«Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου». - π. Παναγιώτης Καραγιάννης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Δ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

13 Ἰουλίου 2014

 Ματθ. Ε’ 14-19

 Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Καραγιάννης

 «Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου».

 Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τούς 630 Ἁγίους Πατέρας πού ἔλαβαν μέρος στήν Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδο ἐν Χαλκηδόνι. Πόσο τιμᾶ ἡ Ὀρθοδοξία μας τούς Ἁγίους Πατέρας ὅλων τῶν ἐποχῶν! Τούς τιμᾶ καί τούς εὐλαβεῖται καί τούς δοξάζει, γιατί αὐτοί ἔγιναν τά κάστρα της, οἱ κυματοθραῦστες στά κύματα τῶν αἱρέσεων, «οἱ πολύφωτοι ἀστέρες τοῦ νοητοῦ στερεώματος, τά πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου, τά μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου».

 Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας βασίζεται πάνω σέ δύο μεγάλες, ἀκλόνητες βάσεις: στήν Ἁγία Γραφή καί στήν Ἱερά Παράδοσι. Καί εἶναι οἱ δύο βάσεις ἰσοδύναμες καί ἰσόκυρες. Διότι γιά νά ἑρμηνεύσωμε σωστά καί ἀλάθευτα τήν Ἁγία Γραφή, χρειαζόμεθα ἕνα ἔμπειρο βοηθό. Εὔκολα μπορεῖ, ἀδελφοί μου, νά ἑρμηνεύση τό ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ὁ σκοτεινιασμένος νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, νά παραστρατίση καί νά τό ἑρμηνεύση ὅπως θέλει, μέ ἀνθρώπινη λογική καί ὄχι μέ τήν ἔμπνευσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 Αὐτό ἔπαθε καί ὁ νοῦς τῶν αἱρετικῶν ὅλων τῶν ἐπο-χῶν καί ὅλων τῶν αἰώνων, καί τῶν λεγομένων «μαρτύρων», «ψευδομαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἤ μᾶλλον καλύτε-ρα οἱ «Χιλιασταί». Μελετοῦν τό Εὐαγγέλιο, κάνουν σάν «παθιασμένοι» γιά τό Εὐαγγέλιο, ἀλλά τό ἑρμηνεύουν, τό ἀποδίδουν ὅπως ὁ δικός τους σκοτεινός ἐγκέφαλος τό συλλαμβάνει! Καί γυροφέρνουν στίς πόλεις καί στά χωριά, στά σπίτια τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, καί κάνουν τόν δάσκαλο καί κηρύττουν τό σκότος καί τήν πλάνη παντοῦ! Καί ἀπατοῦν τά λογικά πρόβατα τῆς Ἐκκλησίας!

 Γιατί, λοιπόν, ἔφθασαν στόν κατήφορο αὐτόν ὅλοι οἱ αἱρετικοί καί οἱ σύγχρονοι ψευδομάρτυρες Χιλιασταί; Γιατί ἔφθασαν σ᾿ αὐτό τό κατάντημα, νά ὑβρίζουν τήν Ἐκκλησία μας, νά μή δέχωνται τήν Ἁγία Γραφή καί τά ἅγια Μυστήρια, νά διαγράφουν τούς Ἁγίους καί τήν ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ; Νά ἀρνοῦνται τόν Κύριον καί Θεό μας; Ἁπλούστατα, διότι καθώς λέγει ὁ ἅγιος Φώτιος «ὅποιος δέν ἔχει γιά ὁδηγούς τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκ-κλησίας, πέφτει στά βάραθρα καί στίς παγῖδες τῶν αἱρετικῶν»!

 Ἡ αἵρεσις, χριστιανοί μου ἀγαπητοί καί εὐλογημέ-νοι, εἶναι θάνατος! Ὁ αἱρετικός πού χωρίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία θανατώνει τόν ἑαυτόν του, αὐτοκτονεῖ! Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάη ἀπ᾿ αὐτήν τήν αἵρεσιν καί τόν θά-νατον, ἀπό αὐτή τήν κόλασι πού λέγεται αἵρεσις!

