Ο μαύρος σκύλος - Στάχυς

Ο μαύρος σκύλος

Ούρλιαζε ο σκύλος μέσα της.

Όταν γελούσε φαίνονταν τα δόντια του

κι ήθελε να πεταχτεί να την ξεσκίσει,

να μας λαβώσει όλους.

Όμως αυτή, με χείλη άνυδρα

κι ένα χαμόγελο χολής να τρεμοπαίζει,

με χίλια ζόρια μέσα τον κρατούσε.

Ο σκύλος ούρλιαζε και δάγκωνε το στήθος της.

Πονούσε, μα σκέφτονταν τον άγγελο

που είχε στην αγκαλιά λουφάξει

κι έκλεινε με δύναμη τ’ αφτιά του.

Γέλασε ο λυσσασμένος δαίμονας.

Θα πέθαινε,

μα θα τον έπαιρνε μαζί της.

Έσκυψε και φίλησε τον άγγελο στα μάτια.

Ο σκύλος ούρλιαζε.

Εις μάτην όμως, κανένας πλέον δε φοβόταν.

Ο άγγελος γελούσε.

Στάχυς