κλυδωνιζόμενον σκάφος της Ελλαδικής Εκκλησίας καλείται ήδη να οδηγήση εις ασφαλή λιμένα ο νέος Προκαθήμενός της. Όσα επεσήμανεν ούτος εις τον προχθεσινόν ενθρονιστήριον λόγον του, εγένοντο δεκτά με αισθήματα ανακουφίσεως και ικανοποιήσεως υπό των ποιμενομένων, διότι αι επαγγελίαι του νέου Αρχιεπισκόπου περί καθάρσεως και αλλαγής του επικρατούντος εντός της Εκκλησίας μας πνεύματος, αποτελούν και αξίωσιν του ελληνικού λαού ο οποίος και ευρίσκεται παρά το πλευρόν του Προκαθημένου, που και ούτος δεν ανέχεται να βλέπη να κυριαρχή αντί της αγάπης το μίσος, αντί της αφοσιώσεως και της θυσίας η ιδιοτέλεια και ο εγωισμός, αντί της λιτότητος και της απλότητος η χλιδή, αντί της ενότητος και ομοφροσύνης η διάσπασις».
Τα έλαβα αυτά από δημοσίευση το παρόντος ιστολογίου «Αναστάσιος» την 6ην Οκτωβρίου 2015 (http://anastasiosk.blogspot.gr/2016/10/blog-post_6.html)
Με θέμα: «Ο ανττιστασιακός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α' Κοτσώνης που πολέμησε σθεναρά την δικτατορία όταν οι άλλοι σιωπούσαν. - Μια ηχηρή απάντηση στους Εθνομηδενιστές. - Η Αλήθεια που αποκρύπτεται από το Εκκλησιαστικό και πολιτικό προσκυνημένο κατεστημένο.»
Ας πάρουν την δόση τους οι επικριτές του Κοτσώνη.
Λίγη ντροπή δεν βλάπτει.
Δεν τολμά να κρίνει ο Αρκαλοχωρίου τον Σεραφείμ όπως τον Ιερώνυμο, διότι πολλοί από τους αρχιερείς του έχουν ηγετικές θέσεις στην Ελλαδική Εκκλησία. Ποιος θα υπερασπιστή τον Ιερώνυμο ελάχιστοι ως κανένας. Μάλλον ένας δεσπότης της εποχής του υπάρχει και αυτός σιωπά. Είναι του κατηχητικού. Ενώ ο Σεραφείμ έχει ακόμα τα πρωτοπαλίκαρά του σε θέση μάχης. Αν τολμήσει ας γράψει.
Αυτά για την κατακλείδα του Κοτταδάκη.
ΛΟΓΟΙ ΜΟΥΡΑΤΙΔΟΥ
Ο καθηγητής του Κανονικού Δικαίου της Θεολογικής Αθηνών Κων. Μουρατίδης σχετικώς με την εκκλησιαστική πολιτική της δικτατορίας και την ανάρρηση στον αρχιεπισκοπικό θρόνο του τότε αρχιμανδρίτου Ιερωνύμου Κοτσώνη, έκρινε και έγραψε τον Αύγουστο του 1974, τότε, δηλαδή, που τα εκκλησιασιαστικά γεγονότα ήταν νωπά:
«H επανάστασις της 21ης Απριλίου προέβη εις ωμήν και αυθαίρετον επέμβασιν εις τον ιερόν χώρον της Εκκλησίας, παρεμέρισε τα αρμόδια εκκλησιαστικά όργανα – Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας και Διαρκήν Ιεράν Σύνοδον – ανέτρεψε την κανονικήν τάξιν της Εκκλησίας και δι’ Αριστίνδην Συνόδου ανέδειξε τον αρχιμανδρίτην κ. Ιερώνυμον Κοτσώνην εις τον αρχιεπισκοπικόν θρόνον Αθηνών περιβαλούσα άμα αυτόν δι’ επαναστατικών αυτόχρημα εκκλησιαστικών εξουσιών»
(βλ. Μ ο υ ρ α τ ί δ ο υ, Κων., «Η σχιζοφρενική εκκλησιαστική πολιτική της δικτατορίας», «Η σχιζοφρενική εκκλησιαστική πολιτική της δικτατορίας», Ορθόδοξος Τύπος, σελ. 1, [αρ. φύλ. 216, σελ. 1 § 2], 15.08.1974).