 Κάποτε, πῆγαν μερικοί ἀσκηταί νά ἐπισκεφθοῦν τόν μεγάλο ἅγιο Ἀγάθωνα. Εἶχαν ἀκούσει γιά τήν φήμη του καί τήν ἀρετή του, καί θέλησαν νά τόν δοκιμάσουν.

 -Ἐσύ εἶσαι ὁ Ἀγάθωνας, πού λένε πώς εἶσαι πόρνος καί ὑπερήφανος;

 -Ναί, ἀδελφοί μου, ἐγώ εἶμαι.

 -Ἐσύ εἶσαι ὁ Ἀγάθωνας ὁ φλύαρος καί κατάλαλος;

 -Ναί, ἀδελφοί μου, ἐγώ εἶμαι.

 -Ἐσύ εἶσαι ὁ Ἀγάθων ὁ αἱρετικός;

Τότε ὁ Ἅγιος ἀποκρίθηκε:  

 -Ὄχι!, δέν εἶμαι αἱρετικός!

Οἱ ἀσκηταί καί πάλι τόν ἐρώτησαν, γιατί ὅσα τοῦ ἔλεγαν πρῶτα τά παραδεχόταν, ἐνῶ τήν κατηγορία αὐτή τοῦ «αἱρετικοῦ» δέν τήν βάσταξε; Καί ἐκεῖνος ὁ ἅγιος καί διακριτικός Γέροντας τούς ἀπάντησε:

 -Τά πρῶτα τά δέχομαι διότι ὠφελοῦν τήν ψυχή μου. Τό νά πῶ, ὅμως, ὅτι εἶμαι αἱρετικός, αὐτό εἶναι χωρι-σμός ἀπό τόν Θεό!

 Ἀδελφοί μου, παράλληλα μέ τή μελέτη τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἄς μελετᾶμε καί τούς Ἁγίους Πατέρας. Αὐτοί ἄς γίνουν οἱ Χειραγωγοί, πού θά μᾶς στηρίζουν, πού θά μᾶς φυλάγουν ἀπό τίς κακοτοπιές τῶν αἱρέσεων, ἀπό τούς γκρεμούς τῆς ἀπιστίας καί ὀλιγοπιστίας, καί θά μᾶς τροφοδοτοῦν τήν πεινασμένη ψυχή μας μέ τροφή γλυκειά, πνευματική τροφή! Δόξα τῷ Θεῷ στήν ἐποχή μας τά συγγράματά των μποροῦμε νά τά βροῦμε παν-τοῦ, σέ ἁπλῆ ὁμιλουμένη γλῶσσα. Αὐτοί εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου» καθώς εἶπε ὁ Ζωοδότης καί Φωτοδότης Κύριος. Ἄς τούς πάρωμε στά χέρια μας, ἄς τούς βάλωμε στήν καρδιά μας, γιά νά διαλυθῆ τό σκότος τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου· γιά νά φωτιστοῦμε, γιά νά γίνωμε κι ἐμεῖς «τέκνα φωτός». Καί, παράλληλα μέ τήν Ἁγία Γραφή καί τούς βίους τῶν Ἁγίων καί τά Πατερικά, ἄς ἔχωμε ἰσοβίως Πνευματικό Πατέρα καί ὁδηγό, πού, σάν ἄλλος Μωϋσῆς, θά μᾶς ὁδηγήση ἀπό τήν δουλεία τοῦ νοητοῦ Φαραώ στή Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Ὁ φωτισμένος Πνευματικός Πατήρ καί Γέροντάς μας εἶναι ὄντως κατά τόν ἅγιον ἀπόστολον Παῦλον «αὐτός πού μᾶς γεννᾶ καί μᾶς ἀναγεννᾶ, κι ἐμεῖς τέκνα του γνήσια· θά τοῦ ὀφείλωμε ὑπακοή ἀδιάκριτον, ἵνα μετά χαρᾶς τό ἔργον του ποιῆ καί μή γογγύζων»! (Ἑβρ.ΙΓ’17).

 Εὔχομαι, δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, νά τύχουμε τοῦ Θείου ἐλέους καί νά πᾶμε καί μεῖς στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, τήν ὁποίαν εὔχομαι εἰς ἅπαντας ὑμᾶς.

 Ἀμήν.