Ἡ προσοχή εἶναι ὁ ἂγρυπνος φύλακας τῆς ψυχῆς,
τό ἀκοίμητο μάτι της. Χωρίς αὐτήν εἶναι ἀδύνατο νά ἀποφύγει ὁ ἂνθρωπος τούς
συνεχεῖς κινδύνους, πού τόν ἀπειλοῦν, ἀπό τή μιά μεριά καί ἀπό τήν ἂλλη τόν
κίνδυνο νά χάσει ὃ,τι μέ ἀγώνα πολύ καί ἱδρῶτα ἀπόχτησε. Οἱ κίνδυνοι πού
συνδέονται μέ τήν πορεία τοῦ πιστοῦ, προέρχονται πρῶτα πρῶτα ἀπό τή δική του ἐμπαθῆ
φύση. Ἒρχονται πχ. ἀλλεπάλληλα τά κύματα τοῦ θυμοῦ στήν καρδιά του. Κινοῦν τόν ἂνθρωπο
σέ ἐκκρήξεις ὀργῆς ἐναντίον τῶν ὁμοίων του, τῶν ἀδελφῶν του.
Πρέπει γι' αὐτό νά
βρίσκεται ὁ πνευματικός ἀγωνιστής σέ διαρκῆ ἑτοιμότητα καί νά προσέχει νά
σβήνει τέτοιου εἲδους πυρκαϊές μέσα στήν ψυχή του. Αὐτό ὃμως σημαίνει πώς γιά
περιπτώσεις, ὃπως πχ. τοῦ θυμοῦ, πρέπει νά προσέχει πιό πολύ ὂχι τόσο τό θυμό ὃσο
τήν πηγή του καί τήν βαθύτερη αἰτία, πού τόν προκαλεῖ, ὣστε νά χτυπηθεῖ στή
ρίζα του τό πάθος. Καί ἡ ρίζα τοῦ πάθους τοῦ θυμοῦ βρίσκεται στήν ἐπιθυμία. Ὁ
προσεκτικός πνευματικός ἂνθρωπος προσέχει τά ἐλατἠριά του.
Αρχιμανδρίτης Εὐσέβιος Βίττης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου