Ὁ πλάστης μου Κύριος, χοῦν ἐκ τῆς γῆς προσλαβών με,

 Ὁ πλάστης μου Κύριος, χοῦν ἐκ τῆς γῆς προσλαβών με,

ζωηρῷ φυσήματι, ψυχώσας ἐζώωσε καὶ ἐτίμησεν,

ἐπὶ γῆς ἄρχοντα, ὁρατῶν ἁπάντων, καὶ Ἀγγέλοις ὁμοδίαιτον.

Σατὰν δ΄ ὁ δόλιος, ὀργάνῳ τῷ ὄφει χρησάμενος,

ἐν βρώσει ἐδελέασε, καὶ Θεοῦ τῆς δόξης ἐχώρισε,

καὶ τῷ κατωτάτῳ, θανάτῳ παραδέδωκεν εἰς γῆν.

Ἀλλ' ὡς Δεσπότης καὶ εὔσπλαγχνος, πάλιν ἀνακάλεσαι.