Nocturne
Νύχτωσε πια!
Το πανηγύρι της
ημέρας τέλειωσε.
Τους πάγκους μάζεψαν
οι γυρολόγοι
Κι εγώ αποκαμωμένος
κοιτάζω να ζεστάνω
την ψυχή μου
σπάζοντας στην
αδύναμή της φλόγα
μικρά καχεκτικά
κλαδάκια αναμνήσεων
που άλλοτε
αναφλέγονται άτσαλα
πυρπολημένα από τον
πόθο
άλλοτε σιγοκαίνε,
αναδίνοντας,
ίδιο λιβάνι ,
οσμή από παλιό
πουρνάρι
κι άλλοτε απλά
καπνίζουν
με το θάνατο
ερωτοτροπώντας
κάνοντας τα κλεισμένα
μάτια μου
πιότερο να δακρύζουν.
Ζήνων
6 σχόλια:
Υπέροχο!
Δεν με εκπλήσσομαι διότι συνήθως τα ποιήματά σου πάντα μιλούν στον εσωτερικό μου κόσμο, εξωτερικεύοντας συναισθήματα που δεν μπορώ να τα εκφράσω διότι δεν διαθέτω το τάλαντο.
ο αγαπητός Ζήνων προλαβαίνει να ρίξει καύσιμη ύλη στη φλόγα του και να την κάνει μεγάλη φωτιά!
Μελαγχολικό. Όχι απαισιόδοξο. Είναι αυτή η -έστω αδύναμη- ψυχική φλόγα, αλλά φλόγα..που έστω κι αν ερωτοτροπεί με τον θάνατο, διψά τη ζωή..έτσι το νιώθω..
όμορφες εικόνες, κυρίως οσφρητικές..
Ο Ζήνων είναι δεινός στο να προκαλεί συγκίνηση στην ψυχή μας!!! Του αφιερώνω το μελωδικό ομώνυμο "Nocturne" Secret Garden
https://www.youtube.com/watch?v=nQzFcOppWjQ
Δημοσίευση σχολίου