Το γεγονός και μόνο ότι ο αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Κοτσώνης δέχθηκε να ποντάρει στο «χαρτί» των τότε κρατούντων για την ανάδειξη νέου Αρχιεπισκόπου, μέσω μιας διορισμένης 8μελούς «Αριστίνδην» Συνόδου, καθιστά αυτόχρημα προβληματική την εκλογή του. Μπορεί να ήταν ο Ιερώνυμος Κοτσώνης καλός, χρυσός, κλπ., αλλά ήταν αντικανονικός. Ποιός ήταν άρα γε ο (τότε «υπουργός Παιδείας») Κων. Καλαμποκιάς, ο οποίος έθεσε σε «πάγο» την (56μελή) Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και συνέστησε την «Αριστίνδην» Σύνοδο - και πόθεν εγνώριζε αυτός (ο Καλαμποκιάς!) ποιοί ήταν οι (υπ΄ αυτού διορισθέντες!!!) ...«άριστοι»;
Θαρρώ ότι ο κ. Κοτταδάκης, ως συντάκτης του παρόντος άρθρου που προκάλεσε τον διάλογο θα συμφωνήσει μου ότι το ποιος είναι άγιος και άριστος το γνωρίζει μόνο ο Θεός. Και τον Θεό (και την Εκκλησία) δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει η Πολιτεία και οι άρχοντές της.
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Συγγνώμη, αλλά αν όλα αυτά τα γραφόμενα υπό του "ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ" ισχύουν, ότι δηλ. την διοίκησιν Ιερώνυμου α κ ύ ρ ω σ α ν ως παράνομη με προσφυγή τους εις το ΣτΕ οι Μητροπολίται Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτης και Ελευθερουπόλεως Αμβ. Νικολάου τον Μάιον του 1973,τότε το αφήγημα που καλλιέργησαν επί ήμισυ και πλέον αιώνα οι θρησκ. Οργανώσεις και τα έντυπά τους ότι τον Ιερώνυμο "πολέμησε και έρριξε, γκρέμισε ο Σεραφείμ" τι ήταν; Ενα παραμύθι;... ΔΙΑΠΟΡΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΣ
Ανώνυμον, 17/6/2107,09.56. Τι σημασίαν έχουν όλα αυτά, αφ' στιγμής ο Ιερώνυμος, ως ήδη έχει καταγραφεί και ενταύθα, παρεδέχθη ότι "η Επανάστασις μου υπεσχέθη οτι εάν εξελεγόμην, κλπ..". Του το υποσχέθηκαν, τον εξέλεξαν... Τα λεγόμενα του Μάρκου Σιώτου θα πιστεύσομεν, ή τα γραφόμενα του ιδίου του Ιερωνύμου;.. ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Εδώ και χρόνια γράφουν και ξαναγράφουν διάφορα αφηγήματα για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Κοτσώνη. Τόση λάσπη του έχουν πετάξει ενυπόγραφα και ανυπόγραφα σημαντικοί και άσημοι. Στην συνείδηση των ευσεβών χριστιανών ο Ιερώνυμος υπήρξε ο τέλειος κληρικός. Άσπιλος και δραστήριος. Εκδαπάνησε την ζωή του στην Εκκλησία και πρόσφερε πολλά στην Εκκλησία. τα λάθη του είναι ασήμαντα. Φωνάζουν μερικοί γιατί να γίνει αρχιεπίσκοπος από σύνοδο διορισμένη ας απαντήσουν αυτοί τι θα έκαναν; Εδώ φιλάνε … … ποδιές για να φορέσουν μίτρα μητροπολίτη ή επισκόπου και άλλοι προσπαθούν χρόνια και τώρα κάνοντας προεκλογικό αγώνα από μητρόπολη σε μητρόπολη για να πάρουν ψήφο. Σήμερα πόσοι από τους ιεράρχες δεν έχουν στο μυαλό τους να γίνουν αρχιεπίσκοποι; Ας αφήσω το πώς έγιναν αρκετοί και προ και μετά Κοτσώνη. Καλά κάνουν μερικοί και τα γράφουν τα παραλειπόμενα των εκλογών γιατί παραπαίρνουν θάρρος οι σαλίγκαροι.
Ανώνυμον, 2.23 (τον σαλιγκαρολόγον)
Μήπως μπορείτε να μας πείτε για ποιο λόγο ο «άσπιλός» σας (Ιερώνυμος Κοτσώνης) καρατόμησε άγιους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως π.χ. τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα Α΄ (Παπαγεωργίου); Ξέρετε τι έχουν πεί περί αυτής της καρατομήσεως (του Παπαγεωργίου απ΄ τον Κοτσώνη) οι Θεολογικές Σχολές Θεσσαλονίκης και δη ο Καθηγητής Κανονικού Δικαίου Κων/νος Μουρατίδης;…
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Να υπενθυμίσω ένα σχετικό δημοσίευμα από τον Ιστολόγο κ. Κωστόπουλο προ ενός έτους 8 Ιουνίου του 2016 με θέμα:
«Ένα από τα «προβλήματα» του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Κοτσώνη και για το αν ήταν ο εκλεκτός της δικτατορίας του 1967 – Αναστάσιος Κωστόπουλος»
http://anastasiosk.blogspot.gr/2016/06/1967.html
Ας το διαβάσουν όσοι θέλουν εδώ έχει περισσότερες μαρτυρίες από την απλή αναφορά του στο παραπάνω σχόλιο.
Η ΥΠΟΣΧΕΣΙΣ
Εις ποίον είχε υποσχεθεί τον Μάϊον του 1967 η «Επαναστατική Κυβέρνησις» την Αρχιεπισκοπή Αθηνών; H απάντησις δια της γραφίδος του ιδίου του Ιερωνύμου Κοτσώνη:
«…η Επανασταστική Κυβέρνησις του 1967 είχεν υποσχεθή, ότι εάν εξελεγόμην και εάν απεδεχόμην την εκλογήν, θα παρείχεν εις την Εκκλησίαν πλήρη ελευθερίαν, ως επίσης, και αμέριστον υποστήριξιν της Πολιτείας, όπως η Εκκλησία της Ελλάδος αναδιοργανωθή και κινηθεί δραστηρίως προς τακτοποίησιν των ζητημάτων της» (...) «…την υπόσχεσιν ταύτην εξεπλήρωσε πράγματι η Επανάστασις μέχρι της στιγμής και δια πολλαπλής μεν άλλης βοηθείας, ιδίως όμως δια της παραχωρήσεως εις την Εκκλησίαν του Καταστατικού Χάρτου του 1969, ο οποίος πλέον Της παρέχει την απαιτουμένην ελευθερίαν εις την ρύθμισιν των του οίκου Της», βλ. Ιερωνύμου Κ ο τ σ ώ ν η, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, 1829 ημέραι (17 Μαΐου 1967-16 Μαΐου 1972) εις το πηδάλιον, τ. Α΄ («Το έργον της Αρχιεπισκοπής Αθηνών»), εν Αθήναις, 1972, σ. 8.
Tι χρείαν άλλης μαρτυρίας έχομεν;
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Ο ΔΙΑΒΟΗΤΟΣ Α.Ν. 214/1967 ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ. ΤΑ «ΙΕΡΟΔΙΚΕΙΑ»
(Aπάντησις εις Ανώνυμον, 19.6.2017, 1.06 μ.μ., τον «σαλιγκαρολόγον» και απορία προς τον σεβαστό μου θεολόγο κ. Αθαν. Κοτταδάκη)
Ανάμεσα στην πλειάδα των αντικανονικών νόμων που ψηφίσθηκαν επί αρχιεπισκοπείας του καθηγητού …Κανονικού Δικαίου Ιερωνύμου Κοτσώνη και ο διαβόητος Α.Ν. 214/1967, με τον οποίο καταργήθηκαν τα κανονικά Εκκλησιαστικά Δικαστήρια που είχε καθιερώσει η Εκκλησία της Ελλάδος και ιδρύθηκαν τα σκωπτικώς αποκληθέντα «Ιεροδικεία (δίκην στρατοδοκείων), με τα οποία καταργούνταν το δικαίωμα της εφέσεως! Βάσει αυτού του προδήλως αντικανονικού αναγκαστικού νόμου όσοι εκρίνοντο ότι απώλεσαν την «έξωθεν καλή μαρτυρία» (Α.Ν. 214/67, αρθ. 8) κατεδικάζοντο σε έκπτωση από τους θρόνους τους.
Ακόμη και οι ιεροσπουδαστές γνωρίζουν βεβαίως η «έξωθεν καλή μαρτυρία» αφορά όχι στους Επισκόπους και εν γένει τους ήδη κληρικούς, αλλά τους υποψηφίους κληρικούς. Απ΄ το ίδιο το κείμενο είναι σαφές ότι η αναφερομένη εις την Προς Τιμόθεον Επιστολή του Απ. Παύλου «έξωθεν καλή μαρτυρία» («δει δε αυτών και μαρτυρίαν καλήν έχει από των έξωθεν, ίνα μη εις ονειδισμόν εμπέση και παγίδαν του διαβόλου», Τιμ. Α΄, 3, 7) αφορά, όχι στους Επισκόπους, αλλά στους λαϊκούς οι οποίοι επιθυμούν να εισέλθουν στον κλήρο. Φαίνεται, όμως, ότι τούτο θα …διέλαθε της προσοχής του τότε Αρχιεπισκόπου και καθηγητού…Κανονικού Δικαίου…
Παρά ταύτα ο Ιερώνυμος έστησε στο εδώλιο τον Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα Α’ (Παπαγεωργίου), με αφορμή κακοήθη σχόλια της αναξιόπιστης εφημερίδας «Ελεύθερος» ( επρόκειτο περί της «Αυριανής» της εποχής…) που αμφισβητούσαν την ηθική ακεραιότητα του Μητροπολίτου και με βάση αυτές τις φήμες (!!!) τον κήρυξε έκπτωτο!...
Τον διαβόητο Α.Ν. 214/1967 είχαν καταδικάσει απεριφράστως οι Θεολογικές Σχολές Αθηνών και Θεσσαλονίκης υποστηρίζοντας σε υπομνήματά τους ότι «η εξυγίανσις και η εκκαθάρισις της Εκκλησίας δεν είναι δυνατόν να επιτευχθή δια καταργήσεως θεμελιωδών θεσμών του Κανονικού Δικαίου…», ενώ ο καθηγητής του Κανονικού Δικαίου Κων/νος Μουρατίδης είχε γράψει σχετικώς: «Ο διαβόητος Α.Ν. 214/67 περί εκκλησιαστικής δικαιοσύνης συνιστά το μέτρο της υπό της δικτατορίας αδιστάκτου παραβιάσεως και καταπατήσεως του τε γράμματος και του πνεύματος των Ιερών Κανόνων επί αρχιεπισκοπείας του Μακαριωτάτου πρώην Αθηνών κ. Ιερωνύμου» (βλ. Μ ο υ ρ α τ ί δ ο υ, Κων/νου, «Η σχιζοφρενική εκκλησιαστική πολιτική της δικτατορίας», Ορθόδοξος Τύπος, (αρ. φυλ. 216), 15.08.1974, σ. 1 § 2
Είναι (ή δεν είναι) ν΄απορεί κανείς: Καλά ο … «αγράμματος» Σεραφείμ δεν ήξερε από Κανόνες, έστησε στο εδώλιο Μητροπολίτες και τους κατεδίκασε, αντικανονικά, χωρίς απολογία. Ο …εγγράμματος Ιερώνυμος – καθηγητής Κανονικού Δικαίου, παρακαλώ – πως επέτρεψε τέτοια πρωτοφανή («αδίστακτη», κατά Μουρατίδην) κατάλυση των Κανόνων (απομακρύνσεις Μητροπολιτών λόγω ορίου ηλικίας (!!!), κήρυξη Μητροπολιτών ως εκπτώτων λόγω ..φημών (!!!);… (Πως κ. Κοτταδάκη; Εχετε εξήγησιν;…)
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Διογένη έχεις αναλάβει εργολαβικά την υπεράσπιση του Σεραφείμ. Εγώ δεν γνώρισα ούτε τον Ιερώνυμο ούτε τον Σεραφείμ. Από όσα διαβάζω εδώ το θέμα δεν ήταν η διακονία του χριστεπώνυμου πληρώματος αλλά η εξουσία. Ο Ιερώνυμος ήταν της χούντας (Κόλλιας, Παπαδόπουλος), ο Σεραφείμ της χούντας (Μαρκεζίνης, Ανδρουτσόπουλος) και των Καραμανλή, Ράλλη, Παπανδρέου, Τζανετάκη, Γρίβα, Ζωλότα, Μητσοτάκη, Σημίτη. Ό ένας προσκύνησε 2 ο άλλος 10.
Τελικά καλύτερα να χωρισθεί η Εκκλησία από το Κράτος για να μην παίζουν κανένα ρόλο οι αρχιεπίσκοποι.
Να είναι όπως και στην Ευρώπη μόνο για την κοινότητά τους χωρίς καμιά κρατική εξουσία και προνόμια. Όπως είναι οι παλαιοημερολογίτες και τα άλλα δόγματα στην Ελλάδα.
Τα ιεροδικεία του Ιερωνύμου ήταν η μεγαλύτερη προσφορά του Ιερωνύμου διότι πέταξε πολλούς στιγματισμένους από τον κορμό του κλήρου. Το μεγάλο του λάθος ότι όλους αυτούς δεν τους αποσχημάτισε με αποτέλεσμα ο Σεραφείμ και η σια να τους επαναφέρουν και να κυριαρχήσουν στην εκκλησιαστική ζωή και να φέρουν πίσω τα κουσούρια τους κατά τον Χριστόδουλο.
Χρειαζόταν η παρέμβαση του κ. Α.Κοτταδάκη. Λέει λόγια καρδιάς που απηχούν σε αλήθειες τις οποίες πρέπει να υπενθυμίζουν και να επισημαίνουν όλοι όσοι γνώρισαν την χρυσή αυτή εκκλησιαστική περίοδο στην πατρίδα μας.
Την χούντα Παπαδόπουλου στην αρχή την στήριξε με ελπίδες πολλές ο λαός ο οποίος είχε σιχαθεί τους πολιτικάντηδες εκείνης της μοιραίας εποχής. Μετά που ξέφυγε άρχισαν τα παρατράγουδα.
Η περίοδος Κοτσώνη ήταν μια ευλογία για την εκκλησία σε αντίθεση με αυτή του Τίκα που ήταν χούντα από την αρχή ως το τέλος. Ποτέ δεν την στήριξε ο λαός αλλά η κρατική εξουσία.
Ανώνυμον, 23/6/2917,7.08 μ.μ: Αν ήταν... "ευλογία" η "περίοδος Κοτσώνη", τότε, γιατί κατεψήφισαν τον Ιερώνυμο ως "αρχηγό φατρίας εν τη Εκκλησία" ακόμη και αρχιερείς που είχαν εκλεγεί επί αρχιεπισκοπείας του (π.χ. Φλωρίνης Α. Καντιώτης, Κονίτσης Σ. Οικονομίδης, Ελασσώνος Ασπιώτης, Παραμυθίας Π. Καρβέλης, κ.α.), οι οποίοι, εν τέλει,(τον Μάϊο του 1973) και τον γκρέμισαν; ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Το αφιερώνω σε αυτόν τον Διογένη εξαιρετικά για να δει ποιόν υποστηρίζει.
http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2017/07/blog-post_62.html
Δημοσίευση σχολίου